คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : ตอนที่71
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีการอ้างอิงจากหนังที่เป็นแรงบันดาลใจบางส่วน ไม่ได้มีเจตนาจะลอกเลียนแต่อย่างใด ขอให้ทุกคนสนุกสนานกับนิยายเรื่องนี้***
3เดือนผ่านไป
ทุกอย่างดีไปหมดจนเกลเริ่มกังวลใจกับความสงบนี้ มันจะเป็นความสงบก่อนพายุจะมาหรือไม่ แต่เธอก็ไม่อาจรู้ได้ อลิซเองก็มองไม่เห็นว่าอะไรจะเกิดขึ้น ส่วนใหญ่ที่เธอเห็นก็แค่อนาคตธรรมดาทั่วไป ซึ่งตอนนี้เด็กๆโตขึ้นมากแล้ว เทียบเท่ากับเด็ก3ขวบแล้ว
"วันนี้ไปปิกนิกกันเด็กๆ"
"เย้/เย้"
เกลมองลูกๆด้วยรอยยิ้ม วันนี้เธอนัดกับทุกคนจะไปปิกนิกกันในป่าที่ทุ่งดอกไม้ เพราะช่วงนี้ดอกไม้กำลังบานพอดี
"เด็กๆพร้อมไหม"
โรซาลีเอ่ยถามเด็กๆที่อยู่ในชุดสีน้ำตาลอ่อน กางเกงขาสั้น ใส่ถุงน่องกับรองเท้าผ้าใบเรียบร้อยแล้ว ซึ่งชุดนี้ก็เป็นผลงานของแฟนชั่นนิสต์ประจำบ้านก็คือคุณน้าอลิซที่ซื้อมาให้หลานๆ
"พร้อมค่าาา"
"พร้อมครับผม"
"โอเค ไปกันเล๊ยย"
เอ็มเม็ตต์ที่ยืนอยู่ข้างโรซาลีพูดออกมาอย่างตื่นเต้นไปกับเด็กๆ เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเด็กๆได้ เอ็มเม็ตต์ย่อตัวลงไปอุ้มเด็กน้อยสองคนขึ้นมา
โรซาลียิ้มเมื่อเห็นภาพคนที่รักเข้ากับเด็กๆได้ดี เหมือนกับความฝันของเธอได้เป็นจริงๆแล้ว ถึงจะไม่สามารถแก่ตามกาลเวลาได้ แต่มีหลานๆให้เลี้ยงเธอก็มีความสุขแล้ว
"ไปกัน"
เกลเดินเข้ามายืนข้างโรซาลีแล้วพูดบอกออกมาพร้อมรอยยิ้ม เธอถือตะกร้าปิกนิกที่มีของกินของเด็กๆเอาไว้ข้างใน ส่วนเอ็ดเวิร์ดกับคนอื่นๆก็ถือของใช้อื่นๆไปด้วย
การเดินทางของครอบครัวใหญ่ไม่มีรถยนต์เข้ามาเกี่ยวข้อง มีเพียงความเร็วเหนือมนุษย์ที่ทุกคนมี ไม่นานทุกคนก็มาถึงทุ่งดอกไม้แสนสวย เด็กๆต่างตาลุกวาวชื่นชมกับความสวยของดอกไม้มากมาย
"ว้าว สวยมากเลยค่ะลุงเอ็ม"
"ใช่ ลุงก็ว่าสวยมาก แม่หลานนี่เข้าใจเลือกที่นะ"
"ใช่ๆ แม่เก่งที่สุด"
"ใช่ แม่ผมเก่งที่สุด"
เด็กๆพูดคุยกับลุงที่อุ้มพวกเขาพร้อมยังเอ่ยชมคุณแม่ของตังเองที่เก่งที่สุด คนอื่นๆที่ได้ยินก็ยิ้มออกมากับความน่ารักของเด็กๆ
“แม่ลูกๆจะลอยแล้วนะ”
เกลเดินไปหาลูกๆแล้วลูบแก้มของเด็กน้อยทั้งสองคน
“คุณแม่ เหาะได้ด้วยหรอคะ”
