คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขอโทษและขอจีบ
ว่า้วยเรื่อวามรัมันไม่เยเลือเวลาเิเลยริๆ เพราะไม่ว่าะอนไหน เวลาไหน มัน็สามารถเิวามรัไ้เสมอ ึ่เฟลม็ำลัอยู่ในสถานาร์เ่นนั้นอยู่
ัวเฟลมเอมีนมาอบมามาย แ่เธอ็ไม่ไ้อบนเหล่านั้น เพียเพราะเธอิว่า เธอไม่อบให้ใรมาีบ เพราะถ้าเธออบ เธอะีบเอ
นระทั่วันนี้เฟลมรู้สึว่า เฟลมเอนที่อบแล้ว เฟลมอบเาั้แ่แรเอ แ่็ันไปเ้าใผิว่าเามีแฟนแล้ว ึ่ อนนี้ เฟลม็ไม่รู้ว่าะอโทษเายัไที่พูับเาไปแบบนั้น
และหลัาลับามหาลัยเฟลม็ับรถมานถึหอ พร้อมทิ้ัวลนอนบนเียแล้วิถึเรื่อวันนี้
เฟลม : เฮ้ออออ ไม่น่าิเยอะนเิเรื่อแบบนี้เลยู
เฟลมบ่นนเียว่อนะหยิบโทรศัพท์มาไลน์อแพรวแล้วพิมพ์
“ พี่แพรว
ือ เฟลมอยาะอโทษเรื่อวันนี้อ่ะ
เรื่อที่เ้าใผิ อโทษนะ อโทษริๆ”
เฟลมพิมพ์ไปนบ แ่็ลบทิ้ไป
เฟลม : ไม่เอาวะ ไม่ส่ ่าแม่เถอะ เฮ้อออ
เฟลมพูพร้อมนอนว่ำหน้า แล้วมอโทรศัพท์่อ ่อนะเผลอหลับไป
และเฟลม็เผลอหลับไปนระทั่ึ ึรู้สึัวึ้นมา
เฟลม่อยๆลุนั่พร้อมอาารสะลึมสะลือ พร้อมหยิบมาปลล็อ และมอูไลน์แพรว
เฟลมมอแล้วยิ้ม ่อนะถอนหายใแล้ววาโทรศัพท์ไว้พร้อมับลุหนีไปอาบน้ำทันที
และหลัาอาบน้ำเสร็ เฟลม็เินมาหยิบโทรศัพท์แล้วเ้าไลน์
เฟลม : เอาวะ เป็นไเป็นัน (ยิ้ม)
เฟลมพูพร้อมัสินใพิมพ์้อวามไปหาแพรวทันที
เฟลม : พี่แพรว
พอพิมพ์ไปสัพั แพรว็อ่าน
และพอแพรวอ่าน เฟลม็ยิ้มออแล้วพิมพ์่อทันที
เฟลม : ือ…เรื่อวันนี้ เฟลมอโทษนะ ที่เ้าใผิ ิว่าพี่็อเาเป็นแฟนพี่อะ อโทษริๆ นะะ ^^
พอพิมพ์ไปบ แพรว็เปิอ่าน แ่็ไม่อบอะไร
เฟลมเอ็นั่มอโทรศัพท์นิ่ๆ รอแพรวอบลับมา แ่็รอแล้วรอเล่า นเวลาผ่านไป 10 นาที
เฟลม : ทำไมอ่านไม่อบวะพี่ รู้ไหมมันเสียมารมารยาท เปิอ่าน้อวามนอื่นแล้วไม่อบเนี๊ย รู้บ้าไหมว่านรอ มัน็รอ นั่รอแบบไม่ไปไหนเลยเนี๊ย
เฟลมส่รัวๆๆ นระทั่
“ ะละลึ่ ึ่ ึ ”
แพรวไ้โทรลับมาหาเฟลม
เฟลม : เี้ยยย… โทรลับมาเลยหรอ
เฟลมทำหน้าใ เพราะทำอะไรไม่ถู นระทั่แพรววาสายไป
พอวาสายปุ๊ป แพรว็ระหน่ำไลน์ลับมาทันที
แพรว : แล้วทำไมโทรไปถึไม่รับสาย ไม่มีมารยาท นอื่นโทรหา แล้วยัไม่รับ รู้ไหมมันเปลือแบ มันเปลือพลัานในารถือโทรศัพท์อะ
เฟลมอ่านแล้วยิ้มพร้อมทำิ้วมว นระทั่แพรวโทรลับมาอี
“ ะละึ่ ึ ึ่”
เฟลมเอ็ลืนน้ำลายเฮือหนึ่ ่อนะรับทันที
เฟลม : สวัสี่ะ พี่แพรว
แพรว : ว่าไ น้อเฟลม
เฟลม : เอิ่ม…พี่ทำไรอยู่
แพรว : ็ไม่ไ้ทำไร แ่ะโทรมาถามว่า …เราว่าพี่ไม่มีมารยาทหรอ?
