ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 การเดินทางเริ่มแล้ว!!!
สวัสดีค่า นี่เป็นอีกเรื่องนึงของเราเอง แต่งขึ้นจากความคลั่งชาแมน+บ้าแร็กฯนิดๆ ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้งนะคะ
..................................................................
...เช้าอันสดใสในเมืองอัลเบอต้า ชายผู้มีเฮดโฟนสีส้มเป็นเอกลักษณ์เข็นรถเข็น(ขายของนะ ไม่ใช่คนป่วย)ออกมาจากรั้วบ้านอันใหญ่โต “โอ๊สสส วันนี้ก็ขอให้ขายดิบขายดี เทน้ำเทท่าเหมือนอย่างเคยน่อ~~~ สา~~~ธุ” เขาพนมมือไหว้ปะหลกๆอยู่คนเดียว ผู้คนทั้งหลายเห็นเป็นเรื่องปกติแล้ว ใช่ เขาคนนี้คือ อาซาคุระ โย เป็นทายาทแห่งตระกูลอาซาคุระ มีฐานะขึ้นชื่อว่า ล่ำซำสุดๆ เขามีพี่น้องอีก2คน คือพี่ชายและน้องสาว ส่วนพ่อกับแม่....ไม่รู้สิ (คนเขียนก็ไม่รู้ อ้าว!!)แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินนั้น... “เฮ้ โย อย่าเพิ่งไป ฉันได้ของตอนไปกลาสมาเต็มเลย ฝากขายหน่อยดิ” บุรุษผมยาวสีน้ำตาลเข้ม รวบผมไว้เรียบร้อย หน้าตาเหมือนโยเป๊ะ เปิดประตูรั้วออกมา เขาใส่ชุดมีผ้าคลุมยาวลากพื้น แบบว่า ถ้าไปเดินตามถนนนี่ ถือว่าบำเพ็ญประโยชน์ไปในตัวได้เลย(กวาดหมด ฮุฮุ) “อ้าว ฮาโอ จริงเหรอเนี่ย แหม่ แต่ว่านะ ของมันเต็มรถแล้วอ่ะ กลัวขายไม่ดีเหมือนเมื่อวานอีกอ่าดิ” “ไม่ดียังไง ไหนบอกหน่อย”
“เมื่อวานขายหมวก ขายดาบอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ขยะโละทิ้งไม่กี่อย่าง ได้มาแค่ 150ล้านเอง” โยพูดเสียงเรียบๆ โห..นี่ขนาดขายไม่ดีนะ แล้วถ้าขายดีล่ะ โอ้ ..(โย แบ่งตังค์มาให้คนเขียนมั่งเซ่~~ > <) ฮาโอทำหน้าแปลกๆ แต่ก็ยังฝืนยิ้มได้ “เออนี่ แล้วยูมิล่ะฮาโอ”
“ยังหลับอยู่ เด็กอะไรไม่รู้ขี้เซาชะมัด”
“แต่ก็น่ารัก” โยต่อให้ “แหงอยู่แล้ว จะมีผู้หญิงคนไหนน่ารักกว่าน้องสาวตัวเองอีกล่ะ” ฮาโอพูดอย่างภาคภูมิ แต่จู่ๆ โยก็พูดเสียงจริงจังขึ้นมา “ฉันว่า...เธอโตพอที่จะลองออกไปดูโลกกว้างได้แล้วนะ” ฮาโอหุบยิ้ม ต่อมหวงทำงานทันที “ไม่!!”
