ร่ายเวทรัก(จางอี้หาน)

ลำดับตอนที่ #1 : แม่มดสาวในคืนฮาโลวีน

1

คืนวันฮาโลวีน หนึ่งปีก่อนหน้านี้ (ปี 2021)

รอยัลฮ่องกง ยอชต์คลับ อ่าวคลอสเวย์ เกาะฮ่องกง

จางอี้หาน รู้สึกมึนหัว นี่ยัยลาลาเบลบ้านั่น ใส่ยาอะไรลงไปในแก้วเขาหรือเปล่านะ ปกติเขาคอแข็งจะตาย นี่กินไปไม่ถึงสามแก้ว ทำไมถึงพื้นหมุนแบบนี้

"บ้าเอ๊ย!!" 

จางอี้หานสบถอย่างหัวเสีย เขาลุกไปเข้าห้องน้ำแค่แป๊บเดียว พอกลับมานั่ง ก็ซัดไอ้แก้วสีฟ้าๆนั่นเข้าไปแก้วนึง พอจะลุกไปทักทายเพื่อนๆอีกรอบก่อนจะกลับ เขาก็เซจนต้องเกาะเสาของคลับเอาไว้ แล้วหลับตาแน่นๆ

มิน่า ยัยลาลาเบลนั่น ถึงยิ้มแปลกๆก่อนจะพยายามเข้ามาประคองเขา แต่เขาก็ฤทธิ์เยอะพอตัว ถึงจะมึนหัวแต่ก็ด้วยความที่ตัวโต ร่างกายแข็งแรงจึงไม่ล้มง่ายๆ 

พอหล่อนมาแตะตัวเขา เขาก็สะบัดมือหล่อนออกทันที เล่นเอาเธอหน้าเสียไปนิดๆ แล้วก็พยายามจะมาพูดดีๆกับเขาอีก

“อี้หานขา เดี๋ยวเบลไปส่งนะคะ เบลว่าคุณเมาแล้วมั้งค่ะเนี่ย”

“เธอ เธอกล้าวางยาฉันเชียวเหรอ นี่อยากตายนักใช่ไหม”

จางอี้หาน เงื้อมือขึิ้นด้วยความโมโห ยัยลาลาเบลนั่นตาเหลือก ร้องกรี๊ดกร๊าดแล้ววิ่งหนีไป ส่วนเขาสลัดศรีษะ ก่อนจะพยายามเกาะผนังคลับ เดินโซซัดโซเซออกมาจนได้ 

เขามายืนตาปรืออยู่ที่หน้าคลับ ที่มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาเริ่มน้อยลงแล้ว เพราะใกล้เวลาคลับจะเลิกแล้ว 

เอาไงดี มือถือเขาล่ะ เขาควานหามือถือของตัวเองในกางเกงและเสื้อสูท ไม่มีแหะ ไปลืมไว้ไหนเนี่ย เขาพยายามจะนึก ทั้งๆที่หัวหมุนติ้วๆไปหมดแล้ว

อ้อ! เมื่อบ่ายรึเปล่า ที่เขาลงเรือยอร์ชนั่น ก่อนจะเทียบท่ามาที่สปอร์ตคลับนี่  เขาจอดมันไว้ใกล้ๆนี่เอง 

จางอี้หานกัดฟันทรงตัวขึ้น ยังไงก็ต้องไปให้ถึงเรือของเขาก่อน แล้วค่อยโทรให้อาเฟิงมารับเขากลับ ก่อนที่ยัยโรคจิตนั่นจะมาลากเขาไปทำสามีสำเร็จจนได้ แค่คิดว่าจะต้องตกร่องปล่องชิ้นกับยัยบ้านั่น เขาก็ขนลุกซู่แล้ว

…………………

ภายในห้องครัว ของสปอร์ตคลับ

“น่านะ แอนนี่ ช่วยไปแทนฉันหน่อยนะ ฉันมีเดทจริงๆ พี่โทนี่เพิ่งโทรมาอ่ะ นะเพื่อนนะ”

“เฮ้อ อีกแล้วเหรอ นี่ครั้งที่สองในวีคนี้แล้วนะนีน่า เธอชักจะติดแฟนเกินไปแล้ว"

แอนนี่ หรือ อลิสาบ่นพึมพำ กับนีน่าเพื่อนสาวที่ทำพาร์ทไทม์ในตำแหน่งรีเซฟชั่นด้วยกัน ที่สปอร์ตคลับระดับหรู ติดริมแม่น้ำ เธอค้อนเพื่อนสาวแล้วก็พยักหน้า พร้อมกับถอนหายใจ อย่างที่รู้ๆอยู่ว่าใจไม่ได้แข็งพอจะปฏิเสธเพื่อน 

