เรอา จะไม่หัวร้อน

ลำดับตอนที่ #1 : เฮ้ ฉันไม่น่าตายแบบนี้สิ

   "เรย์ เลิกงาน ไปกินหมูกระทะกันไหม คลายเครียด!!!"รุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกันเอ่ยชวนอย่างกระตือรือร้นทั้งที่ในมือยังจดงานไม่พัก

   "โถ่พี่พัทท ท้ายเดือนผมต้องมาม่า ปลากระป๋องเท่านั้น"เมนูขวัญใจสายพนักงานเงินเดือนอย่างเรา ใช่ว่าผมไม่อยากกินหมูทะนะ แต่คิดดูสิเงิน500กับอีก7วันถึงเงินจะออก แค่คิดก็ท้อแล้ว

   "เอาหน่าา เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะเลี้ยงน้องเรย์เอง"มือขวายกมาทุบอกอย่างภาคภูมิใจ ประหนึ่งตัวเองได้ช่วยชีวิตเพื่อนร่วมงานไว้

   "เลี้ยงแบบนี้ มีใจอะป่าวว"หยอกไปหนึ่งที พร้อมบิดตัวเอาผม(ทิพย์)ทัดหูเหมือนสาวน้อยตอนโดนสารภาพรัก ขัดกับภาพลักษณ์ชายตัวสูง กล้ามเนื้อแน่นๆ

   "โอ้ยย ไม่ได้มีใจ ไปนั่งกินคนเดียวมันเหงา!"พี่ชายตัวดีทำท่าจะเขวี้ยงปากกาใส่เพราะหมั่นไส้เต็มที แต่ไม่วายโดนหัวหน้าดุ

จิ้มๆ

   "มีอะไรครับพี่ไก่"ผมหันไปมองบุคคลที่ขึ้นชื่อสายมูสุดๆ คนในบริษัทนับถือแกมาก เพราะพี่แกดูดวงแม่นมาก

*(สายมู คือ บูชาในเรื่องของความเชื่อ ไสยศาสตร์ เครื่องรางของขลัง)*

   "น้องต้องระวังตัวหน่อยนะคะช่วงนี้ ดวงน้องตกมาก เป็นไปได้อย่าออกจากบ้านเกินสามทุ่มนะ พี่เตือนด้วยความหวังดี"ว่าแล้วพี่แกก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ปล่อยผมให้ช็อคกับสิ่งที่พี่แกพูด ก็อย่างว่าพี่แกดูดวงแม่น!!!

19:40

   "เรย์ พี่ขอโทษษษษ พอดีพี่โดนสั่งเพิ่มงานแบบไม่ทันตั้งตัว"ทำหน้าหงิกหน้างอ โดนหัวหน้าสั่งงานเพิ่มตอนจะเลิกงาน ไหล่ลู่ลงเพราะรู้สึกผิดที่ปล่อยให้รุ่นน้องรอนาน

   "ไม่เป็นไรพี่ แค่พี่เลี้ยงผมก็ดีใจแล้ว เราไปกันเถอะ"ผมตบไหล่ปุๆเป็นการปลอบใจ

   "ร้านนี้ จริงๆหรอพี่"ป้ายใบใหญ่พร้อมไฟประดับสีสันฉูดฉาด 'หมูกระทะหมากระทุ' ร้านอยู่ติดถนนชนิดที่แบบว่าขับผ่านละลมตีหน้าได้เลย แถมไม่มีราวกั้นแยกร้านกับถนนแต่อย่าง

   "ร้านนี้แหละ!! คนรีวิวร้านนี้ดีมากแถมบอก หมาที่ชื่อกะทุ มันน่ารักสุดๆ"อ๋อออ ที่แท้พี่ชายคนดีก็เป็นทาสน้องหมาร้านนี้นี่เอง

   "พี่ มันดูไม่ปลอดภัย เหมือนรถพร้อมจะชนเราตลอดเวลาเลยย"

   "เอาหน่า ปะไปหาที่นั่งกัน"ว่าแล้วก็ไปนั่งใกล้ถนน ใช่ใกล้ถนน!!! พี่แกยังอินดี้โบกไม้โบกมือให้คนที่ขี่รถไปมา

   "เอ๊ะพี่ดูสิ เหมือนจะมีเซเลปมารีวิวที่นี้นะ คนพาถ่ายรูปกันเต็มเลย" ชายร่างสูงประหนึ่งเสาไฟฟ้า ผิวขาวราวเอสี่ ตาคมดุจช้อนพลาสติกที่บาดปาก

   "คุณเอียน ขอโทษนะคะที่รับงานที่นี้ มันดูไม่ปลอดภัยเลย เป็นความสะเพร่าของฉันเอง"เลขาคนสวยที่บริษัทพ่อส่งมาเอ่ยพรางทำหน้าออดอ้อน ใช่ เขารู้อยู่แล้วว่านี้มันคือธุรกิจของเลขา ได้แต่ถอนหายใจ

   "ครับ ถ้ามันไม่ปลอดภัยก็รื้อออก"แม้หน้าจะยิ้ม ตามคาแรคเตอร์ แต่คำพูดมันขัดกับสีหน้าที่แสดงออกมาก

   เขาเบื่อจะเห็นหน้าเลขาขี้ประจบ เลยมองรอบๆแทน จนไปสบตากับคนหนึ่ง ราวกับโลกทั้งใบได้หยุด จนอีกครถอนสายตาไป เขาถึงได้กลับมามีสติอีกครั้ง นั้นใครกัน ทำไมใจเขาเต้นแรงขนาดนี้

   "เฮ้ เรย์พี่ว่าไอเซเลปนั้นเหมือนจะสนใจนายนะ มองมาไม่พักเลย"ว่าแล้วก็ยิ้มแซวๆ

   "ผมเริ่มอิ่มล้าาา กี่โมงแล้วครับพี่ชาย" เรย์เปลี่ยนเรื่องอย่างเป็นธรรมชาติ ใช่เมื่อกี้เขาใจเต้นแรง มันแปลกมาก

   "อืมมม สามทุ่มหนึ่งนาที"

   "สามทุ่มหนึ่งนาที!!?"ในหัวเรื่องที่พี่ไก่บอกเมื่อบ่ายทันที แล้วลุกเตรียมให้พี่ชายลุกพากันกลับบ้าน

ปี๊ดดดดดดดดด

   รถมอไซค์ขับมาด้วยความเร็วสูง พุ่งชนเขาจังๆก่อนสติเขาจะดับเขาเห็นไอคนขี่มอไซค์มันเลี้ยวกลับไปที่ถนนก่อนจะขับหายไป

   "เรย์!!!!/คุณเอียน!!!"

ให้ตายเถอะ น่าจะเชื่อพี่ไก่แต่แรก.......