ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 โบสถ์มหาภัย??
แง่มๆ มาเจอกันอีกแล้วนะคะ กับเรื่อง ชาแมนอินแร็กฯ ตอนนี้จะไม่ได้กล่าวถึงพวกโยนะ และตัวละครอื่นๆ อีกไม่นานเกินรอก็จะได้ออกมาแล้วล่ะจ้า หุหุ แต่จะเป็นตอนไหนนั้น ต้องติดตามต่อไปเรื่อยๆล่ะนะ (เหมือนจะหลอกให้เข้ามาอ่านยังไงไม่รุ เหอๆ)
...............................................................
“โอ้โหหหห ที่นี่เหรอ พรอนเทร่า” ยูมิตาโต เธอเพิ่งจะเคยออกมาที่อื่นที่ไม่ใช่อัลเบอต้าครั้งแรก “เดินดีๆหน่อยนะ ถึงคนจะไม่ค่อยเยอะเหมือนที่มอร์ร็อคแต่มันก็กว้าง” โนวิสสาวพยักหน้าตามคำพูดของฮาฟุคุ “ว่าแต่ เธอจะมาเป็นอโคไลท์เหรอ”
“อืม ใช่ ฉันอยากเป็นมานานแล้วล่ะ”
“แล้วไม่อยากเป็นแม่ค้าเหมือนพี่ชายเธอเหรอ”
“หึ ม่ายอ่ะ” ยูมิส่ายหน้า “โยคนเดียวก็หาเงินจนไม่รู้จะเก็บไว้ที่ไหนแล้วล่ะนะ”
แล้วทั้งคู่ ก็เดินมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าโบสถ์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า “นี่เป็นโบสถ์แห่งเดียวของอาณาจักรรูนมิดการ์ด ที่มีบาทหลวงเยอะที่สุด และมีชื่อเสียงที่สุด” ฮาฟุคุบรรยายราวกับเป็นผู้รอบรู้ “ฉันชักตื่นเต้นแล้วสิ เย้ๆๆ จะได้เป็นอโคไลท์แล้ว สู้ตาย!!”
ทั้ง2เอามือผลักบานประตูไม้อย่างดีออกราวกับผู้ยิ่งใหญ่ (โปรดนึกถึงหนังฝรั่ง ตอนที่เหล่าผู้กล้ามาถึงรังหัวหน้าตัวร้ายอ่า) เมื่อเพ่งมองดีๆก็ปรากฏร่างของชายผมทองคนหนึ่ง เขาใส่ชุดพรีสสีดำแหวกตรงอกเล็กน้อย นิ้วขาวขยับแว่นให้เข้าที่ “สวัสดี พวกเธอมีธุระอะไรกันหรือ” “ฉันพาเพื่อนมาปฏิบัติธรรม เอ้ย มาเป็นอโคไลท์น่ะค่ะ” อาเชอร์สาวชี้ที่ยูมิ ที่กำลังเดินตามเข้ามา “ฉันชื่อมัลโก้ เป็นผู้ดูแลโบสถ์ แล้วก็เป็นคนแนะนำจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ และก็....” ยังไม่ทันที่มัลโก้จะฝอยจบ ก็พลันมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง “มัลโก้!! มายืนเก็กอะไรแถวนี้ ฉันต่อยหินหลังโบสถ์แตกเป็นพันๆชิ้นแล้วนะยะ เคยคิดจะเปลี่ยนบ้างมั้ย!!” โอว เสียงของแม่เจ้าประคุณช่างแหลมปริ๊ดแสบหู มัลโก้พยายามรักษาฟอร์ม แล้วก็ขยับแว่นตามเคย “อ่าครับ สักครู่นะครับ”
