คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กล้าดียังไงมาว่าฉัน อย่างนี้ต้องตายสถานเดียว!!!
“คุณพ่อเรียกหนูมีอะไรเหรอคะ”
“มานี่เลยยัยตัวดี เมื่อวานเราทำอะไรไว้ฮะ ป้าน้อมเค้าบอกพ่อหมดแล้วนะ”
ว่าแล้วต้องเป็นเรื่องนี้ ซวยแล้วฉัน
“ไหนป้าน้อมบอกว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับคุณพ่อไงคะ”
“เอ่อ....คือ”
อ้ากกกกก ถ้าเกิดคุณพ่อโกรธอย่างรุนแรง แล้วใช้ไม้เรียวตีก้นฉัน ก้นฉันไม่บวมเป่งหรอกเหรอ นึกแล้วเสียว
“ไม่ต้องไปโทษป้าน้อมเค้าหรอก โทษตัวลูกเองดีกว่า แสบมากนักนะ พ่อจะทำโทษลูก”
อึ๋ย! ว่าแล้วเชียวจะต้องทำโทษน่ะ ฉันรีบหลับตาปี๋
“พ่อจะทำโทษลูกด้วยการให้ลูกช่วยทำงานให้พ่อในเวลาปิดเทอมครั้งนี้”
หา เอ๋ อะไรนะ 1 2 3 เย้!ไม่ได้ถูกตีด้วยไม้เรียวแล้ว แต่ต้องช่วยทำงาน หง่ะ ฉันมันไม่ได้เรื่องด้วยสิ จะไปรอดเร้อ
“เอ่อ คุณพ่อคะ ชมพูเรียนไม่เก่ง ทำงานไม่ได้เรื่องแถมยังโดนอาจารย์ว่าอยู่บ่อยๆด้วยค่ะ”
“ไม่ต้องมาอ้างเรื่องนั้นเลย พ่อรู้ว่าลูกน่ะสามารถทำได้อยู่แล้ว ลูกจะทำงานรึว่าจะโดนไม้เรียวล่ะ”
“ทำงานค่ะทำงาน”
“ดีมาก ตอนเย็นจะมีแขกมาบ้านเรา เขาเป็นหุ้นส่วนของพ่ออีกส่วนนึง แล้วลูกชายของเขาก็ทำงานกับพ่อด้วย พ่อจะให้ลูกชายของเขามาช่วยลูกอีกแรงนึง”
“ก็ได้ค่ะ”
อย่างน้อยก็มีคนมาช่วยแหละ เขาจะหล่อมั้ยน้า อิอิ ถ้าเกิดเขาหล่อแล้วฉันไม่มีอันทำงานแล้วจะทำยังไงดีเนี่ย ฮู้ววว บ้าแล้วฉัน คิดแต่เรื่องนี้ สงสัยติดมาจากไอ่เฮียบ้าเป็นแน่แท้
“เป็นอะไร ยิ้มอยู่นั่นแหละมีผู้ชายมาขอแต่งงานรึไง”
“ถ้ามาขอแต่งงานก็ดีสิเฮีย” ฉันทำหน้าเพ้อฝันก่อนที่จะพูดว่า “จะบ้าเหรอเฮีย แค่คุณพ่อให้ทำงานเฉยๆ”
“ก็แค่ทำงานทำไมจะต้องทำหน้าหยั่งกับคางคกแต่งงานกับเจ้าชายด้วยล่ะ”
“ใครเป็นคางคก เฮียพูดให้มันดีๆหน่อย”
“ก็มึงไง ยัยคางคก ยังไม่รู้ตัวอีก”
“ถ้าฉันเป็นคางคก เฮียก็ต้องเป็นเขียดแหละ น่าเกลียดไม่แพ้ฉันหรอกนะ”
“อะไรนะ!!! เขียดงั้นเหรอ”
“ก็เออน่ะสิ เฮียได้ยินเป็นแมวน้ำรึไงเล่า”
เอาอีกแล้วไง สงครามปาหมอนเริ่มอีกแล้วครับท่าน เจ็บนะโว้ย ไอ่เฮียบ้า ถูกตรงหน้าอย่างจัง ไอ่เฮียหนิ เดี๋ยวถีบก้นเลย
“ทะเลาะกันอีกแล้วรึไง บอกว่าคนจะนอน”
“แกก็นอนไปสิไอ่เช จะมาอยู่ตรงนี้ทำไม”
“ก็ได้ยินเสียงเหมือนคางคกกับเขียดร้องแข่งกันน่ะสิ เลยนอนไม่หลับ”
“ไอ่เช!! มึงตาย ย้ากกกกกกกกกกก”
ฉันกับเฮียพูดขึ้นพร้อมกันแล้วปาหมอนใส่เชอย่างไม่ยั้งมือ กล้าดีเยี่ยงไรวะ บังอาจมาว่าพี่สาวสุดสวยว่าเป็นคางคก อภัยไม่ได้โว้ยยยย
