[KNB]AkaKuro รักมากมายของนายน้อย

ตอนที่ 11 : AkaKuro Chapter11

     วันหยุดคุโรโกะตัดสินใจว่าในวันหยุดจะพามายุซูมิมาที่บ้านและอีกฝ่ายก็ตอบตกลงเพราะตั้งใจจะไปอยู่แล้วคุโรโกะเลยตื่นแต่เช้าเพื่อมาช่วยผู้เป็นแม่ทำอาหารเช้ารอมายุซูมิเพราะคุโรโกะได้บอกแม่ตนเองแล้วว่าพี่จะมาที่บ้านเลยทำให้ผู้เป็นแม่นั้นดีใจจนต้องทำอาหารเช้าสุดฝีมือเพื่อต้อนรับลูกอีกคน..

''แล้วพี่เขาจะมาตอนไหนล่ะลูก''  ผู้เป็นแม่ถามขึ้นโดยสายตานั้นกำลังจดจ่อกับอาหารบนกะทะ

''เอ่อ..ผมไม่รู้ครับแม่เพราะพี่เขาบอกจะมาเช้าๆ''   ผู้เป็นแม่ได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้าเข้าใจ

ติ๊ง หน่อง..

เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นทำให้สองแม่ลูกหันไปยังต้นเสียงพร้อมกัน

''พี่อาจมาแล้ว''

''ตายแล้ว!อาหารยังไม่เสร็จเลยลูกบอกพี่ว่ารอแปปนึงน้ะลูก''

''ครับ''

สองเท้าก้าวไปยังประตูบ้านอดที่จะตื่นเต้นแทนผู้เป็นแม่ไม่ได้ที่จะได้เจอพี่..

''พี่มาแล้วเหรอ....ครับ''

ร่างเล็กถึงกับชงักเมื่อเปิดประตูออกมา ตากลมสบเข้ากับตามคมคู่สวยที่ทำให้เขานั้นใจเต้นแรงทุกครั้งที่มองมัน..

''อะ..อาคาชิคุง''

''เชิญเช้าบ้านหน่อยสิเท๊ตสึ''

''อาคาชิคุงมาที่นี่ได้ไงครับ''

ร่างสูงไม่ตอบแต่กลับเดินเข้าบ้านอีกคนอย่างหน้าตาเฉย...ร่างเล็กเห็นดังนั้นจึงรีบปิดประตูแล้วรีบก้าวเท้าตามร่างสูงอย่างรวดเร็ว...

''อาคาชิคุง''

''....''

อาคาชิไม่ตอบแต่กลับมองหน้าร่างเล็กนิ่งๆ...พออาคาชิมองมาร่างเล็กก็หลบสายตาคู่สวยทันที...

''ผมแค่อยากมาทานมื้อเช้าด้วยไม่ได้รึไง''

''แต่ผมไม่ได้เชิญคุณมา''

''ถึงนายไม่เชิญผมก็จะมาอยู่ดี''

''ใครมาเหรอลูก''

ทั้งสองร่างมองไปยังต้นเสียงพร้อมกันก่อนจะเห็นปผู้เป้นแม่เดินถือถามอาหารออกมา...

''เอ่อ...คือ''

''สวัสดีครับผม อาคาชิ เซย์จูโร่เป็น....''  อาคาชิเว้นช่วงก่อนจะหันไปหาอีกคนที่ทำหน้าคาดคั้น

''เพื่อนของคุโรโกะ''

ร่างเล็กถอนหายใจออกมากลัวว่าอีกคนจะตอบอะไรออกมาแปลกๆถึงจะอะไรกันแล้วก็เถอะแต่เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกับอีกคน..

''เพื่อนของเท๊ตสึยะเหรอแม่นึกว่าลูกมีเพื่อนแค่โองิวาระแค่คนเดียวซะอีก''   ผู้เป็นแม่ถามและมองไปยังร่างเล็ก...

''ครับอาคาชิคุงเป็นเพื่อนของผมและผมก็ชวนมาทานอาหารเช้าด้วยครับ''   ร่างเล็กตัดสินใจตอบแบบนั้นไปถ้าขืนไล่เขารู้ดีว่าอีกคนคงไม่ไปหรอก...

''งั้นดีเลยจะได้มีคนร่วมโต็ะเยอะๆ ลูกก็ชวนโองิวาระมาด้วยสิ''

สิ้นคำพูดของผู้เป็นแม่ร่างเล็กหันไปมองร่างสูงที่มองมาพอดี  คุโรโกะชะงักเขาพอจะรู้ว่าสายตาแบบนั้นที่อาคาชิมองมานั้นหมายความว่าอะไร...

''โองิวาระไม่ว่างครับ''    ร่างเล็กตอบออกไปโดยที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำตามที่สายตาคู่นั้นบอก..

