รักแสนยุ่งวุ่นถึงอะดีเลด

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter III

เดือนมีนาคมของฉันทั้งเดือนผ่านไปโดยไม่มีอะไรเลย ที่จริงตั้งแต่โรงเรียนปิดตอนกลางเดือนกุมภาพันธ์ฉันก็ยังไม่ได้ทำอะไรที่ดูมีประโยชน์ในสายตาของบุพการีทั้งสองเลยสักนิด อืมนั่นแหละ ทั้งสองเลยบ่นอยู่ได้

“ฟิน โน้ตบุ๊คน่ะ จ้องเข้าไปลูก นั่งอยู่หน้ามันทั้งวันแล้วได้อะไร” พ่อฉันบ่นอีกแล้ว เริ่มเหมือนกับแผ่นเสียงตกร่องที่พูดซ้ำไปซ้ำมาได้ไม่เบื่อ แต่คนที่ซวยคือฉันน่ะสิ เพราะฉันรำคาญแทบตายแต่ดันเอาอะไรไปอุดปากท่านพ่อที่รักไม่ได้ ท่านน่าจะดีใจที่ฉันอุตส่าห์ลงมานั่งเล่นเนตอยู่ในห้องนั่งเล่นเป็นเพื่อนท่านโดยไม่ขังตัวเองอยู่ในห้องนอนทั้งวัน ยังบ่นอีก ช่างไม่รู้เลยว่าฉันอุตส่าห์ทำตัวน่ารักน่าถีบสุดๆแล้ว

“พ่อคะ ก็นี่มันเวลาว่างของฟินนะคะ เทอมก็ปิดแล้ว โรงเรียนก็ปิดแล้ว พ่อจะเอาอะไรอีกคะ” ฉันตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเซงเล็กน้อยโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊ค ตอนนี้ฉันกำลังคุยกับลุคบนเอมเอสเอน เลยไม่มีอารมณ์จะสนใจสิ่งรอบตัวเท่าไหร่

คราวนี้แหละหนักกว่าเดิม แม่ของฉันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเพื่อเป็นกองกำลังเสริมให้กับพ่อ “พวกเราไม่ได้ติดไวร์เรสเพื่อให้ลูกจมอยู่กับอินเตอร์เนตทั้งวันนะ” ก็ใช่น่ะสิคะแม่...ไวร์เรสที่แม่ติดมันน่ะ อาทิตย์ที่ผ่านมามันช้ากว่าเอดีเอสแอลแบบเก่าที่บ้านเราเคยมีอีก ถึงแม้บางทีสายอาจจะระโยงรยางค์ไปบ้าง แต่ก็เอาเถอะ ไอ้เจ้านี่แหละทำให้ฉันแอบหอบโน้ตบุ๊คเข้าไปคุยกับลุคในห้องน้ำได้เวลาที่ท่านทั้งสองบ่นหนักมากๆ

“ก็ใช่ไงคะ แต่ช่วงนี้มันเป็นช่วงรีแลกซ์ อีกไม่กี่วันก็ไม่ได้เล่นแล้ว” นึกดูอีกทีมันก็พรุ่งนี้ตอนบ่ายนี่หว่าที่เครื่องจะออก เออ...ของยังไม่ได้เช็คเลยว่าครบหรือยัง แต่ช่างเหอะ ลุคสำคัญอันดับหนึ่งอยู่แล้ว

“แล้วเตรียมของเสร็จแล้วเหรอ เครื่องออกพรุ่งนี้ตอนบ่ายนะลูก” เอาเข้าไปแม่ฉัน ย้ำวันเวลาที่เครื่องจะออกอยู่ได้ราวกับฉันไปพวกความจำปลาทอง

“เสร็จแล้วค่ะ” ฉันรีบตอบอย่างทันทีทันใด ในใจกำลังหวังว่าเมื่อไหร่ทั้งสองจะปล่อยให้ฉันคุยกับลุคอย่างมีความสุขสักที นี่เป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้งที่ฉันบอกแม่ว่าฉันเตรียมของเรียบร้อยแล้ว

“แชทอีกแล้วเหรอเนี่ย”แม่ชะโงกหน้ามาดูหน้าจอโน้ตบุ๊คของฉัน ดีนะที่แม่ไม่เก่งภาษาอังกฤษเหมือนกับพ่อ แต่เป็นโชคดีของฉันไปที่พ่อก็เหมือนกับผู้ชายทั่วไปนั่นแหละตรงที่ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน

“ก็กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ไงคะว่าสรุปอากาศช่วงนี้มันเป็นยังไง เผื่อจะต้องเตรียมยาไปเผื่อ หรือไม่ก็เอาเสื้อกันหนาวไปเพิ่ม” อันที่จริงฉันรู้เรียบร้อยแล้วล่ะว่าช่วงนี้ที่นั่นมันเป็นฤดูใบไม้ร่วง...และฝนก็ตกบ่อยกว่าปกติ ลุคบอกฉันว่าปกติมันจะแดดออกซะส่วนใหญ่ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงที่นั่น ทำให้ไปหาดได้อยู่บ้าง แต่ดูเหมือนฉันจะโชคไม่ค่อยดี สงสัยจะอดไปหัดเล่นเซิร์ฟซะแล้วคิดแล้วก็เซง ก็ฉันอุตส่าห์ฟิตหน้าท้องเผื่อจะได้ใส่บิกินี่ได้อย่างไม่อายลุคด้วยการซิตอัพวันละเกือบร้อยในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา สูญเปล่าจริงๆ

และคราวนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันกล่อมแม่สำเร็จ “งั้นถามเสร็จเมื่อไหร่ก็อย่าลืมไปเช็คอีกทีแล้วกัน”

“ค่า...”ฉันลากเสียงยาว “จะเสร็จแล้วล่ะค่ะ” พูดจบฉันก็เลิกสนใจสิ่งรอบตัวอีกครั้ง ดูเหมือนลุคจะเป็นสิ่งที่ดึงดูดฉันในมากสุดในช่วงนี้

Friendlyfoe says:

   u still alive?

Evil Querida says:

   guess so…disappoint u?

Friendlyfoe says:

   a bit. =P

Evil Querida says:

   well, sorry abt dat haha

Friendlyfoe says:

   dats ok. when will u leave Thailand again?

Evil Querida says:

   tomorrow noon…

Friendlyfoe says:

   so u’ll buy sim card here like u told me?

Evil Querida says:

   yeah so I can give ya my number after dat

Friendlyfoe says:

   wud u like to hav my number?

Evil Querida says:

   sure … wud luv to

Friendlyfoe says:

   ah…ill give u if ya really want lol

Evil Querida says:

   sweet. pls!

ตอนนี้แหละที่เกือบแย่ เพราะถ้าฉันเอาหมอนที่นั่งทับอยู่มาอุดปากไม่ทันละก็ แม่ฉันคงระงับการไปออสเตรเลียแล้วส่งฉันไปโรงพยาบาลบ้าแน่เลย ก็ลูกสาวนั่งเล่นเนตอยู่ดีๆก็ดันกรี๊ดขึ้นมา แต่ฉันจะห้ามตัวเองได้ยังไงล่ะ ลุคเล่นให้เบอร์โทรศัพท์มาง่ายๆแบบนั้น...เจ๋งสุดๆไปเลย