คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ร้างลา
...อันธิาในวันนี้สวยเป็นพิเศษในุเรสสั้นสายเี่ยวสีเียวพาสเทล...ออเรียวาามบนรอเท้าส้นสูสีสวย...ใบหูถูแ่้วยุ้มหูห้อยระย้า..ส่อแสระยิบระยับล้อแสาโมไฟหน้าโ๊ะเรื่อแป้ที่เธอเปิไว้....ผมยายนุ่มสลวยถูเล้าึ้นไป้าหลัอวลำอละห..เหลือทิ้ไว้เพียปอยผมเล็น้อย..ให้อลเลียูเป็นธรรมาิ...ใบหน้าละมุนถูแ่้วยสีสันวิทยาศาสร์..ทำให้วหน้าผ่อใสยิ่ึ้น...ลิปลอสสีอ่อนถูทาทับริมฝีปาอวบอิ่ม...่อนที่เธอะลุึ้นยืนเินไปสำรวัวเอมนระบานให่เป็นรั้สุท้าย...
..อ๊ออ...อ๊ออ...
เสียริ่หน้าประูัึ้นสอรั้...หิสาวสูลมหายใลึ..หลับา..่อนะเินไปเปิประู
ายหนุ่มรหน้า..ยัูีไม่เยเปลี่ยน...วันนี้ผมอเาถูัทรให้เรียบร้อยึ้น...ร่าสูสมส่วนอยู่ในเสื้อเิ๊สีเียว..เ้าุับอเธอพอี...สูทัวนอาห้อเสื้อื่อั้อโล..รอเท้าหนัถูันเป็นมันวาว..
ใส่เสื้อสีเียวันอีแล้ว...หิสาวยิ้มับัวเอ่อนะหันลัไปหยิบระเป๋าถือใบเล็มาไว้ในมือ
“ไปันเถอะ่ะ” เธอยิ้มว้าอย่าสใสให้เาเหมิอนเย...แล้วหันหลัไปปิประูให้เรียบร้อย...รอนเาพยัหน้า..่อนะเินามเาไปยัลานอรถ...
...ภายในรถบีเอ็มับลิวสีำสุหรู...มีเพียสีาเรื่อปรับอาาศเบาๆ...เาไม่ไ้พูอะไรับเธอเลย...นับแ่เอหน้าัน...
..แปล๊บบบ..แปล๊บบบ..
อาารปวหัวอเธอลับมาอีแล้ว...สสัยลืมินยา...เธอึล้วเ้าไปในระเป๋าใบเล็ ่อนะหยิบยาออมา...แ่ั่วะนั้น..วาอเธอ็พร่ามัว..หิสาวสะบัหัวเบาๆ..เอามือมาลึที่า...แล้วอาารนั้น็หายไป...
..ทำไมพันี้ปวหัวถี่ัเลยนะ ปวมาึ้น้วย สสัยเมื่อืนนอนไม่พอมั้.. เธอิ่อนะหยัไหล่เล็น้อย แล้วหยิบน้ำา้าๆรถมาื่มหลัโยนยาเ้าไปในปา2เม็...
“ปวหัวหรอ” ไอยราถามออมาหลัานั่เียบไปนาน
“อื้อ” หิสาวอบเา ่อนะเอาหัวพิเบาะรถแล้วหลับา...
เารู้ว่าเธอเป็นไมเรน..นั่นเพราะเพื่อนอเาที่เป็นนายแพทย์อยู่บอับเา..เมื่อรั้หิสาวไปรว...สาเหุที่อาารเิึ้นอี..็อาะเป็นเพราะเาอีเ่นัน...
…รถยน์ันหรูแล่นมาอที่หน้าโรแรมหรูใลาเมือึ่เป็นสถานที่ัาน...
ภาพหิสาวร่าเล็ที่ยืนอยู่้าายหนุ่มร่าสูนั้น..เป็นทึุ่้นาพนัานเ่าทั้หลาย..ึ่รู้ัเธอในานะ..นรัอท่านรอประธาน...ลูายนเล็อุอธิน..ประธานให่...แ่็เป็นที่ื่นาื่นใอเหล่าพนัานใหม่เ่นัน...ที่ไ้เห็น..ภาพที่ท่านรอโอบเอวหิสาวร่าเล็้าายไว้หลอมๆ...พาเินไปทัทายแผู้ให่ทั่วาน...
..ไอยรา..พาเธอมาหารอบรัวอเา...เธอเ้าับรอบรัวเาเป็นอย่าีและเป็นธรรมาิ...้วยวามที่เป็นนร่าเริ...ริใ...มีมารยาทรู้ัาละเทศ..และรู้ัฟัผู้อื่นพู..ทำให้อันธิาเป็นที่รัอพ่อแม่อเา ...พี่ายอเาทั้สอ็เอ็นูเธอเป็นอย่ามา...