“หื้ม รู้ด้วยหรอว่าเหาะคืออะไร”
“ก็เหมือนในการ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ที่ดูใช่ไหมครับบ”
“ใช่แล้ว เก่งจังเลยตัวแค่นี้ แม่เหาะไม่ได้หรอกจ้ะ แต่แม่กระโดดสูงๆได้นะ”
“ผมก็ทำได้”
“หนูก็ทำได้”
“ใช่แล้ว”
เด็กๆ ยกมือขึ้นแล้วบอกว่าตัวเองก็ทำได้เหมือนกัน เกลยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูแล้วพูดคุยกับเด็กๆอีกนิดหน่อยระหว่างรอจัดสถานที่ เด็กๆเริ่มแสดงพลังเมื่อเดือนก่อนทั้งอาเธอร์และเอวามีพัฒนาการเรื่องพลังที่เร็วมาก เพราะว่าอยู่ในสภาพแวดล้อมที่พ่อแม่และลุงป้าน้ามีพลังเหนือมนุษย์ จึงเกิดการเลียนแบบและทำตาม และเนื่องด้วยเป็นลูกครึ่งแวมไพร์และมนุษย์จึงสามารถที่จะทำได้ และทำได้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าอาเธอร์มีพรสวรรค์อะไร แต่เขาก็ไม่เคยน้อยใจ เพราะมีพ่อแม่ที่คอยให้กำลังใจและพูดคุยด้วยทุกอย่าง ชีวิตประจำวันแต่ละวันของเด็กๆที่มีการเปลี่ยนแปลงได้ทุกนาที จึงมีคุณปู่คาร์ไลล์และคุณพ่อเอ็ดเวิร์ดคอยจดบันทึกทุกพัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงของเด็กๆ
“แม่คะ หนูอยากดื่มน้ำผลไม้”
“ได้สิจ๊ะ”
เกลรับเอวามาอุ้มแล้วพาไปยังเอ็ดเวิร์ดที่นั่งรออยู่ที่เสื่อปิกนิกแล้ว
“คุณพ่อ เอวาอยากกินน้ำผลไม้”
“ได้สิครับคนสวย”
เอ็ดเวิร์ดตอบลูกสาวของสุภาพพร้อมรอยยิ้มกว้างแล้วหันไปหยิบน้ำผลไม้ออกมาเทใส่แก้วให้ลูกสาวที่น่ารักของเขา
“เกลๆ”
“ว่าไงอลิซ”
“เดี๋ยวเธอจะได้เข้าเมืองแหละ”
“หื้อ ทำไมอะ”
เกลที่มีลูกสาวตัวน้อยนั่งอยู่ที่ตักเอ่ยถามอลิซที่พูดคุยกับเธอ
“ฉันเห็นว่าเพื่อนๆเธอจะนัดไปทานข้าวด้วย”
“จริงหรอ งั้นคงต้องปฏิเสธสิ”
“คงจะอย่างนั้น”
อลิซพูดบอกพร้อมรอยยิ้ม เธอพึ่งจะเห็นนิมิตได้ไม่นาน ดังนั้นอนาคตเปลี่ยนแปลงได้เสมอ
“ถ้าเธออยากเจอเพื่อน นัดที่อื่นแทนก็ได้”
เอ็ดเวิร์ดออกความเห็นออกมา เขารู้ว่าภรรยาของเขาก็คิดถึงเพื่อนๆอยู่บ่อยๆ บางทีก็มีโทรคุยกันบ้าง แต่เกลก็ปิดความรู้สึกที่อยากเจอเพื่อนกับเขาไม่ได้
“เอางั้นหรอ”
เกลพูดออกมาเหมือนให้เอ็ดเวิร์ดเป็นคนเลือก แต่ว่าตัวเองกลับยิ้มไม่หุบ
“เอาเป็นที่ที่ไม่มีกินอาหารก็น่าจะได้”
“คลับไหม”
“อลิซ ไม่ได้สิ”
