ร่ายเวทรัก(จางอี้หาน)

ลำดับตอนที่ #9 : ชุดแบรนด์เนมของแองจี้

9

บริษัทของจางอี้หาน

อาเฟิงอ่านทวนคิวงานของวันนี้ ให้จางอี้หานฟัง ระหว่างที่เดินออกมาจากบริษัทด้วยกัน ในช่วงบ่ายของวัน

จางอี้หานพยักหน้ารับทราบ สีหน้าของเขาราบเรียบ จนกระทั่งอาเฟิง พูดขึ้นมาอีกประโยคหนึ่ง หลังการรายงานทั้งหมดนั่น

“เอ่อ คุณนายลี่หยาง มาจองสถานที่ๆผับเจวันของเรา ที่จิมซาจุ่ยคืนนี้นะครับ เห็นทางผู้จัดการผับแจ้งว่า จะจัดงานวันเกิดให้กับลูกสาวน่ะครับ คุณลี่หยางเรียนเชิญคุณอี้หานมาด้วยนะครับ”

“งานวันเกิดยัยเด็กเซเล็บ แก่แดดนั่นน่ะเหรอ หึ”

จางอี้หานหัวเราะหึๆ ก่อนจะก้าวขาขึ้นรถไป อาเฟิงยิ้มแหยๆ

อย่างที่คาดไว้ว่า เจ้านายเขาคงไม่อยากไปร่วมงานสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ต้องพูดแหล่ะ ตามคำสั่งของคุณนายจางสั่งมา

………………

บ้านของคุณนายลี่หยาง ที่เจิ้งกวนโอ

คุณลี่หยางตื่นมาประมาณสิบโมงกว่าๆ ตามปกติของเธอ ซึ่งตื่นไวที่สุดในบ้านนี้แล้ว

เพราะแองจี้นั้นกว่าจะลงมาจากชั้นบนได้ ก็ต้องเกินเที่ยงๆไปแล้วนั่นแหล่ะ

แต่เมื่อย่างขาลงมายังไม่ถึงบันไดขั้นสุดท้ายของชั้นหนึ่ง ก็ได้กลิ่นของอาหารโชยเข้ามาแตะจมูก เธอมองไปทางห้องครัว ที่มีเสียงลอดออกมาจากทางนั้น

ภาพของลูกสาวที่ยืนอยู่หน้าเตา ดูช่างละม้ายคล้ายกับแองจี้เหลือเกิน แต่เธอรู้อยู่แก่ใจว่า คนอย่างแองจี้ไม่มีทางตื่นแต่เช้ามาทำอาหารเช่นนี้

แม้จะมองจากทางด้านหลัง คุณนายลี่หยางก็รู้ว่า นั่นคือลูกสาวคนเล็ก แอนนี่นั่นเอง

“ทำอะไรแต่เช้าเลยลูก วันเกิดหนูแท้ น่าจะให้แม่ทำให้ทาน มากกว่านะแอนนี่”

“ก็เพราะเป็นวันเกิดแอนนี่ไงคะ แอนนี่ถึงคนทำให้แม่ทาน มาค่ะ แม่นั่งรอก่อนนะคะ แปบเดียวค่ะ จะเสร็จแล้ว”

คุณนายลี่หยางมองแอนนี่ ที่สาละวนอยู่ในครัว ราวกับอยากจดจำภาพนี้ไว้ ให้ลึกสุดหัวใจของเธอ เพราะปีนี้ เธอคงจะได้เห็นลูกสาวคนเล็กของเธอ เป็นครั้งสุดท้ายของปีนี้แล้ว

ก็งานวันเกิดของเธอผ่านไปแล้ว และนี่ก็คืองานวันเกิดของแอนนี่ โอกาสครั้งที่สองในรอบปี ที่เธอจะได้เจอกับลูกสาวคนเล็ก

ทุกครั้งที่แอนนี่กลับมาบ้านของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเสียใจแทบทุกครั้ง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงจะอดทน กับชีวิตสมรสของเธอให้มากกว่านี้

