ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6 อีก1ขั้น
ในที่สุดเราก็กลับมาอัพอีกครั้ง เมื่อวันนี้ว่างแล้วก็เลยมาทักทายกันเหมือนเดิมเจ้าค่ะ สนุกไม่สนุกยังไงมาเม้นได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ (อืม แต่รู้สึกตอนนี้มันจะยาวๆยังไงไม่รู้แฮะ)
................................................
มาดูทางฝั่งหมู่บ้านอ็อคกันบ้าง ซึ่งตอนนี้ได้ถูกก็อด..เอ่อ..2คู่หู อาเชอร์&เมจ กำลังปฏิบัติการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (อย่าเวอร์ๆ ขอร้อง)จนเหน็ดเหนื่อย เวลาก็โพล้เพล้เข้าไปแล้ว ทั้ง2นั่งพักกันที่โคนต้นไม้ใหญ่ ปลอดจากพวกอ็อครบกวน โฮโรโฮโรยกขวดแก้วข้างในมีน้ำสีส้มใสขึ้นดื่ม ขณะที่ฮาฟุคุเช็ดหน้าไม้ “เออนี่ ว่าแต่ ทำไมถึงมาฮึดฝึกอะไรกันมากมายอย่างนี้น่ะ” เขาถามขึ้น
“ฉันไม่อยากให้คนๆนึงผิดหวังน่ะ”
“??”
“ฉันสาบานกับตัวฉันเอาไว้ ว่าต้องเก่งขึ้นใน2เดือนให้ได้ และเราก็ต้องได้พบกันอีกครั้ง”
เมจหนุ่มยังไม่ค่อยเข้าใจในคำพูดของเธอนัก ถ้าหากจะพูดถึงเพื่อนคนอื่นๆของฮาฟุคุแล้ว แทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ เพราะดูภายนอก เธอจะเป็นคนเย็นชา คบหายาก แต่สำหรับเขา เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา ทำไมน่ะเหรอ..หลายๆเรื่องน่ะ.... “ดีจังนะ ในที่สุดก็มีอีกคนที่เข้าใจเธอได้ซะที” โฮโรโฮโรยิ้มให้ เธอยิ้มตอบ “ฮื่อ..อีก2เดือนฉันจะพานายไปให้เค้ารู้จักละกัน”
“ง่ะ เอาจริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ บอกเองไม่ใช่เหรอ มีเพื่อนเยอะๆสนุกดีออก”
โฮโรโฮโรมองเธอแว่บนึง ก่อนที่จะลุกขึ้นเหวี่ยงแขนไปมา “อา---วล่ะ!!! ฉันเองก็คงต้องลุยมั่งแล้ว ไม่ยอมให้หล่อนแซงฉันไปได้หรอกน่า!!” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก เขาหันไปมองซ้ายขวา ก็ต้องตกใจสุดขีดว่า ฮาฟุคุหายไปแล้ว มีแต่ฝูงอ็อคเลดี้ถืออีโต้รายล้อมรอบด้าน “อุ..อุแม่เจ้า ลูกกำลังฝันร้าย..ยย...ยย” เขาแข้งขาอ่อนยวบ แต่ก็พยายามเอาไม้เท้า(ไม้เท้าของพวกพ่อมดนะ)ยันเอาไว้ หากล้มเมื่อไหร่ คงโดนรุมทึ้งเหมือนแร้งลงเป็นแน่ “เอาวะ...ฮือๆ ตายเป็นตาย!!!” ตูมมม!! เขาร่ายเวทย์ Soul Strike ออกไปปะทะเหล่าอ็อคเลดี้ข้างหน้าเขา จนกระเด็นล้ม มีช่องว่างเล็กๆเกิดขึ้น เขาไม่ลังเลเลยที่จะรีบวิ่งฝ่าออกไปด้วยความเร็วสุดๆ “อ๊ากกก ช่วยด้วยยย หนอยย ยัยบ้า ดันหนีไปซะได้ ว้ากกกกก อย่าตามมา กลัวแย้ววว!!!”
บนต้นไม้ใหญ่มีร่างของคนๆหนึ่งนั่งอยู่บนกิ่งไม้ พลางหัวเราะคิกคัก “ฉันว่า นายยังต้องฝึกอีกเยอะนะ ฮึๆๆๆ”
+++++++++++++++++++++
“224...225..226 แฮ่กๆ”
“อย่าเพิ่งหยุดสิ อีกนิดเดียวเองนะ!”
