คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แปลกๆ
พอฟาเินออไปแพม็มอแล้วยิ้มพร้อมส่ายหัวเบาๆ
แพม
: เหมือนยัไม่โเลยวุ้ย สอนนี้
แพมพูออแนวแวๆหน่อย่อนะเินลับไปทำาน่อ
ส่วนฟาเอพอออาห้อทำานไ้็มาาแฟแบบสบายใ
แ่บนวามสบายใอฟา็ลายเป็นวามทุ์ใอใรบาน
แพท
: ทำไม้อเอบ่น้วยว่ะ
แพทบ่นนเียวในะยืนาแฟ้าๆฟา
ฟา
: (ยิ้ม) บ่นเบาๆหน่อย็ไ้นะ ไม่่อยอยาไ้ยินเสียนแยแยะอะไรไม่ไ้
พอฟาพูบแพท็หันวบลับมามอ
แพท
: ว่าใร?
ฟาเอพอไ้ยินแพทถาม็่อยๆหันหน้าไปมอ
ฟา
: (ยิ้ม) อยู่ันสอน ว่าถ้วยาแฟละมั่
พอฟาพูบแพท็เหมือนะไม่่อยพอใให่ล่ะ
แ่ยัไม่ทันะไ้สวนลับ
็มีนเินเ้ามาในรัวสะ่อน
ปิ
: อ้าว น้อฟา อยาินาแฟทำไมไม่บอ พี่ะไ้ไปเสิร์ฟถึโ๊ะ (ยิ้ม)
ปิ
โอปเรเอนสวยอบริษัทเินมาพูับฟาพร้อมทำท่ายั่ว
ฟา
: (ยิ้ม) อย่าเลย่ะ เรใ
ปิ:
หู้ย เรใไรล่ะ พี่เ็มในะถ้าเป็นน้อฟาอ่ะ
ปิพูพร้อมเินเอาหัวมาบไหล่
ปิ:
เ็มใทุอย่าเลยไม่ว่าะเสิร์ฟหรือว่าป้อน
ในะที่ปิอ่อยฟาอยู่นั่น
แพท็มอพร้อมเบะปาหน่อยๆ
แพท
: อะแฮ่มม..ออนุาิไปอ้วนะ่ะ ไม่ไหวล่ะ
แพทพูพร้อมถือถ้วยาแฟหนี
ฟาเอ็เหลียวหลัมอามไป
ปิ
: แหม่ มาทำเป็นแว ทีัวเอไปนอนหนุนัันที่ศาลานี้ยัไม่แวเลยวุ้ย
ปิเอ็ะโนามหลัแพทไปแบบแวๆัน
ส่วนฟา็มอๆแล้วนิ่ๆ
ฟา
: (ยิ้ม) เี๋ยวฟาลับไปทำาน่อนนะ่ะ
ปิ
: เี๋ยวสิ เมื่อไระใอ่อนให้พี่เนี้ย อ่อยนานแล้วนะ
ปิพูพร้อมลูบที่แนฟาเบาๆ
ฟา
: (ยิ้ม) นานไม่นานไม่สำั่ะพี่..ุสำัมันยู่ที่ ฟาไม่อบผู้หิี้อ่อย
ปิ
: หื้อออ
ฟา
: (ยิ้ม) ล้อเล่น..ไปแล้วนะพี่ านเยอะ
แล้วฟา็เินถือแ้วาแฟลับห้อไป
ฟาลับถึห้อ็นัทำานและเหมือนิอะไรบ้าอย่าไป้วย
“
เหม่ออะไรหรอ “
แล้ว็มีเสียๆหนึ่พูพร้อมแฟ้มที่วาลบนโ๊ะ
นาฟ
: เอาเอสารมาให้เ็นอ่ะ.
เ็น้วยนะอย่ามัวแ่เหมอ
ฟาเอ็มอนาฟพร้อมทำหน้านิ่ๆ
ฟา
: อ่อ ...่ะ
นาฟ
: เย็นนี้ไปไหนไหม?