“เปลี่ยนเสร็จอย่าลืมไปขัดส้วมด้วย เมื่อวานราคิสต์มันดันเบี้ยวเวรซะได้” มัลโก้ยังคงขยับแว่นต่อ คราวนี้มือเริ่มสั่น 2สาวยังมองไม่เห็นเจ้าของเสียง เพราะมันแกว..อุ๊บ มัลโก้บัง “อ้อ แล้วเลิกขยับแว่นซะที ฉันรำคาญ ดั้งไม่มีเรอะไง กลับไปทำงานได้แล้ว ไป ไป๊!!” ฟ้าววววววววว สิ้นสุดเสียงบัญชา พรีสหนุ่มเหลือน้อยก็รีบแจ้นไปหลังโบสถ์ทันที ทิ้งไว้แต่เพียงฝุ่นควัน “เฮอะ น่ารำคาญจริงๆ เห็นโบสถ์เป็นอะไรกัน อ้าว แล้วพวกเธอมาที่นี่ทำไม??” เห็นแล้ว...โนวิส&อาเชอร์จ้องมองเด็กสาวตรงหน้า เธอก็ดูมีอายุเท่าๆกับพวกเธอนี่แหล่ะ แล้วก็มีผมสั้นสีทอง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววเย็นชา สวมชุดอโคไลท์เรียบร้อย แต่มือกลับพันผ้าสีขาวเหมือนเพิ่งไปต่อยมวยคาดเชือกมา“เอ่อ..ฉันจะมาเป็น..อโคไลท์..จะ..จ้า” ยูมิชักหยองๆขึ้นมาหน่อยๆ ฮาฟุคุก็เช่นกัน “เหรอ เธอ อาซาคุระ ยูมิสินะ ท่านคิโนะรออยู่ข้างในแล้ว ตามมาสิ”
“โชคดีนะ ยูมิ”
“เฮ้ย ฉันไม่ได้ไปตายนะ”
“เออน่า ยังไงก็เหมือน”
“กรรม - -“ ” ยูมิจึงต้องเดินตามหลังอโคสาวไปอย่างเสียวๆสันหลัง เธอเดินนำยูมิเลี้ยวขวาเข้าไปในห้องแคบๆ ภายในมีใครคนหนึ่งอยู่ที่แท่นนั้น “ท่านคิโนะคะ หลานของท่านมาแล้วค่ะ” หญิงชราเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ เธอไม่ได้ใส่ชุดพรีส แต่ใส่ชุดที่สไตล์ออกตะวันออกหน่อยๆแทน แว่วๆมาว่า ซื้อมาจากอามัทสึน่ะนะ “อืมมม...มาแล้วสินะ เธอทำได้ดีมาก แอนนา” คิโนะขยับแว่นดำ เธอสวมมันไว้เพราะตาบอด จากการที่หยิบหัวหอมหั่นมาโปะลูกตาแทนแตงกวา แต่ถึงจะบอด คิโนะก็ยังสามารถรับรู้ได้เหมือนคนปกติ คิโนะกวักมือเรียกยูมิให้มาหา และแนะนำเด็กสาวผมทองคนนั้นให้รู้จัก “เด็กคนนั้นชื่อ เคียวยามะ แอนนา มีอะไรก็ปรึกษาเธอได้ เพราะเธอเป็นศิษย์เอกที่ฉันภูมิใจ” คิโนะยืดอก
“ค่ะ คุณย่า” ยูมิตอบ พลางแอบเหล่ไปที่แอนนาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่แล้วก็มีเสียงใสๆดังขึ้นตรงประตูห้องนั้น “ท่านคิโนะคะ กุญแจตู้คัมภีร์ใบเบิลใหม่นี่อยู่ตรงไหนเหรอคะ” และร่างบางของเด็กสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามา เธอมีหน้าตาสะสวย นัยน์ตาสีแดง ตัดกับเรือนผมยาวหยักโศกเลยหลังสีเงิน สวมชุดอโคไลท์เช่นเดียวกัน “ที่นี่ไม่ใช่ห้องเก็บกุญแจ แล้วก็จะเข้ามาน่ะ หัดดูเวลาซะบ้าง ยัยโลงเหล็ก” แอนนาเอ่ยเสียงเรียบ “นี่! ใครจะไปรู้ แล้วก็ฉันไม่ใช่ยัยโลงเหล็กนะ ฉันชื่อเมเด้นตะหาก!!” อโคที่ชื่อเมเด้นเริ่มฉุน “เธอจะทำอะไรฉัน ยัยอโคโหด”
