ร่ายเวทรัก(จางอี้หาน)

ลำดับตอนที่ #23 : เมื่อไหร่จะรู้ตัว

23

ห้างสรรพสินค้าK11 ย่านจิมซาจุ่ย

ร่างอวบอิ่มในชุดที่ดูเด็กๆ ที่เขากุมมือไว้นั่น สายตาเธอมองไปรอบๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ เหมือนไม่เคยมาเดินในสถานที่แบบนี้

“ปกติแอนนี่ ไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้เหรอครับ”

“ค่ะ มาครั้งแรกเลยค่ะที่นี่ พี่แองจี้เคยบอกว่ามาเปิดร้านที่นี่ แต่แอนนี่ไม่เคยว่างมาหาแม่กับพี่แองจี้เลย”

“ไม่ว่าง เพราะอะไรล่ะ”

จางอี้หานเดินนำจูงมือแอนนี่ เขาเลือกร้านเสื้อผ้าที่ดูจะเหมาะสมกับเธอไว้แล้ว จึงเดินนำตรงไปทางร้านนั้น แต่ก็ชวนเธอคุยไปด้วย เพราะอยากรู้เรื่องราวของเธอมากขึ้น

“ก็แอนนี่ต้องทำงานพิเศษไงค่ะ ตอนเช้าไปส่งอาหารค่ะ พอหลังเลิกเรียน ก็ไปสอนไอกิโด้ให้เด็กๆ แล้วตอนดึกๆวันสุดสัปดาห์ กับวันหยุดพิเศษ ก็จะไปทำงานแทนคนที่เขาทำประจำ ที่ร้านสะดวกซื้อแถวบ้านพ่อค่ะ”

“หือ สามงานเลยเหรอ แล้วพักผ่อน กับอ่านหนังสือเรียนตอนไหนล่ะ”

“ก็อ่านตอนว่างจากลูกค้ามาซื้อของ หรือตอนรอนักเรียนมาเรียนก็ได้ค่ะ แอนนี่ก็จดเล็กเช่อร์ตอนเรียนไว้ แล้วเอาไปอ่านทวนตอนนั้นไงค่ะ”

จางอี้หานหรี่ตามองแอนนี่ ที่คุยกับเขา แต่ตาเธอมองหุ่นสวมเสื้อผ้าในตู้กระจก เขาอยากจะเข้าใจเธอมากกว่านี้ เธอดูมีอะไรน่าค้นหา มากกว่าพี่สาวเธออีก

“ดูยุ่งๆเกินเด็กมหาลัยทั่วไปนะนั่น ร้านนี้เสื้อผ้าสวยไหม”

“ฮ่าๆ แอนนี่ก็ยุ่งตลอดเลยค่ะ บางวันต้องกินอาหารสำเร็จรูป จนจื่อหยาบ่นตลอดเลยค่ะ ขานั้นชอบซื้อของกินมาให้แอนนี่ตลอดเลยค่ะ เสื้อร้านนี้มันจะไม่แพงเหรอค่ะพี่อี้หาน”

เขาขบกรามกับคำบอกเล่าถึงความสนิทสนม ของเธอกับเพื่อนสนิทชายคนนั้น เธอเงยหน้ามาถามเขา เขาส่ายหัว 

จางอี้หานต้องข่มความโมโหที่แล่นขึ้นมาลงไปก่อน เพราะแอนนี่เธอคงไม่รู้ตัวซินะ 

ก็ไอ้วิธีที่เพื่อนผู้ชายทำกับเธอนั่น มันหลงรักเธอชัดๆ เธอไม่รู้ตัว เหมือนกับที่ไม่รู้ว่า เขาก็จีบเธออยู่เนี่ย 

“ร้านนี้แหล่ะ ไม่แพงหรอกน่า”

จางอี้หานดึงแขนแอนนี่ พาเดินเข้าไปในร้าน พนักงานหันมาเห็นเขาเข้า ก็ตาโตขึ้นทันที ก้มศรีษะลงแล้วกล่าวต้อนรับเขา ก่อนจะเดินอย่างไวไปในร้านด้านใน

“สวัสดีค่า คุณจาง ยินดีต้อนรับนะคะ”

เขาจูงเธอไปเลือกเสื้อผ้าในราว โดยเขาทรุดตัวลงนั่งมองร่างอวบอิ่มนั่น บนโซฟาที่ทางร้านวางไว้สำหรับนั่งรอ

สักพักเจ้าของร้านตัวจริง ก็เดินออกมาจากด้านใน ทักทายเขาอย่างยินดีปรีดา

“ตายแล้วคุณจางอี้หานจริงๆด้วย อาเจ่นึกว่าพนักงานตาฝาด ไปบอกมั่วๆซะอีกค่ะ วันนี้มาร้านอาเจ่ได้ยังไงกันค่ะเนี่ย”

“ครับ พาแฟนมาเลือกเสื้อผ้าหน่อยน่ะครับ”

“ค่ะ แฟน แฟนคุณจางเหรอค่ะเนี่ย”

อาเจ่หย่งซิน เจ้าของร้านเสื้อผ้าที่ฮอตฮิตที่สุดในห้าง หันไปมองร่างอวบอิ่มที่หันหลังนั่นทันที เธอรู้เป้าหมายแล้ว จึงเดินตรงไปประกบแอนนี่ทันที

“มีอะไรให้พี่ช่วยไหมค่ะ อะ อ้าวคุณแองจี้เหรอค่ะเนี่ย”