เฟลม : เอ่อ ือ… ไม่ไ้ว่า แ่บ่นเยๆว่าทำไมพี่ไม่อบ แบบมันะูเสียมารยาท นะ ที่เปิอ่านแล้วไม่อบ ถ้าะไม่อบ ็ไม่้อเปิอ่านะีว่า
แพรว : หรอ….แ่พี่ว่า ้อวามเมื่อี้ มันสวนทาับำพูเราในอนนี้มาเลยนะ
เฟลม : อย่าิเยอะนะพี่
แพรว : ไม่ไ้ิเยอะ แ่เป็นนใส่ใในทุๆเรื่อ โยเพาะเรื่ออวามรู้สึ
เฟลม : เอิ่ม…โอเร เฟลมอโทษ
แพรว : อโทษ เรื่อ….??
เฟลม : ็เรื่อเียวับที่ส่้อวามไปอนแรไ เรื่อในโรยิมอ่ะ
แพรว : อ๋อ…แล้วะมาอโทษทำไม อนทำไม่ิเอ….นี้แหละ เาเรียไม่มีเหุไม่มีผล และพี่็เป็นนไม่อบ นไม่มีเหุผล ไม่อบนที่เอาแ่วามรู้สึัวเอมาันอื่น ะ้วย
เฟลมฟัแพรวพูพร้อมทำิ้วมว
เฟลม : ็อนนั้นอารม์มันพาไปนิ
แพรว : อารม์อะไร?
เฟลมนิ่พร้อมิ “อารม์เฟลๆแปลๆไที่ิว่าพี่มีแฟนแล้วอะ ” แ่นั้น็ือสิ่ที่ิในใ
เฟลม : อ๋อ ปะป่าว ในโรยิมร้อนอะ อารม์เลยแปรปรวน
แพรว : อื้อ ั้น็แ่นี้นะ พี่ไม่อยาุยับนไม่มีเหุผล และอีอย่านที่วบุมอารม์ัวเอไม่ไ้แบบนี้ พี่ยิ่ไม่อบให่เลย
เฟลม : เี๋ยวสิพี่
แพรว : ว่า?
เฟลม : ริๆแล้วเฟลมเป็นนมีเหุมีผลนะ แ่เฟลมำลัะบอว่า ส่วนให่นเราอ่ะ มัะไม่มีเหุผลับนที่เราอบเท่านั้นนะะ เพราะะนั้น พี่โแล้วพี่เอ็น่าะเ้าใ นะว่าที่เฟลมไม่มีเหุผลับพี่ มันเป็นเพราะอะไร
พอเฟลมพูบ แพรว็แอบนั่ยิ้มับโทรศัพท์อยู่
แพรว : ะบอว่าอบพี่ ว่าั้น?
เฟลม : อื้อ.. รๆเลยนะ เฟลมอบพี่
แพรว : พูเล่นหรือริั?
เฟลม : ริัิ อบั้แ่เอในผับแล้ว อบนแบบิอะว่าอยาเอพี่อี้อทำไ (ยิ้ม) แ่็ไม่ิ้วย้ำนะว่าโลมันะหมุนพี่มาให้เฟลมเออีอะ (ยิ้ม)
พอเฟลมพูบ แพรว็นิ่และเียบไปพัหนึ่
แพรว : หึ….รไปป่ะเนี๊ย
เฟลม : เอ้า แล้วไม่อบหรอนรๆหรอ?
แพรว : ็อบแหละ….แู่อบน่ายันะเราอ่ะ
เฟลม : หือออ ใรบอพี่ ว่าเฟลมอบน่าย
แพรว : ็เาไ เราพึ่เอันรั้แรเมื่ออนอยู่ผับเอนะ และถ้านับอนนั้นมาถึอนนี้็ือไม่นานเลย…ะมาบอว่าอบพี่แล้วหรอ? เร็วไปป่าว?
เฟลม : แล้วไ…าระอบใรสันมัน้อเวลานานแ่ไหนอะ?
แพรว : ็ไม่แล้วไ และ็ไม่รู้ว่า้อใ้เวลานานแ่ไหน แ่แ่สสัยว่าพึ่เอัน ็บออบแล้วหรอ
เฟลม : อื้อ ใ่่ะ…อบั้แ่แรเอ และพอไุ้ย็เลยถือโอาสบอวามในใว่าอบไ มันผิหรอ?