แอนนี่นั้น ลักษณะภายนอกแข็งกร้าวก็จริง แต่ลึกๆแล้วใจดี คอยช่วยเหลือเพื่อนตลอด แม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าสังคม โลกส่วนตัวสูง แต่เพื่อนที่มีอยู่น้อยนั้นก็รักเธอมาก

“แต็งกิ้วนะแอนนี่เพื่อนเลิฟ พรุ่งนี้ฉันสัญญาว่าจะทำโอทีแทนเธอเลยนะ”

นีน่าดีใจกระโดดดึ๋งๆตัวลอย แล้วก็คว้ากระเป๋าเป้ รีบไปเปลี่ยนชุดที่ทางร้านจัดให้เป็นชุดลำลองของตัวเอง แล้วก็พลุนพลันออกจากคลับไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นทางเข้าออกของพนักงาน

“เฮ้อ ใจอ่อน ซวยอีกแล้วซิเรา”

แอนนี่รำพึงรำพันกับตัวเอง แล้วก็ยักไหล่ ช่างมันเหอะ เพื่อนไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะมีเพื่อนไว้ทำไมล่ะ 

เธอรีบเข้าไปด้านในคลับ พนักงานทยอยกลับกันหมดแล้ว เพราะนี่ก็จะตีสองแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหล่ะต้องไปเก็บกวาดเรือยอร์ชของลูกค้าแทนนี่น่าก่อนถึงจะกลับได้

แอนนี่เดินไปหยิบชุดทำความสะอาด และถุงดำแพ็คนึง แล้วก็คว้าใบสั่งงานของนี่น่ามาอ่าน 

"เรือชื่ออะไรนะ จางอี้หานรึ ฮ่าๆ เอาชื่ออะไรมาตั้งชื่อเรือน่ะ อย่างกับพระเอกซีรี่ย์จีน"

แอนนี่อดขำชื่อเรือที่จะต้องไปทำหน้าที่แทนเพื่อนตัวแสบไม่ได้  เธอรีบคว้าอุปกรณ์และกระเป๋าเป้ของตัวเอง และเดินออกไปทางหลังร้าน ตรงไปยังท่าเรือ ซึ่งมีเรือจอดเรียงรายอยู่มากมาย

ลำไหนนะ อ่อนั่นล่ะมั้ง สุดปลายทางของท่าเลย 

แอนนี่ดีใจ เจอจนได้ เออ ลำนี้ใหญ่สุดเลยนะเนี่ย สงสัยคงแพงน่าดู เจ้าของก็พิลึกรวยซะเปล่า ตั้งชื่อเรือให้เพราะๆหน่อยก็ไม่ได้

เธอโยนกระเป๋าเป้ลงไปในเรือ แล้วค่อยก้าวขาตามลงไป แข้งขาสั่นเลย ก็เธอกลัวน้ำจะแย่  เธอว่ายน้ำไม่เป็น เพราะตอนเด็กๆเคยจมน้ำเกือบตาย จากนั้นมาก็ว่ายไม่ได้อีกเลย

พอลงไปในเรือได้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ พอไหว เธอมองไปรอบๆ เห็นนี่น่าบอกว่า เขามีกินเลี้ยงกันเมื่อตอนบ่ายๆ ให้มาเก็บกวาดให้เรียบร้อย สักไม่เกินชั่วโมงคงจะเสร็จ บ้าจริงเธอชักง่วงแล้ว

แอนนี่เดินเข้าไปภายในเรือ เธอชักรำคาญชุดแม่มด ที่เป็นเดรสผ้าโปร่งบางๆสีดำ ที่ตัดพอดีตัวออกแนวเซ็กซี่ๆที่ใส่อยู่ แต่มันเป็นคืนฮาโลวีน ทางคลับก็เลยบังคับให้ใส่ทำไงได้ 

เดี๋ยวทำความสะอาดเสร็จค่อยเปลี่ยนชุดของตัวเองละกัน จะได้ไม่เลอะชุดของเรา

แอนนี่ไล่เก็บขยะในห้องด้านใน และรอบๆเรือจนหมด ฉีดน้ำยาทำความสะอาด เช็ดผ้าตามทุกมุมจนสะอาดหมดจด แล้วก็ยืนมองไปรอบๆ 

อ้าว ยังมีห้องชั้นล่างอีกนี่น่า ลืมไป ข้างล่างมีครัว กับห้องนอนซินะ แหม หลงดีใจนึกว่างานเสร็จแล้ว

แอนนี่ปืนลงบันไดไปชั้นล่าง ทำความสะอาดครัว และที่สุดท้ายห้องนอน เธอก้าวเข้าไปในห้องอย่างดีใจว่าจะเสร็จซะที