การตัดสินใจหย่าของเธอในครั้งนั้น ทำให้เธอสูญเสียเด็กคนนี้ไปจากชีวิต

“นี่ค่ะแม่ แม่ลองชิมดูนะคะ แอนนี่ไม่แน่ใจ ว่ารสชาตินี้แม่จะชอบรึเปล่า พ่อชอบบอกว่ามันจืดเกินไป”

“ชอบสิจ๊ะ แอนนี่ทำอะไร แม่ก็ชอบทั้งนั้นแหละ”

คุณนายลี่หยางคีบอาหาร ที่ลูกสาวทำให้ทาน ใส่ปากด้วยความตื้นตันใจ รสชาตินั้นไม่ได้สำคัญสำหรับเธอเท่าไหร่ แต่ความตั้งใจของคนที่ทำให้นั้น ดูจะสำคัญกว่า

“เออจริงสิแอนนี่ แม่ซื้อของขวัญวันเกิดไว้ให้ลูกกับแองจี้แล้วนะ แล้วก็ปีนี้ แองจี้เขาอยากจะจัดงานที่ผับเจวัน แม่ก็เลยไปจองสถานที่ไว้ให้แล้ว ผับนั่นเป็นของลูกชายเพื่อนแม่เองจ๊ะ”

แอนนี่เงยหน้าขึ้น มองคุณนายลี่หยางผู้เป็นแม่ เธอมีท่าทีลำบากใจ เมื่อนึกถึงลักษณะของงานเลี้ยงที่พี่สาวชื่นชอบ คงหนีไม่พ้นงานที่อึกทึกและสิ้นเปลืองแหงๆ

“ผับหรือคะแม่ อย่างนั้นก็ต้องเลิกดึกแน่ๆเลย แอนนี่ไม่ค่อยชอบนอนดึก ก็เลยไม่ค่อยชอบ ไปงานพวกนี้เลยค่ะ”

“ไปเถอะนะลูก ไปสนุกกับพี่เค้า นานๆจะเจอกันซะทีนึง แม่ซื้อชุดไว้ให้แล้ว แองจี้เขาเลือกไว้ แม่ก็เลยซื้อเป็นสองชุด ให้แอนนี่ใส่ด้วย แต่แม่เลือกสร้อยคอให้คนละชิ้น มีจี้คนละลายกันนะลูก”

“จริงๆแม่ไม่ต้องเปลืองเงิน ซื้อชุดกับสร้อยคอแพงให้แอนนี่ก็ได้ค่ะ  แอนนี่ไม่รู้จะเอาชุดหรูๆแบบของพี่แองจี้ ใส่ไปไหน”

“แต่แม่อยากซื้อให้แอนนี่บ้าง รับไว้เถอะนะลูก เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วไปลองชุด ลองสร้อยกันนะ”

แอนนี่พยักหน้า ไม่อยากขัดใจคุณนายลี่หยาง ก็จริงอย่างที่แม่ว่า วันนี้วันเกิดเธอๆก็ควรรับน้ำใจของแม่ไว้

“ค่ะแม่ ขอบคุณนะคะ”

…………..

“โอ้โหแม่ค่ะ ชุดนี้มันจะไม่ เอ่อ สั้นไปเหรอค่ะ มันตัวเล็กมาก แล้วก็สั้นไปหน่อยนะคะ”

ชุดที่แอนนี่ตกใจ ที่พี่แองจี้ชอบและเลือกมานั้น ก็คือชุดเดรสสั้น รัดรูปสีดำ ที่เว้าตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย ซะจนเธอทนดูแทบไม่ได้

ไอ้ชุดที่ดูเหมือน เสื้อผ้าขาดๆนี่ มันกลับแพงหูฉี่ ชุดบ้าอะไร ปิดหน้าอกก็ไม่มิด หลังก็เว้า หน้าท้องก็เปิด แถมยังสั้น เลยสะโพกไปแค่นิดเดียว

