ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนที่ฉันไม่มีวันลืม
Love Twins
<2>
ห้อง 1-B2
“อ๊า!! >o< เพื่อนๆที่ร๊ากของช้านนน......สิงโตน้อยกลับมาแล้วจ้า >o< “
“O.O O.O O.O O.O “
“ ^-^v”
“(- - )( _ _ )( - - )( _ _ ) “
ทำไมมันต้องมองกันแบบนั้นด้วยฟะ !! ฉุนเฟ้ย -.-^
“^-^” “
แล้วทำไมหน้าพวกมันไม่คุ้นเลยอ่ะ ? @-@ ไม่เป็นไร ยิ้มเข้าไว้นะกัส ^^ เธอทำได้ เธอก็ยิ้มมาตลอด 16 ปีนี่นา .... ^-^ (แหลชะมัดเลย - -“ /F)
“กัส สายวิทย์อยู่ชั้นบนไม่ใชเหรอ ? อุ๊บ! >-< “
“ O.O หาาา!! “
ฉันเดินถอยหลังออกมา อ้ายย >o< ไม่นะ T^T 1-B2 นี่มันห้องโปรแกรม 2 นี่หว่า >o< อายเค้าๆ
“เอ่อ....ฉันคงเบลอน่ะ -.-;; “
“อ่านหนังสือหนักเหรอ ? ^-^”
“ แหะ ๆ = _ = “
แหม...ดีนะที่เป็นนายลูกหมา นายนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลย หล่อ น่ารัก -.,- เหอๆ ซวบ! เอ่อ ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ ไม่มี๊ ไม่มี =.,= ( แล้วนี่มันอะไรกันยะ/F)
“ฉันว่าเธอรีบไปดีกว่านะ ก่อนที่เพื่อนห้องฉันจะลงไปกลิ้งกับพื้น เพราะหัวเราะมากเกินไปน่ะ เธอดูตลกนะรู้ป่ะ ฉันไม่อยากมีเพื่อนเป็นตลกคาเฟ่น่ะ ^-^”
“แหะๆ -_-^ “
นายนี่นะ ถึงจะน่ารักยังไงก็ปากหมามากๆเลยอ่ะ สมแล้วที่ฉันเรียกว่านายลูกหมา น่ารัก ปากหมา เหอๆ ^-^
ตึง! ตึง ! ตึง!
ใครกันน้า วิ่งมาตึกแทบถล่มแน่ะ -_-^ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ไม่รู้จะรีบไปไหน
“ สายแล้ว สาย....สาย... >o< “
อ้า เสียงนี้ ใกล้เข้ามาแล้ว เข้ามา เข้ามา.....
ฟ้าวว !~~
กลิ่นน้ำหอมนี้ ใช่แล้ว นายนั่นเอง ฉัน....ฉัน ไม่เคยลืมนายได้ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับนายฉันรู้ ฉันจำได้
เสียงห้าวๆ ของนาย ที่เคยเรียกชื่อของฉัน
กลิ่นน้ำหอมที่ติดจมูกฉันตลอดเวลา
ผมสีดำสนิทที่พลิ้วไสวผ่านหัวของฉัน
แผ่นหลังที่ฉันชอบมองโดยที่ไม่มีเบื่อ
มือใหญ่ของนายที่คอยจับมือฉันให้เดินไปด้วยกันเสมอ
แต่....ตอนนี้จับมือของใครอยู่นะ
หรือแม้แต่แววตาซุกซนของนายฉันก็จำได้ แววตาที่เคยมองฉันอย่างอ่อนโยน จนกระทั่งมีหยดน้ำตาจากตาคู่นั้น ในวันนั้น วันที่นายจากฉันไป วันที่นายพร่ำบอกแต่คำหนึ่งคำ ‘ขอโทษ’ แล้วเดินจากฉันไป
นาย.....นายนั่นเอง
คนที่ฉันไม่มีวันลืมได้เลย นาย.....คือ ภูผา
“ ..... ”
“ ..... “
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ^-^ “
ใจร้ายจังเลยนะ นายน่ะยังยิ้มได้อยู่อีก แต่ฉันคงทำแบบนายไม่ได้หรอกนะ T^T ซะเมื่อไหร่ล่ะ แบร่~~ อ่าจ้า สู้โว้ย !
“เบลอน่ะ ช่างเถอะ ^-^ “
“.......”
นี่...! นายกำลังคิดว่าฉันลืมนายไม่ได้เหรอ เชอะ! ฝันไปเถอะย่ะ ฉันแค่เข้าห้องผิดเฉยๆ ก็ขาของฉันมันมาตามความเคยชินน่ะ นายอย่าถือสาเลยนะ T^T
“เธอ...สบายดีนะ ”
“เอ่อ...ฉันต้องไปแล้วนะ สายแล้ว บายนะผา บายนะจ๊ะมีนา ^-^ ”
“-^- ”
ต๊าย!! หล่อน ไม่พอใจรึไงยะ ได้ผาไปเป็น ฟ.แฟน แล้วยังจะมาเรื่องมากอีก -.-^^ ฉันอุตส่าห์ญาติดีด้วยแล้วนะ นี่อาร๊าย มาทำหน้าบึ้งใส่อีก เชอะ -.-^^^
ว่าแล้วฉันก็รีบเดินออกมาจากสองคนนั้นทันทีขืนอยู่นานกว่านี้ฉันต้องอึดอัดตายแน่ เฮ่อ~ >o< ไม่รู้ทำไม น้ำตามันพาลจะไหลทุกที ทำไมนะ มือที่เคยกุมมือฉันตอนนี้กลับจีบมือยัยมีนานั่นซะแน่น แม่นั่นมันดีกว่าฉันตรงไหนกันนะ นิสัยก็แย่ สมองกลวง จะดีกว่าฉันก็แค่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น เชอะ ยัยนั่นดูยังไงก็ดาวยั่วชัดๆ แบร่~~ คงเพราะเหตุผลนี้ล่ะมั๊ง หนุ่มๆ ถึงได้ติดกันตรึมรุมตอมกันหึ่งเหมือนแมลงวันตอม xxx ( คงรู้ๆกันอยู่) อี๋~~ แหวะ นายผานั่นก็เป็นไปกับเค้าด้วย ทิ้งฉันได้ลงคอ เชอะ! ฉันเพิ่งรู้ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นคุณสมบัติสำคัญของคนเป็นแฟนกัน -_-^ ไม่ต้องรักกันก็ได้ แค่หน้าตาดีก็ผ่านเกณฑ์งั้นเหรอ ? ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงฉันคงต้องยอมรัย แล้วล่ะ....
ยอมรับทั้งน้ำตา .....TT^TT
น้ำตา.....ของผู้พ่ายแพ้
..................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น