''น่าเสียดายไม่เป็นไรอาคาชิก็ตามสบายเลยน้ะจ้ะเดี๋ยวแม่จะไปทำอาหารในครัวต่ออยู่กับเท็ตสึยะก่อนน้ะจ้ะ''   สิ้นเสียงของผู้เป็นแม่ก็เดินเข้าไปในครัว...หลังจากผู้เป็นแม่หายเข้าไปในครัวร่างเล็กถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปมองร่างสูง..

''อ๊ะ!''

เพราะไม่ทันสังเกตมาอยู่ใกล้ๆเขาตอนไหน...อาคาชิคว้าเอวเล็กรวบเข้าหาตัวเองก่อนที่มืออีกข้างมาจับที่ใบหย้าหวาน..

''จะ..ทำอะไรน่ะครับ!''

''แม่นายบอกว่าให้ผมตามสบาย''

''แต่แม่ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนี้!''

''งั้นเหรอ''

สิ้นเสียงทุ้มอาคาชิก็ประกบปากเล็กตรงหน้าอย่างรวดเร็วโดยที่เจ้าตัวนั้นไม่ทันตั้งตัวเลยเบอกตากว้างด้วยความตกใจ...

''อื้อ''

เพราะรสจูบของร่างสูงคุโรโกะเลยคล้อยตามไปด้วย...ทั้งสองยังจูบกันอย่างไม่ลดล้ะจะแผ่นหลังบางแนบเข้ากับผนังกำแพง มือเล็กกำเสื้อของร่างสูงไว้แน่นกลัวว่าจะล้มพับลงเช่นกันกับอาคาชิที่ประคองเอวเล็กไว้ด้วยเช่นกัน..

ติ๊ง หน่อง...

พรึ่บ!

เพราเสียงออดหน้าประตูดังขึ้นคุโรโกะใช้แรงทั้งหมดผลักร่างสูงออกเต็มแรง ร่างเล็กหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดเพราะหายใจไม่ทันก่อนที่ใบหน้าหวานจะขึ้นสี...อาคาชิเดินเข้าไปหาร่างเล็กอีกครั้งก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาเช็ดที่มุมปากของอีกคนที่มีน้ำลายเปื้อนมุมปากจากการจูบเมื่อครู่..

''หวาน''

''ฮะ''

''ปากนายหวานดี''  ใบหน้าหวานชึ้นสีกับคำพูดของอีกคน..

ติ๊ง หน่อง..

เสียงออดดังขึ้นอีกครั้งทำให้ร่างเล็กรีบเดินไปเปิดประตูทันที..

''ทำไมมาเปิดประตูช้าจัง''

''เอ่อ..ผม''

''สวัสดีครับรุ่นพี่มายุซูมิ''  ร่างสูงโผล่มาทางด้านหลังของคุโรโกะ

''อาคาชิ''

''พี่รู้จักเหรอครับ''

''ใครบ้างที่ไม่รู้จักอาคาชิ เซย์จูโร่''  มายุซูมิพูดยิ้มๆ

'พี่งั้นเหรอ'

''เข้ามาก่อนครับแม่กำลังทำอาหารรอพี่อยู่เลย''

มายุซูมิพยักหน้ารับก่อนที่ร่างเล็กจะพาเข้าไปยังห้องอาหารที่มีอาหารวางอยู่บนโต๊ะแล้วบางส่วน....

''เดี๋ยวผมจะไปบอกแม่น้ะครับว่าพี่มาแล้ว''  มายุซูมิพยักหน้าก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้าไปในครัว..

''คุโรโกะชวนนายมาด้วยเหรออาคาชิ''

''....''

อาคาชิไม่ตอบ...มายุซูมิเมื่อไม่ได้คำตอบเลยไม่ถามต่อ.....อาหารวันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดโดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่ดูดีใจเป็นพิเศษกว่าใครๆ ต่างจากร่างเล็กที่รู้สึกอึดอัดเพราะว่ามีร่างสูงที่รับเชิญมาปลอมๆมานั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย...หลังจากทานมื้อเช้าเสร๊จคุโรโกะก็เก็บจานชามไปล้างแทนผู้เป็นแม่โดยให้ผู้เป็นแม่นั่งคุยกับมายุซูมิไป..

''ตามมาทำไมครับ''  ร่างเล็กถามขึ้นแต่สายตากลับจดจ่อไปที่อ่างล้างจาน...

''ทำไม''

ร่างเล็กถอนหายใจออกมาและไม่สนใจร่างสูงที่ยืนอยู่..ก่อนที่ร่างจะเอ่ยประโยคหนึ่งขึ้นมา

''คืนนี้ไปนอนกับผม''

-----------------ติดตามตอนต่อไป-----------------