^ก็ไดอารี่อ่ะนะ^

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มล่ะนะ

เริ่มล่ะนะ

05/04/2005



วันนี้จะเปิดไดอารี่ส่วนตัวล่ะนะ แนะนำตัวก่อนละกัน เราชื่อ  อาย

แต่นิสัยก็ไม่ได้ขี้อายอะไรหรอกนะ ชอบทำตัวดูเหมือนจะกล้าบ้าบิ่น แต่จริงๆก็กลัวๆกล้าๆน่ะแหละ

ที่เขียนไดอารี่ในคอมฯ ก็เพราะว่า ลายมือไม่สวย เขียนๆไปกลัวจะอ่านไม่ออกซะเอง 555+

มาพูดถึงประวัติส่วนตัวต่อดีกว่า เกิดเมื่อคืนวันที่ 11/06/1990 ตอนนี้ก็ใกล้จาอายุ 15 เต็มทีแล้ว

จะเป็นนางสาวแล้วนะเนี่ย มันยังงัยก็ไม่รู้แฮะ ใช้เด็กหญิงมาทั้งชีวิต จะมาเปลี่ยนเป็นนางสาว

(ก็ยังดีน๊า ที่ไม่เป็นนางก่อนนางสาว หุหุ) ไม่สบายแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าจะขาดใจหยั่งงั้นแหละ

ก็เพราะว่าไม่ได้ร้องเพลงอ่ะดิ ก็เวลาคนเราไม่สบายใช่ป่ะ เสียงก็จะเปลี่ยน ร้องเพลงก็ขึ้นสูงไม่ได้ด้วย

ชีวิตนี้ถ้าไม่ได้พูด คงเป็นบ้า ... ตอนนี้รู้สึกแปลกอ่ะนะ ตอนนี้เรารู้จักกับพี่คนนึง เค้าชื่อ พี่ฮวก

เค้าเป็นพี่ที่ดีมากๆเลย เรารู้จักกันในเนต รู้จักกันก็นานแล้ว

แต่ก็มาสนิทกันเมื่อไม่นานมานี้ ตอนแรกที่รู้จักกัน เค้ามีแฟนแล้ว เราก็มีเหมือนกัน แต่เราก็คุยกันนะ

ก็ไม่ได้คิดอะไรกันนี่นา ก็แค่ว่า พี่กับน้อง แต่ตอนนี้ ทั้งเราและพี่ก็ต่างเลิกกับแฟนด้วยกันทั้งคู่

คู่เค้าน่ะเลิกก่อนเพราะผู้หญิงเค้าไปมีคนใหม่ น่าสงสารพี่เค้านะ อุตส่าห์รักและเทคแคร์ตลอด

เค้าก็มาคุยกับเรานะ(เหมือนเคย) ปลอบเค้าต่างๆนาๆ(ปลอบด้วยความจริงใจนะ) ปัญหาคนอื่นปลอบได้

แต่ปัญหาตัวเองนี่สิ คิดยังงัย ก็ยังวกวนอยู่เหมือนเดิม ตอนนั้นเราคบกับคนที่ชื่อ ปุ้ย คบกันไม่นาน

แต่เรารู้สึกผูกพันกับเค้ามาก (จนทำให้ไอโบว์เพื่อนรัก ด่าได้อยู่ตลอด ว่าอ่อนไหวไป) คู่ของเราเลิกกัน

เพราะ ...ไม่มีเหตุผลตายตัว อันที่จริงไม่ได้บอกกันเลยด้วยซ้ำว่า เลิก ไม่ได้พูดบอกกัน ว่ามีคนใหม่

ไม่ได้บอกกัน ว่า จบ แต่ต่างคน ต่างก็หายกันไป เค้าก็ไม่โทรมา เราก็ไม่โทรหา ที่จริงในใจน่ะ

อยากโทรใจจะขาด คิดถึงนะ คิดถึงเค้ามาก แต่เราก็ต้องรักตัวเองด้วย ถ้าเค้ายังรักเราอยู่ เค้าต้องโทรมา