นาฟถามฟาลับแบบนิ่ๆ
ฟา
: ไปไหน? ยัไอ่ะ
นาฟ
: ็หมายถึิธุระที่ไหนไหม? พี่ะวนิน้าว
นาฟถามพร้อมออมอฟา
ฟา
: อ่อ
ฟาเอ็เหมือนะอ้ำๆอึ้
แล้วมอ้ายมอวา ็เอทุสายามอมาที่ัวเออยู่
ฟา
: เอ่อ มีนัับแพทแล้วอ่ะ่ะ. (ยิ้ม) ิน้าวัน
นาฟ
: หรอ..ไป้วยไ้ไหม?
นาฟพูพร้อมเอามือ้ำโ๊ะแล้วโยัวไปหาฟา
ฟาเอ็รีบถอยออทันที..
เหุที่ฟาูเรๆ็เพราะนาฟูรุมาเินไป
ถึเธอะสวยมา ีรีเป็นถึเลาส่วนัวผู้บริหาร แ่้วยวามรุเ่อเธอนี้แหล่ะ
ทำให้ฟาูลัวๆ
ฟา
: เอ่อ ไ้่ะไ้ (ยิ้ม)
นาฟ
: อื้อ (ยิ้ม) เียวเยนนี้พี่รอหน้าออฟฟิศนะ
ฟา
: ่ะ
พอฟาอบเสร็
นาฟ็ยิ้มมุมปา่อยะเินออาห้อไป
และพอนาฟออาห้อไปเท่านั่นล่ะ
ทุนในห้อ็หันมาแวฟาสนั่นหวั่นไหวโยเพาะแพม
แพม
: หืม เสน่ห์แรรินะเพื่อนูอ่ะ (ยิ้ม)
ฟามอแพมแล้วถอนหายใเฮือหนึ่่อนะหยิบแฟ้มานมา
ฟา
: เสน่ห์แรอะไร ู็อยู่อูีๆมะ
แพม
: (ยิ้ม) เอ้อ มึูอยู่อมึีๆอะแหร่ะ แ่ันมีนมาอบเยอะเอ
แพมพูพร้อมยิ้มมุมปาให้ฟา
แพม
: ทำไมูไม่มีแบบมึบ้าว่ะ
ฟา
: นี้มึ มึมีแฟนแล้วนะ มึวรรัแฟนมึ ไม่ใ่อยามาเออะไรแบบูนะเว้ย..อีอย่าูไม่ไ้อยาเอแบบนี้้วย
ูอบารอยู่นเียว
พอแพมไ้ยินฟาพู็ถึลับนิ่
แพม
: เอ่อ ู็แ่ล้อเล่นไหมลาะมึ (ยิ้ม)
ฟา
: อื้อ
แพม
: นี้ถามริ ทำไมมึไม่อบพี่นาฟว่ะ ูว่าเามีเสน่ห์มาเลยนะ แบบ
สวยแล้วยัมีเสน่ห์อ่ะ และที่สำัใรๆ็อบพี่เา แ่พี่เาันมาอบมึ
แพมพูพร้อมมอหน้าเพื่อน
ฟา
: ็ูบอมึแล้วไูไม่อยามีใร
แพม
: ไม่อยามีใรหรือว่ามึรอใรว่ะ
ฟาเอพอไ้ยินประโยนี้อแพม็ถึับนิ่ไปเลย
ฟา
: (ยิ้ม) ูะรอใร แู่ิว่า ูยัไม่เอนที่ใ่ แ่นั่น
ฟาพูพร้อมเอาเอสารมาเปิู
ส่วนแพม็ยืนมอเพื่อนแล้วอมยิ้มเบาๆ
แพม
: ้า...้า แม่นสวยเลือไ้..วู้ว ูไปทำานีว่า
แล้วแพม็เินลับไปโ๊ะัวเอ
ส่วนฟา็นั่นิ่
แล้วถอนหายใเบาๆ่อนะทำาน่อ
.........//.........
