คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
เพล้!!
ผมไ้ยินเสียที่ห้อรัว ึรีบวิ่ไปู ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมโรธมา ลู่หานที่ัวฟ้ำมีรอยบที่ใบหน้าผมเผ้ายุ่เหยิ
แบฮยอนำลัะพู แ่ลับถูมือหนาอผู้เป็นพ่อบนล้มล
"เฮอะ!! ทำไมุพ่อไม่ิะฟัผมบ้า!! ทำไมถึเ้า้าแ่มัน!!!" แบฮยอนพูออมา้วยวามน้อยใ
ผมเห็นแบฮยอนำลัพยายามลั้นน้ำาเอาไว้ไม่ให้ไหล แ่มันไม่ไู้น่าสสารสันิ มันูน่าสมเพ
"เพราะแมัน็เลวเหมือนแม่แ!! ันเลียแ!! และำเอาไว้้วยอย่ามาเรียันว่าพ่อ!!" ำพูาผู้เป็นพ่อไ้ทำลายหัวใอแบฮยอนให้แเป็นเสี่ยๆ
"ันไม่นึเลย ว่าเรื่อที่ลู่หานเล่าะเป็นวามริทุอย่า" ผมพูออไปพร้อมับสบาแบฮยอน
ลู่หานไ้เล่าให้ฟัว่าแบฮยอนอยลั่นแล้ลู่หานมาั้แ่วันที่แม่และลู่หานเ้ามาอยู่บ้านหลันี้ และวันนี้ผม็ไ้เห็นับาวันมันเป็นเรื่อริ
"แรีบมาอโทษลูันเี๋ยวนี้!!!" เสียะอทำให้แบฮยอนใไม่น้อย
"ผมไม่อโทษ ผมไม่ไ้ทำอะไรผิ" แบฮยอนพูออมายิ่ทำให้ผมโรธว่าเิม ผมะไป่อว่าหรือทำร้ายแบฮยอน็ไ้แ่นในอ้อมแนอผมอยห้ามเสมอ ผมึ้อทน
"เฮอะ!!ยินี้วยนะที่นะ้วยวิธีสปรแบบนี้" แบฮยอนพูออมาและึ้นห้อไปโยไม่สนใำ่าทอาผู้เป็นพ่อและแม่เลี้ย
ถ้านายทำอะไรนที่ันรัอีันไม่ปล่อยนายไว้แน่ บยอนแบฮยอน
End part chanyeol
ปั!!!
เสียปิประูัสนั่น ภายในห้อมีแ่วามเียบ และมีเสียร้อไห้้วยวามน้อยใ
"ฮึ ฮือ ฮือ"เสียร้ออแบฮยอนเ็มไป้วยวามเหนื่อย และวามรู้สึน้อยใ นแบฮยอนเผลอหลับไป
'แบฮยอนแม่รัลูนะ'
'รับแม่ ผม้รัแม่ รัุพ่อ้วย' เสียอเ็น้อยพูึ้น้วยวามไร้เียสา
'แ่พ่อเ้าไม่รัแม่แล้ว' สีหน้าอผู้เป็นแม่เศร้าลอย่าเห็นไ้ั
'รับ??' เ็ัวน้อยพูึ้น้วยวามสสัย
'ถ้าุพ่อรัแม่ ุพ่อ็ไม่พานอื่นมาอยู่ในบ้านอเรา' ผู้เป็นแม่พู้วยน้ำเสียที่เ็บปว
'แม่รับ เราอยู่ัน สอแม่ลู้ไ้นะรับ' เ็น้อยพูแล้วหันไปยิ้มให้ผู้เป็นแม่
'แม่.....อโทษ'
เฮือ!! ผมสุ้ื่นเพราะฝันเมื่อี้มันือวามทรำที่โหร้าย ผมูนาฬิาที่อนนี้บบอว่าเป็นเวลา 6 โมเ้า ผมึรีบแ่ัวเพื่อะไปมหาลัย
"ไแบ เฮ้ย!!ทำไมหน้าแ... แล้วาแทำไมบวมนานี้วะ" เสียใอเพื่อนทำให้แบฮยอนที่ำลัเหม่อไ้สิ
"ใเย็นไอเิน แล้วลมึไปโนอะไรมาวะ แถมมึ็เินแปลๆ าเ็บหรอวะ"
