คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : “คิดถึงจัง……..อยากกอด”
เพียวับมือแนนมานระทั่ถึรถพร้อมเปิประูรถให้แนนึ้นไป
แนนเอ็หันมอนิ่ๆ ่อนะเ้าไปนั่ในรถโยไม่ยิ้ม ไม่พูไม่าอะไร
เพียวเอ็มอแล้วยิ้ม ่อนะเินไปยัฝั่นับ
เพียว : หิวไหมะ?
เพียวพูในะรัเ็มัอยู่
แนน : ไม่อ่ะ อิ่ม ั้แ่เินเ้าไปในห้อทำานแล้ว่ะ
แนนพูพร้อมหันมอเพียว
เพียวนิ่ ่อนะ่อยๆยิ้มสู้อีที
เพียว : โถ๊ะ ัวเอ มันไม่มีอะไรหรอน๊า ใระไปบ้า มามีอะไรในห้อทำานล่ะะ
เพียวพูพร้อมับรถออไป
แนน : (ยิ้ม) อื้อ…เี๋ยวสัวัน็ะรู้ ว่ามีนบ้าแบบนั้นอยู่ไหม?
พอแนนพูแบบนี้เพียวเอเริ่มใอไม่ไ้ล่ะ แ่เพียวเอ็พยายามวนแนนเปลี่ยนเรื่อไปพูุยเรื่ออื่นแทน
เพียว : เอ่อ ัวเอไุ้ยับพวอีแไหม เห็นมันเปรยๆว่าะมาหาเรานิ
แนน : อื้อ ุยอยู่
เพียว : มาวันไหนอ่ะ
แนน : วันศุร์นี้อ่ะ เี๋ยวพวมัน็แวะไปหาที่ออฟฟิศเอแหละ
เพียว : อ๋ออออ เร
แนน : อ๋อ ลืมบอ อีแมันะพาเพื่อนที่ทำานมันมาเที่ยว้วยน่ะ
เพียว : มา็มานิ ไม่เห็นเป็นไรเลย
แนน : อื้อ….อนนี้็ไม่เป็นไร อนเอ็ไม่วร เป็นไร้วยนะ
แนนพร้อมนิ่ๆพร้อมหันมอเพียว
เพียว : โถ๊ะ (ยิ้ม) แล้วะเป็นไรนะ เพื่อนอเพื่อนนะ ใระเหี้ยนานั้นละเอ้อ
แนน : ็ุมึไะเพียว เหี้ยแบบเหี้ยเินผ่าน เหี้ย็ยัยมือไหว้อ่ะ
เพียวนิ่แล้วหันมอแนน
เพียว : เอ่อ ่าเ้าไป ำ็เหี้ย สอำ็เหี้ย สุท้าย็นอนอเหี้ยอยู่ทุืนไหมล่ะ
เพียวพูพร้อมทำหน้าวนๆใส่แนน
แนนเอ็มอแล้วถอนหายใเพราะเริ่มะหุล่ะ ่อนะหันหน้าหนีไป
และในระหว่าที่เพียวับรถ เพียว็พยายามเปิเพลเพื่อให้แนนฟัแบบิลๆ แนนะไ้อารม์ีหน่อย แ่เปิิลไป แนนถึั้นเผื่อหลับ่อนะถึบ้าน้วย้ำ
เพียวเอ็หันมอแล้วยิ้มพร้อมปล่อยให้แนนนอนไป
นระทั่ถึบ้าน…เพียวหันไปมอแนน ่อนะใ้มือลูบหัวเบาๆแล้วยิ้ม
เพียว : (ยิ้ม) รันะยัยี้บ่น
เพียวพู่อนะลารถ แล้วไปเปิประูฝั่แนน พร้อม่อยๆเปิประูแล้ว้มหน้าเ้าไปมอแนนที่หลับสนิทอยู่เบาะรถ พร้อมับยิ้มไป
เพียวเอถึะเป็นนเ้าู้และะล่อนมา แ่เธอ็รู้ว่าแนนสำัับเธอแ่นเียว….
