ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 มุ่งสู่พรอนเทร่า
..กลับมาดูทางด้านฮาโอ ที่ตอนนี้ได้มาถึงสถานที่สอบแล้ว และเขาก็เดินเข้าไปตรงลานกว้าง มีเสาหิน4ต้นล้อมไว้4ทิศ “เจ้า อาซาคุระ ฮาโอ ใช่หรือไม่”
“คะ ครับ ใช่” ฮาโอหันไปทางตาแก่..เอ่อ..ชายชราดีกว่า ชุดที่เขาใส่นั้นเป็นชุดที่ยาวถึงพื้น ปักเลื่อมนิดหน่อย แต่ดูสง่า คงจะเป็นนักเวทย์ชั้นสูง “ของที่เจ้าเอามา ไม่สิ ของทุกอย่างในตัวเจ้า เอาออกให้หมด ไม่ต้องใช้มันหรอก” ฮาโออึ้ง..ปาดโธ้ ไอ้เราก็นึกว่า.... “จริงๆนะครับ” ชายชราพยักหน้า แล้วฮาโอ ก็เอาของทุกชิ้นที่ติดตัวเขาออกมาวางไว้ตรงหน้าเขา “อ้อ เจ้าต้องจ่ายเงินข้ามาล้านนึงด้วยนะ”
“หา!! ล้านนึงเหรอครับ??”
“ไม่ต้องตกใจ มันเป็นธรรมเนียมของเรา จ่ายเสร็จก็เดินไปปฏิญาณตนตรงนั้นได้เลย ไม่ต้องสอบ” เขาชี้ไปที่รูปปั้นเทพ “ทำไม ถึงไม่ต้องสอบล่ะครับ”
“ก็ทุกสิ่งที่เจ้าทำมาจนถึงขั้นนี้ได้ ถือว่าเป็นการทดสอบตัวเจ้าไปแล้ว” ฮาโอได้ฟังดังนั้น ก็กระจ่าง แล้วจึงเดินไปที่รูปปั้นเทพนั่น และปฏิญาณตน...เมื่อเขาพูดจบ ก็มีแสงสว่างออกมาจากรูปปั้น พร้อมกับร่างของเทพธิดานาม วาไครี่ “เอาล่ะ เจ้าได้สาบานตนแล้ว ข้าจะเลื่อนขั้นให้เจ้าตามที่เจ้าต้องการ” จู่ๆ ร่างฮาโอก็เปล่งแสง...แล้วบึ้ม จนกลายเป็นโก้โก้ครั้นช์ อ้าว เอ๊ะ อะไรนะ ไม่ใช่เหรอ (ก็เออเด่ะ คนเขียนอย่านอกเรื่องสิฟระ!!) เอ่อ..เนาะ..กลับๆ จากยูนิฟอร์มวิซาร์ดสุดเท่ กลายเป็นชุดโนวิสไปในทันตา!!! “เหวอ!! O_o นี่ผมต้องกลับเป็นโนวิสเหรอเนี่ย!!!”
