คุณหนูตัวร้ายกับนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #5 : เผชิญหน้ากันอีกครั้ง& อ้ากกก ดันกินราดหน้าสูตรพิเศษ

“แชมป์ ชมพู เช ออกมาต้อนรับแขกได้แล้วลูก”

คุณพ่อเรียกพวกเราทั้งสามคน อ๊ายยยยยย จะได้เจอแล้ว จะหล่อมั้ยน้ออ คิกๆ ฉันเดินออกมาจากครัวพร้อมกับ เฮีย และ เช ที่เดิน ลงบันได ฉันเห็นผู้ชายหน้าตาละม้ายคล้ายกับใครคนหนึ่งที่ฉันเคยเห็นมากับผู้หญิงดูเหมือนว่าจะเป็นพี่สาวและเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆคนหนึ่ง   พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ฉันถึงบางอ้อทันทีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

“ไอ่ฉวยโอกาส/ยัยซาดิสม์”

ผู้ชายคนนั้นคือคนที่มาฉวยโอกาสฉันเมื่อวานนี่นา อะ... อะไรนะ ซาดิสม์ งั้นเหรอ นายนี่ว่าฉันซาดิสม์เหรอ อย่างนี้ยอมไม่ได้แล้ว!!!

“อะไรกัน นี่รู้จักกันด้วยเหรอเนี่ย แหม! ดีจังเลย”

“เปล่าค่ะ/เปล่าครับ”ทำไมต้องพูดตามฉันด้วยเนี่ย

“ชมพู ลูกไปทำอาหารให้เสร็จก่อนไป”

“ค่ะ”

“ชมพูทำอาหารเก่งมากเลยน่ะครับ”คุณพ่อหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น

“อ้อเหรอค่ะ แหม ดีแล้วล่ะค่ะ งั้นวันนี้ดิฉันขอฝากท้องที่นี่แล้วกันนะคะ”

“ตามสบายครับ”

อะไรมันจะเฮงซวยขนาดนี้วะ ว่าจะได้เจอคนหล่อๆดีๆสักหน่อย ไหงกลายมาเป็นไอ่ผู้ชายคนนั้นได้เนี่ย สงสัยฉันจะต้องไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ล้างซวยเจ็ดวันแล้วมั้งเนี่ย  หึๆ ได้เวลาแก้แค้นรอบที่สองแล้วทำอาหารเก่งงั้นเหรอ สำหรับนายนะไอ่ฉวยโอกาส ฉันจะทำให้สุดฝีมือไปเลย รับรองมื้อนี้เป็นมื้อที่นายยากที่จะลืม หึๆ

ราดหน้าสูตรพิเศษสำหรับคนที่ฉันจะแก้แค้นครั้งที่สองได้เวลาทำแล้ว หึๆๆ เมื่อทำราดหน้าเสร็จแล้วต้องปรุงด้วยเครื่องปรุงที่ขาดไม่ได้เลย น้ำปลาครึ่งขวด น้ำตาลทรายครึ่งกระป๋อง ไม่อยากใส่เยอะ มันจะเปลือง แค่นี้ก็หมดอร่อยแล้ว

“นั่นไง อาหารมาแล้วเป็นราดหน้าซะด้วย ภูผาเชิญตามสบายนะ”

ชิ ชื่อว่าภูผางั้นเหรอ

“เชิญทานให้อร่อยนะคะ คุณภูผา”

ฉันเน้นประโยคด้านหลัง ยิ้มอย่างอำมหิต หึๆๆๆ

“แล้วคุณชมพู ไม่ทานด้วยกันเหรอครับ”

นายภูเขานั่นยิ้มแล้วส่งสายตาอย่างมีเลศนัย

“ไม่ล่ะค่ะ เพราะว่าดิฉันทานแล้ว”

“อ้าว นี่ลูกทานแล้วเหรอ พ่อไม่เห็นว่าลูกจะทานอะไรเลย”

คุณพ่อนะคุณพ่อ จะมาพูดอะไรตอนนี้เนี่ย หน้าแตกเลย

“ไหนบอกว่ายังไม่ทานไงครับ รึว่าไม่กล้าทานร่วมกับผม”