“ทำไมล่ะ ทีนายยังได้เลย แล้วดูดิ เป็นวิซาร์ดระดับสูงลิบแล้วนะ”
“ก็ฉัน...ว่า..ข้างนอกมันอันตราย เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด แถมคนก็ไว้ใจไม่ได้ น่ากลัวจะตาย” ฮาโอบรรยายเป็นฉากๆ โยส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย “แต่ว่า..ฉันก็อยากไปนี่นา” เสียงใสๆดังขึ้นข้างหลัง เป็นเด็กผู้หญิง ผมยาวสีน้ำตาลมัดเป็นแกละต่ำๆ มีปอยผมกระดกเหมือนหนวดแมลงสาบ น่าตาน่ารักพอดู “ยูมิ !! เธอใส่ชุดนั้นทำไม!!” พี่ใหญ่สุดของบ้านตาแทบถลน เมื่อเห็นน้องสาวสุดเลิฟใส่ชุดโนวิส!!! “ก็โยเอามาให้ลองดูง่ะ ย่าคิโนะตัดให้ เท่มะๆ” “ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้!!!! ถ้าไม่เปลี่ยนจะ”
“จะทำไม กล้าทำน้องเหรอ แบร่ๆๆๆ” ยูมิแลบลิ้นใส่เขา ฮาโอชะงักกึก ...ป๋มไม่กล้าแร้วค้าบบบบ
“เฮ้ยยย ฮาโอ วันนี้นายต้องไปสอบเลื่อนขั้น เป็น High Class ไม่ใช่เรอะ!!” โยโวยวาย เมื่อมองนาฬิกาตัวเอง (แบบมีวันที่ในตัวไง) “แว้กกกก จริงอ๊ะป่ะ เวรรรแล้วววว ทำไมเพิ่งมาบอก” เขาลนลาน “ของๆๆ เตรียมยังๆๆ”
“เรียบร้อยแล้วน่า หยิบไปเลย” พ่อค้าหัวเฮดโฟนชี้ที่รถเข็น ฮาโอรีบวิ่งไปคุ้ยๆๆ ดูแล้วเหมือนห-ม-าไม่มีผิด(แฟนๆฮาโอจะฆ่าเรามั้ยเนี่ย ^^”) แล้วก็วิ่งออกไปเลย “เฮ้อ พี่เรา อัจฉริยะต๊อง” ยูมิพูดเบาๆ โยพยักหน้าเห็นด้วย “หึๆ ทางสะดวกแล้วนะ ยูมิ” โยเผยรอยยิ้มชั่วร้าย(??)ออกมา “คิกๆ จริงด้วยสิ ว่าแต่สอบน่ะ เรื่องจริงเหรอ”
“ชัวร์ป้าบ 100% ก็วางแผนไว้หมดแล้วนี่ รับรองไม่พลาด” เขาพูดอย่างมั่นใจสุดฤทธิ์ พลางหยิบสารพัดของอุปโภคบริโภคออกมา แล้วยื่นให้ยูมิ “อ่ะ เอาไปซะ ฉันรู้ว่าเธอเก่ง แล้วก็ เรื่องอาชีพขั้นต่อไปน่ะ ฉันติดต่อตามที่เธอต้องการแล้วล่ะ”
“เยสสส ขอบคุณมากค่า ทั่นพี่โยสุดหล่อ ไปก่อนน้า” “เดี๋ยวๆ มาเอาตังค์กินหนมก่อน” แล้วโยก็เอาเงินจำนวนหนึ่งยัดใส่มือยูมิไป
“ว้ากก 50ล้าน จะบ้าเหรอ เอาไปทำไรเยอะแยะ”
“ก็ใช้สิ เงินบ้านใครเขาเอาไปกินเล่า”
“เอ้อ....เออ..อ่านะ - -“ ตามใจละกัน งั้นไปล่ะค่า ขายดีๆน้า~~~” เธอวิ่งไปที่ประตูทางออก พลางหันมาโบกมือให้พี่ชาย
“เราก็ต้องไปบ้างสินะ มอร์รอคจ๋าา เด๋วโยจะไปหาแล้วน้าาาา” โยยิ้มพลางลากรถเข็นลายหมีแพนด้าไปสู่สถานที่ที่เขาจะไป..ไม่ใช่มอร์รอค แต่เป็นคาฟรา เพื่อที่จะช่วยวาร์ปเขาไปที่นั่นตะหาก (ใครจะบ้าเดินจากอัลฯไปมอฯล่ะ ขาหลุดกันพอดี) .....มันก็เริ่มต้นจากตรงนี้แหล่ะ!!....ได้เวลาท่องโลกกว้างแล้ว สู้ตาย เหล่าผู้กล้า!!!!
..........................................................
เอาล่ะ การผจญภัยที่แฝงไว้ด้วยอันตราย...และความฮา ได้ถือกำเนิดแล้ว ยูมิ..จะเปลี่ยนเป็นอาชีพอะไร?? ฮาโอ..จะไปทันสอบมั้ย?? แล้วโยล่ะ จะไปทำอะไรต่อที่มอร์รอค?? ติดตามตอนหน้านะค้า~~ To be continued......