“แล้วไง ฉันก็จะจับหล่อนมาเป็นเป้าซ้อมแทนก้อนหิน ดีมะ”
แอนนาชูกำปั้นขึ้นเป็นเชิงขู่ เมเด้นชะงักกึก ไม่กล้า เพราะคนอย่างเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อบู๊ “หนอยยย...ยะ..ยัยแอนนา ยัยโหด” เมเด้นบ่นอุบอิบ “ท่านเมเด้นครับ กุญแจอยู่นี่ครับ” ..โอ้ววว คราวนี้อะไรอีกเนี่ย ยูมิชักจะมึนๆ ไหนจะเรื่องแอนนา ไหนจะมาเปลี่ยนเป็นอโค แถมสารพัดเรื่องวุ่นๆอีก โอย ฉานจะบ้าตาย “อา จริงเหรอ รีเซิร์ก ขอบใจมากนะ โธ่ ปล่อยให้ฉันยืนเถียงตั้งนาน” อโคสาวผมเงินหันไปหยิบกุญแจจากมือเด็กชายผมเขียว ท่าทางเขาสุภาพเรียบร้อยเหลือเกิน และอีกอย่าง หากเขาไม่พูด ‘ครับ’ ออกมาเธอก็คิดว่าเป็นผู้หญิงไปแล้ว เขาก็คงจะเป็นอโคเหมือนกัน “ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวก็ได้เวลานั่งสมาธิเข้าฌาณแล้วนะครับ”
“จ้ะๆ ไปแล้ว ฮึ ฝากไว้ก่อนเถอะ ยี้~~” เมเด้นหันมาแลบลิ้นใส่ ก่อนที่จะเดินจากไป แต่แอนนาไม่สนใจ กลับยิ้มมุมปาก ยูมิเห็นคิโนะส่ายหัวอย่างระอา เธอกระซิบกับยูมิ “2คนนี้ก็อย่างนี้ล่ะนะ ทนๆไปก่อน เดี๋ยวก็ชินเอง” โนวิสสาวพยักหน้ารับ สักพัก ก็ได้ยินเสียงกริ๊ดปลิดชีพดังขึ้น ตามมาด้วยคำพูดของเมเด้น ซึ่งตอนนี้น่าจะโกรธสุดๆ “กริ๊ดดดดดดดด โลงของฉันนนนน ใครทำโลงฉันยุบ คร๊ายยยย!!!!” คิโนะกับยูมิหันกลับมามองที่แอนนา ที่กลับยิ้มเย็นๆ “คนถูกพระเจ้าลงโทษข้อหาเข้าฌาณไปรบกวนท่านมากเกินไปน่ะ อย่าสนใจเลย” แล้วเธอก็เดินออกไปหน้าตาเฉย....ยูมิคิด...รู้สึกว่ามันจะไม่ใช่นะ..^^”
“เดี๋ยวก็ชินไปเอง.....ยูมิ.....”
เสียงของคิโนะยังก้องอยู่ในหู...แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ......
ว่าซักวัน..จะต้องเจอกับเธอคนนี้อีกแน่...
จะดีใจรึเสียใจดีหว่า....... - -
........................................
เรื่องนี้คนเขียนก็ไม่อาจรู้ได้หรอกนะ ยูมิ แต่ยังไง หากคู่กัน ก็ต้องไม่แคล้วกันอยู่ดี(เกี่ยวไหมเนี่ย???) เจอกันตอนหน้านะคับ
........................................
To be continued......
