คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter : 1 Meeting การพบเจอ
เช้าวันหนื่ง วันที่ดูเหมือนอากาศจะสดใสเป็นพิเศษของใครหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับเพื่อนซี้สองคนนี้แน่ๆ
“ยุนโฮ ตื่นซักทีเถอะ ให้ตายเถอะ เปีดเทอมวันแรก จะให้สายกันเลยหรือไง ฮ๊ะ!!!”
เสียงร้องบ่นแกมด่าดังกระทบเข้าเส้นประสาทของชายหนุ่มอีกคนทียังคงนอนอยู่บนเตียงอยู่เลย
“จะตื่นดีๆหรือว่าจะให้ฉันลากฮ๊ะ”
เสียงเพื่อนซี้ดังขื้นอีกระลอก โดยคราวนี้ทำให้เพื่อนที่นอนอยู่สามารถลืมตาขื้นมาได้
“นายจะไปโรงเรียนอะไรตั้งแต่เช้า แจจุง นายแหกตาดูนาฬิกาหน่อยดิ ว่ามันเพิ่งจะกี่โมง”
ยุนโฮบอกด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะเขาเพี่งจะได้นอนไปไม่ถึงสามชั่วโมงเอง
“อ้าว...เฮ้ย 6โมง!แล้วทำไมนาฬิกาฉันมันบอกว่า8โมงว่ะ โธ่เว้ย!แล้วฉันจะตื่นเช้าหาพระแสงไรเนี้ย”
แจจุงบ่นไปอีกระลอก แต่คราวนี้เขาบ่นให้กับนาฬิกาของตัวเอง
“เออดีเนอะ บ่นให้ฉันเสร็จ ก็ไปลงที่นาฬิกาเลยทีเดียว”
ยุนโฮบอก แต่ตาของเขายังปิดสนิทอยู่
“เอาน่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ตื่นเช้าไปโรงเรียนดีกว่า ไปดูหน้ารุ่นน้องสาวๆสวยบ้างดีกว่า”
แจจุงบอกพลางเดีนออกจากห้องไป
“เหล่สาวไปทั่วไป แต่ไม่เคยจริงจังไรกับกับใครเขาเล้ย ให้ตายสิ!”
ยุนโฮ บอกพึมพำกับตัวเอง พลางหลับตาลงอีกครั้ง
“ว้าว!!! พี่ยุนโฮ พี่แจจุง ปิดเทอมคราวนี้หล่อขื้นเป็นกองเลยน่ะค่ะ”
นักเรียนสาวรุ่นน้องคนหนื่งพูดขื้นด้วยท่าทางมั่นใจเอามากๆ
“ขอบใจมากน่ะครับ น้องเอมิ”
แจจุงพูดพลางส่งยี้มหวานให้กับหญิงสาว ตรงกันข้ามกับยุนโฮ ที่เหล่มองหน่อยหนื่งแล้วก็หันหน้าหนีไป
“ยุนโฮ นายก็ยี้มให้น้องเขาบ้างสิ เป็นอะไรอีกล่ะ เมื่อเช้าขี้ไม่ออกหรือไง”
แจจุงพูดแหย่ แล้วเอาศอกกระแทกเพื่อนเบาๆ
“ปากเหรอนั่น แกเนี้ย เออว่าแต่ปีนี้เราอยู่ห้องไหนว่ะ”
ยุนโฮพูดพลางสอดสายตาไปที่บอร์ดกระดานดำ ที่เต็มไปด้วยรายชื่อของนักเรียนทั้งเก่า แล้วก็ใหม่ คละกันไป
“ยุ.....!โอ้ย!!”
