กัปตันร้ายพ่ายรัก (E-book มาแล้วจ้า)

ตอนที่ 70 : บทที่ 14/1 (100%)

 
บทที่ 14/1 (100%)

สิบห้านาทีต่อมา

“อ้าวแดน มาถึงเร็วจังลูก” คุณกรองแก้วที่หันไปเห็นลูกชายของตัวเองกำลังเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดีทักขึ้นด้วยความแปลกใจ เพราะนางรู้สึกเหมือนกับว่าหญิงสาวที่เธอตั้งใจจะให้เคลวินขับรถไปส่งที่คอนโดให้นั้นเพิ่งบอกกับเธอไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เองว่าลูกชายเธอกำลังจะมา

“สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พอดีรถไม่ติดน่ะครับ” ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่สวัสดีพ่อกับแม่ของตัวเองพลางหันไปทางแขกที่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยอยากจะให้มาบ้านสักเท่าไหร่

“ถ้าเร็วกว่านี่พ่อคงคิดว่าลูกขับเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวมาแล้วล่ะ” คุณอีวานอดที่จะแซวไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของลูกชายตัวเอง

“สวัสดีครับพี่ สบายดีนะครับ” เคลวินเอ่ยทักคนหน้านิ่งที่ช่วงหลังๆ มานี้ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ ก็อย่างที่บอกว่าเป็นเพราะเขายุ่งกับอยู่การเทรนเลยไม่ได้แวะมาที่นี่ซะหลายเดือน

“อืมสบายดี แล้วนายล่ะเป็นไงบ้างเห็นหายหน้าหายตาไปซะนานวันนี้ว่างหรือไง”

“ครับผมได้หยุดสองอาทิตย์หลังเทรนเสร็จก่อนจะเปลี่ยนไปบิน Boeing น่ะครับ” เคลวินบอกออกไปตามจริง ปกติถ้าเขามีวันหยุดยาวแบบนี้ส่วนมากเขาก็มักจะบินไปเที่ยวพักผ่อนที่อื่นเพราะเขาเป็นคนชอบออกไปท่องเที่ยวสถานที่ธรรมชาติ แต่วันหยุดยาวครั้งนี้เขาคงจะยังไม่ไปเที่ยวไหนไกลเพราะมีสิ่งที่ดึงความสนใจของเขาออกจากการท่องเที่ยวที่ชื่นชอบได้อยู่ใกล้ๆ นี่เอง

“งั้นเหรอก็ดี เธอขึ้นไปช่วยฉันหาของที่ห้องทำงานหน่อย” แดเนียลตอบรับสั้นๆ อย่างไม่รู้จะคุยอะไรต่อ พลางหันไปสั่งคนที่มัวแต่นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ใกล้ๆ เจ้าเคลวินให้รีบตามเขาออกไป

“ตอนนี้เลยเหรอลูก” คนเป็นแม่ถามอย่างสงสัย ก็อะไรจะรีบขนาดนั้น นี่ก็เพิ่งไปทำงานที่ต่างประเทศกลับมากันเหนื่อยๆ ไม่คิดจะพักบ้างเลยรึไงนะลูกคนนี้

“ครับ นายก็กลับไปก่อนได้เลยนะดึกแล้วไม่ต้องรอฉันเพราะว่าน่าจะหานานอยู่เหมือนกัน” คนที่ทำเป็นเคร่งเครียดกับงานหันไปตอบแม่ตัวเองสั้นๆ จากนั้นก็หันไปบอกกับคนที่เขาคิดว่าสมควรกลับบ้านไปได้แล้วเพราะถ้าเดาไม่ผิดเจ้าตัวคงมาตั้งแต่ช่วงบ่ายๆ เป็นแน่

คนที่โดนทึกทักว่าตัวเองจะอยู่รอชายหนุ่มถึงกับงงว่าพี่แกคิดว่าเขาจะนั่งรอพี่แกจริงๆ เหรอ พูดซะขนลุกเชียวถ้าพูดว่าไม่ต้องรอคุณพลอยแล้วก็ว่าไปอย่าง
 