“ถูกแล้วล่ะ โชคดีนะพ่อหนุ่ม อาดิโอส” อดีตวิซาร์ดหนุ่มเดินเข้าไปเก็บของ บอกลาชายชรา ก่อนที่จะเดินจากไปอย่างงงๆ พลางบ่นอุบ “เฮ้อ..มีหวังไอ้หัวทุเรียนล้อตาย ชิ”
+++++++++++++++
ด้านยูมิ กำลังมุ่งหน้าขึ้นเหนือ เพื่อไปเมืองหลวงแห่งรูนมิดการ์ด..พรอนเทร่านั่นเอง แต่ว่า..ถึงฝีมือจะเก่งกาจ..แต่เรื่องเดินทางกลับบ๊ายบายแฮะ..ใช้แล้วล่ะ เธอกำลังหลง(โอ้ เวรกรรม) “เดินวนมาเป็น10รอบแล้ว ทำไมๆๆ แผนที่ดูไม่รู้เรื่องเลยว้อยยย โฮๆๆ” ยูมิยืนบ้าอยู่กลางป่า ท่ามกลางซากโปริ่งที่โดนเธอสังหารโหด “ทำไงดี...อยากกลับบ้านแล้วง่า...” แซ่ก...แซ่ก...เสียงพุ่มไม้ขยับ เธอสะดุ้ง แล้วรีบยกมีดขึ้นมาทันที เสียงนั้นใกล้เข้ามา เข้ามาเรื่อยๆ ยูมิก็ค่อยๆย่องไปดูช้าๆ มีดพร้อม โล่พร้อม ใจพร้อม..1..2..3.. “ย้ากกกก ตายซ้าาาาาา!!!” อนิจจา ที่เจอไม่ใช่คน แต่กลับเป็นลูกธนูที่พุ่งเฉี่ยวหน้าไปจนเลือดซิบ “กริ๊ดดดดด อารายยยยเนี่ยยยย!!!” สติที่จะไปอยู่แล้ว เจออย่างนี้เลยบินพรึ่บพรั่บลับตาไปเลย “เหอ!!! แย่ล่ะ!! ขอโทษๆ ฉันนึกว่าปิศาจแมลงสาบยักษ์น่ะ!!” เจ้าของเสียงก็หน้าตาเหรอหราพอกัน เธอเป็นนักธนูสาวน้อยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับยูมิ ผมยาวสีน้ำเงินเข้มถักเป็นเปียเดียวไว้ข้างหลัง ในมือถือหน้าไม้สีน้ำตาล พอยูมิมองอีกทีก็โล่งอก “ตกใจหมดเลย ฉันก็นึกว่าวิญญาณโปริ่งมาหลอกฉันน่ะ”
“ง่ะ ฉันไม่ใช่โปริ่งนา ฉันโทคิมาคิ ฮาฟุคุ ตะหาก”
“อ่าเหรอ..ฉัน อาซาคุระ ยูมิ”
“อาซาคุระ!! O_O ตระกูลไฮโซนั่นน่ะเรอะ!!??” ฮาฟุคุตาโต โอ้พระเจ้าจอร์จ ยูมิพยักหน้าอย่างเซ็งๆ “ฮื่อ..แต่ถึงจะรวย ฉันก็คนเหมือนเธอนี่แหล่ะ อือ..ว่าแต่ ฮาฟุคุจัง ช่วยไรเรานิดนึงดิ”
“อืม บอกมาเลย”
“พาฉันไปพรอนเทร่าหน่อยสิ”
“โอ๊ย เรื่องแค่นี้เอง มาเลยๆ ฉันเองก็กำลังหาเพื่อนไปฝึกพอดี” นักธนูสาวชวนยูมิ เพราะตัวเธอเองได้ออกเดินทางเพื่อฝึกฝนฝีมือให้เก่งกาจ และมีกฎว่า...ห้ามกลับบ้านตัวเองเด็ดขาด และแล้ว มิตรภาพของทั้ง2ก็ได้เริ่มขึ้น....
++++++++++++++++++
..เมืองมอร์ร็อค.. “เร่เข้ามาจ้า เร่เข้ามาาา กุงเกงลิง จีสตริง ทิงนองนอย 4ตัว100เซนี่ค้าบบบบ” โยกำลังขายของอย่างหนุกหนานอยุ่ที่ประจำของเขา..พิกัด XX , XX ริมสระน้ำฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของแผนที่ หน้าร้านปักป้ายตัวบักเอ้ก ‘อาซาคุระ การค้า’ ขณะที่เขากำลังเชียร์แขก เฮ้ยๆๆ มะใช่ๆ เรียกลูกค้า ก็มีโนวิสชายหน้าตาคุ้นๆเดินมา “เฮ้ โยๆ นี่ฉันนะ ฮาโอ”
“นายจริงๆเหรอ ไปทำอะไรมา อยากย้อนวัยรึไง ถึงใส่ชุดนี้อ่ะ??”
“ใช่ๆ ชูวับๆ ชูวับๆ โว้ โว...ว้ากกกก ไปปฏิญาณตนจะเป็น High Class ตะหากเฟร้ยย!!”
