นายขี้เเกล้งฉันเกลียดนาย!!

บทนำ

ซู่ซ่า ซู่ซ่า ซู่ๆซ่าๆปาทังกาปาทังกี้

ในท่ามกลางเสียงเพลงที่แต่ละสีร้องประชันกันนั้น ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ต้องมายืนแหกปากด่าคนที่กินแรงสมาชิกคนอื่น ทำไปด้วยแอบร้องไห้ในใจด้วย  เพราะฉันไม่ได้อยากมาเป็นประธานสีตั้งแต่แรก แต่เพราะอีตาบูมบ้าบอนั่นน่ะที่มันเสนอชื่อฉันเข้าไปให้สมาชิกคนอื่น ฉันจะไม่โกรธมันเลยถ้ามันไม่บังคับคนอื่นให้เลือกฉัน ฉันอยากบ้าตายยยย

         “ เอาน้ำไหม นิน ” นินคือชื่อของฉันเองแหละและก็ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอก ก็อีตาบูมที่เสนอชื่อฉันนั่นแหละ  ฉันส่งสายตาพิฆาตไปให้ตานั่นเพื่อเป็นการบอกว่า...

         “ไม่ต้องการ!!!” ฉันตะโกนใส่หน้าตานั่น แล้วตานั่นก็หยักไหล่แล้วเดินไปที่ยัยแตงโมกับยัยนนท์นี่ ที่พวกมันคุมเรื่องน้ำกับผ้าเย็น  แล้วฉันก็กลับมาแหกปากต่อ

         “ เอ้า น้ำ ดื่มซะหน่อยเดี๋ยวจะเจ็บคอ” ก็อีตาบูมอีกน่ะแหละ

         “ บอกว่าไม่กินไง อยากให้กินนักใช่ไหม  ได้....” แล้วฉันก็หยิบแก้วน้ำจากมือตานั่นมา แล้ว....

ซ่า.... ใช่ค่ะ ฉันสาดน้ำใส่หน้าตานั่น  แล้วก้อโยนไมค์ใส่มือให้ร้องแทน

         “ แก ขอน้ำหน่อยดิ แหกปากมาครึ่งวันละ “ ฉันบ่นกระปอกระแปดมาหายัยสองคนที่คุมเรื่องน้ำ แต่สายตาที่ยัยสองคนนั่นมองมามันคืออัลไลลลลลลล

         “ ทำเป็นเล่นตัวนะยะ มีหนุ่มหล่อเอาน้ำไปให้สแลนไม่เอา กระเทยล่ะเบื่อ!!” ยัยนนท์นี่กระเทยในกลุ่มของฉันพูแขวะขึ้นมา

         “นี่แก ก็ฉันบอกละไงว่าไม่อยากเป็นประธานอะ  พวกแกก็ด้วย เลือกฉันทำไมมมมม”

         “นี่แก ฉันหิวแล้วล่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ นี่ก็พักพอดีเลย ไปๆๆ ลั้ลลา” ยัยแตงโม ที่ผู้หญิงหลายคนในโรงเรียนอิจฉา เพราะมันกินทั้งวัน ไม่อ้วนแถมไม่ต้องออกกำลังกายด้วย ฉันคนนึงล่ะที่อิจฉา  เรานั่งกินข้าวกันสักพักก็รู้สึกง่วง อยากนอน ฉันบ่นนู้นบ่นนี่ไปซักพักก็หาเรื่องที่จะไปนอนพัก แต่ทว่า...