** เราอยู่ Fenrir นะ ตัวละครชื่อ >NaD@Re< เปงอาเชอร์ เจอกันก็ทักกันได้น้า ~~ (แต่ระยะนี้ ยังอยู่ในช่วงขี้เกียจ+งดเล่นอยู่ขอรับ)**
...............................................................
“โอ้โหหหห ที่นี่เหรอ พรอนเทร่า” ยูมิตาโต เธอเพิ่งจะเคยออกมาที่อื่นที่ไม่ใช่อัลเบอต้าครั้งแรก “เดินดีๆหน่อยนะ ถึงคนจะไม่ค่อยเยอะเหมือนที่มอร์ร็อคแต่มันก็กว้าง” โนวิสสาวพยักหน้าตามคำพูดของฮาฟุคุ “ว่าแต่ เธอจะมาเป็นอโคไลท์เหรอ”
“อืม ใช่ ฉันอยากเป็นมานานแล้วล่ะ”
“แล้วไม่อยากเป็นแม่ค้าเหมือนพี่ชายเธอเหรอ”
“หึ ม่ายอ่ะ” ยูมิส่ายหน้า “โยคนเดียวก็หาเงินจนไม่รู้จะเก็บไว้ที่ไหนแล้วล่ะนะ”
แล้วทั้งคู่ ก็เดินมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าโบสถ์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า “นี่เป็นโบสถ์แห่งเดียวของอาณาจักรรูนมิดการ์ด ที่มีบาทหลวงเยอะที่สุด และมีชื่อเสียงที่สุด” ฮาฟุคุบรรยายราวกับเป็นผู้รอบรู้ “ฉันชักตื่นเต้นแล้วสิ เย้ๆๆ จะได้เป็นอโคไลท์แล้ว สู้ตาย!!”
ทั้ง2เอามือผลักบานประตูไม้อย่างดีออกราวกับผู้ยิ่งใหญ่ (โปรดนึกถึงหนังฝรั่ง ตอนที่เหล่าผู้กล้ามาถึงรังหัวหน้าตัวร้ายอ่า) เมื่อเพ่งมองดีๆก็ปรากฏร่างของชายผมทองคนหนึ่ง เขาใส่ชุดพรีสสีดำแหวกตรงอกเล็กน้อย นิ้วขาวขยับแว่นให้เข้าที่ “สวัสดี พวกเธอมีธุระอะไรกันหรือ” “ฉันพาเพื่อนมาปฏิบัติธรรม เอ้ย มาเป็นอโคไลท์น่ะค่ะ” อาเชอร์สาวชี้ที่ยูมิ ที่กำลังเดินตามเข้ามา “ฉันชื่อมัลโก้ เป็นผู้ดูแลโบสถ์ แล้วก็เป็นคนแนะนำจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ และก็....” ยังไม่ทันที่มัลโก้จะฝอยจบ ก็พลันมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง “มัลโก้!! มายืนเก็กอะไรแถวนี้ ฉันต่อยหินหลังโบสถ์แตกเป็นพันๆชิ้นแล้วนะยะ เคยคิดจะเปลี่ยนบ้างมั้ย!!” โอว เสียงของแม่เจ้าประคุณช่างแหลมปริ๊ดแสบหู มัลโก้พยายามรักษาฟอร์ม แล้วก็ขยับแว่นตามเคย “อ่าครับ สักครู่นะครับ”