แอนนาบัดนี้กำลังยืนคุมเข้มยูมิฝึกย้ายพลังจิต เพื่อการรุกรับที่เฉียบคม “227....2..2...8...2....29...ฮึดดด 230!!!!” สิ้นสุดเสียงนับ ยูมิก็ล้มพับกองอยู่กับพื้น อ้าปากหายใจพะงาบๆคล้ายปลาใกล้ตายยังไงยังงั้น แอนนาเดินมาดูอาการ “อะไรกัน แค่นี้หอบซะแล้วเหรอ แล้วอย่างนี้จะเก่งขึ้นได้ไง”
“โอ๊ยยย อย่าเพิ่งใส่ตูมลงไปงี้สิ ของแบบนี้มันต้องค่อยๆทำไม่ใช่เหรอ” ยูมิโอดโอย ประสาทคงจะล้าเต็มทีแล้ว “งั้นช่วยไม่ได้ ของแบบนี้อาจจะค่อยๆทำจริงๆอย่างที่เธอว่า” ประกายแห่งความหวังเกิดขึ้นในดวงตาของยูมิ โอ ในที่สุด...ในที่สุด.. “เพราะฉะนั้น ฉันจะเพิ่มรายการนี้ให้ฝึกทุกวัน หลังอาหารทุกมื้อ!!!” ยูมิได้ยินเข้าแทบร้องจ๊าก กริ๊ดดดดด นี่มันโบสถ์หรือนรกกันแน่เนี้ย แง้ๆๆๆ แอนนาดึงแขนยูมิขึ้นมา แล้วก็ลากไปที่ห้องน้ำ “เอ้า อาบน้ำซะ แล้วรีบไปนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปวิ่งรอบเมืองอีก” แต่ยูมิสลบเหมือดไปซะแล้ว แอนนาถอนหายใจ “ยังไง ฉันก็ต้องฝึกให้เธอเก่งขึ้นให้ได้”
+++++++++++++++++++++
กิฟเฟน เมืองแห่งเวทย์มนต์ เขาได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากจบออกไปแล้ว เมื่อครั้งที่เขายังเป็นแค่เมจธรรมดา แต่พรสวรรค์และพรแสวงล้นเหลือ “ได้เวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะเป็น High Mage ซะที” ฮาโอยิ้มบางๆ พลางคิดว่า ตอนนี้เขาได้ประสบความสำเร็จไปอีกขั้นนึงแล้ว เขาสาวเท้าเข้าไปยังหอคอยกลางเมือง เหล่าอาจารย์เก่าๆเมื่อเห็นหน้าเขาก็พากันมาทักทาย “เป็นยังไงบ้าง ฮาโอ ได้ข่าวว่าก้าวสู่ระดับ High Class แล้วนี่จ๊ะ”
“แค่เพิ่งเริ่มต้นเองครับ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับอาจารย์”
“อย่าถ่อมตัวอย่างนั้นเลย รู้มั้ย เธอคือนักเรียนที่ทุกคนภูมิใจมากนะ”
ฮาโอยิ้ม จริงอยู่ ที่เขาเป็นที่รักของเหล่าอาจารย์เพราะว่าความอัจริยะของเขา ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้เวทย์ได้รวดเร็ว ไปจนถึงการใช้เวทย์ต่างสายได้อย่างคล่องแคล่ว(ฮาโอเป็นนักเวทย์สายไฟ ใช้เวทย์ไฟเป็นหลัก)) แถมนิสัยก็ดี ไม่ดื้อ ไม่ป่วน และก็เป็นที่ชื่นชอบในหมู่สาวๆอีกด้วย (แหงล่ะ เก่ง+นิสัยดี+รวย+หล่อ นินา) แต่เขาก็รู้สึกว่า นั่นยังไม่ใช่วิถีทางของเขา สิ่งที่เขาต้องการ คือการฝึกฝนตัวเอง และก็ออกไปท่องเที่ยวเสาะแสวงหามอนสเตอร์แปลกๆให้ทั่วอาณาจักรนี้มากกว่าการนั่งเรียนในห้อง เพราะเขาคิดว่า นั่นคือหลักสูตรที่ดีที่สุด “อาจารย์ครับ งั้นผมขอตัวไปเลื่อนขั้นเลยนะครับ”.........