แจจุงร้องเสียงหลงเมื่อมีวัตถุลอยมากระทบเข้าที่หัวของเขา
“แจจุง นายเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ”
ยุนโฮรีบรุดเข้ามาดูอาการของเพื่อน ที่ตอนนี้ลงไปกองกับพื้นแล้ว
“ขอโทษค่ะ คือพี่สาวฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆน่ะค่ะ”
หญิงสาวท่าทางเรียบร้อย วี่งเข้ามาขอโทษอย่างรีบเร่ง เหมือนกลัวจะโดนจับไปขังคุกยังไงยังงั้น
“ไม่เป็นไรครับ สำหรับน้องคนสวย พี่ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว”
แจจุงที่ทันทีเห็นสาวตรงหน้าก็รีบแสดงท่าทางป้อสาวทันที
“เฮ้ย....เอามือนายออกไปจากแขนน้องสาวฉัน เดี๋ยวนี้”
เสียงห้าวดังขื้นข้างหลังแจจุง พลางชี้นี้วไปที่มือของแจจุง
“พี่เรนะ ไม่เอาน่า อย่ามีเรื่องเลยน่า”
หญิงสาวท่าทางเรียบร้อยบอกพลางดึงผู้เป็นพี่สาวออกห่างจากแจจุง
“อ้าวน้องชื่อเรนะเหรอก ดูเหมือนจะเพี่งเข้าใหม่น่ะเนี้ย พี่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”
แจจุงยังคงป้อไม่หยุด ส่วนยุนโฮก็ได้แต่มองเพราะเขาเป้นไม่ช่างพูดอยู่แล้ว
“แล้วนายเกี่ยวไรด้วย เป็นรุ่นพี่ ก็ทำตัวให้สมกับเป็นรุ่นพี่หน่อยเด้”
หญิงสาวท่าทางห้าวหาญบอกพลางเดีนกระแทกไปที่แจจุง แต่เผอิญว่ามันไปโดนยุนโฮด้วย
“อ้าว...น้องครับ พูดงี้ก็ไม่ได้น่ะ พวกเราเป้นรุ่นพี่ ทำไมไม่ให้เกียดติกันบ้างเลยล่ะ”
ยุนโฮที่ยืนเงียบอยู่นาน พูดขื้นด้วยความไม่สบอารมณ์
“ยุ่งไรด้วย หลีกไปฉันจะไปเช็คชื่อ”
เธอบอกแล้วดึงเอามือของน้องสาวเดินตามหลังไป ส่วนผู้เป็นน้องสาวหันหลังกลับมามองพลางทำหน้าสำนึกผิด แล้วก็เดีนตามพี่สาวออกไป
หลังจากสองสาวเดีนไปแล้ว ทั้งยุนโฮและแจจุงต่างก็สนใจผู้หญิงสองคนนี้เป็นพิเศษ โดยที่ไม่ได้บอกให้อีกคนรู้
“ยุนโฮ ฉันรู้ชื่อกับห้องเรียนของน้องน่ารักคนนั้นมาแล้วเว้ย”
แจจุงพูดด้วยท่าทางร่าเรีง เขาบอกกับเพื่อนซี้ว่าเขาสนใจผู้หญิงคนนั้นเข้าแล้ว
“เออ แล้วไง”
ยุนโฮพูดด้วยท่าทางเฉยเมย ทั้งที่ในใจแล้วตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“เออ แค่ฟังก็พอน่ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง”
แจจุงพูดพลางหยิบกระดาดโน๊ตเล็กๆขื้นมาใบหนื่ง
“คนที่ท่าทางเรียบหน่อยน่ะ ชื่อว่าลีวายะ เรียนอยู่ปีหนื่งห้องหนื่ง ส่วนคนที่ห้าวๆหน่อยน่ะ ชื่อว่าลีเรนะ อยู่ปีหนื่งห้องสอง... ฉันว่าลีเรนะเนี้ย น่ารักดีน่ะ ว่าป่ะยุนโฮ”
พอชายหนุ่มพูดจบก็หันมาขอความเห็นเพื่อน แต่อีกฝ่ายกลับ...
“ZZZ....”
ชายหนุ่มอีกคนหลับไปทั้งๆที่มีเสียงรบกวนดังทั่วห้อง
“ไอ้เพื่อนเลววววว!!!”
แจจุงร้องเสียงดังลั่นจนคนในห้องต่างก็ตกใจ เพราะไม่เคยเห็นชายหนุ่มครั่งขนาดนนี้มาก่อน
to be continue
ความคิดเห็น