ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ยูคไม่ชอบนิ ครับ 100%
หลัาที่เบีเอแบมแบมวันนั้น อนนี้็ผ่านมาแล้ว 3 วัน เบียัไม่มีเวลาว่าพอที่ะนัเลี้ยแบมแบมหรือแม้แ่ไปรับโนราทีุ่หมอยอแโทรบอว่าโนราเป็นปิแล้วสามารถมารับไ้เลย เายัอฝาโนราไว้ที่ร้าน่อนถือโอาสให้โนราอยู่เฝ้าแม่แมวในอนาอเา เพราะ่วนี้เา้อ้อมเพื่อลแ่ไหนะหานัสืบเพื่อามหานที่อยู่ใน่าวับบีไอ้วย ึเาให้เฮยอหาให้
"ไเราูเหนื่อยๆ นะ พัผ่อนบ้าสิ เี๋ยววันแ่ริะแพ้เอาไ้นะ อย่าประมาทเียวละ" เฮยอพูแวแลมเป็นห่วเป็นใย เมื่อเห็นน้อายนสนิทมานั่หน้าาเหนื่อยเหม่อลอยอยู่บนโฟาภายในห้อทำานอเา หลัาไป้อมมา และมาุยรายละเอียเรื่อรถที่ะลแ่เสร็
"ผมโอเรฮยอ แ่ิอะไรนิหน่อย"เบีอบลับพี่ายนสนิท
"เอ่อ นี่นัสืบที่แให้หา ันะนัให้แุยรายละเอียับเานะ แว่าวันไหนหรือแะโทรุย่อนเห็นไม่่อยว่านิ"
"ผมว่าพรุ่นี้่วเ้านะฮยอ ผมอเบอร์ิ่อเา่อนละันรับ"
"เอานี่นามบัรเา เาเป็นเพื่อน้นเอ ื่อึฮุน เป็นนัสืบที่เ่ไ้านเร็ว แถมยัรับานยาอี่าหา นี่ันนัมาให้นายไ้เพราะเป็นเพื่อนันมายาวนาน" เพูอวสรรพุอนัสืบเพื่อนัวเอให้ฟั
"อบุมานะฮยอ ที่่วยเหลือผมลอ"
"เอาน่า ยัไัน็มอนายเหมือนน้อายแท้ๆ นหนึ่" เอบลับพร้อมบไหล่เบีเบาๆ
.
.
.
ร้านรับฝาสัว์เลี้ยอแบมแบม
"ยูยอมรับ ลับบ้านัน"แบมแบมเรียร้านายที่เอาเ้าสุนััวสีำๆ พันธุ์มอสทีส พมาเล่น้วย
"อาแบมรัม ยูอยาไ้ัวนี้ไปไว้ที่บ้านเราไ้ไหมรับ" ยูยอมหันมาบอน้าัวเอพร้อมสายาอ้อนวอน
"เ้าัวนี้เามีเ้าอแล้วนะยู เอาลับบ้านไม่ไ้รับ" แบมอบหลานายอย่าอ่อนโยน
"ั้นหรอรับ ยูรู้สึอบมันมาๆเลย"ยูยอมทำเสียอ่อน
"ไปรับลับบ้านันไ้แล้ว ุป้ามินอาำลัทำับ้าวไว้ให้ ลับไปถึะไ้ทานร้อนๆอร่อยๆ"
"ั้นลับบ้านันรับ ไป่อนนะเ้าหมาน้อย"ยูยอมเอ่ยลาพร้อมลูบหัวเ้าหมาน้อย่อนลุเินเพื่อลับบ้านับแบมๆ
"สวัสีรับ ร้านเรายินีอนรับ"เสียวอนพิลเอ่ยอนรัลู้าทันทีที่ประูเปิ
"สวัสีรับ ไม่ทราบุแบมแบมอยู่รึเปล่ารับ" เบีทัทายพร้อมับถามหาเ้าอร้านทันที
"เอ่อ ไม่ทราบว่า..."วอนพิล
"อาแบมรับ พรุ่นี้เ้าหมาน้อยนั้นยัอยู่ที่ร้านไหม ยูอยามาหามันอีนะรับ"เสียยูยอมถามแบมแบมะเินลาบันไั้นสอ เมื่อเบีไ้ยินเสียเ้าเ็นั้นเา็หันไปทา้นเสียทันที
"พรุ่นี้ยูมีเรียนพิเศษนี้รับ เรา้อไปเรียน่อน แ่ถ้ายูออยามาริๆ หลัเรียนเสร็็มาไ้ เี๋ยวอาให้ลุมินุนไปรับเนอะ"แบมแบมบอหลานายพร้อมลูบหัวอยาเอ็นู
"สวัสีรับ ุแบมแบม"เบีเอ่ยทัทายเ้าอร้าน้วยน้ำเสียที่นุ่มนวนพร้อมสายาแปลๆที่มอแบมแบม ยูยอมไม่อบเลยสายาแบบนั้น เหมือนอยาะลืนอาแบมอเาลท้ออย่านั้น
ที่บ้านอแบมแบม
ในเวลารับประทานอาหารเย็นเวลาปิ แ่ไม่ปิเสียทีเียวรที่มีแหน้าาไมุ่้นเยในสายาอแม่บ้านอย่าป้ามินอามานั่ร่วมโ๊ะับเ้านายทั้สอ้วย