"เอ่อ....ือ" แบฮยอนำลัะบอให้เพื่อนทั้สอไ้ฟั
"เร็วิ ลมันไปทำไรมา ูะไป่อยมันให้ว่ำเลย "
"ใเย็นไอฮุนมึ็ร้อนไม่่าาูเลย "
"เออๆ โทษๆ "
พูเสร็เพื่อนทั้สอ้มา้อผมเพื่อที่ะเอาำอบ
"พอีูทะเลาะับพ่อ ส่วนาูเินเหยียบเศษแ้วเยๆเว้ย " ผมพูออไป้วยสีหน้าเรียบเย
"ทะเลาะเรื่อ??ถ้าใหู้ทาย ไอลู่??"เินถามอย่าเอาเรื่อ
"เออ" ผมอบโยที่ไม่ไ้มอหน้าพวมัน
"ไปเรียนเหอะพวมึ เี๋ยวสาย" ผมพูัเพื่อที่ผมะไม่้ออบำถามอะไรพวมันอี
15.35
"แบืนนี้ไปผับป้ะ" ไอฮุนถามผม้วยวามื่นเ้น
"ไม่ไป!!"ผมอบแบบไม่ิ
"มึะถามมันทำไมวะ ยัไมัน็ไม่เยไป"
"เผื่อมันไปไ โถ่ หุบปาไปเลยเิน"
"ั้นูลับ" ผมพูออมาเพราะ้อรีบไปทำาน่อ
"เออๆลับีๆ"
เมื่อผมทำานเสร็ึรีบลับบ้าน เพราะผมไม่อยาลับบ้าน่ำแ่ยัไ็ไม่เยมีนถามถึอยู่แล้วนอาป้านม เฮ้อ เหนื่อยะมั
บ้านบยอน
"ลับมาแล้วหรอ!!"
ุบ เสียอระเป๋าเสื้อผ้าอบยอนแบฮยอนไ้ถูโยนลมาน้าวอระัระาย
"แออไปาบ้านหลันี้ะ"เสียอแม่เลี้ย ที่ยืนยิ้มสะใอยู่ับลู่หาน
"ุไม่มีสิทธิมาไล่ผม!!" ผมะโนออไป้วยวามโรธ
"แ่ันมีสิทธิ" เสียอเ้าอบ้านพูออมา้วยน้ำเสียเย็นา แบฮยอนรู้สึเสียใที่ไม่เึยเห็นวามีอเ้าเลย เลียผมับแม่นานั้นเลยหรอ
"ออไปะ นี่เิน่าเลี้ยู อย่ามาให้ันเห็นหน้าอี" ผู้เป็นพ่อพูเสร็ึรีบึ้นห้อไป้วยไม่ไ้เห็นเลยว่าแบฮยอนอนนี้ำลัร้อไห้อยู่
แบฮยอนเ็บระเป๋า และรีบออาบ้านไป
"ฮัลโหล เิน ูอไปอยู่ับมึสัพั"
"ห๊ะ ทำไมวะ" ผมเียบลไม่อยาเล่าเพราะมันทำให้ผมอยาะร้อไห้อีรั้
"เออๆอยู่นานแ่ไหน็ไ้เว้ย" เหมือนรู้ว่าผมเป็นอะไรมา
"อบในะเว้ย ่วยหาห้อใหู้้วยนะ อนโมึอ่ะ"
"มีห้อว่าอยู่ห้อหนึ่ แ่มันมีรูมเมทว่ะเอามั้ยแบ"
เินถามแบเพื่อให้แน่ใว่าแบะเอาห้อนี้
"เออๆ อบใมา " ผมวาสายแล้วรีบไปที่อนโเินทันที
เมื่อผมมาถึผมึรีบึ้นห้อ แ่็ไม่พบรูมเมทอีน เฮ้อ
ื ื ื
หน้าออโทรศัพท์ไ้แสื่ออนที่โทรมา 'โอ เฮุน'
"ฮัลโหล" แบฮยอนพูออไป้วยน้ำเสียอ่อนเพลีย
"แบ ไปผับับพวูป่าว ไปลายเรีย"
"เฮ้อ ไป็ไป"ผมอบออไป เพราะผมอยาลายเรียถึแม้ะไม่เยไปผับ แ่ผม็ไม่ใ่เ็น้อยที่ะไม่รู้ว่าสถานที่นั้นืออะไร
"ผับ XXX มึมาเอไ้ใ่มั้ย"
"เออ ูไปเอไ้"
แบฮยอนหนูแน่ใหรอว่าะไปผับ ะเออะไรีน๊า ถ้าเธอ่วยอมเม้นันที ะอบุมาๆน๊า อบุที่ิามน๊า
ความคิดเห็น