ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หนุ่มสุดฮ๊อตกะยัยสุดบ๋อง

    ลำดับตอนที่ #3 : มื้ออาหารกับชายคนนั้น 100%

    • อัปเดตล่าสุด 4 เม.ย. 49


      “พี่ว่าเดี๋ยวเราแวะทานอะไรก่อนแล้วกันนะเพราะพี่ก้อเริ่มหิวแล้ว  ก้องภพพุดจบก้อเลี้ยงรถเข้าไปยังร้านอาหารร้านหนึ่งแถว ๆ นั้น

     

            ควับ เพียงไม่ถึง 10 นาทีอาหารที่สั่งมาเยอะแยะมากมายทั้งหมดก้อหมดลงอย่างไม่น่าเชื่อมันหายไปในพริบตา

     

            อิ่มหรือยังล่ะฝน  ก้องเอ่ยถามเทอ

     

             พุงจาแตกตายแระค่ะพี่ก้อง  ฉันตอบแร้วก้อหัวเราะออกมา

     

             หรอพี่ก้ออิ่มแระ

     

              ฉันมองดูพี่ก้องง ๆ ว่าทำไมพี่เค้าถึงกินเยอะแบบนี้แต่ทำไมไม่อ้วนฟ่ะอิจฉาจังวุ้ย

     

               อ่อ เช็คบิลด้วยคับ  ก้องพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าเงินออกมาเตรียมจ่ายเงิน

     

               มื้อนี้พี่เลี้ยงนะเพื่อเป็นการไถ่โทษ  เค้าพูดพร้อมกับยิ้มหวาน ๆ มาหั้ยฉัน

     

                ก้อได้ค่ะ แต่มื้อหน้าเดี๋ยวหนุต้องเป็นคนเลี้ยงนะค่ะ

     

                ได้เลยแต่เตรียมเงินไว้เยอะ ๆ แร้วกันเพราะพี่กินเก่ง 

     

                 ห้า ห้า ห้า  เราทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุกเพราะคิดถึงเรื่องอาหารที่เพิ่งทานไปเมื่อกี้ว่าทำไมถึงกินมันเยอะขนาดนั้น

     

                   หลังจากที่เช็คบิลเรียนร้อยแร้วฉันก้อกลับมาขึ้นรถตามเดิมพร้อมกับคุยโน้นคุยนี้ไปเรื่อยเปื่อยกับพี่ก้องอย่าสนิทสนมเหมือนรู้จักกันมานานและระหว่าทางก้อมีเสียงหัวเราะของเรามาตลอดทาง  จิง ๆ แร้วพี่ก้องเป็นคนอารมขันมากมีมุขหั้ยฉันฮาอยู่ตลอดคนอะไรฟ่ะน่ารักเป็นบ้า  และไม่นานเราก้อถึงบ้านของฉัน

     

                   ดะ....เดี๋ยวก่อนสิ  พี่ก้องพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของฉันที่กำลังจะเปิดประตูรถออก

     

                   คะ...ค่ะ ว่าไงค่ะ 

     

        ขอเบอร์ฝนหน่อยสิเพื่อเหงา ๆ จะได้โทรไปคุยด้วยฝนคงไม่ว่านะ  พี่ก้องพูดพร้อมกับยิ้มอาย ๆ

     

                  อ่อค่ะ ได้ ๆ ๆ 06-780-xxxx”  ฉันตอบแบบไม่ลังเลจัย

     

                 แร้วเดี๋ยวพี่โทรไปหานะ ฝันดีนะคับเด็กน้อย 

     

                ค่ะวันนี้ขอบคุณมากนะค่ะขับรถกับบ้านดี ๆ ล่ะ แร้วถึงบ้านโทรมาบอกด้วยแล้วกันนะค่ะ

     

                ฉันพูดเหมือนกึ่งสั่งหั้ยพี่ก้องโทรมาสะเหมือนว่าเป็นแฟนซะงั้น

     

                คร้าบ....ได้คร้าบ...... 

     

                 ค่ะ บับบาย ฉันพูดพร้อมยิ้มหวาน ๆ หั้ยพี่ก้อง

     

        งั้นพี่ไปล่ะนะ

     

                 ค่ะ

     

                 นี้  เดี๋ยวสิลืมอะไรไปป่าว  ก้องถามขึ้น

     

                 ป่าวนิค่ะฝนลืมอะไรหรอ

     

                 ลืม    จุ๊บ  ก้องหันมาหอมแก้มเทอหนึ่งทีแร้วรีบขับรถออกไปทันที

     

                  อ๊าก !!! พี่ก้องหอมแกมฉันไม่จิงช่ายไหม ไม่จิง ๆ ๆ ฉันรีบเดินเข้าบ้านทันทีหลังจากยืนอึ่งอยู่สักพัก

     

     

    ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

         

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×