“โอ๋~~ ขอโทษน้า แหม ก็ฉันนึกว่านายจะสู้ได้หมดนี่”
“เชอะ ถ้าฉันโดนรุมทึ้งไปจะทำไงล่ะ!!”
โฮโรโฮโรกับฮาฟุคุเดินกลับเข้ามาในเมือง เมจหนุ่มยังขนลุกไม่หาย เมื่อนึกถึงตอนโขลงอ็อคเลดี้วิ่งตามเขามาเป็นพรวน โชคดีที่มีบึงเล็กๆ เลยกระโดดลงไปแอบในนั้น รอจนพวกมันไปแล้วค่อยขึ้นมา ก็เห็นฮาฟุคุยืนหัวเราะก๊ากๆซ้ำเติมเข้าไปอีก ถ้าเขาไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงและก็เพื่อนตัวเอง ป่านนี้โดนต่อยคว่ำไปนานแล้ว ความคิดเขาหยุดลง เมื่อเขาเห็นคนๆหนึ่งเดินออกจากหอคอย คนๆนั้นใส่ชุดเมจเหมือนกับเขา แต่เป็นสีเหลืองอ่อนๆ แม้จะเห็นเพียงข้างหลัง โฮโรโฮโรก็จำได้ ว่าเขาคือ คู่แข่งตลอดกาล.. “ยู้ฮู----- ฮาโอออออ นั่นนายรึป่าวววว” ผู้ถูกเรียกสะดุ้งเฮือก รีบเดินเร็วๆให้พ้น “ชิชะ ทำไมต้องมาเจอไอ้ทุเรียนเดินได้ด้วยฟะ”
“เฮ้ยๆ แน่จริงอย่าหนีดิ กลับมาก่อนนนน ฉันไม่ได้โง่นะ ชุดนั้นมัน High Mage ชัดๆ!!”
กรรม มันจะมาฉลาดอะไรกันตอนนี้ กลับไปโง่แล้วก็หยุดเรียกซะที “นั่นใครเหรอ โฮโรโฮโร รอด้วยสิ” ฮาโอหยุดเดิน เพราะไม่คุ้นกับเสียงของผู้หญิง “ฮ่าๆ จับได้แล้ว แท้งกิ้วหลายฮาฟุคุจัง” อ้าวเวรเลย เขาหน้าซีด ก่อนที่จะค่อยๆหันมา “อะไรของนาย จะจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหน” เจ้าตัวไม่ตอบ แต่ดึงตัวอาเชอร์สาวมาใกล้ๆ แล้วก็โอบเอวเธอ “เฮ้ยๆ นายไม่สบายรึเปล่า ปล่อยนะ” เขาไม่ปล่อย แต่หยิกที่เอวเธอเบาๆ “เอาน่า แป๊บนึงๆ”
“อะไรของนาย”
“ฉันจะแนะนำให้รู้จัก นี่แฟนฉันเอง หุๆๆ”
ฮาฟุคุอ้าปากจะร้องแต่โฮโรโฮโรเอามือปิดทัน ฮาโอตกใจแต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ไว้ ไม่จริง หน้าอย่างไอ้หมอนี่หาแฟนน่ารักแบบนี้ได้ด้วยเรอะ ไม่เชื่อว้อย อมพระ อมวัด อมสาก อมเรือรบมาก็ไม่เชื้ออออ....แต่..อาจจะจริงมั้ง...อ้าวนี่ฉันหวั่นไหวตามมันไปทำม้ายยย โอ้ย ปวดหัว “เออๆ ดูแลดีๆละกัน สำหรับแกมันเป็นของหายาก ฉันไปล่ะ” ฮาโอพูดจบก็รีบเดินฉับๆไปเลย โฮโรโฮโรยืนหัวเราะชอบใจ “นี่ ปล่อยได้แล้ว ทำไมต้องทำงี้ล่ะ”
“ก็หมอนั่นถึงจะเพอร์เฟกต์ทุกอย่างแต่มันยังหาแฟนไม่ได้น่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆ”