(แต่ถ้าเค้าคิดเหมือนเรา...)ช่างเถอะ คิดซะว่าไม่ได้เป็นคู่กันก็แล้วกัน อีกอย่างอยู่คนละจังหวัด

เมื่อไหร่จะได้เจอกันก็ไม่รู้ แล้วเค้าจะพูดจริงหรือปล่าวเราก็รู้ไม่ได้ คบไปก็ไม่สบายใจอยู่ดี เลิกเลยดีกว่า

จะได้ไม่ต้องมาเจ็บทีหลัง ช่วงนั้นเราก็เริ่มคุยกับพี่เค้ามากขึ้น ไม่ได้เพิ่งจามาคุยนะ คุยกันมาตั้งแต่ก่อน

หน้านั้นแล้ว ตั้งแต่ทั้งคู่เราแล้วก็คู่เค้ายังสวีทกันมากๆเลย แต่ก็อย่างว่า หัวอกเดียวกัน (คล้ายๆกัน)

ก็จะหันหน้ามาคุยกัน ต่างคนต่างปลอบ คุยแล้วสบายใจดี วันๆนึงคุยกับพี่เค้าหลายครั้งต่อหลายครั้ง

หรืออย่างน้อยๆ ต้องวันละครั้ง เราก็ส่ง msg หาเค้าทุกวันนะ วันละข้อความบ้าง 2 ข้อความบ้าง

บางทีเยอะมากเลย ส่งมากมาย ส่งอยู๋ได้ เค้าเคยพูดคล้ายๆจะจีบเรานะ แต่เราคิดว่าอย่าดีกว่า

เป็นพี่น้องแบบนี้แหละ ดีแล้ว ไม่ใช่ว่าพี่เค้าหน้าตาไม่ดี เค้าหน้าตาใช้ได้เลย แต่เราสิ ไม่สวยเอาซะเลย

เค้าคงรับไม่ได้หรอก เค้าก็เคยเห็นรูปเราแล้วนะ แต่คงไม่ชัดอ่ะ เราคิดว่าเค้าคงจะได้เจอคนที่ดูดีกว่านี้

แต่ถึงเค้าจะรับได้ เราก็คิดว่าเป็นแบบนี้ดีกว่าอยู่ดี เพราะถ้าเกิดว่า เรากับเค้าคบกันแล้วเกิดทะเลาะกัน

จนถึงขั้นเลิกรากันไป มันก็คงจะเข้าหน้ากันไม่ติด บอกตามตรงนะ เราไม่อยากเสียเค้าไป อยากให้เป็น

แบบนี้ พี่น้องที่สนิทกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง รักกัน โทรหากันทุกวัน มันยังเป็นแบบนี้ได้ในเวลาที่เราทั้ง

สองคนยังไม่มีใครมีแฟน แต่เมื่อใครคนนึงมีแฟนแล้ว ก็คงต้องห่างกันไป แต่เค้าก็จะไม่ลืมกันหรอก

เรารู้ เพราะเราเป็นพี่น้องกัน ถ้าเค้ามีแฟนแล้ว เราคงไม่กวนเค้าหรอก ยังงัยเค้าก็ต้องให้ความสำคัญ

กับแฟน เราก็เหมือนกัน มีแฟนเมื่อไหร่เราก็ไม่ลืมพี่เค้าเหมือนกัน ก็ออกจาร๊ากกกกกกเค้าปานนี้

วันนี้เค้าถามว่า เค้าน่ะสำคัญมากเลยหรอสำหรับเรา เราก็บอกเค้าว่า สำคัญสิ ถามแปลกๆ

ก็มันจริงมั้ยล่ะ พี่ที่ไหนไม่สำคัญ เค้าถามเหตุผล เราก็ไม่รู้หรอกนะ เลยบอกเค้าไปว่าคิดออกแล้วจะบอก

