คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : พลังแห่งเสียงฟี้ของแมว
หมอธนาสัเเห็นสิ่นี้่อนหน้านี้ ารสั่นสะเทือนที่นุ่มนวลั้อเล็ลอออมาาร่านปุยเล็ๆ ทีุ่อยู่บนัอเา อนแรแทบไม่ไ้ยิน มีเสียรวราเบาๆ ัวาารึ้นลอลมหายใที่พึพอใอบุหล แ่เมื่อวันเวลาผ่านไปเป็นสัปาห์ เสีย้อ็ัึ้นเรื่อยๆ เป็นัหวะที่มั่นึู่เหมือนะสะท้อนถึวามสบอันลึึ้ในวาและิใอบุหล
“รู้สึมีวามสุมาใ่ไหมบุหล?” หมอธนาบ่นพึมพำลูบนอบุหล้วยปลายนิ้วอันอ่อนโยน แรสั่นสะเทือนรุนแรึ้น แสถึวามอบอุ่นและปลอภัยที่บุหลพบในโลอันอบอุ่นสบาย
เย็นวันหนึ่ ะที่หมอธนานั่ออยู่บนโ๊ะ มวิ้วอย่า่ออยู่ับเอสารทีู่ับ้อนบาแผ่น เา็รู้สึว่ามีอะไรระแทเบาๆ ที่าอเา เมื่อมอลไปเห็นบุหลยหาึ้นสู พันรอบ้อเท้า้วยเสียฟี้อแมว หมอธนาทิ้านไปพลาถอนหายใ ้มลอุ้มบุหลึ้นไปนั่บนโฟา เอสารที่อระัระายอยู่บนโ๊ะ็ถูลืมไปั่วะ
ะที่บุหลัวเป็นลูบอลนยาวบนั เสียฟี้อย่าแมวๆ ็ัึ้น เป็นเสียปลอบโยนที่สม่ำเสมอ มันเหมือนับารนวเบาๆ เพื่อิวิา บรรเทาวามึเรียที่ผูไหล่อหมอธนาลอระยะเวลาารทำานหนัที่ผ่านมาหลายั่วโม านรวรัษาผู้ป่วย านสอนนัศึษาแพทย์อเา วามึเรียที่้อพบเอาารทำานในแ่ละวัน ทำให้หมอธนานั้นมีวามเหนื่อยล้าอยู่ไม่น้อย อนนี้เาเอนัวไป้าหลัโยไม่รู้ัว นิ้วมือลูบนนุ่มๆ อบุหลโยไม่รู้ัว วามัวลในวันนั้นเริ่มาหายไป แทนที่้วยวามสบอันเรียบ่ายที่สะท้อนถึัวบุหลเอ
วามิแปลประหลาเิึ้นับเา เามัะอ่านเี่ยวับพลัารรัษาอแมว วามถี่อเสีย 20-140 เฮิร์ เสียรวราอแมว่วยลระับวามเรีย-วามัน ลวามเสี่ยหัวใวายลอาารหายใลำบา บำรุระูบรรเทาอาารบาเ็บ และยั่วยในารเยียวยาิใมนุษย์อี้วย หาเาหลทาเล็ๆ น้อยๆ ้วยหัวใที่ยิ่ให่นี้ เาสะุับารผ่อนลายวามเรียส่วนัวอเาเอหรือเปล่า?
หมอธนาหัวเราะเบา ๆ แล้วเอามือลไปที่สันหลัอบุหล ้วยวามประหลาใับแรสั่นสะเทือนที่ไหลผ่านฝ่ามืออเา “บุหล” เาพึมพำ “ูเหมือนเ้าะมีพลัพิเศษที่ันไม่เยรู้มา่อน”
ั้แ่วันนั้นเป็น้นมา เสียฟี้อย่าแมวอบุหล็ลายเป็นอวัล้ำ่า ใน่วเวลาที่เรีย หมอธนาะไปหาบุยหลโยรู้ว่าารอแมวบนโฟาับแมวที่ส่เสียรวรานั้น่วยลายวามัวลใอเาไ้อย่ามหัศรรย์ เมื่อวันเวลาอันยาวนานในโรพยาบาลทำให้เาเหนื่อยล้า เสียำรามอันอบอุ่นและปลอบโยนอบุหล็่วยเยียวยาไ้ีว่าาสัแ้ว และในืนอันเียบสบที่วามเหาืบลานเ้ามาที่มุมห้อ บุหละัวอยู่้าๆ ส่เสียรวราอย่าอ่อนโยนเพื่อ่อ้านวามเียบ
บ่ายวันหยุวันหนึ่เิพายุฝนระหน่ำ ะที่ฟ้าร้อและฝนลมาที่หน้า่า หมอธนาไ้สัเว่าบุหลัวสั่นเทาอย่าเห็นไ้ั เาห่อัวบุหล้วยผ้าห่มนุ่มๆ และอเอาไว้ใล้ๆ และรู้สึว่าเสียราอย่าผ่อนลายั้อไปที่หน้าออเาเอ ารสั่นสะเทือนูเหมือนะ่อ้านพลัานอันวุ่นวายอพายุ ทำให้เิฟออาาศแห่วามสบล้อมรอบพวเาทั้สอ ในะนั้นหมอธนาเ้าใว่าเสียราอบุหลไม่ใ่แ่เพื่อัวเอเท่านั้น แ่ยัเป็นารปลอบใอย่าไม่มีเื่อนไ เป็นอวัที่แบ่ปันเพื่อประโยน์ร่วมันอพวเา
มันเป็นารระหนัรู้ที่ทรพลั สิ่มีีวิเล็ๆ นี้ ไ้รับาร่วยเหลือาวามโหร้ายบนท้อถนน และมีแหล่ารรัษาอันล้ำลึอยู่ภายในัวเา วามมีน้ำใอหมอธนาทำให้บุหลมีที่หลบภัย แ่ในทาลับัน บุหลลับมอบอวัล้ำ่ายิ่ว่านั้นให้เา นั่นือพลัเสียราที่เรียบ่ายและเปลี่ยนแปลิใให้สบสุไ้อย่าไม่น่าเื่อ
เสียเพอร์นี่ีริๆเลยนะะ นอาน้อแมวะมีวามสุแล้วยัเป็นพลัรัษาเยียวยามนุษย์อย่าเรา้วย บุหลับหมอธนาะไ้เรียนรู้ีวิในแ่มุมไหนอี ิามเป็นำลัใไ้ในอนถัไป่ะ
ความคิดเห็น