“บ้าจริงเลยนายนี่ มัวแต่คิดจะแกล้งชาวบ้านแบบนี้ไง ถึงไม่เก่งซักที”
“อะไร ระดับฉันถึงตั้งนานแล้วน่า ที่จะเลื่อนเป็นวิซาร์ดได้น่ะ”
“แล้วทำไมไม่ยอมไปสอบเล่า”
“ก็....ก็...ฉัน..อยากให้เธอไปเป็นกำลังให้ฉันหน่อยน่ะ ไปสอบคนเดียวมันเหงา ฮืออออ เรื่องมันเศร้าาาาา” ฮาฟุคุมองอย่างเวทนา นี่หรือ เพื่อนฉัน โอ้.... - -“ “เอ้า ตอนนี้ฉันมาแล้วไง งั้นก็ไปสอบสิ ฉันจะไปด้วย” เธอดึงแขนเมจหนุ่มที่นั่งคร่ำครวญให้ลุกขึ้นมา แล้วก็ลากเข้าไปในหอคอย เมื่อตกลงว่าจะเข้ารับการสอบเลื่อนขั้นกันได้แล้ว เธอก็ไปส่งเขาที่หน้าห้องทดสอบ “โชคดีนะ สู้ตาย”
“อย่าแอบหนีนะ”
“เออน่า ไม่หรอก”
อาเชอร์สาวไขว้นิ้วแล้วแอบไว้ข้างหลัง บ่งบอกเลย โกหกง่ะ ฮึๆ เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องทดสอบแล้ว เธอจึงรีบใส่เกียร์ห-ม-าแล้วโกยแน่บไปหาคาฟราทันที “สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ??”
“วาร์ปฉันไปพาย่อน ด่วนๆ”
เธอพูดพลางยัดเงินใส่มือคาฟราไป
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
ประตูวาร์ปสีฟ้าเปิดขึ้น ปลายทางอยู่ที่พาย่อน บ้านเกิดของเธอ “ฉันก็ไม่ยอมน้อยหน้านายเหมือนกัน”
..................................................
การฝึกฝนของทุกคนชักจะจริงจังขึ้นมาแล้วสิ แล้วต่อไป ทุกคนจะพบกับอะไรอีก ตอนหน้า..เจอกันจ้า
To be continued.....
*เรื่องของเราอีกเรื่อง (Mutate Warior) กำลังรับสมัครตัวละครไม่จำกัดจำนวนนะเจ้าคะ รายละเอียดอ่านได้ในตอนที่10ค่า ไปสมัครกันเยอะๆน้า ~~ ^^
................................................
มาดูทางฝั่งหมู่บ้านอ็อคกันบ้าง ซึ่งตอนนี้ได้ถูกก็อด..เอ่อ..2คู่หู อาเชอร์&เมจ กำลังปฏิบัติการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (อย่าเวอร์ๆ ขอร้อง)จนเหน็ดเหนื่อย เวลาก็โพล้เพล้เข้าไปแล้ว ทั้ง2นั่งพักกันที่โคนต้นไม้ใหญ่ ปลอดจากพวกอ็อครบกวน โฮโรโฮโรยกขวดแก้วข้างในมีน้ำสีส้มใสขึ้นดื่ม ขณะที่ฮาฟุคุเช็ดหน้าไม้ “เออนี่ ว่าแต่ ทำไมถึงมาฮึดฝึกอะไรกันมากมายอย่างนี้น่ะ” เขาถามขึ้น
“ฉันไม่อยากให้คนๆนึงผิดหวังน่ะ”
“??”