“ใครว่า ฉันยังไม่หิวต่างหากล่ะ”

“ไม่หิว เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเปล่าๆนะครับ”

“ก็ได้ๆ ฉันทานก็ได้”

ถ้าเกิดว่านายนั่นจับได้ขึ้นมา ฉันจะซวยมั้ยเนี่ย น่าจะรีบวิ่งไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยนะ ฉันจะมายืนอยู่ตรงนี้ทำไมเนี่ย เฮ้อ ทำไมเพิ่งจะมาคิดได้ ระหว่างที่ฉันกำลังตักราดหน้าเข้าปาก จู่ๆนายนั่นก็สลับจานข้าวฉัน

“ผมอยากกินจานข้าวของคุณมากกว่า คงจะไม่เป็นไรนะครับ”

“อ่า..ค่ะ”

อะไรของเขานะ จู่ๆก็มาเปลี่ยนจานข้าวซะงั้นอ่ะ ฉันตักราดหน้าเข้าปาก อะ อุ๊บ  เออใช่

ฉันลืมไปว่าฉันแก้แค้นนายนั่นอยู่นี่นา แหวะๆๆ ยี้ ราดหน้าสูตรพิเศษมันอยู่ในปากฉันแล้ว  แหวะๆๆๆๆ

“เป็นไรไปลูก”

“อ๋อไอเอ้าอ้องอ้ำอะอะ(ขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ)

ฉันจึงรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันทีพร้อมอ้วกเอาอาหารรสที่ไม่พึงประสงค์ออกมา แหวะ

ฉันกินเข้าไปได้ยังไงนะ แถมยังลืมอีกว่ากำลังแก้แค้นนายนั้นอยู่ นายนั่นต้องรู้มาก่อนแน่ๆเลย ถึงได้เปลี่ยนจานข้าวฉัน ว่าจะแก้แค้นสักหน่อยไหงกลับมาโดนตัวฉันซะนี่

ซวยๆๆ และอภิมหาซวยสุดๆ ไม่กงไม่กินมันต่อไปแล้วเข้าไปในห้องดีกว่า  ยี้  ทั้งเค็มทั้งหวาน ฉันจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย รสชาติยังติดปากอยู่เลย แหวะๆๆๆ

“เป็นอะไรไปฮะ ไอ่ชมพู จู่ๆก็วิ่งไปเช้าห้องน้ำ”

“เปล่าๆ แค่....ไม่มีอะไรหรอก”

“มีอะไรบอกกูมาเลย”

“ฉันจะระบายให้เฮียฟังนะแล้วเฮียฟังดีๆนะ”

“เออ”

“ฉันอยากจะบ้าตาย เฮียรู้มั้ยว่าผู้ชายที่มาบ้านเราคนนั้นเราน่ะ เป็นคนคนเดียวกับไอ่ผู้ชายที่มันจูบฉัน แล้วฉันก็จะแก้แค้นโดยการทำราดหน้าสูตรพิเศษนั่น แต่ฉันกลับไปกินซะเอง ฉันโคตรรอภิมหาซวยเลยเฮีย”

“ฮ่าๆๆ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น  กูบอกมึงแล้วไงว่าผู้ชายคนนั้นต้องเป็นเนื้อคู่มึงแหงๆ”

“ไม่ใช่ และไม่มีทางซะด้วย”

“อ้าวไอ่เช มึงกินเสร็จแล้วเหรอ”

“เออ”

“ผู้หญิงคนที่มากับผู้ชายคนนั้นทั้งสวย ทั้งน่ารัก แถม โอบอ้อมอารีด้วย”

“อะไรนะ!! นี่เฮียจะเข้าข้างพวกมันอีกเหรอ”ให้ตายเถอะ เฮียไม่ได้ยินฉันพูดเลยรึไง

“น่ารักที่สุดเลย”ไอ่เฮียทำหน้าเคลิ้มอีก

“เชอะ ถามไอ่เชก็ได้ ไอ่เช ฉันรู้ว่าแกน่ะเกลียดพวกมันใช่มั้ย”

ฉันหันไปถามเช เชทำหน้าเคลิ้มฝันเหมือนเฮียแล้วพูดว่า

“เด็กคนนั้น......น่ารักจัง”