คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2: Who delivered letter?
Chapter2
Who delivered letter?
16.57PM.
ตุบ ตุบ ตุบ
“เฮ้!!คยองซูมาเล่นบาสกัน”
“ไม่เอาอ่ะ เล่นไปเหอะ”
“โด่!”
แบคฮยอนเบ้ปากก่อนจะหันไปชูสลูกบาสต่อ คยองซูนั่งมองนาฬิกาบนข้อมือนี่ก็เกือบจะ5โมงเย็นแล้วทำไมพี่ลู่หานของเขายังไม่มารับอีก โดนทำโทษอะไรอีกล่ะ ได้แต่คิดอยู่ในใจจะให้พูดออกมาก็ไม่ได้ อึดอัด จะถามแบคฮยอน เจ้าตัวก็ไปเล่นบาส ชูสบาสอย่างบ้าบิ่นอยู่คนเดียวอีก
เฮ้อ....
“เฮ้ออ”
“นั่งถอนหายใจทำไม?” เป็นแบคฮยอนนั่นเองที่มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของคยองซู
...ได้ยินเสียงของคยองซูที่ว่าเขาอยู่ในใจหรือไงกันนะ
“ว่าไงหายใจทำไม?”
“เหม็น..กลิ่นเหงื่อของแบคฮยอน” ปากก็ว่า พร้อมกับเอามือปัดตัวแบคฮยอนออกไป
“ตอบไม่ตรงคำถาม”
“ลุกมานั่งบนโต๊ะนี่” คยองซูว่าพร้อมกับใช้มือขุดตัวแบคฮยอนให้ลุกออกมา
“ไม่ลุกอ่ะ.จนกว่าคยองซูจะตอบเราว่าถอนหายใจทำไม?”
นี่ก็เจาะจงจังนะกับถอนหายใจแค่นี้
“พี่ลู่หานยังไม่มา นี่มันเลิกเรียนมาเกือบ1ชั่วโมงแล้วนะทำไมยังไม่มาอีก”
“แค่เนี๊ย”
“อืม”จบคำตอบของเพื่อนสนิท แบคฮยอนก็เปลี่ยนที่นั่งมานั่งข้างๆคยองซูแทน แบคฮยอนหันไปมองเพื่อนของเขา ตนนี้หน้าของเพื่อนเขาบู้บี้ยิ่งกว่าอะไรอีก แบคฮยอน นึกขำคยองซูในใจ คยองซูคงเป็นห่วงพี่ชายของตัวเอง ต่างกับแบคฮยอนที่นึกขำพี่ชายของตัวเอง แค่นึกถึงก็ปวดกบาลแล้ว ไม่เคยจะสนใจกันบ้างเลย ได้แต่ต่อว่าพี่ชายของตัวเองอยู่ในใจ จู่ๆก็นึกอะไรดีๆออกมา มือหนาล้วงไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ปล็อดล็อค รหัสเรียบร้อยก็หันโทรศัพท์ไปหาคยองซู ซึ่งตอนนี้คยองซูไปทันเห็นแบคฮยอน เพราะเจ้าตัวเอาแต่มองไปยังรั้วโรงเรียน
“ทำอะไรของนายเนี่....”
แชะ
ภาพถ่ายที่ถ่ายโดยฝีมือของแบคฮยอนถูกเจ้าตัวบันทึกลงในแกเลอรี่เรียบร้อยแล้ว ยังไม่ทันที่คยองซูจะต่อว่าเสร็จ มือเรียวก็ฟาดลงไปที่ต้นแขนของแบคฮยอนทันที
“โอ้ยย ทำไรเนี่ยคยองซู” แบคฮยอนต่อว่าเพื่อนของเขามือก็ถือโทรศัพท์อยู่
รุนแรงจริงๆเลยนะ
“หว่านข้าวอยู่มั้งแบคฮยอน!” คยองซูขึ้นเสียง
“แอบถ่ายรูปเราหรอ”
“เห้ยๆเปล่าๆเราเปล่าแอบถ่ายนายนะ...แต่เราถ่ายตรงๆเลย นี่ๆๆ”
แชะ แชะ แชะ
รูปภาพนับสิบรูปถูกลงบันทึกในโทรศัพท์ของแบคฮยอนเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวไม่สนใจมือเล็กๆที่ฟาดลงบนต้นแขนของเขาเลยสักนิด
“โอ้ๆไม่งอนนะ เดี๋ยวเลี้ยงหนม”
ปากก็พูดไป หน้าก็หันไปหาเพื่อนตนตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ข้างๆเพราะหน้าของคยองซูหันไปอีกทางอย่างเชิดๆไม่สนใจหน้าของแบคฮยอนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ….
“คยองซูววววว” พูดเสียงหวาน พร้อมกับลากเสียงยาว
“อะไร..อ๊ะ!”