แอนนี่หันไปมองผู้หญิงสาวใหญ่ ที่แต่งกายทันสมัย ซึ่งตรงมาทักทายเธอ อย่างไม่รู้จะตอบยังไงดี 

ตายแล้ว รู้จักพี่แองจี้ แล้วนี่อาเจ่นี่ชื่ออะไรเนี่ย จะคุยยังไงดีนะ 

แอนนี่ทำหน้าแหยๆ แล้วหันไปสบตากับจางอี้หาน ที่นั่งกอดอกยิ้มน้อยๆอยู่ เหมือนจะขอความช่วยเหลือจากเขา 

ก็เธอโกหกไม่เก่ง แล้วคนรู้จักพี่แองจี้ จะต้องคุยยังไง โธ่ พี่อี้หานยิ้มอะไรน่ะ รีบมาช่วยเธอเร็วเข้าซิ

“พี่ พี่อี้หานค่ะ ช่วย ช่วยเลือกหน่อยได้ไหมค่ะ”

แอนนี่ออกปากเรียกจางอี้หานจนได้ เพราะจนแต้มกับสายตาของอาเจ่หย่งซิน ที่มองมาเหมือนรอให้เธอคุยด้วย

“อืม ให้พี่ช่วยเหรอ เอาซิ ถ้าพี่เลือกแล้วต้องใส่ด้วยนะ”

จางอี้หานลุกขึ้นเดินไปยืนซ้อนหลังแอนนี่ แล้วกรีดเสื้อผ้าดู ก่อนจะหยิบชุดสีน้ำตาลอ่อน โทนนู้ดๆขึ้นมาชุดนึง 

“อาเจ่หย่งซินว่าตัวนี้เป็นไงครับ”

เขาพยายามบอกชื่อหล่อนใช่ไหม เธอเงยหน้าไปมองเขา ที่อมยิ้มคุยกับเจ้าของร้าน

อ๋อ ชื่อเจ่หย่งซิน คงเป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้านี่ซินะ

“ตัวนี้สวยซิค่ะ แต่จะหลวมไปรึเปล่าค่ะ น้องแองจี้เคยมาซื้อนะ แต่ใส่เอสเอสรึเปล่าน้า”

อาเจ่หย่งซินทำท่านึก จางอี้หานมองแอนนี่ แล้วก็ขยิบตาให้ เมื่อเธออ้าปากกับไซส์ที่เจ้าของร้านบอกออกมา

“ตัวนี้แหล่ะครับ พักนี้ผมขุนให้เขาอ้วนขึ้นนิดหน่อย ตัวนี้น่าจะใส่ได้ครับ ใช่ไหมที่รัก"

“เอ่อ ค่ะ น่าจะได้ค่ะ”

“ไปลองซิ ไปผมรอดูตรงนี้นะ”

จางอี้หานยัดชุดนั่นลงบนมือแอนนี่ แล้วรุนหลังเธอให้เดินไปทางห้อง ที่ติดป้ายว่า"ห้องลองเสื้อ" 

เธอหันไปมองเขา อาเจ่หย่งซินมองมา ด้วยสายตาสงสัย เพราะมองๆแล้ว น้องแองจี้ก็อวบๆขึ้นจริงๆ

“ค่ะ รอแป๊บนึงนะคะ”

แอนนี่รีบก้าวเข้าไปในห้องลองเสื้อ แล้วก็พ่นลมหายใจออกมา ก็เพราะเจ้าของร้านนั่นแหล่ะ ที่มองมาเหมือนจะจับผิดเธอ ถึงขนาดรูปร่างที่ไม่เหมือนเดิม

เธอถอดเสื้อยืดตัวเก่าของตัวเองออกไป แล้วสวมชุดเดรสสีชาอ่อนๆนั่นเข้าไปแทน ก้มไปดึงกางเกงออกจากขา

พอเงยหน้าขึ้นมามองตัวเองในชุดใหม่ ก็ต้องอุทานออกมา

“ว้าว”

ใช่ ชุดนี่พอดีกับเธอเลยแหะ เขารู้ได้ยังไงว่าเธอจะใส่มันได้น่ะ

ชุดผ้ายืดรัดรูป ปล่อยชายกระโปรงสั้นๆบานๆหลายชั้นซ้อนๆกัน ด้านบนรัดพอดีตัว แต่พอถึงสะโพกทำซ้อนกันหลายชั้น ขนาดสั้นแค่ครึ่งขา 

ช่วงอกก็ไม่คับด้วยแหะ เธอมักจะมีปัญหากับชุดเสมอๆเพราะติดขนาดหน้าอกของตัวเอง แต่ชุดนี้ไม่คับ เปิดให้เห็นเนินอกนิดหน่อย ช่วงไหล่จับย่นๆ เจาะแขนเสื้อเปิดยาวไปถึงครึ่งแขนแล้วมีเชือกผูกโบว์ไว้ ดูน่ารักจัง

แอนนี่หมุนตัวดูอย่างพึงพอใจในชุดที่สวม ก่อนจะดึงป้ายราคาที่ห้อยไว้ที่ข้างๆตัวเสื้อมาดู

“หา บ้าเหรอเนี่ย”

เธออุทานออกมา แล้วก็รีบตะครุบปากตัวเองลงทันที ก็ไอ้ชุดบ้านี่ ราคาเกินกว่าค่าเช่าบ้านของเธอกับพ่ออีก 

ชุดนี่เช่าบ้านเธอได้ตั้งสองเดือนเชียวนะ

....จบตอน....