[KNB]AkaKuro รักมากมายของนายน้อย

ตอนที่ 2 : AkaKuro Chapter2

สองวันต่อมา..

ครืด ครืด

มือถือสั่นขึ้นในกระเป๋ากางเกงนักเรียน ร่างเล็กหยิบขึ้นมาบนหน้าจอปรากฏหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย เลยกดรับทันที

"สวัสดีครับ"

[นายเท๊ตสึยะคุงใช่มั้ย]

''ค..ครับ''

[นายรู้ใช่มั้ยว่าฉันเป็นใคร]    ร่างเล็กยอมรับว่าไม่รู้จริงๆเลยตอบความจริง

''ไม่รู้ครับ''

[นายกล้าลืมฉันเหรอห้ะ!!]  สิ้นคำพูดจากปลายสาย ร่างเล็กก็เพิ่งจะรู้สึกว่าเสียงปลายสายฟังแล้วดูคุ้นๆ

''โมโมอิซังหรอครับ!''

[ย่ะ วันนี้พักเที่ยงนายมาหาฉันที่โรงอาหารด้วย แค่นี้]

''ยัยนั่นบอกอะไรบ้าง''  

โองิวาระถามขึ้นหลังจากเพื่อนสนิทตัวเองคุยโทรศัพธ์เสร็จ...ร่างเล็กหันไปมองเพื่อนสนิทก่อนจะพูดขึ้น..

''โมโมอิบอกว่าให้ผมไปหาที่โรงอาหารตอนพักเที่ยง''  

โองิวาระมองเพื่อนตัวเล็กของตนเองก่อนจะเอ่ยคำพูด

''งั้นนายไปเถอะฉันจะนายบนตึกเรียน...'' 

โองิวาระเว้นช่วงก่อนจะไปขยี้ผมสีฟ้านุ่มของเพื่อนสนิท

''เพราะยังไงถ้าฉันไปด้วยคงจะไปเกะกะเปล่า'' 

 ร่างเล็กพยักหน้าเพราะเจ้าตัวก็ไม่อยากให้เพื่อนสนิทของตัวเองเข้ามาเกี่ยวสักเท่าไหร่ เพราะคนที่ผิดคือตัวเค้าเอง

''แล้วนายก็กลับมาเล่าให้ฉันฟังด้วยล่ะ''  โองิวาระพูดยิ้มๆ  ร่างเล็กยิ้มตอบแทนคำพูด ทั้งสองมองหน้ากันอยู่นานโดยไม่สนใจคนรอบข้าง

ทางด้านหนึ่ง...

''ผมว่าน้ะฮ้ะ 'อาคาชิ' อกหักแน่ๆเลยฮ้ะ'' 

     'คิเสะ เรียวตะ' เจ้าของเรือนผมสีเหลืองพูดขึ้นพลางมองไปยังโต๊ะๆหนึ่งที่มีร่างเล็กผมสีฟ้ากับเพื่อนสนิทของเจ้าตัวเอง

''ถ้าอาคาชิ ได้ยินเดี๋ยวนายก็โดนกรรไกรปักหรอกคิเสะ''

 

     'อาโอมิะเนะ ไดกิ' เจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินที่มีสีผิวสีแทนเข้มพูดต่อจากเพื่อนสนิท

''ที่แท้อาคาจินชอบคนตัวเล็กนี่เอง งั่มงั่ม'' 

     'มุราซากิบาระ อัตสึชิ' เจ้าของเรือนผมสีม่วงสีที่กำลังเขี้ยวขนมอยู่ในปาก พูดต่อ

''นายเคี้ยวเบาๆหน่อย มุราซากิบาระ'' 

     'มิโดริมะ ชินทาโร่' เจ้าของเรือนผมสีเขียวที่มีแว่นประดับบนใบหน้าและท่าทางการดันแว่นเฉพาะตัว

  

''คุโรโกจจิ เนี่ยน่ารักจังเลยน้าไม่แปลกที่อาคาชิจะชอบมากขนาดนี้'' 

''แน่นอนอยู่แล้ว เท๊ตสึยะคุงน่ะน่ารักมากเลยฉันล่ะตกลงรักตั้งแต่ครั้งแรกแต่ก็ต้องรับบทผู้เสียสละ'' 

  'โมโมอิ ซัทสึกิ' พูดขึ้นพลางทำหน้ายู่ยี่กับบทผู้เสียสละก่อนจะพูดต่อ...

''แต่ฉันเสียสละให้แต่อาคาชิเท่านั้นแหล่ะน้ะ'' 

''ตามใจเธอเถอะซัทสึกิ พวกเราแค่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งก็เท่านั้น''

''พวกเราได้ไงไดจัง ฉันทำมากกว่านายอีกน้ะ'' 

''คุโรโกจจิเนี่ยน่าสนใจตรงไหนน้า อาคาชิจจิถึงได้ชอบขนาดที่พวกเราต้องช่วยเลยน้า''

''อยากรู้นายก็ไปถามอาคาชิเองสิ คิเสะ''  อาโอมิเนะพูดจบก่อนจะเดินแยกออกไป

''ไปเถอะซัทจิน อยู่กับคิเสะจินจะปวดหัวเอาน้า''  มุราซากิบะระแยกตัวไปอีกคน

''แล้วตอนเที่ยงของวันนี้เจอกันน้าเท๊ตสึยะคุง''

-----------------------------------ติดตามตอนต่อไป----------------------------------

 อ่านเล้ว ติชม + คอมเม้น ด้วยน้ะฮึดๆ