เฮ้อ สรุปแล้ว รสนิยมของพี่สาวเธอ ไม่ได้ ใกล้เคียงกับรสนิยมของเธอเลยสักนิด

“แม่ก็ดูแล้ว แอนนี่ก็ใส่พอดีนะลูก หนูดูมีน้ำมีนวลกว่าพี่แองจี้นิดหน่อย เพราะขานั้น เอาแต่ลดน้ำหนัก เดี๋ยวก็บ่นว่าอ้วนๆ ไดเอทอยู่ตลอดเวลา”

“ค่ะแม่ แอนนี่คงกินเก่งกว่าพี่แองจี้ ช่วงหน้าอกกับสะโพก ก็เลยคับกว่า”

คุณนายลี่หยางเดินมาดู ขยับชุดของแอนนี่ให้เข้าที่เข้าทาง เธอยิ้มอย่างเอ็นดู ในอาการอายๆของลูกสาวคนเล็ก ที่เธอไม่เคยพบมันในลูกสาวคนโต ที่ช่างแต่งตัวกว่า

“ก็หุ่นของแอนนี่ ดูเหมือนช่วงหน้าอก จะคัพใหญ่กว่าของแองจี้นะ เดี๋ยวเเม่จะแก้ช่วงอก ขยายให้แอนนี่หน่อยนึง ก็พอดีแล้วล่ะ”

“เอ่อ แม่ค่ะ แม่มีเสื้อคลุม ให้แอนนี่คลุมสักตัวมั้ยคะ”

แอนนี่พูดตะกุกตะกัก ก็เธอไม่ชินจริงๆ กับการสวมชุด ที่เหมือนกับเธอกำลังเปลือยกายขนาดนี้

คุณลี่หยางหัวเราะ แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าคลุมตาข่ายสีดำออกมาหนึ่งผืน เอามาทาบชุด และคลุมช่วงไหล่ของลูกสาวคนเล็กให้

“เอาจ๊ะเอา ถ้าแอนนี่อาย ก็เอาผ้าคลุมอันนี้คลุมเอาไว้ก็แล้วกัน”

“ขอบคุณนะคะแม่ ค่อยสบายใจหน่อย ชุดอะไรของพี่แองจี้ก็ไม่รู้ นี่ถ้าให้แอนนี่ซื้อ แอนนี่ไม่ซื้อจริงๆนะคะแม่ ชุดอะไรก็ไม่รู้ ขาดร่องแร่งไปหมดทั้งตัวขนาดนี้”

คุณนายลี่หยางได้แต่หัวเราะ ท้องคัดท้องแข็ง กับคำติเตียนของลูกสาวคนเล็ก เกี่ยวกับชุดแบรนด์เนมของลูกสาวคนโต

…………

เป็นไปตามที่คาด แองจี้พี่สาวของเธอ ถึงกับหัวเราะออกมา เมื่อเห็นเธอเอาผ้าคลุมไหล่สีดำมาคลุมช่วงบนของชุดบ้าๆนั่นไว้

ในตอนแรกแองจี้ไม่ค่อยพอใจนัก ที่คุณนายลี่หยางซื้อชุดนี้ถึงสองชุด มาให้ทั้งเธอและน้องสาวใส่ด้วยกัน

แต่พอเห็นน้องสาว ดูจะไม่ค่อยชอบพอชุดที่เธอเลือกนัก ถึงก็เอาผ้าคลุมไหล่ตาข่ายนั่น มาคลุมไว้ เธอก็กลับรู้สึกสนุกสนาน ที่ได้แกล้งน้องสาว

“ชุดราคาแพงขนาดนี้ เอาผ้ามาคลุมไว้ทำไมน่ะแอนนี่ เธอนี่มันไม่มีรสนิยมเอาซะเลย”

แองจี้เบ้ปาก พูดค่อนแคะน้องสาว และเดินนำหน้าขึ้นรถยนต์ไปก่อน ปล่อยให้แม่จูงน้องสาว เดินขึ้นรถตามมาทีหลัง

“ไปจ๊ะแอนนี่ ไปสนุกกันเถอะลูก”

…….จบตอน….