คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : JB BAMBAM
เวลาบ่ายสอ ร้าน COFFEE BY KANPIMOOK
“สวัสีรับ ร้านเรายินีอนรับรับ” วีอนรับลู้าเ่นเย
“เินั่่อนรับ รับอะไรีรับ”วีเอาเมนูมาให้ลู้า
“มาร์ฮยอ ทำไมพาผมมาร้านาแฟอะ”
“ถามแปลนะเบี มาร้านาแฟ็้อมาื้อาแฟไ ร้านนี้นอาาแฟ็ยัมีนมอหวานอร่อยๆอีมามายเลยนะ ”
“แ่ฮยอ พวเราเพิ่ทาน้าวันไปนะ แล้วผม็่วแล้วนะอยาลับไปนอนแล้วนะ”
“แปบเียวนะเบี ันแ่ะื้อลับบริษัทนะเอาไปฝาพ่อไ พ่ออบอเมริาโน่ร้านนี้มาเลย”
“ออเมริาโน่ ับ็อเ้ สั่ลับไปนะรับ”มาร์สั่าแฟแล้วส่เมนูืนให้วี
“นายลอไหมเบีร้านนี้อร่อยทุอย่าเลยนะ ”
“ไม่รับผมอยาับไปนอน ไม่ื่มาแฟีว่ารับ ไว้วันหลันะรับ นี่ผมอไปนอนที่ห้อฮยอ่อนนะ”
“ุแบมแบมอยู่ไหนอ่าเโฮปฮยอ” ยอแถามเโฮป
“มีไรหรอรับ ุยอแ ” เโฮปถามยอแลับ
“ไม่มีไรหรอเโฮปฮยอ แ่ผมะถามแบมแบมเรื่อแมวัวนั้นนะ เอ่อ่าเถอะฮยอไม่รู้หรอ ผม้อารุยะแบมแบม่อน”
“แบมแบมอยู่ั้นสอนะยอแ เียวแบมแบมำลัลมานายรออยู่นี้แหละ” ินยอเ้ามาอบำถามยอแแทนเโฮป
“เบี ร้าน้าๆมีสัว์เลี้ย้วยนะรู้สึว่าะรับูแลสัว์เลี้ย้วยนะ ลอเ้าไปูไหม”
“ไม่อะ มาร์ฮยอ อยาไปูนะแ่วันหลันะผมอยานอนแล้วนี้ ”
“เฮ่อนายนี่นะเบี ี้เาริๆเลย”
.
.
.
“รับาแฟสัแ้วไหมละรับุยอแ” อุถามยอแะอเมริาโน่อยู่
“ั้นผมอล้าเ้ร้อนแ้ว เ้สเอเบอรี่ีสิ้นนะ”ยอแส่ยิ้มให้อุหลัาสั่อินไป
“ไปนั่รอ่อนนะยอแ เียวันเอาเ้ไปให้”ินยอบอ
ะยอแเินมาหาที่นั่ ็ราสายามอหาโ๊ะที่ว่า “มาร์ฮยอ”
“อ้าว ยอแ”
“ฮยอนี่ว่ามาทานาแฟ้วยหรอรับ 555”
“นี่ยอแ นายวนันหรอ”มาร์ถามออไป้วยน้ำเสียที่่าาารุยะเบี นเบี้อสัเุอาารมาร์ฮยอที่มีน้ำเสียื่นเ้นแปลๆ
“ ผมล้อเล่นนะรับ เราไม่เอันนานเลยนะรับฮยอ”
“อืม แล้วนายไม่ทำานหรอ ถึมาินาแฟอนบ่ายสอว่านี้”
“ทำสิรับ แ่านผมนะยืหยุ่นไ้นะ แล้วทำาน็อยู่้าๆร้านนี้อ่ารับ ผมเลยแวะมาื่มาแฟบ่อยๆ”
“อ๋อ ั้นานนาย็อยู่ร้านรับฝาสัว์เลี้ยนะสิ อย่าบอนะว่าเป็นเ้าอร้านนะ”
“ป่าวรับ รับผมเป็นแ่พนัานทำานที่นั้น ไม่ใ่เ้าอหรอรับ” เบีนั่มอพี่ายัวเอุยะไอ้หน้าี๋นี้อยู่นานและ็บออยาลับไปนอน ไอ้ี๋นี่็วนมาร์ฮยอุยอยู่ไ้ แ่พี่เรา็หน้าบานที่ะุยะเา่ออี
“เฮ้อ…”เบีถอนหายใยาวๆัๆให้ทั้สอไ้ยิน น้อหันมามอ
“อ้าว..ยอแนายยัหาที่นั่ไม่ไ้อีหรอ” ินยอถามยอแพร้อมับยเ้ที่สั่ไว้มาให้
“ินยอฮยอ ไ้แล้วหรอรับ”ยอแถามพร้อมหันมามอินยอ
“เอ่อ ฮยอนี้มาร์ฮยอเป็นรุ่นพี่อนผมอยู่ม.้นรับ ส่วนนี้ินยอฮยอรับเป็นเฟนมหวานอร้านนี้รับ ”
“สวัสีรับ ยินีที่ไ้รู้ัรับ”ินยอยื่นมือไปับับมือมาร์พร้อมโ้ให้ มาร์็ยืนึ้นพร้อมโ้ให้เ่นัน ินยอและยอแมอไปทาเบี
“อ่อ นี้น้อายผมรับ เบี” มาร์แนะนำเบี็โ้ให้ทัสอนพร้อมพู
“สวัสีรับ ยินีที่ไ้รู้ัรับ”
“ยอแนายะนั่ไหนอ่า ันถือเ้นานแล้วนะ”หลัาแนะนำันเสร็ินยอ็เริ่มบ่นยอแ