จนป่านนี้ก็ยังคิดไม่ออกเลย ก็รู้แค่ว่าสำคัญ มาพูดถึงเรื่องแฟน(เก่า)เรากันต่อเลยนะ

เราไม่รู้หรอกว่าความรักมันเป็นยังงัย โบว์บอกว่า แล้วเราก็จะรู้เองว่าความรักมันเป็นยังงัย เพราะมันจะไม่เหมือนคนก่อนๆที่ผ่านมา (คนก่อนๆเราหลงทั้งเพ) ตอนแรกเราก็คิดว่าปุ้ยนี่แหละ ที่เรารัก

แต่เราก็คิดผิด (มั้งนะ) เพราะเราคิดว่า มันไม่ใช่ความรักแล้วอ่ะ เออ เด๋วก่อนขอวกกลับเข้าเรื่องพี่ฮวก

อีกครั้ง เราไม่อยากให้เค้าคิดกับเราเกินเลยคำว่าน้องกับพี่นะ เพราะเรากลัว กลัวหลายอย่าง

อย่างแรก ความผิดหวังเค้าผิดหวังไนเรื่องรูปร่างหน้าตา เราผิดหวังในเรื่องเค้าไม่ได้รักเรา

อย่างที่สอง ถ้าคบกันจริงๆ ก็อย่างที่บอกครั้งที่แล้ว เราไม่อยากเสียเค้าไป เป็นพี่น้องแบบนี้ ดีกว่า....

เอโคแล้ว คุยเรื่องปุ้ยต่อละกานถึงไหนแล้วล่ะเนี่ย สรุปสาเหตุที่เลิกกันคือ ... ไม่มีแฮะ เอาเป็นว่า

สาเหตุที่เราไม่ได้โทรหาเค้า เพราะ 1. แหะๆ ไม่มีจริงๆด้วย แล้วเลิกทำไม อันนี้คิดแบบว่าไม่มีปัจจัย

อะไรเข้ามายุ่งเลยนะ เอาแบบจากใจล้วนๆ ไม่มีค่ะ แสดงว่าจริงๆแล้วคือ เรา ยังรัก ปุ้ย อยู่

แต่มันก็ต้องให้มันผ่านไปแหละนะ มันคงไม่มีทางเป็นความรักที่ยั่งยืนไปได้หรอก เนื่องจากนิสัย

เหมือนกันมากไปมั้ง เค้าก็ชอบเที่ยว เราก็ชอบเที่ยว แบบนี้คงไม่รอด พากันเที่ยว ตายแน่ๆ

เราคิดว่าเราน่าจะมีแฟนที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แล้วก็ขอที่ทำกับข้าวเป็นด้วยนะ อิอิ จาได้รอกินมั่ง

ก็แหม อยากได้ที่เป็นพ่อบ้านพ่อเรือนนี่นา ถ้าพูดถึงว่าตัวเองเป็นคนแบบไหนในเรื่องความรักนะ

เราคิดว่าเราเป็นแบบ โรแมนติก คอมมาดี้ หวานๆตลกๆ ก็หวานอย่างเดียวมันก็เขินอ่ะนะ

ก็เลยต้องทำตลกใส่เข้าไป เขียนไรไม่ออกแระอ่ะ ไว้วันหลังมาเขียนใหม่นะ บบาย

ไม่อาวดีกว่า เขียนต่อวันนี้เลย ก็นอนไม่หลับอ่ะ ไม่สบายอยู่ก็จริงอ่ะนะ เล่าเรื่องพี่ชายต่อดีกว่า

วันนี้เค้าก็โทรมาหาอย่างเคย เราก็ถามอ่ะนะ ว่าเสียงเราเป็นยังงัย (ก็เราไม่สบายอยู่นี่นา)

เค้าก็บอกตั้งแต่เป็นหวัดครั้งนั้นอ่ะดิ ก็ไม่ยอมกินยา เป็นงัย ก็แหม เรามันพวกไม่ชอบกินยานี่นา