“เปลี่ยนเสร็จอย่าลืมไปขัดส้วมด้วย เมื่อวานราคิสต์มันดันเบี้ยวเวรซะได้” มัลโก้ยังคงขยับแว่นต่อ คราวนี้มือเริ่มสั่น 2สาวยังมองไม่เห็นเจ้าของเสียง เพราะมันแกว..อุ๊บ มัลโก้บัง “อ้อ แล้วเลิกขยับแว่นซะที ฉันรำคาญ ดั้งไม่มีเรอะไง กลับไปทำงานได้แล้ว ไป ไป๊!!” ฟ้าววววววววว สิ้นสุดเสียงบัญชา พรีสหนุ่มเหลือน้อยก็รีบแจ้นไปหลังโบสถ์ทันที ทิ้งไว้แต่เพียงฝุ่นควัน “เฮอะ น่ารำคาญจริงๆ เห็นโบสถ์เป็นอะไรกัน อ้าว แล้วพวกเธอมาที่นี่ทำไม??” เห็นแล้ว...โนวิส&อาเชอร์จ้องมองเด็กสาวตรงหน้า เธอก็ดูมีอายุเท่าๆกับพวกเธอนี่แหล่ะ แล้วก็มีผมสั้นสีทอง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววเย็นชา สวมชุดอโคไลท์เรียบร้อย แต่มือกลับพันผ้าสีขาวเหมือนเพิ่งไปต่อยมวยคาดเชือกมา“เอ่อ..ฉันจะมาเป็น..อโคไลท์..จะ..จ้า” ยูมิชักหยองๆขึ้นมาหน่อยๆ ฮาฟุคุก็เช่นกัน “เหรอ เธอ อาซาคุระ ยูมิสินะ ท่านคิโนะรออยู่ข้างในแล้ว ตามมาสิ”
“โชคดีนะ ยูมิ”
“เฮ้ย ฉันไม่ได้ไปตายนะ”
“เออน่า ยังไงก็เหมือน”
“กรรม - -“ ” ยูมิจึงต้องเดินตามหลังอโคสาวไปอย่างเสียวๆสันหลัง เธอเดินนำยูมิเลี้ยวขวาเข้าไปในห้องแคบๆ ภายในมีใครคนหนึ่งอยู่ที่แท่นนั้น “ท่านคิโนะคะ หลานของท่านมาแล้วค่ะ” หญิงชราเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ เธอไม่ได้ใส่ชุดพรีส แต่ใส่ชุดที่สไตล์ออกตะวันออกหน่อยๆแทน แว่วๆมาว่า ซื้อมาจากอามัทสึน่ะนะ “อืมมม...มาแล้วสินะ เธอทำได้ดีมาก แอนนา” คิโนะขยับแว่นดำ เธอสวมมันไว้เพราะตาบอด จากการที่หยิบหัวหอมหั่นมาโปะลูกตาแทนแตงกวา แต่ถึงจะบอด คิโนะก็ยังสามารถรับรู้ได้เหมือนคนปกติ คิโนะกวักมือเรียกยูมิให้มาหา และแนะนำเด็กสาวผมทองคนนั้นให้รู้จัก “เด็กคนนั้นชื่อ เคียวยามะ แอนนา มีอะไรก็ปรึกษาเธอได้ เพราะเธอเป็นศิษย์เอกที่ฉันภูมิใจ” คิโนะยืดอก
“ค่ะ คุณย่า” ยูมิตอบ พลางแอบเหล่ไปที่แอนนาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่แล้วก็มีเสียงใสๆดังขึ้นตรงประตูห้องนั้น “ท่านคิโนะคะ กุญแจตู้คัมภีร์ใบเบิลใหม่นี่อยู่ตรงไหนเหรอคะ” และร่างบางของเด็กสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามา เธอมีหน้าตาสะสวย นัยน์ตาสีแดง ตัดกับเรือนผมยาวหยักโศกเลยหลังสีเงิน สวมชุดอโคไลท์เช่นเดียวกัน “ที่นี่ไม่ใช่ห้องเก็บกุญแจ แล้วก็จะเข้ามาน่ะ หัดดูเวลาซะบ้าง ยัยโลงเหล็ก” แอนนาเอ่ยเสียงเรียบ “นี่! ใครจะไปรู้ แล้วก็ฉันไม่ใช่ยัยโลงเหล็กนะ ฉันชื่อเมเด้นตะหาก!!” อโคที่ชื่อเมเด้นเริ่มฉุน “เธอจะทำอะไรฉัน ยัยอโคโหด”