เกลพูดบอกอลิซที่เสนอไอเดียให้เธอนัดเพื่อนที่ร้านเหล้า ถึงจะไม่มีกินอาหารแต่ก็ต้องดื่มเหล้า
“ใช่ คนเยอะไป”
เอ็ดเวิร์ดพูดออกมาพร้อมมองใบหน้าของเกล เขามีความคิดขึ้นมาในหัวว่าภรรยาเขาสวยขนาดนี้ ต้องมีมดแมลงเข้ามายุ่งด้วยแน่ๆ
“เป็นห่วงคนเยอะ หรือเป็นห่วงจะมีคนเข้ามาหาเกลเยอะกันแน่เอ็ดเวิร์ด”
โรซาลีที่นั่งอยู่ไม่ไกลเอ่ยแซวขึ้นมา เกลยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำแซวของโรซาลี ส่วยเอ็ดเวิร์ดก็ยิ้มออกมาจนเห็นแก้มเป็นลูกๆบนหน้า
“น่ารักจังเลยยย”
เกลเอื้อมมือไปจับแก้มของเอ็ดเวิร์ดแล้วบีบไปมา
“คิคิ คุณพ่อคุณแม่น่ารักจัง”
เกลละสายตาลงมามองลูกสาวคนสวยที่นั่งอยู่ที่ตักตัวเอง เธอยิ้มกว้างเมื่อได้ยินว่าลูกสาวเอ่ยแซวเธออกมา
“ลูกสาวแม่ก็น่ารัก”
เกลลูบแก้มของลูกสาวเบาๆ เรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากเด็กสาวที่ตักได้ เกลละทิ้งเรื่องที่พึ่งคุยกับอลิซไปแล้วหันมาสนใจลูกๆ การมาปิกนิกครั้งนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเล็กๆจากเด็กทั้งสองคนของครอบครัว เกลพาเด็กๆวิ่งเล่นรอบๆทุ่งดอกไม้ วิ่งไล่ตามผีเสื้อที่บินไปมา แต่ดูเหมือนว่าความเร็วของเด็กๆจะวิ่งแซงผีเสื้อไปได้ จึงเปลี่ยนเป็นวิ่งไล่จับกันเอง เล่นจนหมดแรงก็มาเติมพลังด้วยแซนวิชที่เอสเม่ลงมือทำให้สดๆจากของที่เอามา ทั้งหมดมองดูเด็กๆกินอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้ม เมื่อเกือบจะเย็นทั้งหมดก็เดินทางกลับบ้าน
ตื๊ดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด
“เห็นไหม ฉันบอกแล้ว”
เกลที่หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อดูว่าใครโทรมา อลิซที่ชะโงกหน้ามาดูก็พูดขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของแองเจลล่า เกลยิ้มแล้วกระแทกไหล่ของอลิซเบาๆที่เอี่ยวตัวมา
“ฮัลโหล”
“ฮายยย ไงเกล สบายดีไหม”
“ฉันสบายดี เธอหล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีไหม”
“สบายดีมากเลย ที่อังกฤษหนาวกว่าที่ฟอร์คนิดหน่อย แต่ว่าก็มีแสงสว่างมากกว่าด้วย แต่ตอนนี้ฉันอยู่ฟอร์ค กะจะชวนเธอออกมากินมื้อค่ำด้วยกันหน่อย เราไม่ได้เจอกันเลยนะ พวกคนอื่นๆก็ไป ”
“คือว่าฉัน”