“นั่ับัน็ไ้นะยอแ เียวันเลี้ยนายเอ” มาร์วน
“ไม่เป็นไรรับฮยอ ผมนะทานทุอย่าที่นี้ไ้ฟรีรับ”
“อ้าว ั้นหรอ นายเป็นเ้าอร้านนี้หรอหรือมีแฟนเป็นเ้าอร้านนะ ” มาร์รีบพูอย่าใ
“555 ป่าวหรอรับเ้าอร้านนะใี และยัเป็นเ้านายผม้วย”
“เอาเ้ผมไปวาไว้โ๊ะนู้น เลยรับินยอฮยอเียวผมามไป”
“ยอแฮยอ มานานรึยัรับ” แบมแบมลมาาั้นสอ็ราสายามอหายอแ และเินเ้าไปหายอแ
“แบมแบม มาพอีเลยันมีนที่อยาะแนะนำให้รู้ันะ”ยอแหันมามอทาแบมแบม
“มาร์ฮยอ นี่แบมแบมเป็นเ้าอร้านนี้และร้าน้าๆรับ ส่วนนี้มาร์ฮยอเป็นรุ่นพี่อันอนมอ้นนะ”หลัาแนะนำเสร็มาร์และแบมแบมโ้ให้ัน
“สวัสีรับ ยินีที่รู้ัรับ ร้านเรายินีอนรับรับ”แบมแบมยิ้มให้อย่าใี
“สวัสีรับ ยินีเ่นันรับ”มาร์อบ
“เอ่อ แล้ว”มอมาทาเบีที่อนนี้มอหน้าแบมแบมเหมือนมีอะไริหน้าเาอยู่
“อ่อ นีุ่เบี น้อายมาร์ฮยอนะ”ยอแมอไปทาเบีที่ำลั้อแบมแบมเหมือนโนมน์สะ ึแนะนำให้แบมแบมรู้ั
“สวัสีรับ ” แบมแบมล่าว่อนะยื่นมือให้เบี
“อ่อ รับยินี” เบียื่นมือไปับแบมแบม แบมแบมส่ยิ้มมาให้เบี มือแบมแบมอุ่นัเมื่อเบีสัมผัส นุ่ม้วย ส่วนหน้าา็หน้าิน เอ้ย…น่ารัผิวเนียนนุ่มหน้าใสๆาโรูปร่า็ เอ่อ สวยว่าผู้หิบ้านเสียอีละ นี้ผมเป็นผู้ายนะแ่ะบรรยายหน้าาอนื่อแบมแบมให้ฟัเยๆ
“เอ่อ…นี่สั่อะไรทานหรือยัรับ” แบมแบมถามทั้สอนที่เพิ่รู้ั
“สั่แล้วรับ ใล้ะไ้แล้ว” มาร์อบ
“อ่อ…รับั้นามสบายนะรับ ว่าแ่ยอแฮยอมาหาผมมีเรื่ออะไรหรอรับ”แบมแบมละสายาามาร์มอมาที่ยอแไม่ไ้สนในื่อเบีแม้แ่น้อย
“เอ่อ…ฮยอเือบลืมแล้วว่ามาหาแบมเรื่อแมวัวนั้นนะ”
“แมวัวที่เป็นสายพันธุ์ไทยวิเียรมาศัวสีเทาๆที่เราเออนฝนเมื่อสามสี่วัน่อนนะ”ยอแเอ่ย่อะที่เบีแอบฟัอยู่
“ฮยอะมาถามว่าแบมะทำยัไ่อถ้าแมวัวนั้นหายีแล้ว แบมะเลี้ยไว้เอหรือะประาศามหาเ้าอ”
“แบมแบมว่าะประาศามหาเ้าอีว่ารับ เพราะมันิถึเ้าอแน่ๆเ้าอมันไม่่าัน ถ้าแมวัวนั้นหายี็เอเ้าอพอีเลยนะรับ ”
“แมวพันธุ์นี้ในเาหลีมีไม่ี่ัวหรอ ะเอเ้าอมันเร็วๆนี้”
ะเียวันที่แบมแบมับยอแำลัุยันเรื่อแมวอที่มาร์สั่ไว้็ไ้พอีแ่เมื่อมาร์ำลัะไปลาทุนลับ
“มาร์ฮยอลับ่อนเลยนะผมมีธุระนะ ”เบีเอ่ยออไป่อนะรีบวิ่ออไปนอร้าน
“นี่นายะรีบไปไหน ไอ้น้อนนี้”มาร์สบถออมา่อนะเินไปลายอแับแบมแบมลับไปทำาน่อ
“เอ่อ…ยอแุแบมแบมผมอัวลับ่อนนะ”
“ไว้ร่าวหลัเอันอีนะรับ บ๊าย บาย นะรับมาร์ฮยอ”ยอแเอ่ยและโ้หัวให้มาร์เ่นเียวับแบมแบม
ร้านรับฝาสัว์เลี้ย
เบีวิ่เ้ามาอย่ารีบเร่หยุยืนอยู่หน้าร้าน และ้าวเินเ้าไปในร้าน
“สวัสีรับ ร้านเรายินีอนรับรับ ” เบีหันมามอหน้าพนัานอร้านามเสีย
“ ือผมมาามหาแมวนะรับ แมวที่เป็นพันธุ์วิเียรมาศนะรับัวสีน้ำาลเทาๆผมไ้ยินว่ามีนเออยู่ที่ร้านนี้ ” เบีอธิบายวาม้อารให้พนัานฟั
“เอ่อผมะแน่ใยัไ้ไรับ ว่าุเป็นเ้าอแมวัวนั้นนะรับ”
.
.
.
.
.
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น