แต่ถ้ามันเกิดเป็นอะไรที่ทำให้เราทรมานจนนอนไม่หลับล่ะก็ กินแน่ เรื่องนอนเรื่องใหญ่

พี่เค้าก็บอกว่า ไปกินยาซะ ถ้ารู้ว่าไม่กินนะ... ไม่บอกต่อค่ะ รู้แต่ว่าถ้าไม่กิน ต้องตายแน่ๆ

แต่ที่จริง ถ้าเราจะโกหกเค้าว่ากินก็ไม่เปนไรนี่นา...ไม่ได้ๆเค้าเป็นพี่เรานะโกหกไม่ได้ (นางมารจงไปซะ)

แล้วเราก็เพิ่งได้กินยาเมื่อ 22.++ ไม่รู้กี่นาทีหรอก แล้วกินเสจก็จัดแจงส่ง msg หาคุณชายว่ารับยาแล้ว

รายงานซะทุกอย่างแหละค่ะ ตั้งแต่ผลบอล ยันการกิน จะนอนก็ต้องส่ง msg ก่อนนอน

มันกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว ต้องทำทุกวัน แต่ถ้าวันไหนไม่ได้ทำก็ไม่ได้ตายหรอกนะ แค่มันขัดๆ นิดส์ๆ

พูดถึงกิจวัตรก็นึกถึง ปุ้ย อีกแล้ว ก็เมื่อก่อนน่ะสิ ตอนเช้าทุกเช้าที่ต้องไปโรงเรียน เราจะโทรไปปลุกปุ้ย

ทุกวัน พอมานึกๆดูแล้ว เปิดเทอม ม.4 นี้ คงไม่ได้โทรปลุกอีกแล้วแหละนะ เด๋วเค้าก็คงหาคนปลุกใหม่

เองแหละ เราก็ต้องหยุดหน้าที่ไว้แค่นี้ หยุดเพื่อตัวเราเอง แล้วเค้าจะรู้สึกยังงัยถ้าเค้ารักเราจริงๆ......

เค้าจะเสียใจมั้ย เค้ายังรอเราโทรไปหาหรือปล่าว หรือว่าเค้าจะไม่ได้คิดอะไรเลย คงจะดีด้วยซ้ำ

ไม่มีใครโทรมากวน โทรมาวุ่นวาย เค้าคงจะสบายใจมากขึ้นที่ไม่มีเรา มันเป็นแบบนี้หรือปล่าว

อยากได้ยิน อยากรู้ ว่า ที่ผ่านมาเค้ารักเราจริงหรือปล่าว เค้าหลอกเราหรือปล่าว เค้าเคยจริงจังกับเรามั้ย

อยากจะฟังแค่คำๆนั้น จะได้ไม่ต้องมาทรมานแบบนี้ เคยอยากจะถามนะ แต่ก็ไม่ได้ถามสักที

พอได้ยินเสียง มันก็เหมือนกับว่า เค้าดีทุกอย่าง เค้าคงไม่ใช่แบบที่เราคิด เค้ารักเราเหมือนที่เค้าบอก

แต่พอวางแล้วทีไร ก็กลับมาคิดเหมือนเดิมทุกที ทำไม ทำไมไม่ถามให้รู้เรื่อง มัวแต่หลง มัวแต่ห่วง

ตอนนี้ก็ยังห่วง เค้ามีโรคประจำตัว เป็นภูมิแพ้ เป็นครั้งนึงก็ใช่น้อยซะเมื่อไหร่ ห่วงว่าเค้าจะไม่สบาย

อีกเรื่อง คือเค้าขับรถเร็ว ซิ่งซะเหลือเกิน กลัวเค้าจะมีอันตราย กลัวจะเจออุบัติเหตุ “ระวังๆหน่อยนะ

ขับให้เบาๆลงหน่อย ..ทำไม ห่วงเราหรอ.. ก็ห่วงสิ “ เราจะเตือนเค้าทุกครั้ง เค้าถามว่าหวงหรอ

