เฉิ่มคุง

ลำดับตอนที่ #2 : ซวย ซวยจิงๆ

 กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ความดัง 80 เดซิเบลของนาฬิกาปลุกของชัชทำให้ชัชตื่น
"ฮ่าววว...." ชัชหาว
"กี่โมงเเล้วเนี่ย  อ๊า 6.30  ต้องไปโรงเรียนเเล้วสินะ" ชัชพูดในใจ

ชัชเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างง่วง เตรียมจะอาบน้ำ เขาล่องกระจก เขาอุ้มตุ๊กตาเป็ดเเล้วพูดกับตุ๊กตาเป็ดหน้าห้องน้ำว่า
"เจ้าเป็ดน้อย ดีจังเลยนะเจ้าไม่ต้องไปโรงเรียน เราอ่ะอยากอยู่บ้านฟังเพลงกะซ้อมกลอง เเต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก -*- " 
เขาวางเป็ดลง เเล้วเเปรงฟันล้างหน้า เเล้วก้อาบน้ำ

 "ชัชชชช..............ชัชเอ้ยยย ลงมาได้เเล้วลูกมันจะ 7 โมงเเล้ว" เเม่ชัชตะโกนเสียงดังขึ้นมาบนห้อง

"ครับเเม่ผมหวีผมก่อน" ชัชตะโกนกลับไป

"มันหวีผมอะไรของมันว่ะ มันไม่เห็นมีผมให้หวีเลย - - " เเม่พูดในใจ

"มาเเล้วครับ" ชัชพูดพร้อมถือกระเป๋าลงมา
"มีไรกินบ้างครับเเม่"ชัชพูด

"ไข่ตุ๋นกะไข่เจียวที่ลูกชอบไง" เเม่พูด

"เอ่อ... เเม่ทำเป็นเเต่ไข่หรอฮะ"
"อ่าวว ก็ลูกชอบเเม่ก้เลยทำให้ไง เอ๊ะ ยังไงเนี่ยลูกจะกินไม้ >O<"

"กินครับๆเเม่ เหอะๆ"เขารีบตักข้าวกินด้วยความหิว
 
"ไปเเล้วนะครับเเม่ สวัสดีครับ"
"ไปเถอะลูก - -"


เขาเดินไปโรงเรียนซึ่งอยู่ห่างจากบ้านเพียง 500 เมตรเเล้วก้ฟังเอมพี 3
ทันใดนั้นเมื่อใกล้จะถึงโรงเรียน เขาพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมของ

"ตายเเล้วคับเเม่!! ลืมของ"ชัชอุทานขึ้นเเล้วรีบวิ่งกลับบ้าน
เมื่อถึงบ้างเขารีบขึ้นบันไดเเล้วเอาของที่ลืมไว้เก็บใส่กระเป๋า

"ลูกมาตั้งเเต่เมื่อไร เนี่ยทำไมเเม่เห็นละ|"เเม่พูด
"อ้อผมลืมของคับเเม่ ไปเเล้วนะฮะ หวัดดีครับเเม่" ชัชพูดเเล้วรีบวิ่งออกไป

ของที่ชัชลืมไว้ก้คือหมวกสีดำ ซึ่งเขาจะใส่ตอนเขาอายเเล้วก็ไม่สู้หน้าคน อ้ออ เเล้วก้ตีกลองด้วยนะบางที

เมื่อเขาวิ่งไปถึงประตูโรงเรียนเขาก้เจอวีระเพื่อนรัก
"อ้าวไอ้ชัช มาเเล้วหรอ รอเเกตั้งนาน"

"ยังไม่มามั้ง"ชัชสวนกลับ

"เอ้อออ...ปากดีนะมึง" วีพูด

"โทดที ฮ่าๆ รีบขึ้นห้องกันเถอะ" ชัชพูดพร้อมรีบสิ่งขึ้นห้องพร้อมกับเพื่อนรัก

เมื่อชัชขึ้นมาถึงห้อง ส่งการบ้านเรียบร้อยเเล้ว เขามานั่งที่โต๊ะเเล้วชะเง้อไปมองที่หน้าต่าง เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสั่งสอนผู้ชายอยู่ข้างล่าง ชัชเห็นเเล้วกลัวรีบเหาหมวกขึ้นมาใส่เเล้วปิดตาเเล้วฟลุ๊บลงไปกับโต๊ะ 

