คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ข้อแม้สามข้อ
21
ห้องทำงานของจางอี้หาน ห้างสรรพสินค้าK11 ย่านจิมซาจุ่ย
“พี่ถามว่า ใคร คือ จื่อหยา”
“อ๋อ จื่อหยาเหรอค่ะ เขาเป็นเพื่อนสนิทของแอนนี่ค่ะ"
"เพื่อนสนิท ผู้ชายงั้นเหรอ"
"ค่ะ เดี๋ยวแอนนี่จะลองคุยปรึกษากับจื่อหยาดูนะคะ เห็นจื่อหยาบอกว่าแม่เขารวย แอนนี่อาจจะไปยืม…”
“นี่ แอนนี่ หยุด หยุดพูดถึงชื่อไอ้บ้านั่น แล้วมองพี่ซิ”
จางอี้หานรู้สึกเดือดปุดๆขึ้นมา ที่แอนนี่พูดถึงไอ้เพื่อนสนิทนั่น อย่างเคยปาก เธอดูยกย่องมัน ราวกับมันเป็นที่พึ่งพาของเธอได้
เธอมองข้ามเขาไป อย่างนั้นเหรอ?
“คะ ค่ะ พี่อี้หาน”
“จื่อหยา เพื่อนสนิท เป็นผู้ชาย คือคนที่ขับมอเตอร์ไซด์ พาแอนนี่ไปจากผับ แล้วเมื่อวานก็ขับรถ ซ้อนท้ายกัน ไปแถวๆเจิ้งกวนโอ ใช่ไหม?”
“ผับ อ๋อค่ะ จื่อหยาไปรับแอนนี่กลับบ้านค่ะ… เจิ้งกวนโอเมื่อวาน อ่อค่ะ จื่อหยา เขาไปส่งแอนนี่ที่บ้านแม่ ใช่ค่ะ”
จางอี้หานกัดฟันกรอด เขาดึงร่างเธอมากอดไว้แน่น โมโหขึ้นมาเป็นริ้วๆ กอดแน่นขึ้นจนเธอร้องประท้วง
“อ่ะ พี่อี้หานค่ะ โอ้ย แอนนี่หายใจไม่ออกค่ะ”
“มาตกลงกันก่อนนะแอนนี่ เรื่องให้พี่ยืดเวลาจ่ายหนี้ของแม่น่ะ พี่ตกลง แต่ มีข้อแม้สามข้อ"
“ข้อแม้สามข้อเหรอค่ะ อะ อะไรค่ะพี่อี้หาน”
“หนึ่ง เรามาเป็นแฟนกัน แล้วเราก็จะหมั้นกันไว้ก่อน สอง ห้ามไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่น ไปกอดเอวซ้อนรถใครก็ไม่ได้นะ และสาม ถ้าภายในหนึ่งปี แอนนี่หาเงินสี่ล้านมาไม่ได้ก่อนเรียนจบ เราจะแต่งงานกันทันที หลังแอนนี่เรียนจบ”
“หา อะไรนะคะ เป็นแฟนกัน แล้วก็หมั้นกัน แล้ว ห้ามสนิทกับผู้ชาย แล้วเรา จะ จะแต่งงาน”
“อืม ตามนั้นนะ ทีนี้ก็เลิกคิดมาก เรื่องเงินนั่นไปเลย ไม่ต้องไปแอบร้องไห้ที่ไหนอีก”
“แต่ ถ้าแอนนี่หาเงินมาได้ ภายในหนึ่งปี เราก็ไม่ต้องแต่งงานกันใช่ไหมค่ะ”
“แอนนี่ไม่อยากแต่งงานกับพี่เหรอ ไม่ต้องไปคิด หาหรอกเงินนั่นน่ะ เยอะขนาดนั้น แอนนี่จะไปเอาจากที่ไหนมา ก็แค่ แต่งงานกับพี่ ก็จบปัญหาแล้วไง”
“พี่ พี่อี้หานทำไมพูดแบบนั้น พี่ไม่อยากได้เงินคืนเหรอค่ะ เงินตั้งเยอะนะคะ สี่ล้าน มันเยอะนะคะ”
“สี่ล้าน กับ แอนนี่ พี่เลือกแอนนี่ไง”
จางอี้หานกระซิบที่ปากเธอ แล้วจูบเธออีกรอบ ราวกับยืนยันคำตอบนั้นของเขา