เราก็ไม่ลังเลที่จะตอบ เพราะเราห่วงเค้าจริงๆ ทำไมเวลานึกถึงเค้า น้ำตาชอบจะไหลอยู่เรื่อยนะ

หลังจากที่เคยทะเลาะกันครั้งแรก และคืนดีกันแล้ว เราร้องไห้ตลอด ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้สึกก็คือ

มันกลัวไปหมด กลัวเค้าจะไม่รัก กลัวเค้าจะไม่เหมือนเดิม ... พรุ่งนี้เราจะโทรไปหาเค้า จริงๆนะ

เราทนไม่ไหวแล้ว เราคิดถึงเค้า เราคิดถึง คิดถึงมาก ทนมาได้เกือบเดือนก็ถือว่ามากแล้ว

พรุ่งนี้เราจะโทรไป จะถามๆทุกอย่างที่อยากรู้ ไม่ใช่ว่าเรื่องรักหรือไม่รักนะ ตอนนี้ไม่อยากรู้อะไรแล้ว

อยากรู้แค่ว่า เค้าสบายดีมั้ย ไม่สบายหรือปล่าว แล้วก็จะโทรไปเตือนเค้าเรื่องรถเหมือนเดิม

หรือแค่ได้ยินเสียงเค้า ก็ดีแล้ว นี่มันเรียกว่ารักหรือปล่าวโบว์ ใช่ความรักมั้ย แค่ห่วง แค่อยากรู้

ว่าเธอเป็นยังงัยบ้าง ไม่สนหรอกนะ ว่าเธอจะยังรักฉันหรือปล่าว แค่นี้เท่านั้นที่อยากถาม “สบายดีมั้ย”

แค่อยากจะเตือน อยากจะบอก ให้เธอระวังตัวเองให้ดี และอยากให้เธอได้รู้ “ถ้าเธอเจ็บ ฉันก็เจ็บ”

นี่มันคือความรักหรือปล่าว ใช่ความรักมั้ย เราลืมเค้าไม่ได้โบว์ เราลืมเค้าไม่ลง



ไม่ว่าจะมองทางไหน ฉันเห็น ภาพดีๆของเธอที่เธอยิ้มเมื่อพบเจอ จะลืมได้ยังงัย

ทุกๆคำที่บอก อยู่ที่หัวใจ...ไม่รู้วันไหน ใจฉันจะลืมเธอ....ยังงัยก็รักเธอ



ลืมยัง Breakfast in Bed



แต่สักวัน เราต้องลืมปุ้ยได้แน่ๆ จริงๆนะ แต่ขอวันพรุ่งนี้ก่อนเถอะ ขอโทรหาเธออีกครั้ง

ขอโทรเป็นครั้งสุดท้าย ขอบอกคำลา สุดท้ายจริงๆ สักวันเธอจะได้อยู่ในหัวใจของฉัน

ในห้องที่เขียนไว้ที่บานประตูว่า “เพื่อน” สักวัน...



ตอนนี้ในหัวใจเรามีกี่ห้องน๊า ห้อง”เพื่อน”, ห้อง”คนของหัวใจ”, ห้อง”คนสำคัญ” คงมีแค่ 3 ห้องมั้ง

แต่ชื่อเน่ามากเลยอ่ะนะ 55+ ได้เวลานอนแล้วแหละนะเรา เที่ยงคืน วันใหม่แล้ว สวัสดีนะวันใหม่

ลาก่อนวันเก่าที่ไม่อาจหวนคืน ถึงมันจะกลับมาไม่ได้ แต่เราก็สามารถที่จะเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้ได้

ยังไงก็อยากให้รู้นะ ว่ารัก รักจริงๆ รัก พ่อแม่ รักพี่อีฟ รักMabsyf แล้วก็ รักพี่ฮวกนะ ครอบครัวของฉัน..