^ก็ไดอารี่อ่ะนะ^

ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 2 ของการเขียนไดอารี่ และการเสียน้ำตาเพื่อเค้า อีกครั้ง

วันที่ 2 ของการเขียนไดอารี่ และการเสียน้ำตาเพื่อเค้า อีกครั้ง

06/04/2005



จำได้มั้ย ที่เมื่อวานเราบอกไว้ว่า จะโทรไปหาปุ้ย ตอนนี้เรายังไม่ได้โทรเลยนะ

ก็เพราะว่าวันนี้น่ะ เราไปเจอเค้าไน M ซะก่อนน่ะ รู้มั้ย เค้าส่งเพลง ปลายทางให้เรานะ

มันต้องมีความหมายแน่ๆ ใช่มั้ย ไม่อย่างนั้นเค้าจะส่งให้เราทำไม แล้วทำไมเราต้องเสียใจล่ะ

ก็อยากเลิกกับเค้าตั้งแต่แรกไม่ใช่หรอ อยากเลิกไม่ใช่หรอ ควรจะดีใจไม่ใช่หรือไง...

ไม่เลย ไม่ดีใจเลยซักนิด มันกับตรงกันข้าม มันเจ็บไปหมด บนหน้าไม่มีรอยยิ้มเหมือนเคย

มีแต่น้ำตา น้ำตา พากันไหลลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ



ปลายทางที่ฉันรอเธอ ทีสุดก็จบตรงนี้ ไปดีเถอะนะคนดี ไม่ต้องคิดอะไร

เข้าใจว่าวันเวลามันทำให้คนเปลี่ยนไป และฉันก็คงไมคิดโทษใครอยู่แล้ว อย่าห่วงเลย



อยากขอบใจที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ

เจ็บยังงัยต้องทนรับไหว ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี



เวลาทุกวินาที ต่อไปคงหมดความหมาย จะเร็วจะช้ายังงัย เธอก็คงไม่มา..

เมื่อมันไม่เหลืออะไร เมื่อเธอไม่กลับมาหา ฉันก็คงต้องใช้เวลา ที่เหลือ....เพื่อลืมเธอ



อยากขอบใจที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ

เจ็บยังงัยต้องทนรับไหว ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี



คนเราต่อให้รักเพียงใด จะรักแทบเป็นแทบตาย ก็คงไม่สำคัญ

ปลายทางเราต้องแยกจากกัน ไม่เหมือนอย่างฝัน....



ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ

เจ็บยังงัยต้องทนรับไหว ให้เราจบแค่นี้พอ เมื่อไม่เหลือคนที่ให้รอ...



ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก็ไม่ควรเฝ้ารอ.. จากวันนี้ฉันก็จะขอ...

.............ให้โชคดี..............



ปลายทาง Bodyslam

อยากจะบอกให้รู้ ว่ายังรักปุ้ยนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรารักปุ้ยเสมอ แต่ถ้าปุ้ยต้องการจะเลิก เราก็จะเลิก..