คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอม
เ้าวัน่อมา
หิสาววาสีไ่มุผิวาวั่หิมะที่ื่นึ้นมาเรียมัวแ่เ้าเรียบร้อยแล้ว หิสาวเินถือระเป๋าใบให่สอใบมายืนรออยู่หน้าฤหาสน์ามที่หมายเียนไว้ว่าะมีนมารับัวเธอเอ
เธอยืนพูุยับบิาสัพั็มีรถยน์ที่เ็มเปี่ยมไป้วยพลัเวทย์ลอยมาอยู่และอลที่หน้าฤหาสน์ พร้อมับมีายุลุมสีเทาลมาารถหนึ่นมายระเป๋าอเธอไปไว้หลัรถและเินไปเปิประูรลาและเิเธอเ้าไป
หิวาสีไ่มุเินเ้าไปในรถและนั่ลอย่าสุภาพเรียบร้อย านั้นายุลุมสีำ็เินไปที่ึ้นรถรนับานั้นรถ็ลอยึ้นไปบนฟ้าและเลื่อนไปั่ไวแส รอบนอหน้า่าที่ล้ายเลื่อนไหวอย่ารวเร็วและสัพั็ปราวิวภาพ้านนอ
ฮินาะมอรนอระรถ็เห็นวิวภาพที่สวยาม มีภูเามามายหลายลู มีทิวทัศน์ที่สวยามพร้อมเห็นทุ้หย้าสีเียวี มีสัว์อสูรมามาย เธอมอไปรอบๆและลอมอรระหน้ารถ็มอเห็นโรเรียนที่ลัษะเป็นปราศาทนาให่มามายรวมทั้ผู้นมามายหลายเื้อาิเินลาเินถือระเป๋าเ้าหน้าประูเสีย้วย
รถยน์ลไปอหน้าประูที่หน้าประูให่ หิสาวเินลารถยน์พร้อม้วยระเป๋าอเธอที่อยู่ๆ็มาอยู่้าๆและรถยน์ันนั้น็หายไป หิสาวเินลาระเป๋าเินทาเ้าไปในประูให่ ทุนพาันไปเส้นทารและเ้าไปในประูให่อีรั้็พบับห้อโถนามหึมา แม้แ่นามายเ้ามายืนอยู่ในนี้ันทั้หม็ยัเหลือพื้นที่ว้าวายิ่ว่าอะไร ทุนยืนมอไปรอบๆ
ไฟสีแถูุึ้นล้อมรอบ วไฟสีแนั้นลอยอยู่ลาอาาศทำให้ผู้น่ามออย่าื่นเ้น ้าหน้าพวเามีเวทีนาให่และมีายผมสีาวเินึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลาสูส่าสวมุอาภร์ีนโบราสีาวัุ่เทพสวรรร์ ทั้หิสาวมามาย่าร้อรี้ร้าันให่แถมมีบุรุษมามายเอ็หน้าแล้ายเินอายบ้า
“ ยินี้อนรับสู่โรเรียนิโยินะอรับ ” เสียหนุ่มทุ้นอายผมาวทำให้ผู้นมามายแทบใละลายเสีย
“ ้ามีนามว่า ุนหมิาน เป็นอาารย์สอนวิาาราศาสร์อหอันทราอรับ ” รอยยิ้มเบาบาแทบะสะนมามายให้หลุมรัเ้าให้
และอาารย์ท่านอื่นๆ็เินึ้นมารวมัวบนเวที
“ ั้น ึนาเะ เนู อาารย์สอนวิาสุะศึษา หอะวัน ” หิสาววัยลานหน้าอนาให่หุ่นีเอวอสะโพให่ทำเอานัเรียนายหลาถึับำเาไหลเลยทีเียว
“ ผม ยาเมะ ิโะ อาารย์สอนวิาสุะศึษา หอันทรารับ ” หนุ่มหล่ออีนพูึ้นยิ้มๆทำเอาสาวๆถึับรี้ร้าอีรั้
“ ผม ฮาาเะ าาิ เป็นอาารย์สอนวิาหอะวัน ” ายสวมหน้าาปิบัรึ่ใบหน้าส่วนล่ามีผมสีเทาวาวพูึ้นพร้อมับอ่านหนัสือแปลๆ
“ ัน นามิยะ ิเมะ เป็นอาารย์สอนวิาพละภาปิบัิ หอันทรา่ะ ” หิสาวสวมุยูาะสวยามสีม่วใบหน้าที่แสนสวยามรูปร่า ทำผู้ายหลายถึับอยาเ้าไปีบเสียแล้ว
“ ั้น ไมโะ ไ เป็นอาารย์สอนวิาพละู่หู่วยับาาิ หอะวัน ” ายผู้สวุประหลาทรผมบ็อบิ้วหนายืนยนิ้วโป้ให้ทุน
“ ผม เมสัน ินัน เป็นอาารย์สอน้านารปรุยา หอะวัน ” ายหนุ่มผมทอหน้าาียิ้มว้าให้ทุน และสาวๆ็พาันรี้ร้าเห็นนหล่อเ่นเิม
และู่ๆ็มีพลัเวทย์มหาศาลเินึ้นมาเวที บรรยาาศที่วนันทำเอานัเรียนทั้หมถึับแทบะเ่าทรุในทันที บาน็สลบไปแล้ว
“ ้า ุนหวู เป็นผู้อาวุโสระับเ้า เป็นอาารย์สอนวิาภาปิบัิทั้สอหอ ารแนะนำัวพอแ่นี้ อนนี้ให้ทุนไ้ไปทสอบพลัเพื่อไ้ระับาวะในวันพรุ่นี้ อนนี้ทุพาันไปที่พัที่ปราศาทรับรอเสีย่อน แ่นี้ไปไ้ ” ายหนุ่มวัยลานผิวเ้มรูปร่าำยำพสวมุหนัสัว์อสูรพาบนาให่ไว้้านหลัเอ่ยึ้นและาลา ร่า็หายไปในทันที
ทั้อาารย์็หายไปบ้าเินลับลเวทีบ้าไปแล้ว ส่วนนัเรียน็เินอาห้อโถเิมามายรานหน่ที่เป็นนพาเินทัวร์รอบๆ้วยนเอ และยัมีอีแถวที่พาันเินามายราอีนเพื่อไปเ้าห้อพัรับรอ
ฮินาะเินลาระเป๋าามแถวบวนที่เินไปที่ปราศาทที่เป็นที่พัรับรอั่วราว เธอ้อมายืนเ้าแถว่อิวยาวเสียนานนสามารถไ้บัรห้อพัเีี่ยวและเินไปที่ลิฟท์านั้นร่าอเธอพร้อมระเป๋า้หายไปและมาโผล่รหน้าห้อนเอ เอเปิประูเ้าไป้พบเพียเเ่ธรรมาามีห้อน้ำให้พร้อมมีเียนาลาให้พร้อม เธอเินไปวาระเป๋าไว้และไปนั่พับนเีย
เธอเหม่อมอเพานและิถึเรื่อราวมามาย เรื่อโรเรียนและอีนรับ้า…
“ เฮ้อ…ีแล้วล่ะ…ีว่าไปที่โรเรียนนั้นและเ็บหัวใปล่าวๆ…”
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
บไปอีอน อบุที่มาอ่านันนะรับ
ความคิดเห็น