คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เถียงกับอาจารย์ปรานี มันส์หยด!!
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเก็บคะแนนของภาคเรียนที่สองและแน่นอนมีนักเรียนที่สอบได้คะแนนมากและคะแนนน้อยปะปนกันไป อาจารย์ปรานีซึ่งเป็นอาจารย์ที่เข้มงวดหรือเรียกง่ายๆว่าโหด กำลังแจกคะแนนให้กับนักเรียนอยู่
“ปีนี้มีนักเรียนคนนึงที่ได้คะแนนน้อยที่สุดในห้อง”
อาจารย์ปรานีพูดพร้อมมองไปที่โต๊ะโต๊ะหนึ่งซึ่งมีนักเรียนคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่
“ชลธิชา!!! นอกจากเธอจะสอบได้คะแนนน้อยที่สุดในห้องแล้ว เธอยังมีหน้ามานอนหลับอีกนะ”
เสียงอันแก่ๆและยานๆต้องทำให้ฉันต้องตื่นจากการนอนหลับอันแสนสบาย แต่เอ๊ะ เมื่อกี้ ว่าอะไรนะ
“เมื้อกี้อาจารย์ว่าอะไรนะคะ หนูได้ยินไม่ค่อยชัด”
“ฉันบอกว่าเธอสอบเก็บคะแนนได้น้อยที่สุดในห้องเลยยังไงล่ะ เป็นไง ได้ยินชัดเต็มสองรูหูมั้ย”
“ค่ะ ได้ยินชัดแจ่มแจ้งแดงแจ๋เลยค่ะ”
ฉันพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“เธอนี่นะชอบไปเฝ้าพระอินทร์ตอนที่ฉันสอนอยู่เรื่อยเลย ถึงเรียนไม่รู้เรื่อง พระอินทร์ว่ายังไงบ้างล่ะ”
“พระอินทร์บอกว่าให้อาจารย์เลิกด่านักเรียนสักทีค่ะ”
อาจารย์ด่ามา ฉันก็กวนกลับค่ะ
“เธอนี่มันน่า....”
“มันน่าอะไรคะ มันน่ารักใช่มั้ยล่ะคะ อาจารย์ไม่ต้องชมหนูก็ได้ค่ะ เพราะว่าหนูรู้ตัวดี”
อาจารย์ได้แต่อึ้ง เพราะไม่คิดว่าลูกศิษย์อย่างฉันจะต่อล้อต่อเถียงกับแกได้ถึงขนาดนี้
“ตอนเย็นหลังเลิกเรียนไปพบฉันที่ห้องพักครู”
อาจารย์แกเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป เพื่อนๆในห้องเรียนมองฉันอย่างทึ่งๆ ไม่ต้องมองอย่างงั้นก็ได้นะ
ฉันรู้ว่าฉันน่ะสวย
“ชมพู แกสุดยอดเลยขอบอก”น้ำหวานเพื่อนสนิทของฉันเดินมา
“สุดยอดในความสวยใช่มั้ยแก”
“แกก็คิดแต่เรื่องนี้นะ ฉันหมายถึงสุดยอดในความกล้าไงล่ะ ไม่เคยมีใครกล้ากวนประสาทอาจารย์แกเลยนะเว้ย”
“มีฉันคนนึงแหละที่กล้า”
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
“ชมพู เป็นไงมั่งวะ อาจารย์แกว่าอะไรบ้าง แล้วนี้แกอยู่ครบสามสิบสองมั้ยเนี่ย”
“อาจารย์แกไม่ได้ว่าอะไร กลับให้คะแนนฉันเพิ่มอีกนะ”
“เฮ้ย!!!เป็นไปได้ไงวะ”
“เป็นไปแล้วเว้ย อาจารย์เค้าบอกว่าไม่เคยไม่ใครกล้าพูดกับแกขนาดนี้ซึ่งถือว่า ฉันมีความกล้าพอสมควรอาจารย์แกก็เลยเพิ่มคะแนนพิศวาสให้ฉัน”
“ฟลุ๊คว่ะ”
“คนสวยย่อมฟลุ๊ค ฮ่าๆๆ”
“เออๆ”
ไม่นึกว่าความกล้าของฉันจะเอาชนะ อาจารย์ปรานีได้ โฮ่ๆๆ (นางเอกหลงตัวเองจังวุ้ย) เอ๊ะ! นั่นรถลูกน้องของคุณพ่อนี่นา หลบตรงพุ่มไม้นั้นก่อนดีกว่า ขี้เกียจกลับบ้านเร็วชะมัด ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนสักหน่อย
“เมื่อกี้ยังเห็นคุณหนูอยู่เลย หายไปไหนซะแล้ว” ชายชุดดำลงมาจากรถแล้วมองไปรอบๆ
“นั่นสิ ไวปานกับลิง”
หน็อย! ไอ่พวกลูกน้องกระจอกเอ้ย กล้าดียังไงมาว่าคนสวยอย่างฉันเหมือนกับลิง เดี้ยะ! กลับไปจะให้คุณพ่อไล่ออกให้หมด ฉันจึงหยิบก้อนหินก้อนน้อยๆที่อยู่ข้างๆพุ่มไม้ขว้างใส่พวกลูกน้องสองคนนั้น
“โอ๊ย! ใครขว้างอะไรมาวะ” ฉันอดนึกขำไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ” ฉันดันเผลอหัวเราะ
“เฮ้ย!!!นี่มันเสียงคนหนูนี่นา เสียงมาจากพุ่มไม้นั่น รีบไปเร็ว”
ยังไม่ทันที่ฉันจะหนีหรือพูดอะไร ก็ถูกสองคนนั้นลากไปแล้ว ฉันอยากไปเที่ยวน้า ใครก็ได้ช่วยคนสวยที
ฉันมาถึงบ้านพร้อมกับสองคนนั่น
“แสบมากเลยนะเรา พ่ออุตส่าห์ส่งคนไปรับ ลูกยังเอาก้อนหินไปขว้างใส่เขาอีก”
ฉันหันไปจ้องหน้าสองคนนั้นทันที เขาจึงรีบก้มหน้า หน็อย! ฟ้องคุณพ่อเรอะไอ่หน้าลิง
“โถ่!คุณพ่อขา ชมพูก็อยากไปเที่ยวบ้างนี่คะ คุณพ่อเล่นส่งคนมารับชมพูทุกวัน ไม่ให้ชมพูออกไปไหนเลย ทำหยั่งกะชมพูเป็นนักโทษเลยค่ะ” ฉันวิ่งแล้วสวมกอดพูดออดอ้อนอย่างเต็มที่
“ลูกก็บอกคนของพ่อสิ เขาพาไปได้ทุกที่แหละ”
“ทุกที่แน่นะคะ”
“จ๊ะๆ”
“ก็ได้ค่ะ งั้นชมพูไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
ถ้าไปได้ทุกที่ก็ดีน่ะสิ พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ซะด้วย จะไปเที่ยวไหนดีน้า คิดออกแล้ว เหอะๆๆๆๆ(เสียงหัวเราะแฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมจัด)
ความคิดเห็น