วีตบหัวชัชเเล้วพูดว่า "เฮ้ยไอ้ชัช เรียกตั้งหลายรอบไมไม่หันมาว่ะ เเล้วเป็นไรของมึง ง่วงหรอ"

"เปล่าเรากลัว" ชัชตอบเเล้วเอาหน้าฟลุ๊บกับโต๊ะอีกที

วีชะเง้อไปมองที่หน้าต่าง เขารู้ล่ะว่าทำไมไอ้ชัชถึงกลัว

"ไอ้ชัช เเกกลัวเเล้วเเกไปมองทำไม มานี่ไปซื้อขนมเป็นเพื่อนกูหน่อย กูหิว" วีพูด

"มันไปยังวี มันไปยัง ถ้าไปเเล้วบอกด้วยเดี๋ยวเราไปซื้อขนมกะเเกนะ" ชัชพูดเเล้วก้ยังฟลุ๊บกะโต๊ะเหมือนเดิม

"มึงจะไปบอกเค้าให้เลิกเลยสั่งสอนกันเลยไม้ เลิกปอดเเหกได้เเล้ว เเค่เขาสั่งสอนกันมึงก้กลัว เค้าไม่ได้สั่งสอนมึงสักหน่อย มานี่เลย" วีกระชากชัชออกจากโต๊ะ
เเล้วลากชัชมาที่ประตูห้อง 

"มึงหายกลัวยัง" วีพูด
"ไหนๆ " ชัชมองไปรอบๆห้อง "ไม่กลัวเเล้ว ไปเถอะ"

"เอออออ... - -  เพื่อนกู --" วีพูด

วีเเละชัชเดินไปโรงอาหารเเล้ววีก้ซื้อขนม 
"ชัชเเกไม่ซื้อหรอ ไม่หิวหรอ"

 "ไม่อ่ะ เราไม่หิวอ่ะ ถึงหิวก้ไม่ซื้อ เราจะเก็บตังเอาไว้ซื้อไม้กลองที่พารากอน"

"โหย จะซื้อทีไปพารากอนเลย เเพงหูฉี่เลย เออกูเลี้ยง มึงจะกินไรมึงหยิบเลย กูจ่ายเอง" วีพูด

"จริงหรอวี ดีจังเลยงั้นเราหยิบนะ ^O^" ชัชพูดเเล้วหยิบ Kit-Kat เเล้วก้เลย์รสบาร์บีคิวขึ้นมาเเล้วให้วี "อ่ะนี่ของเรา"
"อืม"วีพูด

พอจับจ่ายซื้อขนมเสร็จ เสียงออดก้ดังขึ้น ให้ไปเข้าเเถว
ชัชกับวีรีบไปเข้าเเถวเคารพธงชาติเเล้วก้ขึ้นห้องเรียน

การเรียนทั้งหมด  8 คาบหมดไปอย่างรวดเร็ว ชัชตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้างฟังเพลงบ้าง
ส่วนวีอ่ะหรอ ไม่ต้องห่วง จดๆๆ ตั้งใจเรียนมาก

เมื่อเวลาของคาบสุดท้ายหมด นักเรียนทุกคนต่างดีใจ รีบเก็บข้างของ รวมไปถึงชัชเเละวี  
"วีวันนี้มีการบ้านไม้" ชัชถามวี
"ไม่มีอ่ะ" วีพูด
"ดีจังเลยนะ เราจะไปห้องซ้อมนะวันนี้ เเกไปกะเรามะ"
"ไปก้ได้ว่ะ" 
"เย่ เออ เลี้ยงไอติมหน่อยดิ"ชัชพูด
"กำ ไอ้นี่นิ เลี้ยงเเล้วได้ใจ เออก้ได้ เเท่งเดียวนะเว้ยย" 
"ครับ เอ้ย เออ- - " ชัชตอบ