“แล้วไง ฉันก็จะจับหล่อนมาเป็นเป้าซ้อมแทนก้อนหิน ดีมะ”
แอนนาชูกำปั้นขึ้นเป็นเชิงขู่ เมเด้นชะงักกึก ไม่กล้า เพราะคนอย่างเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อบู๊ “หนอยยย...ยะ..ยัยแอนนา ยัยโหด” เมเด้นบ่นอุบอิบ “ท่านเมเด้นครับ กุญแจอยู่นี่ครับ” ..โอ้ววว คราวนี้อะไรอีกเนี่ย ยูมิชักจะมึนๆ ไหนจะเรื่องแอนนา ไหนจะมาเปลี่ยนเป็นอโค แถมสารพัดเรื่องวุ่นๆอีก โอย ฉานจะบ้าตาย “อา จริงเหรอ รีเซิร์ก ขอบใจมากนะ โธ่ ปล่อยให้ฉันยืนเถียงตั้งนาน” อโคสาวผมเงินหันไปหยิบกุญแจจากมือเด็กชายผมเขียว ท่าทางเขาสุภาพเรียบร้อยเหลือเกิน และอีกอย่าง หากเขาไม่พูด ‘ครับ’ ออกมาเธอก็คิดว่าเป็นผู้หญิงไปแล้ว เขาก็คงจะเป็นอโคเหมือนกัน “ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวก็ได้เวลานั่งสมาธิเข้าฌาณแล้วนะครับ”
“จ้ะๆ ไปแล้ว ฮึ ฝากไว้ก่อนเถอะ ยี้~~” เมเด้นหันมาแลบลิ้นใส่ ก่อนที่จะเดินจากไป แต่แอนนาไม่สนใจ กลับยิ้มมุมปาก ยูมิเห็นคิโนะส่ายหัวอย่างระอา เธอกระซิบกับยูมิ “2คนนี้ก็อย่างนี้ล่ะนะ ทนๆไปก่อน เดี๋ยวก็ชินเอง” โนวิสสาวพยักหน้ารับ สักพัก ก็ได้ยินเสียงกริ๊ดปลิดชีพดังขึ้น ตามมาด้วยคำพูดของเมเด้น ซึ่งตอนนี้น่าจะโกรธสุดๆ “กริ๊ดดดดดดดด โลงของฉันนนนน ใครทำโลงฉันยุบ คร๊ายยยย!!!!” คิโนะกับยูมิหันกลับมามองที่แอนนา ที่กลับยิ้มเย็นๆ “คนถูกพระเจ้าลงโทษข้อหาเข้าฌาณไปรบกวนท่านมากเกินไปน่ะ อย่าสนใจเลย” แล้วเธอก็เดินออกไปหน้าตาเฉย....ยูมิคิด...รู้สึกว่ามันจะไม่ใช่นะ..^^”
“เดี๋ยวก็ชินไปเอง.....ยูมิ.....”
เสียงของคิโนะยังก้องอยู่ในหู...แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ......
ว่าซักวัน..จะต้องเจอกับเธอคนนี้อีกแน่...
จะดีใจรึเสียใจดีหว่า....... - -
........................................
เรื่องนี้คนเขียนก็ไม่อาจรู้ได้หรอกนะ ยูมิ แต่ยังไง หากคู่กัน ก็ต้องไม่แคล้วกันอยู่ดี(เกี่ยวไหมเนี่ย???) เจอกันตอนหน้านะคับ
........................................
To be continued......
** เราอยู่ Fenrir นะ ตัวละครชื่อ >NaD@Re< เปงอาเชอร์ เจอกันก็ทักกันได้น้า ~~ (แต่ระยะนี้ ยังอยู่ในช่วงขี้เกียจ+งดเล่นอยู่ขอรับ)**
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น