“เถอะนะเกล ฉันคิดถึงเธอมากๆเลย มีเรื่องจะเม้าส์กับเธอเยอะด้วย เจสเองก็อยากเจอเธอ มาเถอะนะ เอาเอ็ดเวิร์ดมาด้วยก็ได้ พวกเราโอเค”
เกลที่ฟังประโยคอ้อนวอนของแองเจลล่ามากมายที่พูดออกมาก็ยิ้มขำ เธอหันไปหาเอ็ดเวิร์ดที่นั่งอยู่ไม่ไกลเมื่อแองเจลล่าพูดถึง เอ็ดเวิร์ดเองที่ได้ยินก็หันมาสบตาเธอด้วยเหมือนกัน เกลทำปากถามเขาออกไปว่า ‘เอาไงดี’ แต่เอ็ดเวิร์ดก็พูดบอกไม่มีเสียงมาว่า 'ตามใจ' พร้อมรอยยิ้ม
“ก็ได้"
“เย้!!!!!! รักเธอจังเลยเกล เดี๋ยวส่งที่อยู่ร้านไปให้นะ ฉันไปบอกทุกคนก่อนนะ บายจ้า…ติ๊ด”
แองเจลล่าตะโกนร้องดีใจเสียงดังจนเกลต้องเอาโทรศัพ์ออกห่างจากหู ท่ามกลางรอยยิ้มของคัลเลนคนอื่นๆ เกลเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเมื่อแองเจลล่kตัดสายเธอไปอย่างรวดเร็ว
“คาร์ไลล์ เราสามารถกินอาหารมนุษย์ได้ใช่ไหมคะ”
“ได้นิดหน่อยเท่านั้น เพราะมันไม่ดีต่อร่างกาย มันจะทำให้เธอกระหายที่จะดื่มเลือดได้”
“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีวิธีอยู่”
“ดูแลตัวเองด้วยนะหนูเกล”
“ค่ะเอสเม่”
เกลส่งยิ้มให้เอสเม่ที่พูดบอกเธอ
"ไง ไม่เจอกันนานเลยเกล"
แองเจลล่าโผล่เข้ากอดเกลอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อเธอเห็นเกลเดินมาพร้อมเอ็ดเวิร์ด
"หว้า เธอตัวเย็นจัง วันหลังใส่ชุดหนาๆกว่านี้หน่อยสิ ช่วงนี้มันหนาวแล้วนะ"
พูดออกมาแล้วคิดว่าที่เพื่อนของเธอตัวเย็นเพราะว่าใส่แค่ชุดเดสสีดำสั่นเสมอเข่ากับเสื้อโค้ดตัวใหญ่แต่เป็นผ้าบางๆ
"ฮ่าๆๆ ขอบใจนะแอง แต่ฉันอยากอวดชุดสวยๆไง"
" ใช่ ชุดเธอสวยมากเลย"
เกลที่ผละออกจากแองเจลล่าแล้วก็พูดคุยกันโดยเกลพยายามจะไม่ให้เพื่อนจับสังเกตอะไรได้
"เธอพาเอ็ดเวิร์ดมาก็ดี เจสกับเบลล่าก็พาแฟนมาด้วยเหมือนกัน"
" ห้ะ เจสมีแฟนแล้วหรอ"
เกลที่ตกใจว่าเจสซิกาเพื่อนเธอพาแฟนมาก็ถามแองเจลล่าออกไปทันที ส่วนเบลล่าเธอพอรู้อยู่แล้วว่าใครจึงไม่สนใจอะไร
"ใช่ เห็นว่าเป็นประธานรุ่นแถมหล่อด้วย"
"แล้วไมค์ล่ะ"
"ไม่รู้สิ"
" ฉันว่าวันนี้มีคนหึงเลือดขึ้นหน้าแน่"
" เธอคิดงั้นหรอฮ่าๆๆ"
แองเจลล่าหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เกลยิ้มให้กับเพื่อนสนิทของเธอ แองเจลล่าเปลี่ยนไปมากพอตัว ดูเฮฮาขึ้นและสวยขึ้นด้วย เธอดีใจที่เห็นเพื่อนมีความสุขและยังรักเธอเหมือนเดิม