“อ้าว แล้วต้องไปเริ่มใหม่หรือเนี่ย”
“อืม แต่เห็นอย่างเนี้ย ฉันก็ Novice High เชียวนะ”
“เอ่อ แต่ฉันว่า ถ้าเป็นหมอนั่น คงไม่เห็นอย่างที่นายเป็นหรอก” โยพูดจบ ฮาโอหน้าบึ้งทันที เพราะไปคิดถึงคนที่ไม่อยากยุ่งด้วย แต่มันก็มายุ่งกะฉานทู้กที...เบื่อ....- -“ “ก็เพราะอย่างนั้นไง..โย นายเป็นน้องฉัน นายต้องช่วยฉันอย่างนึง” ฮาโอจับไหล่โย มองเขาด้วยสายตา...@ _@....
“จะให้ทำอะไรเล่า”
ฮาโอไม่ตอบ แต่ฉุดโยออกมาจากที่นั่น แล้วก็ลากออกนอกเมืองไป “เอ้อ โย ยูมิเป็นไงมั่ง” โยสะอึกทันที “เอ่อ...ครือว่า...”
“อะไรล่ะมัวแต่อึกอักอยู่ได้”
“ฮาโอ ฉันมีเรื่องจะบอกนาย....”
“ว่า...”
“ยูมิ ออกไปผจญภัย เพื่อมุ่งสู่วิถีทางแห่ง...เอ่อ..ฮะ..ฮาโอ....” โยขาสั่นพั่บๆ ตีกันเป็นเสียงกลองเพลงพี่เบิร์ด เมื่อฮาโอเปล่งไอสังหาร+จิต
อาฆาต+รังสีอำมหิตใส่โย “แก๊~~~!!!! เจ้าโย!!!!ทำไมถึงทำกับพี่ด้ายยยยยย!!!” ฮาโอเริ่มคลั่ง และควักสารพัดอาวุธออกมา “เหวออ ใจเย็นๆคร้าบบบบ ว้ากกกก ช่วยล่วยยย โนวิสจะฆ่าป๋มมมมม กริ๊ดดดดดด!!!!!”
..............................
เอาแล้วไงโยเอ๋ย เราเป็นคนเขียน ช่วยนายไม่ได้หรอก (เหอะๆ) เอาเป็นว่า ติดตามตอนต่อไปก็แล้วกันนะ!!!!
To be continued.....
“คะ ครับ ใช่” ฮาโอหันไปทางตาแก่..เอ่อ..ชายชราดีกว่า ชุดที่เขาใส่นั้นเป็นชุดที่ยาวถึงพื้น ปักเลื่อมนิดหน่อย แต่ดูสง่า คงจะเป็นนักเวทย์ชั้นสูง “ของที่เจ้าเอามา ไม่สิ ของทุกอย่างในตัวเจ้า เอาออกให้หมด ไม่ต้องใช้มันหรอก” ฮาโออึ้ง..ปาดโธ้ ไอ้เราก็นึกว่า.... “จริงๆนะครับ” ชายชราพยักหน้า แล้วฮาโอ ก็เอาของทุกชิ้นที่ติดตัวเขาออกมาวางไว้ตรงหน้าเขา “อ้อ เจ้าต้องจ่ายเงินข้ามาล้านนึงด้วยนะ”
“หา!! ล้านนึงเหรอครับ??”
“ไม่ต้องตกใจ มันเป็นธรรมเนียมของเรา จ่ายเสร็จก็เดินไปปฏิญาณตนตรงนั้นได้เลย ไม่ต้องสอบ” เขาชี้ไปที่รูปปั้นเทพ “ทำไม ถึงไม่ต้องสอบล่ะครับ”
“ก็ทุกสิ่งที่เจ้าทำมาจนถึงขั้นนี้ได้ ถือว่าเป็นการทดสอบตัวเจ้าไปแล้ว” ฮาโอได้ฟังดังนั้น ก็กระจ่าง แล้วจึงเดินไปที่รูปปั้นเทพนั่น และปฏิญาณตน...เมื่อเขาพูดจบ ก็มีแสงสว่างออกมาจากรูปปั้น พร้อมกับร่างของเทพธิดานาม วาไครี่ “เอาล่ะ เจ้าได้สาบานตนแล้ว ข้าจะเลื่อนขั้นให้เจ้าตามที่เจ้าต้องการ” จู่ๆ ร่างฮาโอก็เปล่งแสง...แล้วบึ้ม จนกลายเป็นโก้โก้ครั้นช์ อ้าว เอ๊ะ อะไรนะ ไม่ใช่เหรอ (ก็เออเด่ะ คนเขียนอย่านอกเรื่องสิฟระ!!) เอ่อ..เนาะ..กลับๆ จากยูนิฟอร์มวิซาร์ดสุดเท่ กลายเป็นชุดโนวิสไปในทันตา!!! “เหวอ!! O_o นี่ผมต้องกลับเป็นโนวิสเหรอเนี่ย!!!”