..................................................................
...เช้าอันสดใสในเมืองอัลเบอต้า ชายผู้มีเฮดโฟนสีส้มเป็นเอกลักษณ์เข็นรถเข็น(ขายของนะ ไม่ใช่คนป่วย)ออกมาจากรั้วบ้านอันใหญ่โต “โอ๊สสส วันนี้ก็ขอให้ขายดิบขายดี เทน้ำเทท่าเหมือนอย่างเคยน่อ~~~ สา~~~ธุ” เขาพนมมือไหว้ปะหลกๆอยู่คนเดียว ผู้คนทั้งหลายเห็นเป็นเรื่องปกติแล้ว ใช่ เขาคนนี้คือ อาซาคุระ โย เป็นทายาทแห่งตระกูลอาซาคุระ มีฐานะขึ้นชื่อว่า ล่ำซำสุดๆ เขามีพี่น้องอีก2คน คือพี่ชายและน้องสาว ส่วนพ่อกับแม่....ไม่รู้สิ (คนเขียนก็ไม่รู้ อ้าว!!)แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินนั้น... “เฮ้ โย อย่าเพิ่งไป ฉันได้ของตอนไปกลาสมาเต็มเลย ฝากขายหน่อยดิ” บุรุษผมยาวสีน้ำตาลเข้ม รวบผมไว้เรียบร้อย หน้าตาเหมือนโยเป๊ะ เปิดประตูรั้วออกมา เขาใส่ชุดมีผ้าคลุมยาวลากพื้น แบบว่า ถ้าไปเดินตามถนนนี่ ถือว่าบำเพ็ญประโยชน์ไปในตัวได้เลย(กวาดหมด ฮุฮุ) “อ้าว ฮาโอ จริงเหรอเนี่ย แหม่ แต่ว่านะ ของมันเต็มรถแล้วอ่ะ กลัวขายไม่ดีเหมือนเมื่อวานอีกอ่าดิ” “ไม่ดียังไง ไหนบอกหน่อย”
“เมื่อวานขายหมวก ขายดาบอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ขยะโละทิ้งไม่กี่อย่าง ได้มาแค่ 150ล้านเอง” โยพูดเสียงเรียบๆ โห..นี่ขนาดขายไม่ดีนะ แล้วถ้าขายดีล่ะ โอ้ ..(โย แบ่งตังค์มาให้คนเขียนมั่งเซ่~~ > <) ฮาโอทำหน้าแปลกๆ แต่ก็ยังฝืนยิ้มได้ “เออนี่ แล้วยูมิล่ะฮาโอ”
“ยังหลับอยู่ เด็กอะไรไม่รู้ขี้เซาชะมัด”
“แต่ก็น่ารัก” โยต่อให้ “แหงอยู่แล้ว จะมีผู้หญิงคนไหนน่ารักกว่าน้องสาวตัวเองอีกล่ะ” ฮาโอพูดอย่างภาคภูมิ แต่จู่ๆ โยก็พูดเสียงจริงจังขึ้นมา “ฉันว่า...เธอโตพอที่จะลองออกไปดูโลกกว้างได้แล้วนะ” ฮาโอหุบยิ้ม ต่อมหวงทำงานทันที “ไม่!!”