" เข้าข้างในกันเถอะ"
เกลพูดขึ้น แองเจลล่าพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินไปข้างๆเกลพูดคุยด้วยนิดหน่อย เกลหันมองเอ็ดเวิร์ดที่เดินตามมาเป็นระยะ เขาเองก็ส่งยิ้มให้เธออยู่ตลอด
จนเดินมาสักพักกลิ่นสาบหมาป่าก็ลอยมาเข้าจมูกของเกลกับเอ็ดเวิร์ด เกลหยุดเดินปล่อยให้แองเจลล่าเดินเข้าไปทักทายเพื่อนๆก่อน
"เจคอบจริงๆด้วย กลิ่นยังแรงเหมือนเดิมเลย"
เกลหันไปพูดเบาๆกับเอ็ดเวิร์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ
"หึหึ ไม่เคยเปลี่ยนอยู่แล้ว"
"ถึงอยากเปลี่ยนก็เปลี่ยนไม่ได้"
เกลพูดคุยหัวเราะคิกคักกับเอ็ดเวิร์ด จนเพื่อนคนอื่นๆมองมาแล้วเรียกเกล เกลส่งยิ้มและโบกมือให้เพื่อนๆแล้วเดินไปพร้อมเอ็ดเวิร์ด พอเดินเข้าไปเกลก็เห็นว่าที่ว่างอยู่ก็คือที่ตรงข้ามกับเบลล่าและเจคอบ พวกเขามองหน้ากันนิดหน่อยแล้วเป็นเจคอบที่หลบสายตาไป เกลจึงหันไปยิ้มให้กับเพื่อนๆ
" ไงทุกคน"
" ไงเกล ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ"
" ขอบใจเจส เธอก็สวยขึ้นนะ แถมมีหนุ่มหล่อด้วย"
เจสซิกาที่โดนเกลแซวก็หันไปทำท่าทางเขินใส่แฟนของตัวเองใหญ่ เกลยิ้มออกมาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้โดยมีเอ็ดเวิร์ดเลื่อนเก้าอี้ให้ เกลเลือกนั่งข้างๆแองเจลล่าและตรงข้ามกับเบลล่าส่วนเอ็ดเวิร์ดก็นั่งจ้องกับเจคอบ
"จะกินอะไร สั่งได้เลยนะเกลคนสวย เดี๋ยวผมเลี้ยงเองครับ"
" แหมเอริค ชมขนาดนี้จะสั่งเยอะได้ไง ฮ่าๆๆ"
เกลพูดคุยหยอกล้อกับเอริคที่นั่งถัดไปไม่ไกล เกลเลือกเมนูที่ดูน้อยๆกับเอ็ดเวิร์ดสองคน และเลือกน้ำที่เป็นแก้วสีทึบเพื่อที่จะไม่มีใครเห็นว่ากินไปเยอะแค่ไหน เธอคุยปรึกษาเรื่องนี้กับเอ็ดเวิร์ดก่อนจะมาแล้ว มันเหมือนเป็นการที่เธอพาเขามาทำเรื่องใหม่ๆที่ไม่เคยลองทำอีกครั้ง ซึ่งเธอดีใจที่เอ็ดเวิร์ดเห็นด้วยกับเธอ
"เรียนเป็นไงบ้างหรอทุกคน"
เกลยิงคำถามใส่เพื่อนๆทันที แล้วจากนั้นมหกรรมการเล่าเรื่องของแต่ละคนก็เกิดขึ้น เพราะว่าเพื่อนๆของเธอแยกย้ายกันไปเรียนในมหาวิทยาลัยที่ต่างกันและมีไปต่างประเทศด้วย จึงมีเรื่องมากมายมาเล่าให้เธอฟังแม้จะไปเรียนแค่เทอมเดียว
"แล้วเธอล่ะเกล เป็นไงบ้าง"