เพียงแค่คยองซูหันหน้ามา สายตาของเขาก็ประจบกันแบบพอดีกับหน้าของแบคฮยอน สัมผัสแรกที่ทำให้ คยองซูหลุดออกจากภวังค์คือสัมผัสที่ปากของเขาสัมผัสกับปากแบคฮยอน เสียงลมหายใจของแบคฮยอนหายใจรดบนใบหน้าของคยองซู เจ้าตัวคงไม่ได้เห็นหรอกว่าหน้าของเขาแดงซ่านไปทั่วทั้งใบหน้า แบคฮยอนค่อยๆโน้มตัวเข้ามใกล้ๆหน้าของคยองซู
ใกล้ ใกล้.....
“เฮ้ย!มึงทำอะไรน้องกูว่ะ”
ตุบ!! ผลัก!
ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะได้ทำอะไรคยองซูก็มีมือปริศนามาดึงตัวแบคฮยอนออก แล้วตามมาด้วยมาด้วยหมัดงามๆ เล่นเอาแบคฮยอน หงายหลังลงไปนอนกุมหน้าตัวเองอยู่บนพื้น ก่อนที่บุคคลนั้น จะตามมาเตะแบคฮยอน ถ้าไม่มีเสียงร้องห้ามของคยองซูเอาไว้ก่อน
“พี่ลู่!อย่าๆนั้นมันแบคฮยอน!”
เสียงร้องห้ามของคยองซูได้ผลลู่หานยกเท้าออกก่อนจะเห็นว่าเป็นแบคฮยอนจริงๆลู่หานรีบเข้าไปพยุงแบคฮยอนที่นอนกุมหน้าตัวเองให้ลุกขึ้นมา
“อ้าว!แบคฮยอนหรอโทษทีนะ เจ็บไหมอ่ะ”
“ไม่เจ็บมั้งครับ....อูยย” แบคฮยอนตอบก่อนจะเอามือไปกุมหน้าตัวเองไว้
“เขียวไหมครับเนี่ย?”ปากว่า พลางเอามือชี้ไปที่แก้มข้างซ้ายของตนเอง ซึ่งตอนนี้มันเริ่มบวมนิดๆแล้ว
“ไม่ๆพี่ออมแรงไว้เยอะ”ลู่หานตอบก่อนจะอมยิ้มออกมา มันไม่เขียวจริงๆนี่นา แต่ที่อมยิ้มเพราะขำท่าทางของแบคฮยอนต่างหาก
“งั้นหรอครับ?งั้นรีบไปกันเถอะครับผมหิวแล้ว” แบคฮยอนพูดพร้อมกับเดินไปเอากระเป๋า ที่วางอยู่บนโต๊ะที่คยองซูนั่งอยู่ ซึ่งตอนนี้หน้าคยองซูตอนนี้ยังไม่หายแดงเลย แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนตัวเองแล้วนึกขำอยู่ในใจ
คนบ้าอะไร...ตัวเล็กแถมยังหน้ารักอีก เจ้าตัวจะรู้ไหมนั่นว่าท่าทางที่เขินหรือน่าแดงแบบนั้นมันน่ารักและน่าฟัดขนานไหน.....ฮิ
“เอ้าๆคยองซูไปกันได้แล้วอย่ามัวแต่เหม่อสิ” แบคฮยอนว่า พร้อมกับเอามือไปโบกอยู่ข้างหน้าของคยองซู ทำให้เจ้าตัวหลุดออกจากภวังค์แล้วหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาก่อนไว้ก่อนที่จะเดินตามหลังพี่ชายไป แล้วตามมาด้วยแบคฮยอนที่เดินตามมา
“ทำไมหน้าแดง”
“อ๊ะ!”คยองซูรีบเอามือมาปิดหน้าตัวเองไว้ แบคฮยอนได้โอกาสจึงไปกระซิบที่ข้างหู
“เขินหรา?”
เพี๊ย!
ฝ่ามืออรหัส ของคยองซูที่ฟาดลงมาที่ต้นแขนของแบคฮยอน ทำให้เจ้าตัวรีบวิ่งแจ้นไปหาลู่หานทันที
“จะไปไหน บยอน แบคฮยอน!” คยองซูว่าพร้อมกับเร่งฝีเท้าของตนเองรีบเดินเข้าไปหาแบคฮยอน แต่ไม่ทันซะแล้วเพราะแบคฮยอนรีบลากลู่หานแล้วรีบเดินไปที่รถทันที คยองซูหน้าเสียเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินไปที่รถของพี่ชายตนเอง
แชะ
เสียงถ่ายรูปดังมาจากพุ่มไม้แถวนั้น ตรงทางเดินที่จะเดินไปยังรถของลู่หาน พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้า พร้อมกับออกเสียงช้าๆ
“คยองซู....”