อันธิาอยูุ่ยับรอบรอบอายหนุ่มสัพั ่อนะอัวเพื่อไปเ้าห้อน้ำ ึ่ายหนุ่ม็ามมา้วย...เพื่อ..หาโอาสบอเธอถึ..ารัสินใอเา...
ทั้สอเินไปเรื่อยๆามทาเินไร้ผู้นอโรแรม...โยที่เธอเินนำหน้าไอยราอยู่หลาย้าว...แ่ทันในั้นอาารปวหัวรุนแร็ู่โมัวเธอ พร้อมๆับอาาราพร่ามัว....ทำให้ร่าอเธอล้มลามแรโน้มถ่วอโล...โีที่ายหนุ่มเินามหลัมาไม่ไลนัทำให้เายื่นมือออไปรับร่าบอบบาไว้ไ้...
“อัน..อัน..อันเป็นอะไรไป..อันไ้ยินไอยไหม...” เาะโนถามอย่าใ พร้อมบหน้าเธอเบาๆ
“อืมม..อันอโทษนะ...สสัยเมื่อืนอันนอนไม่พอน่ะ..ไอยหนัแย่เลย” ว่าแล้วเธอ็รีบผลัาอ้อมออายหนุ่ม ่อนะหลับาสัพั ใ้มือลึนวมับและเบ้าาเบาๆ ่อนะลุึ้นยืน
“รออันแปปนะ เี๋ยวอไปล้าหน้าล้าาหน่อย” ；ว่าแล้วเธอ็เินไปเ้าห้อน้ำ ่อนะทำธุระส่วนัว แล้วใ้น้ำเย็นาอ่าล้ามือลูบหน้าเล็น้อย เพื่อเรียวามสื่น...
หลัล้าหน้าเธอรู้สึีึ้น ่อนะเินออมาหาายหนุ่มที่ำลัยืนเหม่อมอไปที่ระเบีย
ายหนุ่มหันหลัลับมาเมื่อรู้สึว่ามีนมายืนอยู่้าหลั เมื่อหันลับไป็พบอันธิาอยู่้านหลัเา...ายหนุ่มมวิ้วเม้มปาแน่น..
“อันไอยมีเรื่อะุย้วย” เป็นเวลานานว่าายหนุ่มะล่าวออมา
“เี่ยวับารัสินใอไอย และเรื่ออเราใ่ไหม”เธอถามโยารพยายามทำน้ำเสียให้ร่าเริเพื่อที่นที่เธอรัะไ้ไม่ลำบาใ...
“อืม” เาอบพร้อมพยัหน้าเบาๆไม่สบาหิสาว
“อัน..เราเลิันเถอะนะ” หลัาวามนิ่เียบเนิ่นนาน ในที่สุายหนุ่ม็ล่าวออมาพร้อมเยหน้าสบาอันธิา
“ไอยิีแล้วใ่ไหมะ นี่เป็นารัสินใใ่ไหม”เธอถามออไป พร้อมรอยยิ้มบาๆทั้ๆที่ในใอเธออนนี้เ็บปวเหลือเิน
“อืม” ายหนุ่มอบรับในลำอเบาๆ แววาแสวามเสียใ
“อันอเหุผลหน่อยไ้ไหมะ” หิสาวเสียเรือ พร้อมลูบสร้อย้อมือทอำาว
แผ่วเบา
..เธอไ้อยู่ับมันเป็นวันสุท้ายแล้ว...สร้อย้อมือทอำาวเส้นเล็ ที่พันธนาาร้อมืออเธออยู่ในะนี้..เธอไ้มันมาเมื่อวันรบรอบ1ปีที่บัน..วันนั้น..หนึ่ในวันที่ีที่สุในีวิอเธอ...
“ไอยเอ็ไม่รู้ พอรู้ัวอีที่วามรู้สึอไอย็ไม่เหมือนเิมอี่อไปแล้ว ไอยพยายามแล้วนะ แ่มัน็ทำไม่ไ้ ไอย..อโทษนะอัน ” ไอยราพู สบาหิสาวนิ่ อย่ารู้สึผิ
“อื้ม ไอยไม่้ออโทษอันหรอนะ อันเ้าใ..วามรู้สึมันห้ามันไม่ไ้” เธอล่าว้วยน้ำเสียสั่นเรือ พยายามสะลั้นไว้ไม่ให้น้ำาไหลออมา แ่ไม่สำเร็ เมื่อในที่สุ น้ำใสๆ็หยลมาาวาู่สวยอหิสาว..
ายหนุ่มมอหน้าเธอ..อยาะเอื้อมมือไปเ็น้ำาให้..อยาะอประโลมให้เธอหายเศร้า แ่เา็ทำไมไ้ เพราะานะในอนนี้อเา...ไม่เหมือนเิมอี่อไปแล้ว..