“ถูกแล้วล่ะ โชคดีนะพ่อหนุ่ม อาดิโอส” อดีตวิซาร์ดหนุ่มเดินเข้าไปเก็บของ บอกลาชายชรา ก่อนที่จะเดินจากไปอย่างงงๆ พลางบ่นอุบ “เฮ้อ..มีหวังไอ้หัวทุเรียนล้อตาย ชิ”
+++++++++++++++
ด้านยูมิ กำลังมุ่งหน้าขึ้นเหนือ เพื่อไปเมืองหลวงแห่งรูนมิดการ์ด..พรอนเทร่านั่นเอง แต่ว่า..ถึงฝีมือจะเก่งกาจ..แต่เรื่องเดินทางกลับบ๊ายบายแฮะ..ใช้แล้วล่ะ เธอกำลังหลง(โอ้ เวรกรรม) “เดินวนมาเป็น10รอบแล้ว ทำไมๆๆ แผนที่ดูไม่รู้เรื่องเลยว้อยยย โฮๆๆ” ยูมิยืนบ้าอยู่กลางป่า ท่ามกลางซากโปริ่งที่โดนเธอสังหารโหด “ทำไงดี...อยากกลับบ้านแล้วง่า...” แซ่ก...แซ่ก...เสียงพุ่มไม้ขยับ เธอสะดุ้ง แล้วรีบยกมีดขึ้นมาทันที เสียงนั้นใกล้เข้ามา เข้ามาเรื่อยๆ ยูมิก็ค่อยๆย่องไปดูช้าๆ มีดพร้อม โล่พร้อม ใจพร้อม..1..2..3.. “ย้ากกกก ตายซ้าาาาาา!!!” อนิจจา ที่เจอไม่ใช่คน แต่กลับเป็นลูกธนูที่พุ่งเฉี่ยวหน้าไปจนเลือดซิบ “กริ๊ดดดดด อารายยยยเนี่ยยยย!!!” สติที่จะไปอยู่แล้ว เจออย่างนี้เลยบินพรึ่บพรั่บลับตาไปเลย “เหอ!!! แย่ล่ะ!! ขอโทษๆ ฉันนึกว่าปิศาจแมลงสาบยักษ์น่ะ!!” เจ้าของเสียงก็หน้าตาเหรอหราพอกัน เธอเป็นนักธนูสาวน้อยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับยูมิ ผมยาวสีน้ำเงินเข้มถักเป็นเปียเดียวไว้ข้างหลัง ในมือถือหน้าไม้สีน้ำตาล พอยูมิมองอีกทีก็โล่งอก “ตกใจหมดเลย ฉันก็นึกว่าวิญญาณโปริ่งมาหลอกฉันน่ะ”
“ง่ะ ฉันไม่ใช่โปริ่งนา ฉันโทคิมาคิ ฮาฟุคุ ตะหาก”
“อ่าเหรอ..ฉัน อาซาคุระ ยูมิ”
“อาซาคุระ!! O_O ตระกูลไฮโซนั่นน่ะเรอะ!!??” ฮาฟุคุตาโต โอ้พระเจ้าจอร์จ ยูมิพยักหน้าอย่างเซ็งๆ “ฮื่อ..แต่ถึงจะรวย ฉันก็คนเหมือนเธอนี่แหล่ะ อือ..ว่าแต่ ฮาฟุคุจัง ช่วยไรเรานิดนึงดิ”
“อืม บอกมาเลย”
“พาฉันไปพรอนเทร่าหน่อยสิ”
“โอ๊ย เรื่องแค่นี้เอง มาเลยๆ ฉันเองก็กำลังหาเพื่อนไปฝึกพอดี” นักธนูสาวชวนยูมิ เพราะตัวเธอเองได้ออกเดินทางเพื่อฝึกฝนฝีมือให้เก่งกาจ และมีกฎว่า...ห้ามกลับบ้านตัวเองเด็ดขาด และแล้ว มิตรภาพของทั้ง2ก็ได้เริ่มขึ้น....