“ทำไมล่ะ ทีนายยังได้เลย แล้วดูดิ เป็นวิซาร์ดระดับสูงลิบแล้วนะ”
“ก็ฉัน...ว่า..ข้างนอกมันอันตราย เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด แถมคนก็ไว้ใจไม่ได้ น่ากลัวจะตาย” ฮาโอบรรยายเป็นฉากๆ โยส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย “แต่ว่า..ฉันก็อยากไปนี่นา” เสียงใสๆดังขึ้นข้างหลัง เป็นเด็กผู้หญิง ผมยาวสีน้ำตาลมัดเป็นแกละต่ำๆ มีปอยผมกระดกเหมือนหนวดแมลงสาบ น่าตาน่ารักพอดู “ยูมิ !! เธอใส่ชุดนั้นทำไม!!” พี่ใหญ่สุดของบ้านตาแทบถลน เมื่อเห็นน้องสาวสุดเลิฟใส่ชุดโนวิส!!! “ก็โยเอามาให้ลองดูง่ะ ย่าคิโนะตัดให้ เท่มะๆ” “ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้!!!! ถ้าไม่เปลี่ยนจะ”
“จะทำไม กล้าทำน้องเหรอ แบร่ๆๆๆ” ยูมิแลบลิ้นใส่เขา ฮาโอชะงักกึก ...ป๋มไม่กล้าแร้วค้าบบบบ
“เฮ้ยยย ฮาโอ วันนี้นายต้องไปสอบเลื่อนขั้น เป็น High Class ไม่ใช่เรอะ!!” โยโวยวาย เมื่อมองนาฬิกาตัวเอง (แบบมีวันที่ในตัวไง) “แว้กกกก จริงอ๊ะป่ะ เวรรรแล้วววว ทำไมเพิ่งมาบอก” เขาลนลาน “ของๆๆ เตรียมยังๆๆ”
“เรียบร้อยแล้วน่า หยิบไปเลย” พ่อค้าหัวเฮดโฟนชี้ที่รถเข็น ฮาโอรีบวิ่งไปคุ้ยๆๆ ดูแล้วเหมือนห-ม-าไม่มีผิด(แฟนๆฮาโอจะฆ่าเรามั้ยเนี่ย ^^”) แล้วก็วิ่งออกไปเลย “เฮ้อ พี่เรา อัจฉริยะต๊อง” ยูมิพูดเบาๆ โยพยักหน้าเห็นด้วย “หึๆ ทางสะดวกแล้วนะ ยูมิ” โยเผยรอยยิ้มชั่วร้าย(??)ออกมา “คิกๆ จริงด้วยสิ ว่าแต่สอบน่ะ เรื่องจริงเหรอ”
“ชัวร์ป้าบ 100% ก็วางแผนไว้หมดแล้วนี่ รับรองไม่พลาด” เขาพูดอย่างมั่นใจสุดฤทธิ์ พลางหยิบสารพัดของอุปโภคบริโภคออกมา แล้วยื่นให้ยูมิ “อ่ะ เอาไปซะ ฉันรู้ว่าเธอเก่ง แล้วก็ เรื่องอาชีพขั้นต่อไปน่ะ ฉันติดต่อตามที่เธอต้องการแล้วล่ะ”
“เยสสส ขอบคุณมากค่า ทั่นพี่โยสุดหล่อ ไปก่อนน้า” “เดี๋ยวๆ มาเอาตังค์กินหนมก่อน” แล้วโยก็เอาเงินจำนวนหนึ่งยัดใส่มือยูมิไป
“ว้ากก 50ล้าน จะบ้าเหรอ เอาไปทำไรเยอะแยะ”
“ก็ใช้สิ เงินบ้านใครเขาเอาไปกินเล่า”
“เอ้อ....เออ..อ่านะ - -“ ตามใจละกัน งั้นไปล่ะค่า ขายดีๆน้า~~~” เธอวิ่งไปที่ประตูทางออก พลางหันมาโบกมือให้พี่ชาย
“เราก็ต้องไปบ้างสินะ มอร์รอคจ๋าา เด๋วโยจะไปหาแล้วน้าาาา” โยยิ้มพลางลากรถเข็นลายหมีแพนด้าไปสู่สถานที่ที่เขาจะไป..ไม่ใช่มอร์รอค แต่เป็นคาฟรา เพื่อที่จะช่วยวาร์ปเขาไปที่นั่นตะหาก (ใครจะบ้าเดินจากอัลฯไปมอฯล่ะ ขาหลุดกันพอดี) .....มันก็เริ่มต้นจากตรงนี้แหล่ะ!!....ได้เวลาท่องโลกกว้างแล้ว สู้ตาย เหล่าผู้กล้า!!!!
..........................................................
เอาล่ะ การผจญภัยที่แฝงไว้ด้วยอันตราย...และความฮา ได้ถือกำเนิดแล้ว ยูมิ..จะเปลี่ยนเป็นอาชีพอะไร?? ฮาโอ..จะไปทันสอบมั้ย?? แล้วโยล่ะ จะไปทำอะไรต่อที่มอร์รอค?? ติดตามตอนหน้านะค้า~~ To be continued......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น