…………………………

ท่าเรือยอชต์ อ่าวคลอสเวย์

จางอี้หานโผเผมา จนเกือบจะถึงเรืออยู่แล้ว สายตาก็เห็นยัยลาลาเบล เดินตามมาอยู่ไกลๆ 

เขากัดฟันพยายามฝืนร่างเดินให้ไวขึ้น ไปที่เรือของตัวเอง 

เมื่อไปถึงเขามองกลับไปอีกที เห็นยัยโรคจิตนั่นกำลังวิ่งตามมา ก็รีบคว้าเชือกที่คล้องเรือออกมาจากเสาบนท่า และกระโดดลงไปในเรือ

“แม่งเอ๊ย จะตามอะไรนักหนาเนี่ย”

เขาก้าวเข้าไปประจำที่คนขับ แล้วก็ออกเรือ หนีห่างคนบนบกออกมาสักระยะ ก็จอดแล้วทิ้งสมอ 

สายตาของเขาพร่าเหลือเกิน ต้องรีบไปเอามือถือในห้องมาโทรให้อาเฟิงมารับแล้ว

เขาพยายามเดินลงบันไดไปชั้นล่างของเรือ แม้สายตาจะพร่าเลือน และเรี่ยวแรงที่มีจะแทบไม่เหลือแล้ว เขาก็ยังมุ่งตรงไปยังห้องนอน 

“มือถือๆ อาเฟิงๆ”

……………………

“เอ๊ะ! เสียงอะไรน่ะ”

แอนนี่ที่กำลังทำความสะอาด บริเวณห้องนอนในเรืออยู่คนเดียว เธอได้ยินเสียงจากภายนอกห้อง นี่เธอหูฝาดรึเปล่านะ อยู่คนเดียวดึกๆ ด้วย จะมีเสียงใครได้ไงอ่ะ

เธอชักรู้สึกกลัวๆ นี่อะไรกันนะ เสียงดังอีกแล้ว 

โธ่! คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วยนะคะ อย่ามาหลอกมาหลอนลูกเลย

แอนนี่ ที่กลัวผีขึ้นสมอง ย่อตัวลงนั่งตัวสั่น นึกในใจว่า ไม่น่ามาเลย ไอ้นีน่าเอ๊ย เรือผีสิงก็ไม่บอกกันมั่ง ส่งเพื่อนมาตายชัดๆ เธอก้มหน้าหลับตาปี๋ อย่างหวาดกลัว

แอ๊ดๆ

เสียงเปิดประตูห้อง แอนนี่สะดุ้งโหยง เธอหลับตาแน่น ไม่กล้าลืมตาขึ้นมามอง ได้แต่พนมมือแต้ พึมพำบอกกับผีทั้งหลาย หวังว่ามันน่าจะใจดีกับเธอบ้าง

“โอยๆ อย่ามาหลอกกันเลยนะคะ อยากได้อะไรมาเข้าฝันก็พอ เดี๋ยวจะทำบุญไปให้นะคะ”

เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ขึ้น  แอนนี่กลัวมากเลย เธอกลัวจนน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว

“ฮือๆๆ อย่ามาหลอกกันเลยนะ สงสารกันเถอะนะ ไหว้ล่ะ”

“อะไร ใครน่ะ ทำไมมาอยู่บนเรือ”

หือ เสียงคนหรือเสียงผีวะ แอนนี่ลืมตามามอง ผู้ชาย คนนี่ไม่ใช่ผี โหย โล่งอกไปที เธอรีบลุกขึ้นยืน 

“คุณเป็นใครค่ะ ฉันมาทำความสะอาดเรือค่ะ เป็นคนจากคลับค่ะ”

“อ๋อ ทำความสะอาด อือ”

ผู้ชายคนนั้นพูดแค่นั้น แล้วก็ทิ้งตัวใส่เธอ  เธอที่ตัวเล็กกว่าต้านน้ำหนักตัวเขาไม่ไหว จึงล้มลงไปบนเตียงด้วยกันทั้งคู่ 

“โอ้ยคุณ! ตัวหนักนะคะ ถอยออกไปก่อนนะ”

แอนนี่พยายามผลักร่างเขาออกไปจากบนตัวเธอ เล่นเอาหอบเลย เธอลุกขึ้นมานั่งมองร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่สลบไสลข้างๆ 

“ไปเมามาจากไหนเนี่ย ถึงสลบแบบนี้ เฮ้อ"

เธอส่ายหัว แล้วก็จะลุกขึ้น แต่ผู้ชายข้างๆพึมพำเรียกชื่อไว้ เขาจับมือเธอไว้แน่น

“ช่วยด้วย ช่วยผมที”

“ค่ะ คุณว่าอะไรนะคะ”

“ช่วยผมที ผมถูกวางยา”

“หา อะไร วางยา  คุณถูกวางยาเหรอ ตายๆๆ ใครวางยาคุณค่ะ”

จางอี้หานได้ยินเพียงแค่นั้น แล้วก็สลบไป

“คุณ! คุณ!”

……จบตอน……