ตอนที่ 86 : บทที่ 14/9 (100)
บทที่ 14/9 (100%)
Daniil’ s talks
หญิงสาวที่ผมจับเธอพลิกขึ้นมาอยู่ด้านบนหน้าแดงทันทีกับคำพูดของผม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะชินซะทีแต่เธอก็ไม่รอช้าที่จะก้มหน้าลงมาบดจูบ***กับผม
รสจูบแสนหวานจากริมฝีสวยและลิ้นเล็กๆ ของเธอที่ดูดดึงเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผมอยู่ทำเอาผมแทบร้อนเป็นไฟอยากจะเข้าไปในตัวเธอซะเดี๋ยวนี้ แต่ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเพราะผมอยากให้เธอเป็นฝ่ายเริ่มเองบ้าง
***************
***************
หญิงสาวที่ต้องทำให้ผมพอใจในคืนนี้ละริมฝีปากของเธอออกจากผมอีกครั้งหนึ่งและเริ่มใช้ริมฝีปากและลิ้นเล็กๆ ของเธอจูบไซร้****ไปตามสันกราม ซอกคอ และแผงอกของผม เธอเริ่มขยับตัวจูบไซร้ผมลงไป
เรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องที่มีแต่มัดกล้ามของผม คนแก้มแดงเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาเขินอายจากนั้นก็ค่อยๆ ***************************************************โดยที่ผมก็ให้ความร่วมมือในการถอดกับเธอดีเช่นเดิม
แค่เห็นร่างเย้ายวนผิวขาวอมชมพู**************แบบที่ผมชอบนั่งอยู่ข้างๆ ผมก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วแต่นี่เธอยังใช้มือนุ่มนิ่มของเธอ***************************ของผมเล่นอีกใครมันจะไปทนไหว
**********************
*******************
*******************
*******************
*******************
*******************
ครืด ครืด
ผมควานหาโทรศัพท์มือถือแถวหัวเตียงเมื่อได้ยินเสียงมันสั่น
คนด้านบนที่เห็นผมรับโทรศัพท์ก็ทำท่าจะถอนตัวออกไปแต่ผมใช้แขนอีกข้างนึงล็อกเอวของเธอไว้ไม่ให้เธอลุกหนี
“ครับ” ผมกรอกเสียงลงไปเรียบๆ ตามอารมณ์ไม่ได้ดีใจหรือตื่นเต้นอะไรที่อีกฝ่ายโทรมาหาแต่ออกจะขัดใจเล็กๆ ด้วยซ้ำกับความไม่
รู้จักเวลาของเธอ ใครให้เธอโทรหาคนที่เพิ่งทำความรู้จักกันได้ไม่นานดึกขนาดนี้
“คุณแดเนียลยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ” เสียงหวานจากปลายสายเอ่ยถามผมและผมเดาได้ว่าคนที่ยังนั่งทับบนตัวผมอยู่เธอคงได้ยินด้วยเพราะตอนนี้เธอกำลังแกะแขนผมที่ล็อกตัวของเธออยู่ออก
“นิดหน่อยครับ คุณอีเลน่ามีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมตอบปลายสายไปพลางล็อกเอวของคนตรงหน้าแน่นกว่าเดิมพร้อมกับลุกขึ้นเพื่อจะได้กอดเธอได้ถนัด แต่การที่ผมลุกขึ้นมาแบบนี้ผมรู้ว่าจะทำให้เธอได้ยินเสียงปลายสายจากในโทรศัพท์ของผมชัดเจนมากกว่าเมื่อกี้นี้
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะอีเลน่าแค่อยากจะโทรมาย้ำคุณอีกรอบเรื่องดินเนอร์ของเราพรุ่งนี้น่ะค่ะกลัวคุณลืม เพราะอีเลน่าไม่เห็นคุณติดต่อมาหาอีเลน่าบ้างเลย” ปลายสายพูดเสียงคล้ายออดอ้อนแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร และรีบพูดตัดบทไปเธอจะได้รีบวางไปสักที
“ไม่ลืมครับพอดีผมยุ่งๆ เลยไม่ได้ติดต่อไปครับ”
“งั้นเหรอคะ”
“ครับถ้าอย่างนั้นผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับ”
“ค่ะ ฝันดีนะคะ”
“ดิ้นทำไม” ผมถามคนในอ้อมกอดหลังจากวางสายไปแล้วพร้อมทั้งเริ่มต้นซุกไซ้ไปที่หัวไหล่และซอกคอของเธอ
“เป็นอะไรอีก” ผมถามอีกครั้งเมื่อเธอเบี่ยงตัวออกไม่ยอมให้ผม****กับเธอต่อ
เธอไม่ตอบแต่เอาแต่หลบสายตาผมและพยายามจะดิ้นให้หลุดทั้งๆ ที่ผมก็กอดเธอไว้แน่นขนาดนี้
ถึงผมจะไม่เคยมีคนรักหรือไม่เคยคบหาดูใจกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนแต่ผมก็พอจะเดาได้ว่าอาการของเธอตอนนี้มันคืออาการของคนหึงหรือน้อยใจผม ซึ่งผมไม่ชอบเลยที่เธอแสดงอาการแบบนี้ออกมา เธออยู่กับผมมาสองเดือนแล้วผมคิดว่าเธอจะรู้ซะอีกว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร ถ้าไม่นับรวมที่ผมโมโหจนขืนใจเธอวันนั้นดูเหมือนว่าผมจะใจดีกับเธอมากไปและนั่นคงทำให้เธอแปลความหมายของการกระทำของผมผิดไป โดยเฉพาะช่วงหลังมานี้ที่ผมมักจะใจดีและอ่อนโยนกับเธอ แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพราะว่าสงสารเธอเรื่องแม่เท่านั้นเอง