เกลที่ทำเป็นถือแก้วน้ำขึ้นมาดูดก็ถูกเอริคถามออกมา เธอจึงส่งยิ้มให้เพื่อนๆ สำรวจใบหน้าของแต่ละคนที่ดูอยากรู้เรื่องราวของเธอมากๆเลย เธอยิ้มกว้างออกมาแล้วเริ่มตอบคำถามของเพื่อน
“ก็ไม่ได้ทำอะไร กลับมาได้หลายเดือนแล้ว”
“กลับจากฮันนีมูนใช่ไหม กี่วันกี่คืนเอ่ย”
เจสซิกาเอ่ยแซวเกลขึ้นมา เกลหันหน้าไปยิ้มกับเอ็ดเวิร์ดเรื่องที่เพื่อนถามเรื่องฮันนีมูน เอ็ดเวิร์ดก็ทำเพียงยิ้มให้เกล
“หนึ่งจ้ะ”
“หนึ่งวันเองหรอ”
“หนึ่งเดือนจ้ะ”
เกลมองเพื่อนแต่ละคนที่อ้าปากค้างเมื่อเกลแค่พูดบอกว่าเธอไปฮันนีมูนมาหนึ่งเดือน แล้วก็มีคำถามเยอะแยะมากมายที่ถูกยิงมาหาเกล เกลก็ตอบไปขำไปจนเมื่อดึกมากแล้ว ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ
“เสียดายอะ พวกเรายังอายุไม่ถึง ไม่งั้นคงไปต่อได้”
“ฮ่าๆๆ สงสัยมีคนอยากเมาเนอะ”
เกลหันไปกระซิบกับเอ็ดเวิร์ด เพราะเธอให้เอ็ดเวิร์ดลองอ่านใจไมค์ดูว่าคิดอะไร ก็รู้ว่าไมค์หึงเจสซิกาจริงๆ ซึ่งเกลก็ไม่รู้ว่าเจสซิกายังทำตามแผนอยู่หรือเริ่มต้นใหม่แล้ว แต่จะยังไงไมค์ก็สมควรโดนแล้ว และเพื่อนเธอก็มีความสุขมากด้วย
“บาย”
เกลโบกมือลาเพื่อนๆที่ทยอยขับรถออกไป ส่วนเธอกับเอ็ดเวิร์ดยังยืนอยู่แถวหน้าร้าน
“ไงเกล”
“ไงเบลล่า จะกลับแล้วหรอ”
“อื้อ เจคอบกำลังไปเอารถน่ะ”
“อ๋อ เธอสบายดีนะ”
“ฉันสบายดี เธอเองก็ดูดีนะ”
“ฮ่าๆๆ ขอบใจ ฉันคงไม่เปลี่ยนไปมากกว่านี้หรอก ยินดีด้วยกับเจคอบนะ มีความสุขมากๆนะ”
“ขอบใจ เธอเองก็เหมือนกันนะ”
เกลยืนคุยกับเบลล่าไม่นาน เจคอบก็ขับรถมาหน้าร้านและเกลก็บอกลาเบลล่าไป เมื่อทุกคนไปแล้ว เกลกับเอ็ดเวิร์ดก็เดินไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลแบบไม่เร่งรีบ
“พวกเขาผูกจิตกันแล้วใช่ไหม”
“น่าจะยัง"
“เฮ้อออ ฉันกังวลจัง กลัวว่าจะเป็นลูก”
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมหรอก”
“แต่ถ้ามันเป็นโชคชะตาของลูกจริงๆ ฉันก็คิดว่าสักวันมันจะต้องเกิดขึ้นแน่”
“เราย้ายบ้านหนีดีไหม”
“ฮ่าๆๆ ก็ดีนะ ย้ายไปสักสองร้อยปี ไม่กลับมานี่อีก ฉันว่าตอนนั้นเจคอบกับเบลล่าคงมีความสุขกันไปแล้ว”
“เธอเนี่ยมองโลกในแง่ดี และเห็นใจคนอื่นมากไปแล้วนะ”
“หรอ แต่ฉันก็ไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอก ฉันนางมารร้ายลืมแล้วหรอ”
“ไม่ลืมหรอกครับ นางมารร้ายของผมดีที่สุด”