“โอ้ย พอแล้ว ท่านพี่ทั้งสอง ข้าน้อยผิดไปแล้ว โอ้ย”
“อยากให้พวกข้ายกโทษมั้ย”
“อยากๆๆ จะให้ทำอะไรก็ได้ ข้าน้อยผิดไปแล้ว”
“จะทำอะไรกับมันดีวะ ไอ่ชมพู”
“อืม......คิดก่อน”
“คิดออกแล้ว เอางี้ไอ่ชมพู”แล้วเฮียก็พูดแผนที่จะแกล้งไอ่เช
“ไอ่เช มึงทำตามนี้ เฮ้ยยยย ไอ่เช มันหายไปแล้ว”
เฮียพูดแล้วหันไปที่ไอ่เช แต่กลับพบกับความว่างเปล่าไม่มีร่องรอยของมันเลยสักนิด
“ไอ่เชมันหนีแล้ว”
“ตามไปที่ห้องมัน”
แล้วฉันกับเฮียก็ตามไอ่เชไปที่ห้องมันก็พบกับแม่บ้านที่ชื่อว่า วรรณ อยู่หน้าห้อง
“พี่วรรณ ไอ่เช มันอยู่ไหนคะ”
“เอ่อ...คือว่า”
“มันให้พี่เท่าไหร่”
“ร้อยเดียวค่ะ”
“ผมให้พี่อีกสองร้อย บอกว่าไอ่เชมันอยู่ที่ไหน”
“คุณเชบอกว่า ไม่ให้บอกคุณทั้งสองว่าอยู่ที่ห้องครัวค่ะ”
“ไอ่เช มึงเสร็จกูแน่”
แล้วฉันก็เดินตามหลังเฮียแชมป์ไปที่ห้องครัวก็เห็นไอ่เชหลับอยู่หลังตู้ใส่จาน เฮียจึงสะกิดไหล่มัน มันจึงปัดออกแล้วพูดว่า
“จะมาสะกิดอะไรตอนนี้ คนกำลังหลบยัยคางคกกับ เขียดตัวใหญ่อยู่”
ยัยคางคกงั้นเหรอ อย่ามีชีวิตอยู่เลย
“เหรอออออ”เฮียลากเสียงยาว
“ก็เออน่ะสิ รู้มั้ยว่า เฮ้ย!!!! เฮียกับเจ๊มาอยู่นี่ได้ไง”
ยังไม่ทันที่เชมันจะพูดจบ ก็หันหลังมาพบฉันกับเฮียยืนยิ้มเหมือนเพชฌฆาตพร้อมที่จะเชือดมันได้ทุกเมื่อ
“ไปล่ะคร้าบบบบ”พูดจบมันก็รีบวิ่งฉันกับเฮียจึงรีบวิ่งไล่ตามไป
“จะไปไหน”ฉันวิ่งตามจนถึงห้องโถง ฉันจึงรีบทำตามแผนของเฮียทันที ฉันจับตัวไอ่เชไว้
“เฮียจัดการเลย เอาให้เต็มที่”
แล้วเฮียก็ใช้มือจั๊กจี้ตรงเอวของไอ่เช เชดิ้นไปมาเหมือนไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก
“ฮ่าๆๆ เฮียกับเจ๊อย่า ฮ่าๆๆ จี้ฉันสิ ฮ่าๆๆ โอย”
“แกแสบมากนะ ไอ่เช พวกฉันต้องจี้ต่อไปจนกว่าจะพอใจ”
“โอย อย่า ฮ่าๆๆ มันจั๊กจี๋นะ ฮ่าๆๆ”
“สะใจว่ะ”
“เฮียอย่า ฮ่าๆๆ พอแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“อะไรกัน พวกลูกเล่นกันเป็นเด็กไปได้ เสียงดังไปถึงในห้องพ่อเลย”
“พ่อครับ ฮ่าๆๆๆ ช่วยผมด้วย ฮ่าๆๆ”
“แชมป์กับชมพู ทำไมถึงไปแกล้งเชล่ะ เค้าเป็นน้องเรานะ”
“ก็เป็นน้องไงครับพ่อ ถึงต้องแกล้ง”
“หยุดๆๆ พ่อบอกให้หยุดไง”
ฉันกับเฮียจึงหยุดทันที
“ชมพูไปทำอาหารได้แล้วไป แขกจะมาถึงบ้านเราแล้ว”
“ค่ะๆ”
“แชมป์ก็เหมือนกัน หยุดแกล้งน้องได้แล้ว โตๆกันทั้งนั้น”
“ครับๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ”
เฮียพูดแล้วชี้หน้าเช ครั้งนี้แกรอดเพราะคุณพ่อช่วยไว้นะ
ความคิดเห็น