“เธอรู้ใช่ไหมว่าเธออยู่กับฉันในฐานะอะไร และฉันคิดว่าเธอควรรู้ว่าไม่ควรแสดงอาการหึงหวงหรือน้อยใจอะไรฉัน” ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเธอจะต้องอยู่กับผมต่ออีกหนึ่งเดือนและผมไม่ชอบที่เธอจะแสดงอาการแบบนี้ออกมาให้ผมเห็นอีก
“ฉันเปล่า” เธอตอบผมเสียงเรียบแต่ดูจากสีหน้าของเธอผมคิดว่าเธอเหมือนคนที่เกือบจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ถ้าไม่ได้เป็นแบบที่ฉันพูดแล้วจะดิ้นทำไม”
“ฉันแค่เมื้อยค่ะ ง่วงนอนด้วย”
เมื่อเธอบอกว่าเมื้อยผมจึงพลิกตัวเธอลงให้นอนราบกับที่นอนแทนโดยที่ผมก็คร่อมเธออยู่ แม้ว่าผมจะไม่เชื่อเลยสักนิดกับเหตุผลที่เธออยากดีดดิ้นออกจากผม
เมื่อผมพลิกตัวเธอให้นอนลงข้างล่างแล้วจะจูบเธอ เธอก็ใช้มือดันแผงอกของผมไว้ไม่ยอมให้ผมจูบโดยที่เธอนั้นหันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้าผมเลย เมื่ออาการของเธอแสดงออกชัดเจนขนาดนี้ผมคงต้องพูดกับเธอตรงๆ แม้ว่าช่วงหลังๆ มานี้ผมจะพยายามเลี่ยงคำพูดที่จะกระทบกระเทือนจิตใจของเธอไปมากก็ตาม
“ที่ฉันทำดีกับเธอด้วยเพราะว่าสงสาร ถ้าเธอจะแปลความคำว่าสงสารของฉันแปลว่าฉันสนใจเธอ แคร์เธอหรือว่ารักเธอ ฉันคิดว่าเธอควรที่จะจัดการความรู้สึกของตัวเองซะ เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันรู้สึกกับเธอในแบบที่เธอคิดหรอก” เมื่อผมพูดจบเธอก็ไม่ได้ตอบรับอะไรหรือแม้แต่หันมามองหน้าผมแต่เธอกลับใช้แขนทั้งสองข้างของเธอโอบกอดผมให้ลงไปแนบชิดกับเธออีกจนผมสัมผัสได้ถึงหยาดน้ำตาที่ซึมตรงแผงอกของผม ซึ่งนั่น
ทำให้หัวใจของผมกระตุกวูบด้วยความสงสารเธอ แค่สงสารเท่านั้นเพราะผมไม่มีวันรักเธอ เธอไม่คู่ควรกับผมเลยสักนิด
End
ฉันพยายามกลั้นน้ำตาอย่างมากไม่ให้ไหลออกมา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอได้หลงรักผู้ชายเย็นชาคนนี้ไปแล้วทั้งหัวใจ ที่ผ่านมาเธอพยายามปิดกั้นตัวเองสร้างกำแพงกั้นระหว่างเขาและเธอมาตลอด แต่หลังจากที่เขาช่วยเรื่องแม่เธอรวมถึงเขาอ่อนโยนกับเธอมันทำให้กำแพงที่เธอสร้างไว้พังทลายลงอย่างง่ายดาย เธอรักเขาทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีอะไรคู่ควรกับเขา และเธอคงจะหวังมากเกินไปที่คิดว่าเขาอาจจะรักเธอเหมือนอย่างที่เธอรักเขาบ้าง แต่ตอนนี้เขาพูดชัดแล้วว่าที่ทำดีด้วยก็แค่สงสารเธอเท่านั้น
แม้จะอยากคิดเข้าข้างตัวเองต่อเหมือนอย่างเคยแต่คงเป็นไปไม่ได้แล้วเพราะเขาคงกำลังจะมีตัวจริง คนอย่างเธอจะไปทำอะไรได้นอกจากเก็บความรู้สึกของตัวเองให้ลึกกว่าเดิมอย่าให้ใครจับได้อีก หากสัญญาระหว่างเขากับเธอจบในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเธอก็จะไปทันทีเพราะเธอไม่อยากเจ็บปวดกับการแอบรักเขาอีกแล้ว หรือหากว่าเขาจะคบกับใครจริงๆ เธอก็จะไปเช่นกัน เธอจะไม่มีวันทรยศผู้หญิงด้วยกันแน่หากว่าเขาจะมีคนรักแล้วยังจะนอนกับเธออีก
เมื่อเก็บอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองได้แล้วเธอก็ประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้ก้มลงมารับจูบของเธอ จูบที่ตอนนี้เธอคิดว่ามันคงยังเป็นของเธอคนเดียวอยู่
+++++งื้อออออออออ สาสารน้องพลอยยยยย และก็อยากตบอิแดนกับอีเลน่ามากๆๆๆๆๆ+++++
+++++ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่จะอัพให้อ่านเป็นตัวอย่างแล้วนะคะ หากใครสนใจสามารถไปโหลดฉบับเต็มได้ที่ Meb นะคะ ตอนนี้กำลังลดราคาอยู่ เหลืออีก 5 วันสุดท้ายแล้วนะคะ รับรองความฟิน+++++
+++++ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจไรท์จนมาถึงวันนี้ค่า+++++
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
