หนุ่มสุดฮ๊อตกะยัยสุดบ๋อง

ลำดับตอนที่ #4 : ฝันที่เป็นจริง 100%

        พอกลับเข้ามาถึงในบ้านฉันรีบขึ้นห้องนอนทันทีอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแร้วก้อล้มตัวลงนอนบนเตียงอันแสนนุ่มของฉันทันทีแล้วคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นไปได้ยังไงที่พี่ก้องที่เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันอยากเป็นแฟนด้วยนั้นมาชนฉันมานั่งรอรับฉันกลับบ้านแถมยังพาฉันไปกินข้าวแล้วยังจะมาส่งที่บ้านขอเบอร์เราไปอีกตั้งหากระหว่างที่ฉันกำลังเพ้ออยู่นั้นก้อมีเสียงเพลงดังขึ้น

        “ตกลงว่าเธอนั้นรักฉันหรือมันแค่ขำ ๆ หั้ยเป็นคนรักหรือเป็นแค่เพื่อนเธอ หั้ยเป็นคนคุยไว้แก้เหงา......”

        มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของฉันนั้นเองฉันรีบขว้างมันมาแร้วดูว่าคัยฟ่ะโทรมาขัดจังหวะของฉันและมันก้อเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยเอาซะเลยเบอร์คัยหว่า

        “ฮัลโหล...นั้นคัยหว่า”

         “ดีจ้า.....พี่เองนะ”

         “ว๊าย.....พี่ก้อง”  ฉันเผลอกรีดร้องออกไป

         “คะ....คับพี่เอง  ตกใจอะไรหรอ”  ก้องถามด้วยอาการที่งง ๆ

         “ปะ....ป่าวค่ะ พอดีตุ๊กแกมันวิ่งผ่านหน้า”  ฉันแก้ตัวได้แบบทุเรดมาก

          “อ่อคับ ๆ  แร้วนี้นอนหรือยังพี่โทรมากวนหรอป่าวหะ”

          “กำลังจะนอนแร้วค่ะพอดีมีเสียงคนน่ารักโทรมากวน”  ฉันเผลอชมพี่เค้าออกไปเค้านิ่งไปสักพักแร้วพูดต่อว่า

          “งั้นพี่ไม่กวนดีกว่าไปนอนเถอะเด็กน้อยเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับที่บ้านนะ”

           “มารับ”  ฉันตะโกนออกไปกึ่งตกจัยเล็กน้อย

           “ช่ายแร้ว  ทำไมหรอ”  ก้องภพงงกับคำพูดของเธอ

           “ค่ะได้ค่ะ” ฉันตอบสั้น ๆ พร้อมกับนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง

            “งั้นคืนนี้ฝันดีนะฝันถึงพี่บ้างล่ะ”  ก้องพุดด้วยน้ำเสียงเขินอายนิดหน่อย

         “ค่ะ  ฝันดีเหมือนกันนะค่ะพี่ก้อง”  ฉันบอกลาพร้อมกดวางสายไป

          “กรี๊ดดดดดดดดดด”  ฉันกรีดร้องออกมาลั่นห้องแต่ดีที่ไม่มีคัยได้ยินพี่ก้อง ๆ ๆ ๆ พี่ก้องจะมารับฉันไปรร.ด้วยพรุ่งนี้งั้นก้อต้องไปรร.พร้อมกันนะสิ  ฉันรีบปิดไฟแร้วเข้านอนโดนด่วนเพื่อที่จะได้ตื่นเช้า ๆ

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^