++++++++++++++++++
..เมืองมอร์ร็อค.. “เร่เข้ามาจ้า เร่เข้ามาาา กุงเกงลิง จีสตริง ทิงนองนอย 4ตัว100เซนี่ค้าบบบบ” โยกำลังขายของอย่างหนุกหนานอยุ่ที่ประจำของเขา..พิกัด XX , XX ริมสระน้ำฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของแผนที่ หน้าร้านปักป้ายตัวบักเอ้ก ‘อาซาคุระ การค้า’ ขณะที่เขากำลังเชียร์แขก เฮ้ยๆๆ มะใช่ๆ เรียกลูกค้า ก็มีโนวิสชายหน้าตาคุ้นๆเดินมา “เฮ้ โยๆ นี่ฉันนะ ฮาโอ”
“นายจริงๆเหรอ ไปทำอะไรมา อยากย้อนวัยรึไง ถึงใส่ชุดนี้อ่ะ??”
“ใช่ๆ ชูวับๆ ชูวับๆ โว้ โว...ว้ากกกก ไปปฏิญาณตนจะเป็น High Class ตะหากเฟร้ยย!!”
“อ้าว แล้วต้องไปเริ่มใหม่หรือเนี่ย”
“อืม แต่เห็นอย่างเนี้ย ฉันก็ Novice High เชียวนะ”
“เอ่อ แต่ฉันว่า ถ้าเป็นหมอนั่น คงไม่เห็นอย่างที่นายเป็นหรอก” โยพูดจบ ฮาโอหน้าบึ้งทันที เพราะไปคิดถึงคนที่ไม่อยากยุ่งด้วย แต่มันก็มายุ่งกะฉานทู้กที...เบื่อ....- -“ “ก็เพราะอย่างนั้นไง..โย นายเป็นน้องฉัน นายต้องช่วยฉันอย่างนึง” ฮาโอจับไหล่โย มองเขาด้วยสายตา...@ _@....
“จะให้ทำอะไรเล่า”
ฮาโอไม่ตอบ แต่ฉุดโยออกมาจากที่นั่น แล้วก็ลากออกนอกเมืองไป “เอ้อ โย ยูมิเป็นไงมั่ง” โยสะอึกทันที “เอ่อ...ครือว่า...”
“อะไรล่ะมัวแต่อึกอักอยู่ได้”
“ฮาโอ ฉันมีเรื่องจะบอกนาย....”
“ว่า...”
“ยูมิ ออกไปผจญภัย เพื่อมุ่งสู่วิถีทางแห่ง...เอ่อ..ฮะ..ฮาโอ....” โยขาสั่นพั่บๆ ตีกันเป็นเสียงกลองเพลงพี่เบิร์ด เมื่อฮาโอเปล่งไอสังหาร+จิต
อาฆาต+รังสีอำมหิตใส่โย “แก๊~~~!!!! เจ้าโย!!!!ทำไมถึงทำกับพี่ด้ายยยยยย!!!” ฮาโอเริ่มคลั่ง และควักสารพัดอาวุธออกมา “เหวออ ใจเย็นๆคร้าบบบบ ว้ากกกก ช่วยล่วยยย โนวิสจะฆ่าป๋มมมมม กริ๊ดดดดดด!!!!!”
..............................
เอาแล้วไงโยเอ๋ย เราเป็นคนเขียน ช่วยนายไม่ได้หรอก (เหอะๆ) เอาเป็นว่า ติดตามตอนต่อไปก็แล้วกันนะ!!!!
To be continued.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น