เมื่อเขาไปโรงอาหาร ซื้อไอติมเสร็จ เขาก้เดินไปกินไป  กำลังจะออกจากโรงเรียน
 
วีก้เเกล้งชัชโดยการเอาลิ้นไปเลียไอติมชัชเเล้ววิ่งหนีไป
"เเผล่บบบๆๆๆๆ" วีเลียเสร็จเเล้วก้วิ่งหนี
"เฮ้ย ไอ้วี ทุเรศที่สุด กลับมาก่อนนะ" ชัชตะโกนเเล้วรีบวิ่งกะจะไปเเกล้งวีกลับ
ด้วยความเปิ่นของชัชจึงสะดุดขี้จิงจกเเล้วล้มไปโดนคนคนหนึ่ง ผู้หญิงซะด้วย

"โอ๊ย!เจ็บจังเลย"ชัชพูด 
"เอ่อ..น้องฮะ เป็นอะไรหรือเปล่า พี่ไม่ได้ตั้งใจ" ชัชพูดกะผู้หญิงคนนั้นเเล้วผู้หญิงคนนั้นก้ลุกขึ้นมา
"ใครน้องมึง  มึงจะมาหาเรื่องกูหรอ ห๊ะ" ผู้หญิงคนนั้นไม่พอใจมาก ลุกขึ้นยืน เขาสูงกว่าชัชประมาน 2 เซน เขาดึงปกคอเสื้อชัชขึ้นมา
"พี่ครับ ผมกลัวเเล้วครับ ผะ ผะ ผมมม มะมะ ได้ตั้ง ใจฮะ ผมผิดไปเเล้ว" ชัช ไหว้เพราะความกลัวเเล้วเอาหมวกขึ้นมาใส่ 
"เฮ้ย ไอ้ตาร์  วันนี้พอก่อนเหอะ อย่าเพิ่งไปทำไรไอ้นี่เลย เดี๋ยวไปซ้อมไม่ทัน " โอทูพูด 

"เออได้ มึงอยู่ม. ไร " 
"ผะ ผมๆ อยู่...." ชัชตอบด้วยน้ำเสียงกลัว
"มึงอยู่ ม . ไร ตอบเร็วๆ" ตาร์กระชากคอเสื้อเเล้วตะโกนใส่ดังๆ
"5/1 ฮ่ะ YY พี่"ชัชตอบ
"เออ ฝากไว้ก่อนนะมึง" ต้าร์ปล่อยคอเสื้อเเล้วเดินจากไป

วีรีบวิ่งมา
"ไอ้ชัช มึงเป็นไรว่ะ ไมมึงไม่มาหากู กูรอตั้งนาน" 
"ไอ้วี ไมไม่มาช่วยเราอ่ะ เรากลัว "ชัชก้มหน้า เเล้วเอาหมวกปิดหน้า

"มึงเป็นอะไรว่ะ บอกกูมาดิ" วีเขย่าตัวชัช

"เมื่อเช้าที่มีคนโดนสั่งสอนอยู่หน้าโรงเรียนกับผู้หญิงกลุ่มนั้น วีจำได้ไม้"

"เออทำไม" วีตอบ

"พรุ่งนี้เราจะต้องเจอยังงั้นอ่ะ YY เพราะเมื่อกี๊เราไปหกล้มชนผู้หญิง หวัหน้ากลุ่มนั้นคนนั้นอ่ะ"

"ตายห่า มึงซวยเเน่ๆ พรุ่งนี้ เขาไม่ปล่อยมึงไว้เเน่"

"เรากลัว"

"เออ ไม่ต้องห่วง เด๋วกูไปโดนกะมึงเป็นเพื่อนว่ะ ไอ้ชัช"

"ดีจังเลย เเกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด" ชัชเข้าไปกอดวีด้วยความปลาบปลื้ม

"เออ ปล่อยๆ มึงปล่อย กูไม่ใช่เกย์ รถมาเเล้วไปห้องซ้อมกันได้เเล้วมึง" 

"อือ"ชัชตอบ

วีเเละชัชเดินทางไปห้องซ้อมดนตรีในเวลาเพียงเเค่ 5 นาทีเท่านั้น
เมื่อวีเเละชัชเดินเข้าไปในห้องซ้อม พี่เก่ง เจ้าของห้องซ้อมก้ทักชัชขึ้น