“ฉันสาบานกับตัวฉันเอาไว้ ว่าต้องเก่งขึ้นใน2เดือนให้ได้ และเราก็ต้องได้พบกันอีกครั้ง”
เมจหนุ่มยังไม่ค่อยเข้าใจในคำพูดของเธอนัก ถ้าหากจะพูดถึงเพื่อนคนอื่นๆของฮาฟุคุแล้ว แทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ เพราะดูภายนอก เธอจะเป็นคนเย็นชา คบหายาก แต่สำหรับเขา เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา ทำไมน่ะเหรอ..หลายๆเรื่องน่ะ.... “ดีจังนะ ในที่สุดก็มีอีกคนที่เข้าใจเธอได้ซะที” โฮโรโฮโรยิ้มให้ เธอยิ้มตอบ “ฮื่อ..อีก2เดือนฉันจะพานายไปให้เค้ารู้จักละกัน”
“ง่ะ เอาจริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ บอกเองไม่ใช่เหรอ มีเพื่อนเยอะๆสนุกดีออก”
โฮโรโฮโรมองเธอแว่บนึง ก่อนที่จะลุกขึ้นเหวี่ยงแขนไปมา “อา---วล่ะ!!! ฉันเองก็คงต้องลุยมั่งแล้ว ไม่ยอมให้หล่อนแซงฉันไปได้หรอกน่า!!” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก เขาหันไปมองซ้ายขวา ก็ต้องตกใจสุดขีดว่า ฮาฟุคุหายไปแล้ว มีแต่ฝูงอ็อคเลดี้ถืออีโต้รายล้อมรอบด้าน “อุ..อุแม่เจ้า ลูกกำลังฝันร้าย..ยย...ยย” เขาแข้งขาอ่อนยวบ แต่ก็พยายามเอาไม้เท้า(ไม้เท้าของพวกพ่อมดนะ)ยันเอาไว้ หากล้มเมื่อไหร่ คงโดนรุมทึ้งเหมือนแร้งลงเป็นแน่ “เอาวะ...ฮือๆ ตายเป็นตาย!!!” ตูมมม!! เขาร่ายเวทย์ Soul Strike ออกไปปะทะเหล่าอ็อคเลดี้ข้างหน้าเขา จนกระเด็นล้ม มีช่องว่างเล็กๆเกิดขึ้น เขาไม่ลังเลเลยที่จะรีบวิ่งฝ่าออกไปด้วยความเร็วสุดๆ “อ๊ากกก ช่วยด้วยยย หนอยย ยัยบ้า ดันหนีไปซะได้ ว้ากกกกก อย่าตามมา กลัวแย้ววว!!!”
บนต้นไม้ใหญ่มีร่างของคนๆหนึ่งนั่งอยู่บนกิ่งไม้ พลางหัวเราะคิกคัก “ฉันว่า นายยังต้องฝึกอีกเยอะนะ ฮึๆๆๆ”
+++++++++++++++++++++
“224...225..226 แฮ่กๆ”
“อย่าเพิ่งหยุดสิ อีกนิดเดียวเองนะ!”
แอนนาบัดนี้กำลังยืนคุมเข้มยูมิฝึกย้ายพลังจิต เพื่อการรุกรับที่เฉียบคม “227....2..2...8...2....29...ฮึดดด 230!!!!” สิ้นสุดเสียงนับ ยูมิก็ล้มพับกองอยู่กับพื้น อ้าปากหายใจพะงาบๆคล้ายปลาใกล้ตายยังไงยังงั้น แอนนาเดินมาดูอาการ “อะไรกัน แค่นี้หอบซะแล้วเหรอ แล้วอย่างนี้จะเก่งขึ้นได้ไง”
“โอ๊ยยย อย่าเพิ่งใส่ตูมลงไปงี้สิ ของแบบนี้มันต้องค่อยๆทำไม่ใช่เหรอ” ยูมิโอดโอย ประสาทคงจะล้าเต็มทีแล้ว “งั้นช่วยไม่ได้ ของแบบนี้อาจจะค่อยๆทำจริงๆอย่างที่เธอว่า” ประกายแห่งความหวังเกิดขึ้นในดวงตาของยูมิ โอ ในที่สุด...ในที่สุด.. “เพราะฉะนั้น ฉันจะเพิ่มรายการนี้ให้ฝึกทุกวัน หลังอาหารทุกมื้อ!!!” ยูมิได้ยินเข้าแทบร้องจ๊าก กริ๊ดดดดด นี่มันโบสถ์หรือนรกกันแน่เนี้ย แง้ๆๆๆ แอนนาดึงแขนยูมิขึ้นมา แล้วก็ลากไปที่ห้องน้ำ “เอ้า อาบน้ำซะ แล้วรีบไปนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปวิ่งรอบเมืองอีก” แต่ยูมิสลบเหมือดไปซะแล้ว แอนนาถอนหายใจ “ยังไง ฉันก็ต้องฝึกให้เธอเก่งขึ้นให้ได้”