และแล้วเวลามัน็ผ่านมาถึ่วเวลาเลิาน
แพม
:มึ เี่ยวูไปรอหน้าออฟฟิศนะ
แพมเินถือระเป๋าแล้วแวะมาบอฟา
ฟา
: อื้อ (ยิ้ม) อเ็บอแปป
หลัาทีุ่ยะแพมเสร็
แพม็เินออาห้อไป ส่วนฟา็เ็บอ่อ แล้ว่อยเินามออไป
และพอเินออมาถึหน้าออฟฟิศ
ฟา็แอบใเบาๆเพราะแพท็ยืนรออยู่ับแพม้วยโยมีนาฟยืนรออีน
แพม
: เอ้า เร็วๆิมึ ่อมๆมอๆอะไรอยู่ว่ะ
แพมเอ็ะโนไปหาฟาที่เหมือนะยืนๆ
ฟา
: (ยิ้ม)
ฟาเินมาหยุที่ทุนแล้วยิ้ม
ฟา
: รอนานไหม?
แพม
: มา
ฟายิ้มให้เพื่อน่อนะมอหน้าแพท
ฟา
: ไหนบอไม่ไปไ?
แพท
: เสือ!!!
แพทเออบฟาสั้นๆ
่อนะเินหนีไป
แพม
: เอ้า รอ้วยิแพท..โธ่อะไรัน เอหน้าันทีไรัันทุที
แพมบ่นพร้อมวิ่ามแพทไป
ส่วนฟา็ยืนมอนิ่ๆ
นาฟ
: นั่นแฟนเพื่อนนะ ... ะิ ะทำอะไร ็ิีๆ่อน
นาฟพูแบบนิ่ๆแล้วมอฟา
ฟา
: (ยิ้ม) พี่รู้หรอว่าฟาิไร
ฟาเอ็หันไปมอนาฟ
นาฟ
: ไม่รู้หรอว่าิไร แ่มอาแววา ็พอรู้ว่า้อิไร
ฟา
: เหอะ (ยิ้ม) ไม่ไ้ิไรทั้นั่นอ่ะ
ฟาพูบ็เินไปทีนที
ส่วนนาฟ็ยืนนิ่มอฟาเินไป
ฟา
: เอ้า มาิพี่...ะิรถไปไม่ใ่หรอ
ฟาะโนเรียนาฟให้รีบามมา
นาฟ
: อื้อ
นาฟอบสั้นๆแล้วรีบเินามไปทันที
———-/////——
ทา้านแพมับแพทพอออาหน้าออฟฟิศไ้็ับรถออไป่อน
แพม
: นี้ัว เ้าอถามไรหน่อยิ
แพท
: ว่า?
แพม
: ทำไมัวไม่อบฟาอ่ะ ปิ็ไม่สนิทันอยู่นิ
แพมถามไปพร้อมับรถไป
แพทเอพอไ้ยินำถาม็นิ่
แพม:
ว่าไัว? อบไม่ไ้หรือไม่อยาอบ่ะ (ยิ้ม)
แพท
: (ยิ้ม) เ้ามีเหุผลอ่ะัว ...
แพม
: แล้วบอไม่ไ้หรอ่ะ
แพทนิ่แล้วหันมอแพม
แพท
: ไ้..แ่แ่ไม่อยาบอ ..่ามันไ้ไหม
แพทพูพร้อมหันหน้าออทาหน้า่า
ส่วนแพม็มอามแล้วนิ่
แพม
: โอเร่ะ ่ามันเนอะ (ยิ้ม)
แพท
: เอ่อ..ัว เสาร์-อาทิย์นี้เราไปทะเลันไหม? (ยิ้ม) อยาไปทะเลอ่ะ
แพทหันหน้าลับมาพูับแพม้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
แพม
: แพทอยาไปหรอ?
แพท
: (ยิ้ม) อื้อ อยาไปนานแล้ว แ่แพมไม่ว่าสัทีไ มีแ่ิทาบ้านอ่ะ
แพม
: (ยิ้ม) อโทษนะ่ะ ที่ไม่่อยมีเวลาพาไปไหน
แพท
: แล้วรั้นี้มีเวลาไหม?
แพทยัถามย้ำุที่แพมไม่่อยไ้ทำให้
แพท
: เ้าอยาไปรินะ
แพม
: (ยิ้ม) เี๋ยวเ้าบออีทีนะ่ะ ้อูทาบ้าน่อนว่าะยัไ?
พอแพมพูแบบนี้แพท็เริ่มรู้ล่ะว่าำอบะเป็นแบบไหน?
ความคิดเห็น