แพรว : ็ไม่ไ้บอว่าผิ แ่พี่แ่ะบอไว่า เราอะเป็นอบน่ายอ่ะิ
เฟลม : ป่าว…. เฟลมไม่ไ้อบน่ายนะ และถ้าพี่รู้ัเฟลมี พี่ะไม่พูแบบนี้ับเฟลมหรอ
แพรว : ยัไ?
เฟลม : มาเป็นแฟน่อนิ (ยิ้ม) เี๋ยวบอ
แพรว : เหอะ !!! ล
เฟลม : (ยิ้ม) ล้อเล่นน๊า…เอาริๆ ไม่ไ้อบน่ายๆนะอบอ นี่ถ้าพูพี่อาะบอว่าหลัวเอ็ไ้ วามริแล้วอ่ะ มีนมาอบเฟลมเยอะแยะ แ่เฟลม็ไม่อบใรเลย (ยิ้ม) เพราะเฟลมเป็นนที่แบบไม่อบให้ใรีบ ไม่อบให้ใรมาามื้ออะไรแบบนี้ แ่เฟลมเป็นนที่ถ้าอบใรเี๋ยวเฟลมะีบเอเหมือนำลัะอีบพี่อยู่นี่ไ
แพรวฟัเฟลมพูแล้วยิ้ม
เฟลม : พี่โีแ่ไหนแล้ว ที่นสวยๆอย่าเฟลมมาีบเนี๊ย
แพรว : หร๊อออ
แพรวพูเสียสูพร้อมเบะปา
เฟลม : อ๊าห่ะ ลเป็นแฟนันนะ…โอเร ล เย้ๆๆๆ ะไ้โทรบอแม่ว่าเอเนื้อู่แล้ว
แพรว : เี๋ยวๆๆๆ ลป่ะ
เฟลม : ป่าวนิ ถ้าล็หัวเราะแล้วิ
แพรว : เฮ้อ…ปวหัววะ ุยับเ็น้อยเนี๊ย
เฟลม: อ้าวว เ็ที่ไหน ห่าันแ่ปีเียวเอ
แพรว :ห่าันแ่ปีเียว แ่็ยัทำัวเหมือนเ็อ่ะ
เฟลม : ทำัวเป็นเ็ับว่าที่แฟนไม่เป็นไรหรอมั่
แพรว : ใรว่าที่แฟน?
เฟลม : ็พี่ไ
แพรว : บ้า!!!! อย่ามั่วไ้ไหม
เฟลม : ฮ่าๆๆๆ อะๆๆ ล้อเล่นๆๆ
แพรว : นี่…ถามริ ุยมาั้นาน ริัสัเรื่อไหมนิ ล้อเล่นอยู่นั้นละ
เฟลม : ็นี่ไ…ริัับเรื่อที่ะีบพี่เนี๊ย (ยิ้ม) ีบไ้ไหม? ถามริๆเลย
แพรวยิ้ม ่อนะอบเฟลม
แพรว : ีบไ้สิ
เฟลม : ั้นอีบนะะ (ยิ้ม)
แพรว : แ่พี่ีบยานะ
เฟลม : ไม่ใ่ปัหาสำหรับเฟลม
แพรว : ู่แ่็เยอะ้วยนะ มีแ่ผู้าย้วย!!
เฟลม : โอ๊ะ ั้นถอยีว่า
แพรว : โถ๊ะ ป๊อนิว้า
เฟลม : อะไร ใรป๊อ แ่ะบอว่าถอยั้หลัหรอ
แพรว : หรอ
เฟลม : อื้อ…นี่เฟลมะบออะไรพี่ให้ฟันะ เฟลมอ่ะถ้าอบใรสัน ไม่ว่าะมีอุปสรรให่หลวแ่ไหน เฟลม็ะเอาเามาเป็นอเฟลมให้ไ้
แพรว : ิัเนาะ
เฟลม : แน่นอน (ยิ้ม) สำหรับเรื่อพี่เฟลมริัเสมอ
แพรว : (ยิ้ม) ้า หวัว่าะไม่ถอยยอมแพ้ไป่อนละัน
เฟลม : ไม่มีทาหรอ (ยิ้ม)
และเฟลมับแพรว็ุยันไปเรื่อยๆนระทั่เือบเที่ยืน เฟลม็วาสายาแพรว่อนะมานั่ยิ้มมอโทรศัพท์
เฟลม : ยิ่ไุ้ย ยิ่น่ารันะพี่อะ (ยิ้ม)
เฟลมพูนเียว่อนะทิ้ัวลนอนแบบมีวามสุ
ความคิดเห็น