+++++++++++++++++++++
กิฟเฟน เมืองแห่งเวทย์มนต์ เขาได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากจบออกไปแล้ว เมื่อครั้งที่เขายังเป็นแค่เมจธรรมดา แต่พรสวรรค์และพรแสวงล้นเหลือ “ได้เวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะเป็น High Mage ซะที” ฮาโอยิ้มบางๆ พลางคิดว่า ตอนนี้เขาได้ประสบความสำเร็จไปอีกขั้นนึงแล้ว เขาสาวเท้าเข้าไปยังหอคอยกลางเมือง เหล่าอาจารย์เก่าๆเมื่อเห็นหน้าเขาก็พากันมาทักทาย “เป็นยังไงบ้าง ฮาโอ ได้ข่าวว่าก้าวสู่ระดับ High Class แล้วนี่จ๊ะ”
“แค่เพิ่งเริ่มต้นเองครับ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับอาจารย์”
“อย่าถ่อมตัวอย่างนั้นเลย รู้มั้ย เธอคือนักเรียนที่ทุกคนภูมิใจมากนะ”
ฮาโอยิ้ม จริงอยู่ ที่เขาเป็นที่รักของเหล่าอาจารย์เพราะว่าความอัจริยะของเขา ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้เวทย์ได้รวดเร็ว ไปจนถึงการใช้เวทย์ต่างสายได้อย่างคล่องแคล่ว(ฮาโอเป็นนักเวทย์สายไฟ ใช้เวทย์ไฟเป็นหลัก)) แถมนิสัยก็ดี ไม่ดื้อ ไม่ป่วน และก็เป็นที่ชื่นชอบในหมู่สาวๆอีกด้วย (แหงล่ะ เก่ง+นิสัยดี+รวย+หล่อ นินา) แต่เขาก็รู้สึกว่า นั่นยังไม่ใช่วิถีทางของเขา สิ่งที่เขาต้องการ คือการฝึกฝนตัวเอง และก็ออกไปท่องเที่ยวเสาะแสวงหามอนสเตอร์แปลกๆให้ทั่วอาณาจักรนี้มากกว่าการนั่งเรียนในห้อง เพราะเขาคิดว่า นั่นคือหลักสูตรที่ดีที่สุด “อาจารย์ครับ งั้นผมขอตัวไปเลื่อนขั้นเลยนะครับ”.........
“โอ๋~~ ขอโทษน้า แหม ก็ฉันนึกว่านายจะสู้ได้หมดนี่”
“เชอะ ถ้าฉันโดนรุมทึ้งไปจะทำไงล่ะ!!”
โฮโรโฮโรกับฮาฟุคุเดินกลับเข้ามาในเมือง เมจหนุ่มยังขนลุกไม่หาย เมื่อนึกถึงตอนโขลงอ็อคเลดี้วิ่งตามเขามาเป็นพรวน โชคดีที่มีบึงเล็กๆ เลยกระโดดลงไปแอบในนั้น รอจนพวกมันไปแล้วค่อยขึ้นมา ก็เห็นฮาฟุคุยืนหัวเราะก๊ากๆซ้ำเติมเข้าไปอีก ถ้าเขาไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงและก็เพื่อนตัวเอง ป่านนี้โดนต่อยคว่ำไปนานแล้ว ความคิดเขาหยุดลง เมื่อเขาเห็นคนๆหนึ่งเดินออกจากหอคอย คนๆนั้นใส่ชุดเมจเหมือนกับเขา แต่เป็นสีเหลืองอ่อนๆ แม้จะเห็นเพียงข้างหลัง โฮโรโฮโรก็จำได้ ว่าเขาคือ คู่แข่งตลอดกาล.. “ยู้ฮู----- ฮาโอออออ นั่นนายรึป่าวววว” ผู้ถูกเรียกสะดุ้งเฮือก รีบเดินเร็วๆให้พ้น “ชิชะ ทำไมต้องมาเจอไอ้ทุเรียนเดินได้ด้วยฟะ”
“เฮ้ยๆ แน่จริงอย่าหนีดิ กลับมาก่อนนนน ฉันไม่ได้โง่นะ ชุดนั้นมัน High Mage ชัดๆ!!”