เาไม่มีสิทธิ์ในัวเธออีแล้ว...เาิทบทวนนแน่ใแล้วว่าเาไม่ไ้รัเธออีแล้ว..แ่ทำไมเมื่อเห็นน้ำาอเธอ..เา็รู้สึเศร้าไป้วยทุทีเลยล่ะ..ทำไม...ทำไมัน...
“แล้ววามเป็นเพื่อนล่ะ ไอยะยัให้อันไ้เหมือนเิมไ้หรือเปล่า หรือว่าไอยเลียอันแล้ว” เธอถามออมาทั้ๆที่ใบหน้าเปื้อนน้ำา
แ่เธอลับไ้รับเพียวามเียบันาายหนุ่ม...เธอทำไ้เพียแ่ยิ้ม..ยิ้มให้เา..อย่าเ้าใ…แม้เธอะฝืนมาแ่ไหน็าม..เธอ็อยาให้เาสบายใ...
“อัน...อบุที่ทำให้ไอยเ้าใผู้หิมาึ้น อบุที่สอนให้ไอยรู้ัับวามรัในรูปแบบที่่าออไป อบุทุอย่าๆที่อันทำให้ และ..อบุ..ที่อัน...รัไอยนะ..อันเป็นผู้หิที่ไอยเยรัมาริๆนะ ถ้าไอยทำไ้ไอย็อยาะให้มันเป็นเหมือนเิม ”เสียทุ้มล่าวออมา ะที่มอหน้าสาวร่าเล็รหน้าที่น้ำาไหลเป็นทาเือเสียสะอื้นเบาๆอยู่
“ไอย อันออะไราไอยสัอย่าไ้ไหม เป็นอย่าแรและอย่าสุท้าย ไอยให้อันหน่อยไ้ไหมะ” เธอถามพลาเอาหลัมือเ็น้ำาอออย่าลวๆ
ายหนุ่มเียบสัรู่...สิ่ที่อันธิาพูมา ทำให้เารู้สึ..นับแ่ที่บันเือบ3ปี เธอไม่เยออะไรเาเลยริๆ นอาเาที่อให้เธอเปลี่ยนนู่น..เปลี่ยนนี่..ามแบบที่เา้อาร.. ายหนุ่มมอเส้นผมยาวสลวยออันธิาที่ถูเล้าึ้นไปเหลือเพียแ่ปอยผมที่ระ้นอเล็น้อย แ่่อนเธอบอว่าเธออบไว้ผมสั้นมาว่าผมยาว แ่เมื่อเาบอเธอว่าเาอยาให้เธอไว้ผมยาว เธอ็ทำมันเพื่อเา
“ไ้สิ อันะออะไราไอยล่ะ” ายหนุ่มิอีรั้่อนอบ
“อันอยาให้ไอยออันหน่อย ในานะนรัเป็นรั้สุท้าย” เธอล่าว้วยสีหน้าาหวั พร้อมรอยยิ้มเศร้า
“รับ”เาอบรับ ่อนเินเ้าไปใล้หิสาวมาึ้น นไ้ลิ่นหอมาๆทีุ่้นเย ลิ่นหอมอเธอที่เาเยอบ และยอมรับว่ายัอบมันอยู่ เธอโอบแนไว้รอบเอวเาไว้แน่น รัแน่นนเาสามารถรับรู้ถึไออุ่นอเธอไ้อย่าแน่ั แนอเายึ้นไปโอบหลัเธอไว้พร้อมบหลัเธอเบาๆเพื่อบรรเทาอาารสะอื้นอเธอ เสื้อเิ๊อเาเปียื้นเป็นวว้า
เธออเาแน่นเป็นรั้สุท้าย..เพื่อะไ้ำไออุ่นออ้อมอนี้ไปให้นานเท่านาน..่อนะเอาหน้าถูับเสื้ออเาเพื่อเ็รอยน้ำา..หิสาวเบี่ยัวออมาแล้วยิ้มว้าให้ายหนุ่มอย่าสใสที่สุ...ยิ้ม..เหมือนเมื่อรั้แรที่เาพบเธอ...ยิ้มที่เยทำให้เา..รั...
“อบุ่ะไอย.. ลา่อนนะ...ูแลัวเอ้วย...แหน่ๆ ...อย่ามออันแบบนี้สิ อันเ้มแ็พอนะะ” เธอยิ้มอีรั้่อนะถอสร้อย้อมือทอำาวออ แล้ววาไว้บนอุ้มือให่...
“อันอืนให้ไอยนะะ มันไม่เหมาะับไอย ส่วนสร้อยอไว้ไอยะส่มาืนทีหลันะะ ลา่อน่ะไอย” เสียหวานใสบอายหนุ่ม่อนมอเาเ้มาาเป็นรั้สุท้าย่อนะหันหลัเินาไป...
ลา่อนไอย...อันะไม่ลืมไอย..อันอาเป็นเพียอีนรัอไอย..แ่แ่ไอย..ะเป็นนรัออันลอไป่ะ...
ความคิดเห็น