         “ ว่าไงคะประธานสี จะแอบไปอู้ที่ไหนหรอ” ยัยลิลลี่ ดาวโรงเรียนที่ชอบคอยกัดคอยแขวะฉันตลอดทักฉันด้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย     “สีแดงแรงทธิ์ของเธอ รู้หรือเปล่าว่าคะแนนตกไปอยู่ลำดับสุดท้าย น่าเสียดายจังเลยนะคะท่านประธานสีแดง”

         “ ก็อย่างว่าแหละเธอ....สีที่มีประธานเห่ยๆแบบนี้ จะชนะได้ยังไง ไม่แน่นะเธอ ปีนี้ประธานสีสีแดงอาจจะทำให้สีแพ้ก็ได้นะ น่าเสียดายนะ ที่แชมป์ตลอดกาลจะเสียแชมป์เพราะอยู่ในมือประธานสีคนนี้ “ ยัยส้มเพื่อนของยัยลิลลี่เย้ยต่อ

         “ เห้ย จะเอาไงวะ “ ฉันตรงเข้าไปหายัยสองคนนี้แต่ก้อมีมือหนึ่งห้ามไว้

         “บูม จะห้ามทำไมล่ะคะที่รัก อยากจะตบยัยชะนีสองตัวนี่อยู่เหมือนกัน” ยัยกระเทยนนท์นี่นั่นแหละ  แต่บูมไม่ตอบอะไร ที่นายนั่นทำคือลากฉันออกมาจากตรงนั้นแล้วพาเข้าไปสงบสติอารมในห้องน้ำ

         “อ๊าย แก ดูสามีฉันสิ พาเพื่อนเราไปในห้องน้ำทำไมวะ ไปดูกัน” ยัยแตงมเป็นฝ่ายพูดบ้างจากที่เงียบอยู่นาน

         “นี่ๆๆ สามีฉันย่ะ” แล้วยัยสองคนนี้ก็เดินจากมาปล่อยให้ชะนีสวยสองคนยืนงง อึน เซ็งอยู่ตรงนั้น

ปัง!!!  เสียงประตูห้องน้ำได้ปิดลง เพราะตานั่น เสียงเพื่อนฉันสองคนโวยวายอยู่ข้างนอกเพราะฉันไม่ยอมเปิดประตูให้ แล้วพออารมฉันสงบลงก็เปิดประตูเผชิญหน้ากับความจริง แต่ก่อนที่จะเปิด บูมพูดขึ้นว่า “ เธอจะลองร่วมมือกับฉันไหม”

         “ทำอะไร”

“ทำให้สีของเราชนะไง” ตานั่นทำหน้ามั่นใจมาก

         “ นี่นาย นายก็รู้นี่ว่าคะแนนสีของเราห่างจากสีฟ้าตั้ง 40 คะแนน จะเอาอะไรไปสู้ นายอย่ามาพูดส่งเดดได้ไหม ฉันไม่ชอบ” ฉันโวย

         “เราเหลือคะแนนจากซุ้มกับกองเชียร์อยู่นะ ตั้ง70 คะแนน เธอจะกลัวอะไรล่ะ มีฉันอยู่ไม่ต้องกลัว” นายนั่นเดินมาจับไหล่ฉันเพื่อนให้ฉันมั่นใจ แล้วฉันก็ตกลงร่วมมือกับนายนั่น พร้อมกับเปิดประตูออกไปวางแผนกับสมาชิกสีเราใหม่ทุกคนและย้ำว่านี่คือเซอไพรท์ของสีห้ามบอกใคร เวลากีฬาสีของเราเหลือเวลาอีกสองวัน เย็นนั้นฉันเลยตัดสินใจอยู่ที่ซุ้มสีเพื่อจัดซุ้มสีใหม่

         “ นี่แก จะไม่บอกพวกฉันเลยใช่ไหมหะ งอนนะยะ” เพื่อนตุ๊ดของฉันนั่นแหละ 

         “โม นนท์ กิ๊ฟ ขวัญ มาได้ไง” ฉันตกใจเล็กน้อยที่เพื่อนกลับมาที่โรงเรียน แล้วยัยพวกนั้นก็บอกว่าอีตาบูมคิดไว้แล้วว่าฉันจะยังต้องอยู่ที่นี่ แต่อีตานั่นไปซื้อของกินอยู่เพื่อมาเพิ่มพลัง

ลองแต่งดูอะ ไม่รู้คนอื่นจะคิดว่ายังไง ลองอ่านละคอมเม้นให้หน่อยนะ ขอบคุนค่ะ