กรรม มันจะมาฉลาดอะไรกันตอนนี้ กลับไปโง่แล้วก็หยุดเรียกซะที “นั่นใครเหรอ โฮโรโฮโร รอด้วยสิ” ฮาโอหยุดเดิน เพราะไม่คุ้นกับเสียงของผู้หญิง “ฮ่าๆ จับได้แล้ว แท้งกิ้วหลายฮาฟุคุจัง” อ้าวเวรเลย เขาหน้าซีด ก่อนที่จะค่อยๆหันมา “อะไรของนาย จะจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหน” เจ้าตัวไม่ตอบ แต่ดึงตัวอาเชอร์สาวมาใกล้ๆ แล้วก็โอบเอวเธอ “เฮ้ยๆ นายไม่สบายรึเปล่า ปล่อยนะ” เขาไม่ปล่อย แต่หยิกที่เอวเธอเบาๆ “เอาน่า แป๊บนึงๆ”
“อะไรของนาย”
“ฉันจะแนะนำให้รู้จัก นี่แฟนฉันเอง หุๆๆ”
ฮาฟุคุอ้าปากจะร้องแต่โฮโรโฮโรเอามือปิดทัน ฮาโอตกใจแต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ไว้ ไม่จริง หน้าอย่างไอ้หมอนี่หาแฟนน่ารักแบบนี้ได้ด้วยเรอะ ไม่เชื่อว้อย อมพระ อมวัด อมสาก อมเรือรบมาก็ไม่เชื้ออออ....แต่..อาจจะจริงมั้ง...อ้าวนี่ฉันหวั่นไหวตามมันไปทำม้ายยย โอ้ย ปวดหัว “เออๆ ดูแลดีๆละกัน สำหรับแกมันเป็นของหายาก ฉันไปล่ะ” ฮาโอพูดจบก็รีบเดินฉับๆไปเลย โฮโรโฮโรยืนหัวเราะชอบใจ “นี่ ปล่อยได้แล้ว ทำไมต้องทำงี้ล่ะ”
“ก็หมอนั่นถึงจะเพอร์เฟกต์ทุกอย่างแต่มันยังหาแฟนไม่ได้น่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆ”
“บ้าจริงเลยนายนี่ มัวแต่คิดจะแกล้งชาวบ้านแบบนี้ไง ถึงไม่เก่งซักที”
“อะไร ระดับฉันถึงตั้งนานแล้วน่า ที่จะเลื่อนเป็นวิซาร์ดได้น่ะ”
“แล้วทำไมไม่ยอมไปสอบเล่า”
“ก็....ก็...ฉัน..อยากให้เธอไปเป็นกำลังให้ฉันหน่อยน่ะ ไปสอบคนเดียวมันเหงา ฮืออออ เรื่องมันเศร้าาาาา” ฮาฟุคุมองอย่างเวทนา นี่หรือ เพื่อนฉัน โอ้.... - -“ “เอ้า ตอนนี้ฉันมาแล้วไง งั้นก็ไปสอบสิ ฉันจะไปด้วย” เธอดึงแขนเมจหนุ่มที่นั่งคร่ำครวญให้ลุกขึ้นมา แล้วก็ลากเข้าไปในหอคอย เมื่อตกลงว่าจะเข้ารับการสอบเลื่อนขั้นกันได้แล้ว เธอก็ไปส่งเขาที่หน้าห้องทดสอบ “โชคดีนะ สู้ตาย”
“อย่าแอบหนีนะ”
“เออน่า ไม่หรอก”
อาเชอร์สาวไขว้นิ้วแล้วแอบไว้ข้างหลัง บ่งบอกเลย โกหกง่ะ ฮึๆ เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องทดสอบแล้ว เธอจึงรีบใส่เกียร์ห-ม-าแล้วโกยแน่บไปหาคาฟราทันที “สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ??”
“วาร์ปฉันไปพาย่อน ด่วนๆ”
เธอพูดพลางยัดเงินใส่มือคาฟราไป
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
ประตูวาร์ปสีฟ้าเปิดขึ้น ปลายทางอยู่ที่พาย่อน บ้านเกิดของเธอ “ฉันก็ไม่ยอมน้อยหน้านายเหมือนกัน”
..................................................
การฝึกฝนของทุกคนชักจะจริงจังขึ้นมาแล้วสิ แล้วต่อไป ทุกคนจะพบกับอะไรอีก ตอนหน้า..เจอกันจ้า
To be continued.....
*เรื่องของเราอีกเรื่อง (Mutate Warior) กำลังรับสมัครตัวละครไม่จำกัดจำนวนนะเจ้าคะ รายละเอียดอ่านได้ในตอนที่10ค่า ไปสมัครกันเยอะๆน้า ~~ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น