Bakery pastry shop
ตอนนี้ทั้งสามคนเข้ามานั่งอยู่ร้านขนมเบอเกอรี่ที่เปิดใหม่รีบร้อยแล้ว ลู่หานกับคยองซุมีท่าทีตื่นเต้นเล็กน้อย แหงสิเพราะพี่น้องคู่นี้ชอบทานของจำพวกขนมหวานอยู่แล้ว บวกกับร้านนี้ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีประดับของจำพวกหินประดับ แถมบนโต๊ะเคาเตอร์ ยังมีคิตตี้ตัวขนาดใหญ่วางตั้งอยู่เหมือนกับว่าเรียกลูกค้า โดยเฉพาะลู่หานที่แอบเนียนๆจับเจ้าตัวคิตตี้นี่ไปหลายครั้งแล้ว
จนคยองซูต้องคอยตีแขนพี่ชายไว้เสมอ
แม้แต่พี่คยองซูก็ตีแบบนี้หรอ?
“นี่ๆคยอง เจ้าคิตตี้ตัวนี้อ่ะ ถ้าเราซื้อเขาจะขายให้ไหมอ่ะ”ลู่หานหันไปกระซิบถามน้องชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งถามไปก็เหมือนถามหุ่นเพราะว้าน้องชายหยิบโทรศัพท์มากดเล่นอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“…….”
“นี่ๆแบคฮยอนถ้าพี่จะซื้อเจ้าคิตตี้ตัวนี้อ่ะ เขาจะขายให้พี่ไหม?”
ลู่หานหันถามแบคฮยอนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาจากจอโทรศัพท์
“อืมมม...ถ้าพี่จะซื้อเขาก็อาจจะขายให้มั้งครับ” แบคฮยอนตอบด้วยเสียงแห้งๆ ลู่หานเดินไปสั่งขนมเค้กที่เคาเตอร์ให้ ไม่รู้ว่าไปสั่งขนมหรือจะไปเจรจาธุรกิจในการซื้อคิตตี้ ที่โต๊ะจึงเหลือแค่แบคฮยอนกับคยองซูผู้ที่ไม่สนใจโลกอยู่
“คยองซู” แบคฮยอนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วนั่งเท้าคางมองเพื่อนสนิทที่นั่งจิ้มโทรศัพท์แบบว่าไม่มีท่าทีว่าหยุดกดมันง่ายๆแน่
“อะไร?”
“เค้กมาแล้วววว”
ยังไม่ทันทีแบคฮยอนจะได้พูดอะไรลู่หานที่เดินไปที่เคาเตอร์ก็กลับมาพร้อมกับถาดใบหนึ่งที่มีขนมเค้กน่าตาน่าตาทานอยู่3จาน
“อ่ะนี่ของแบคฮยอนเค้กวนิลา”
“ขอบคุณครับ”
“อ่ะนี่เค้กช็อกโกแลตของคยองง”
“ครับ”
“นี่ของพี่ เค้กกาแฟฟฟฟ”
ใครก็ได้ช่วยบอกแบคฮยอนกับคยองซูที ว่าพี่คนนี้กำลังเล่นอะไรอยู่......
หลังจากที่ทุกคนทานเค้กกันเสร็จรีบร้อยแล้วลู่หานก็เดินนำไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์โดยมีแบคฮยอนกับคยองซู
ช่วยถือกล่องขนมเค้กอยู่ด้านหลัง
“ทั้งหมด8หมื่นวอนค่ะ”
“นี่ครับ”
“โอกาสหน้าเชิญใหม่นะค่ะ”
ลู่หานเดินออกจากร้านแล้วรีบบึ่งไปยังรถของตนเองที่จอดอยู่ด้านข้างของร้านทันที
“เอากล่องเค้กวางไว้ที่เบาะด้านหลังนะ” ลู่หานเปิดประตูรถดานหลังให้พวกเด็กๆวางกล่องเค้กไว้ที่เบาะด้านหลัง
“พี่ลู่ ซื้อเค้กไปทำไมตั้งเยอะแยะ” คยองซูถามเมื่อทั้งหมดเข้ามาอยู่ภายในรถแล้ว ลู่หาน สตาร์ทรถก่อนบังหันไปตอบคำถามของน้องชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ให้แบคฮยอนไง2กล่อง”
“แล้วอีก5กล่องล่ะ?”
“3กล่องของเราไง”
“........”
“…ส่วนอีก2กล่อง...เอาไปง้อไอ้หมิ่นมัน..”