คลิก

แดเนียลกดล็อกประตูห้องทำงานทันทีเมื่อทั้งคู่เข้ามาด้านในกันแล้ว

“คุณจะให้ฉันช่วยหาอะไรเหรอคะ” หญิงสาวที่โดนสั่งให้ขึ้นมาช่วยหาของด้วยอดไม่ได้ที่จะถามเพราะความสงสัย แต่คนที่ถูกถามไม่ยอมตอบแต่กลับดึงมือหญิงสาวแล้วเดินดุ่มๆ ไปนั่งที่โซฟา พร้อมทั้งเอาคนที่เขาจูงมือมาด้วยให้นั่งบนตักของตัวเองเสร็จสรรพ

“ทำไมเจ้าเคลวินถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

“ฉันไม่ทราบค่ะ คุณเคลวินเขามาหาคุณผู้หญิงก่อนฉันมาถึงที่นี่อีกค่ะ” พลอยไพลินขมวดคิ้วมองหน้าคนถามนิดๆ อย่างสงสัยว่าเขาจะถามไปทำไมเพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะจริงๆ นี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอกับเขาได้มานั่งพูดคุยกันในบ้าน คุณผู้หญิงบอกกับเธอว่าเมื่อก่อนเคลวินก็แวะมาเยี่ยมท่านบ่อยๆ แต่ที่ไม่ได้เจอกันเพราะส่วนมากเวลาที่เขามาที่นี่นั้นตัวเธอมีเรียนที่มหาวิทยาลัยแทบจะทุกครั้งจึงทำให้ไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกัน

“อืม”

“เอ่อ คุณมีอะไรกับคุณเคลวินหรือเปล่าคะ” เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ถามอะไรต่อเธอเลยถามเขาบ้างด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” พลอยไพลินสะอึกเบาๆ กับคำตอบที่ได้รับ นี่เธอลืมไปได้ยังไงนะว่าเขาเคยสั่งไม่ให้เธอยุ่งเรื่องของเขา หาเรื่องให้เขาด่าจริงๆ เลยเรา

คนที่เผลอพูดอะไรออกไปแบบไม่ตรงกับที่ใจคิดเลยสักนิดกำลังจะคิดหาคำใหม่มาพูดกับหญิงสาวที่เขาจับมานั่งตักอยู่ตอนนี้ แต่ก็ดันมีคนโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะซะได้
 
ครืด ครืด ครืด

เสียงสั่นเตือนว่ามีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของชายหนุ่มทำให้เขาละความสนใจจากคนหน้าเหวอไปกดรับสายแทน

“ว่าไง” เจ้าของโทรศัพท์กรอกเสียงลงไปแบบเป็นกันเองเมื่อเขารู้ว่าเป็นใครที่โทรมา

“พี่อยู่ไหน” ปลายสายถามกลับมาด้วยเสียงเหนื่อยๆ

“บ้าน”

“เหรอครับแล้วจะกลับคอนโดเมื่อไหร่”

“นายมีอะไร”

“เปล่าครับ ผมแค่อยากดื่มกับพี่เฉยๆ”

“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน”

“ที่ห้องครับ”

“ไม่ต้องออกไปไหนล่ะ เดี๋ยวอีกสักพักฉันก็จะกลับแล้วแค่นี้แหละ” แดเนียลสั่งคนที่โทรมาหาเพื่อนดื่มแค่นั้นแล้วกดวางสาย เขากับมันโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เลี้ยงด้วยกันมาอย่างกับพี่น้องท้องเดียวกันลองเจ้าตัวโทรมาแบบนี้รับรองร้อยทั้งร้อยต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

“กลับกันได้แล้ว ฉันรีบ”
ฟังจากที่เขารับสายเมื่อกี้แล้วก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงจะรีบไปหาคนที่โทรมา เธอจึงไม่ได้ทักท้วงเขาเรื่องของที่ยังไม่ได้เริ่มหากันเลย และรวมถึงไม่รู้ด้วยว่าสรุปแล้วเขากลับบ้านมาเอาอะไร
 
+++++ใครโทรมาตามเฮียยยยยยยย+++++