“จูบพี่หน่อยซิแอนนี่”
แอนนี่่เตลิดเปิดเปิงไปกับจูบของจางอี้หาน ที่วนเวียนจูบเธอไม่เลิก มือเขาก็ลูบไปทั่วตัวเธอ ราวกับเป็นเจ้าของร่างเธอ
เธอเผยอปากรับจูบจากเขา และก็จูบตอบเขาไป ยกมือโอบรอบคอเขา เบียดร่างเข้าหาเขา ตามสัญชาตญาณล้วนๆ
“อืม แบบนี้แหล่ะแอนนี่"
จางอี้หานกดก้นเธอ ให้แนบชิดกับตัวเขามากขึ้น เขาก้มไปจูบที่ลำคอขาวๆของเธอ
ปากเขาไล่ลงไปจูบที่เนินอกอวบอิ่ม แทรกมือเข้าไปในเสื้อยืดของเธอ เคลื่อนไปเกาะกุมอกอวบๆนั่นไว้
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำงาน ดังติดๆกัน
“จิ๊ ใครวะ อืม”
“พี่ พี่อี้หานค่ะ มีคนมาเคาะ อื้อๆ”
“เฮ้อ ไอ้เฟิง เฝ้าหน้าห้องยังไงวะ”
จางอี้หานเงยหน้า ขึ้นมาจากเนินอกของแอนนี่ อย่างเสียดาย และเสียอารมณ์มากด้วย
เขายกร่างเธอไปวางบนโซฟา แล้วก้มไปจูบปากเธอ
“แป๊บนึงนะที่รัก”
เขาเดินพรวดๆไม่กี่ก้าว ก็ถึงประตูห้อง ด้วยความที่ขายาวกว่าคนทั่วไป เขาปลดล็อกแล้วเปิดประตูออกไป สีหน้าไม่พอใจ
“ไอ้เฟิง มีอะไรวะ”
“หือ ทำไมล็อกห้องล่ะอี้หาน”
“แม่!! แม่มาที่ห้างเหรอครับวันนี้”
“จ๊ะ แวะมาหาเพื่อน ชวนกันมากินน้ำชากันนิดหน่อย แม่เลยมาทักทายอี้หานสักหน่อยจ๊ะ”
“ครับแม่ ผมไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ครับตอนนี้”
“อะไรกันจ๊ะ ไม่สะดวกคืออะไร นี่ทำไมอาเฟิงมันทำหน้าตาตื่นแบบนั้น อี้หานด้วยลูก มีอะไรกันเหรอ”
“เอ่อ คุณนายจาง คุณท่านครับ ผมว่า..เอ่อ”
“นี่ อย่าบอกนะว่า อี้หาน พาผู้หญิงมาที่ห้องทำงานเหรอ อาเฟิงนี่ชอบมารายงานอะไรมั่วๆเรื่อย ทำไมทั้งสองคน ถึงทำหน้าแบบนี้กันเนี่ย”
“ครับ ผมอยู่กับผู้หญิงครับแม่ แม่ช่วยกลับไปก่อนได้ไหมครับ ผมไม่สะดวกเลยครับตอนนี้”
คุณนายจางเหมี่ยนอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง เธอเป็นแม่ของอี้หานมาเป็นสิบปี
นี่เป็นครั้งแรกเลย ที่ลูกชายยอมรับจากปากของตัวเอง ว่าพาผู้หญิงมาที่ทำงาน เธอดีใจจนเนื้อเต้นไปหมดแล้ว
เธอมองลอดแขนเขา ที่ยกมาขวางประตูเอาไว้ เห็นเพียงด้านหลังของผู้หญิงคนนึงจริงๆภายในห้องนั้น
“อี้หาน ลูกมีแฟนเหรอ จริงเหรออี้หาน”
จางอี้หานเหลือกตามองบน แล้วก็ถอนหายใจ เขาพยักหน้ายอมรับกับแม่ตรงๆ เพราะมาถึงขั้นนี้แล้ว