ตลอดทางที่ลู่หานขับรถออกมา บนรถก็มีแต่เสียงหัวเราะของลู่หานกับแบคฮยอน ส่วนคยองซูก็นั่งฟังเพลงมาตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้านของแบคฮยอน
“ฝากเค้กให้พี่ชายแบคด้วยนะ”
“ครับ ขอบคุณนะครับที่มาส่ง”แบคฮยอนโค้งตัวให้ ก่อนจะเดินไปที่ประตูรถด้านหน้าที่คยองซูนั่งอยู่
“มีอะไร?” คยองซูถอดหูฟังออกจากหูแล้วเลื่อนกระจกลง ถามเพื่อนสนิทที่มาเคาะกระจกรถที่ตัวเองนั่งอยู่ด้านหน้า
แบคฮยอนไม่ได้พูดอะไรแต่เอามือชี้ไปที่ปากของตัวเองก่อนพูดออกมาว่า
“รสเชอรี่...หวานดีเนอะ”เพียงแค่พูดแค่นี้หน้าของคยองซูก็แดงขึ้นมาอีกรอบก่อนจะสั่งให้ลู่หานขับรถอออกไปจากบ้านของแบคฮยอนทันที
น่ารักจัง....
ได้แค่คิดเท่านั้นก็ยิ้มออกมาโดยไม่มีสาเหตุก่อนจะเดินยิ้มเข้าบ้านอย่างคนบ้า
แอดดด
เสียงเปิดประตูดังขี้นทำให้คนที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่หันมา
“ขนมเค้ก..พี่ลู่หานฝากมาให้”
แบคฮยอนวางกล่องเค้กไว้ที่โต๊ะอาหารก่อนจะขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง บ้านหลังนี้แบคฮยอนอยู่กับพี่ชายแค่2คนเพราะพ่อกับแม่ของแบคฮยอนขอไปฮันนีมูนที่ฮาวาย ทิ้งให้แบคฮยอนอยู่กับพี่ชายที่นามว่า
‘คริส’ พี่ชายต่างสายเลือดที่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกันด้วยเหตุผลบางอย่างแม้แต่แบคฮยอนเองก็ยังไม่รู้
แบคฮยอนวางกระเป๋านักเรียนแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำทันที วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วขอชำระร่างกายให้สะอาดหน่อยเถอะ.....จู่ๆก็เอามือไปแตะที่ปากของตนเองอีกครั้งก่อนจะเอาหัวโขกกับผนังหน้าห้องน้ำ
ที่ว่าเหนื่อยน่ะไม่ได้เหนื่อยอะไรหรอก.
.
.
.......แต่เหนื่อยที่หัวใจตัวเองที่เต้นแรง
......และก็เหนื่อยที่ในหัวมันคิดถึงกับแค่....คยองซู.
ทางด้านลู่หานกับคยองซูเมื่อกับมาถึงที่บ้านรีบร้อยแล้วคนเป็นพี่ก็รีบบึ่งไปยังเก้าอี้ตัวโปรดก่อนจะนั่งลงด้วยความเหนื่อยล้า ส่วนคยองซูที่เพิ่งเดินเข้ามาก็จัดการเอากล่องเค้กวางไว้บนโต๊ะก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบน
ออดดดดดด
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้คยองซูที่จะเดินขึ้นไปบนชั้นบนหันไปทางประตูแล้วมองพี่ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ลู่หานหลับตาพริ้มทำให้คยองซูต้องเดินไปเปิดประตูหนเบ้านแทนเอง
“ใครครับ?” คยองซูเปิดประตูถามแต่ก็ไม่พบใคร พบเพียงแค่จดหมายหนึ่งฉบับวางทิ้งไว้ เจ้าตัวหยิบขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าบ้านไปลู่หานที่หลับตาพริ้มอยู่ลืมตาขึ้นมาพลางถามน้องชาย
“ของใครอ่ะ?”
“ของผมฮ่ะ” คยองซูชูซองจดหมายให้ลู่ห่านดู ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นบน ที่ห้องนอนของตนเอง
คยองซูนั่งลงบนเตียงมือก็พลิกซองจดหมายดู ด้านหน้าเขียนไว้ว่า
To Kyungsoo
คยองซูเปิดจดหมายดู ข้างในนั้นมีรูปถ่ายของคยองซูหนึ่งรูปกับข้อความที่เขียนด้วยปากกาสีแดงว่า
‘i want you kyungsoo’
By
Y C H
อันยองงง
หายไปหนึ่งเดือนเต็ม(เกินปล่าก็ไม่รู้555)
กลับมาอัพแล้วน้า ไม่รู้จะถูกใจกันไหมนะ
พยายามแก้ให้ดีที่สุดแล้ว แต่ก็ไม่อยากดองฟิคไว้นานตอนนี้ก็กำลังสอบอยู่ด้วยอ่ะ
ไม่รู้จะบอกยังไงดี จะบอกว่าเจอกันกันตอนหน้านะค่ะ
เจอคำผิดครงไหน ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
ด้วยรัก
30/ก.ย/58
ความคิดเห็น