"ป้ามินอา เอ่อป้า...มินอารับ ่วยหยิบ้อนส้อมอันใหม่ให้ยูยอม้วยนะรับ" วันนี้อาแปลาเิมนิหน่อยรที่มีุแบอมมาร่วมทานอาหารเย็น้วยน เพราะอีฝ่ายับรถมาส่เาและหลานายเนื่อารถอเามีปัหา อีฝ่ายึอาสามาส่และเรียนมาูและเอารถไป่อมให้ ป้ามินอาเอ็ูแปลใที่มีุแบอมมาร่วมโ๊ะ้วยเห็นแอบยืนมอายหนุ่มนานทีเียว เา้อเรียอยู่สัพัให้ป้ามินอาไปเอา้อนส้อมอันใหม่ให้ยูยอม เพราะยูยอมเผลอทำหล่นพื้นไป ปิที่บ้านเาไม่อบพาใรมาเพราะรัษาวามเป็นส่วนัวอหลานและัวเอ้วย
"อ่อ ไ้่ะ รอสัรู่นะะุหนูยู"ป้ามินอาเมื่อไ้สิึอบรับและรีบเินไปเอามาให้ เพราะมาแ่สสัยพิาราหน้าแที่มาบ้าน
"ุแบอม ทานไ้ไหมรับ อาหารอาะออเผ็ เพราะผมเป็นนไทยเลยอบอาหารรสันิหน่อย"
วันนี้ป้ามินอาเรียมอาหารเย็นให้เาสออย่า อย่าแฮมุนทั ้มยำุ้ ึ่แฮมุนทัและ้มยำุ้เป็นอาหารทะเลและรสาิเผ็ัานทัู้่ ไม่รู้ว่าอีฝ่ายทานไ้รึเปล่า ส่วนยูยอมป้ามินอา็เรียม ไ่เียว ใส้รอแฮม และุปสาหร่ายไว้ให้้วย
"ทานไ้รับ อย่าแฮมุนทันี้เป็นอโปรผมเลยรับ ผมเอ็อบทานุปเผ็ๆ มันทำให้สื่นีนะรับ"
"อ่อ รับ ั้นทานให้เ็มทีไม่้อเรในะรับ"
"แล้วุลุเยลอทานเผ็ออาหารไทยไ้ไหมรับ นี้อย่านี้้มยำุ้น้ำ้น ป้ามินอานี้อุส่าห์เรียนมาเพื่อทำให้น้าแบมแบมเลยนะรับ" ยูยอมที่นั่เียบอยู่ร้ามับุแบอมพูึ้นมา สสัยอยาแล้อีฝ่ายให้ลอทาน้มยำุ้รสาิสมุนไพร่าๆอไทย นเาหลีแท้ๆ บาส่วนะไม่่อยอบเหมือนอย่ายูยอมเอูไม่อบเยลอิมรั้หนึ่และไม่แะอีเลย
"นายเยทานหรอ เห็นทานแ่อาหารเหมือนในโรเรียนอย่านั้น"แบอมที่ถูยูยอมถามเหมือนท้าทายึถามลับเ้าเ็ยัษ์
"ผมเยทานแล้ว แ่ไม่อบั้หา ไม่เื่อถามน้าแบมู" ยูยอมอบลับพร้อมยืออวว่าัวเอเยทานมาแล้ว
"นี่ ่ะุหนูยู ทานให้อร่อยนะะ" ป้ามินอายื่น้อนส้อมให้เ้าเ็ุ่มาม
"อบุรับ ป้ามินอา"
"หึ ยูยอมเยทานแล้วละรับ แ่รั้เียวแล้วไม่ยอมทานอีเลย เาอบอาหาร่าย ๆ อย่า้าวผั ใส้รอ ไ่าว ไ่ทอ นัเ็ไ่หรือไม่็เนื้อย่านะรับ"แบมแบมยิ้มำเล็น้อย เมื่อนั่ฟัทั้สอนอยู่ ึเลือะอธิบายใหุ้แบอมฟั
"หึ หรอรับ" แบอมเอ็ยิ้มำเมื่ออีฝ่ายเล่าเรื่อหลานายให้ฟั ูเมนูที่ฟัมานั้นไม่่อยมีผั เ้าเ็ยัษ์นี่อบทานอาหารเหมือนอาหารเ็ในโรเรียน
"ไม่อบทานผัแบบนี้ ระวัะท้อผุเอานะ"
"ลุไม่้อห่ว ผมทานผลไม้ ับบวิามินที่อาแบมให้ทานอยู่ ไม่ท้อผุแน่นอน" เมื่อาลุนั้นเอ่ยเือนเาอย่าับเาไม่รู้ เาึเผลออบลับเสียันิหน่อย ริๆเารู้ีว่าไม่ทานผัท้อะผุาแร่ธาุวิามิน เพราะอาแบมอเาพูเือนเาลอทั้ยัพยายามให้เาทานผั แ่เาไม่อบและไม่ยอมทาน อาแบมึหาวิธีอื่นือให้เาทานผลไม้แทนและวิามิน
"ยูยอมรับ..."อาแบมุยูยอม้วยน้ำเสียนิ่ๆนทำให้หลานรัอย่ายูยอมเลือที่ะหันมาั้ใทานอาหารเียบๆีว่า
"ทาน้าวัน่อเถอะรับ"เมื่อุหลานรัเสร็ึหันมาวนอีฝ่ายทีู่เหมือนะอบมีปามีเสียหยอล่อับยูยอม ึ่ยูยอมเอ็เหมือนัน ถ้าเิปล่อยให้่อล้อ่อเถียันอยู่อาหารืืหมแน่ๆ
.
.
.
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น