เพียวบับแนนแบบเปิเผยมาลอ และปป้อแนนทุรั้าารระรานอนที่เพียวไปยุ่เี่ยวหรือนที่ิแย่เพียวไปาแนน
และถึแม้ว่า ่อให้เพียวไม่ิปป้อแนน แนน็สามารถปป้อัวเอ และัารับนเหล่านั้นแบบนิ่ๆ และบ่ายๆไปแล้วนับหลายราย
เพียว : ัวเอ …ัวเอ ถึบ้านแล้วนะะ
เพียวปลุแนนเบาๆ
แนน : หื้อ…ถึแล้วหรอ
แนนสะลึมสะลือพร้อมลืมาเบาๆ
แนน : ่วอ่า
แนนลุพร้อมเาะที่ไหล่อเพียว
เพียว : เอ้า เอ้า เอ้า…มีแรเินไหมเนี๊ย
แนนหันไปมอเพียวพร้อมเอาหัวบไหล่
แนน : หึ๊
เพียวยิ้มแล้วลูบหัวเบาๆ
แนน : หันหลัิุ
เพียว : หื้อ หันไหมอ่ะ
แนน : อื้อ บอให้หัน็หันเถอะ
เพียวมอแนน่อนะหันามไป
เพียว : อ่ะๆๆ…หัน็หัน
แนน : ย่อล้วยนิหน่อย
เพียว : อะไร
แนน : เอ่อน๊า
เพียว : อ่ะๆๆ
และพอเพียวย่อลปุ๊ป แนน็ระโึ้นหลัทันที
เพียว : โอ๊ะ อะไรเนี๊ย
แนนะโึ้นหลัเพียว พร้อมออแน่น อะยิ้มแล้วบหัวลรหลั
แนน : อี่หลัหน่อยนะ วันนี้ไม่มีแรเิน
แนนพูพร้อมออเพียวแน่น แล้วบไหล่พร้อมับหลับาไป ส่วนเพียว็เอียอมอ แล้วยิ้ม
เพียว : ไอ้บ้าเอ้ยยย ิว่าัวเอเบามาหรือไล่ะ (ยิ้ม)
เพียวพูแล้วยิ้ม่อนะให้แนนี่หลัแล้วเินเ้าบ้านไป และพอเ้าในบ้าน แม่บ้าน็เินมาพอี
ป้าเนา : เอ้าุเพียว ทำไมพาุแนนลับมาสภาพนี้ล่ะะ
เพียวมอป้าเนาแล้วยิ้ม
เพียว : ุแนนเา่วอ่ะป้า
แนน : ร่ายยย่ะป้า แนน่ว
ป้าเนา : (ยิ้ม) โถ๊ะ แบันมาะน่ารัเียว
เพียว : น่ารัอะไรล่ะะป้า หนั็หนั
แนน : อย่าบ่น เรื่อวันนี้ยัไม่ิบัีเลยนะ แบให้ถึบนห้อ้วย
ป้าเนา : เรื่อวันนี้อะไรเอ่ย ุเพียวไป่อเรื่ออะไรอี บอป้าเลยนะนู๋แนน
เพียว : โถ๊ะป้า เพียวะไปทำไร ทำานทั้วัน ไม่มีเวลาไป่อเรื่อหรอ้า
แนนมอเพียว่อนะเบะปา
ป้าเนา : (ยิ้ม) วาันลแล้วไปิน้าวินปลาไ้แล้ว่ะ
แนน : เอิ่ม วันนี้แนนไม่หิว่ะป้า แนนว่าแนนไม่ินหรอ
เพียว : หื้อ ไม่ินหรอ่ะ
แนน : อื้อ ่ว ัวเอะิน่อยลมาิน แบเ้าึ้นไป่อน
เพียว : หื้อ ยัะให้แบึ้นแล้วลมาินอีหรอ
แนน : อื้ออออ
เพียว : โถ๊ะ ั้น็ไม่ินหรอ ป้าเนาเ็บเลยล่ะันนะะ เี๋ยวอัวพาุผู้หินนี้ไปพัผ่อน่อน
ป้าเนา : (ยิ้ม) โอเร่า
พอเพียวพูับป้าเนาเสร็็แบแนนึ้นห้อ่อ