“ครับแม่ แม่อย่าเสียงดังแบบนั้น เดี๋ยวเค้าตกใจนะครับ แล้ว แล้วผมจะพาไปบ้านนะครับ วันหลังนะแม่ ตอนนี้ผมขอเคลียร์กันก่อนนะครับ”
จางอี้หานทำท่าจะปิดประตูตัดบท
แต่คุณนายจางเหมี่ยนไม่ยอม เธอจับแขนลูกชายไว้ หน้าตาตื่นเต้น ราวกับถูกรางวัลที่หนึ่ง
“อี้หาน แต่งงานเลยไหมลูก คนนี้ ถ้าอี้หานชอบ แต่งเลยนะลูก”
“ก็ ก็ชอบครับ จะหมั้นกันก่อนครับ ไหนๆแม่ก็รู้แล้ว งั้นแม่หาฤกษ์หมั้นให้ผมด้วยเลยนะครับ ขอเดือนหน้านี่เลยนะครับ ส่วนแต่งต้องรออีกเกือบปีครับ เค้ายังเรียนไม่จบ ต้องรอก่อนนะครับแม่”
คุณนายจางเหมี่ยนอ้าปากเหวอ เธอดีใจจนพูดไม่ออก น้ำตาคลอ ตื่นเต้นไปหมดแล้ว
“จ๊ะๆ หมั้นเดือนหน้าเลยนะ โอเค แม่โอเค อีกปีนึงแต่ง โอ้ยอี้หาน ให้แม่ดูหน้าลูกสะใภ้หน่อยซิอี้หาน”
“แม่ครับ ไว้วันหลังนะครับ ผมจะพาไปที่บ้าน ขออีกสองสามวันนะครับ เดี๋ยวผมนัดแม่นะ”
“อือๆจ๊ะ แม่จะรอนะอี้หาน แม่ แม่รีบไปหาฤกษ์ก่อนนะ โอ้ย ตายแล้ว แม่จะตัดชุดใหม่ทันไหมลูก”
เธอหมุนตัวไปมา อย่างตื่นเต้น จางอี้หานส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วก็รีบปิดประตูล็อกห้อง
……….
“ใครมาเหรอค่ะ แอนนี่กลับก่อนก็ได้นะคะ พี่อี้หานมีแขกใช่ไหมค่ะ”
“ไม่ ไม่เอา เดี๋ยวไปส่งเอง จะไปรู้จักบ้านให้หมด ทั้งบ้านแม่บ้านพ่อ ที่มหาลัย ที่คณะด้วย จะไม่ให้แอนนี่หนีไปไหน ได้อีกแล้ว"
แอนนี่ทำหน้าแหยๆ ก่อนจะอ้อมแอ้มบอกเขา
“พี่อี้หานไม่ต้องกลัว แอนนี่หนีหนี้หรอกค่ะ แอนนี่ไม่ใช่คนนิสัยแย่ๆแบบนั้น ถ้าพี่อี้หานไม่เชื่อใจ แอนนี่มีสมุดบัญชีเงินฝากอยู่ค่ะ มีอยู่เกือบสามแสนหยวน พี่อี้หานจะยึดไว้ก่อนก็ได้นะคะ”
“ฮ่าๆๆ หนีหนี้เหรอ เฮ้อ ยัยแม่มดน้อยของพี่ พี่ชอบเธอจริงๆนะ มานี่มา”
จางอี้หานเดินตรงมาชิด แล้วดึงร่างแอนนี่ไปกอดไว้แน่น เขาหัวเราะร่วน จนเสียงลอดประตูออกไป
…………
อาเฟิง กับคุณนายจาง ที่ยืนคุยกันอยู่ที่ด้านนอก ห้องทำงานของจางอี้หาน
ได้ยินเสียงหัวเราะของจางอี้หานเข้า ก็พากันมองหน้ากันใหญ่ ด้วยความงุนงง
เสียงหัวเราะ ที่ไม่เคยมีมาก่อน!!
“ผมบอกคุณนายแล้ว ก็ไม่เชื่อผม เห็นไหมครับ คุณอี้หานเธอตกหลุมรักคุณแองจี้จริงๆ”
“แองจี้เหรอ ใช่เหรออาเฟิง แกไม่ได้มั่วซั่วมารายงานฉันใช่ไหมเนี่ย”
“จริงๆครับ ข้างในนั้น เป็นคุณแองจี้จริงๆนะครับ คุณท่าน”
"หือ!!?"
…….จบตอน……..
ความคิดเห็น