เพียว : ฮึ้บ…โอ๊ยยย หนัเ้อ แบึ้นบันไเนี๊ยยย
แนน : บ่นๆ บ่นเ้าไป
ป้าเนาเอ็มอามแล้วยิ้มให้ับวามน่ารัอทัู้่
และเพียว็แบแนนเ้าไปบนห้อพร้อมับไปวาเบาๆลบนเีย
เพียว : ฮึ้บบบบบ
เพียววาแนนล พร้อมนอนลที่นอนแล้วถอนหายใพร้อมยิ้ม
แนนเอ็หันมอพร้อมยิ้มแล้วแบะปา ่อนะลุึ้นนั่
เพียว : ะไปไหนอ่ะ
เพียวับที่แนแนนไว้
แนน : ไปอาบน้ำมานอนสิ ่ว
แนนพูพร้อมลุแ่็โนเพียวึลับมานล้มลที่อ้อมอเพียว
แนน : โอ๊ะ
แนนล้มลพร้อมมอหน้าเพียว
แนน : อะไร ึมาทำไม นะไปอาบน้ำ
เพียว : (ยิ้ม) ะไปอาบทำไม ่ว็นอนเลย เี๋ยวไปอาบน้ำ ลับมา็หาย่วพอี
แนน : อาบอ่ะีแล้ว เหม็นัวเอ
พอแนนพูบ เพียว็หอมที่แ้มไปหนึ่ฟ๊อ
เพียว : ไม่เห็นเหม็นเลย หอมออ
แนนยิ้มแล้วมอเพียว
แนน : ็แ้มป่ะ แ้มมันมีแป้มันะไปเหม็นไ้ไล่ะเอ้อ
พอแนนพูบเพียว็มอหน้าแนนแบบนิ่ๆ
แนน : อะไร…ปล่อยไ้ล่ะ ะไปอาบน้ำ
พอแนนพูบ เพียว็พลิัวึ้น้านบนัวแนนทันที
แนน : โอ๊ะ
แนนอุทานเบาๆ เพราะทุอย่าในอนนี้มันเิึ้นเร็วมา
เพียวพลิัวเอมาอยู่้านบนัวแนนพร้อมับไร้ไปที่อแนนในทันที
แนน : พะ เพียวววว หยุ่อน ะไปอาบน้ำ
แนนพยายามบอให้เพียวหยุ ้วยารผลับ้า พูบ้า ทุบหลับ้า แ่เหมือนยิ่ห้าม เพียวยิ่รุหนั
แนน : เพียว อย่ะ…อย่า ะ ื้อออ สิ
แนนพูยัไม่ทันรบระโย เพียว็เปลี่ยนาไร้ที่อมาูบที่ปา
และพอเพียวูบที่ปา แนน็เหมือนะทุบหลัเพียวแรว่าเิม….
แ่็ทุบแรไปั่วะ เพราะเมื่อแนนเอลููบอเพียวเ้าไป ็อ่อนระทวยไปเลย
าที่ทุบและผลั็ลายเป็นอและูบลับแบบูื่มทันที
และสุท้าย….แนน็ไม่ไ้ลุไปอาบน้ำแ่อย่าใ
แนน : ี๊
และทุสิ่ทุอย่า็บลบนเีย นัวแนนเอ็เพลียแล้วหลับไปเลย
ส่วนเพียวเอ็นอนอแนนไ้สัพั่อนะลุไปอาบน้ำ
ในะที่เพียวอาบน้ำสระผมอยู่ เพียว็ิถึเรื่ออนเย็น เรื่อระหว่านับนิล
“ หึ ถ้ามีรั้หน้า…สัาเลย ะไม่ให้พลาแบบนี้หรอ”
เพียวบ่นในะที่อาบน้ำสระผมอยู่
นระทั่อาบน้ำเสร็ เพียว็ออมานั่เป่าผมอยู่้านอ
และในะที่เป่าผมไป เสียไลน์อเพียว็ัึ้น
“ ะลึ่”
เพียวเอี่ยวัวไปมอโทรศัพท์ พร้อมทำหน้านิ่ๆ แล้วยิ้มมุมปา
และเหุผลที่เพียวยิ้มแบบนี้ เพราะ้อวามที่โว์บนหน้าอมันระบุว่า
“ิถึั……..อยาอ”
ความคิดเห็น