เกลส่งยิ้มให้เอ็ดเวิร์ดแล้วเขย่งเท้าจุ๊บไปที่แก้มของเอ็ดเวิร์ดหนึ่งที่
“ไปดูหนังกัน”
“ไปสิครับ”
ค่ำคืนของเอ็ดเวิร์ดกับเกลยังไม่จบ เพราะนานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้ออกมาเที่ยวกันสองคนเลย พวกเขาจึงใช้ค่ำคืนที่ขออนุญาตลูกๆออกมาเที่ยวอย่างเต็มที่ ทั้งไปดูหนัง เดินห้างดูของใช้มากมายที่เริ่มเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ทั้งแฟชั่นเสื้อผ้าใหม่ๆแปลก หรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เกลถนัด เธอจึงมีเรื่องพูดคุยกับเอ็ดเวิร์ดมากมายเมื่อได้มาเดินดูของต่างๆ เมื่อถึงเวลาดูหนังก็เข้าไปในโรงหนังที่มีคนดูอยู่ไม่กี่คน ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะมาเป็นคู่
“พวกเขาไม่ได้ดูหนังกันสักคน”
เกลพูดออกมาเบาๆ โน้มตัวเข้าหาเอ็ดเวิร์ดเมื่อคู่ข้างหน้าเธอหลายๆคู่ไม่ได้ดูหนังเลย มีพูดคุยกันบ้าง บางคู่ก็แสดงความรักกันแล้ว
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันอยากดูหนัง”
เกลหันไปส่งยิ้มให้เอ็ดเวิร์ดเพื่อบอกว่าเธออยากดูหนัง เธอตั้งใจเลือกเรื่องหนังที่จะดูขนาดนี้จะไม่ดูได้อย่างไร เอ็ดเวิร์ดเมื่อได้ยินภรรยาของเขาพูดก็ยิ้มออกมา ถึงเธอจะไม่พูดหรือเขาอ่านใจเธอไม่ได้เขาก็รู้ว่าเกลอยากดู เพราะเขาเห็นตั้งแต่เกลเลือกหนังและที่นั่งที่จะเห็นได้ชัดที่สุดของโรงหนัง เขาก็ดูออกและรู้ว่าไม่ควรขัดใจเธอ
“แต่ก็ฉันรักนายนะ ไม่ต้องน้อยใจไปหล่ะ”
เกลพูดพร้อมสอดแขนเข้าไปกอดแขนของเอ็ดเวิร์ดไว้
“ฉันก็รักเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันก็รักเธอ ฟอด”
เอ็ดเวิร์ดพูดพร้อมโน้มตัวไปหอมแก้มของเกลหนึ่งที เกลที่โดนหอมก็ยิ้มกว้างออกมา แล้วเธอก็ซบเอ็ดเวิร์ดไปตลอดการดูหนัง เมื่อหนังจบลงเธอก็เดินออกมาพร้อมเอ็ดเวิร์ด เธอเห็นชัดว่ามีใครบ้างที่มาดูหนัง และพวกเขาก็ทำท่าเหมือนเขินเมื่อเกินออกมาจากโรงหนัง
“เขินตอนนี้ไม่ทันแล้วมั้ง”
“หึหึ พวกเขาคิดว่าพวกเราดูดีกันน่ะ”
เอ็ดเวิร์ดขำออกมานิดหน่อย แล้วบอกสิ่งที่เขาได้ยินให้เกลฟัง
“แน่นอน ฉันเลือกชุดนานมากเลยนะ”
“เธอสวยมากเลย”
“นายก็หล่อมาก”
เกลพูดพร้อมกับควงแขนของเอ็ดเวิร์ดแล้วซบไปที่ไหลของเขา การมาเดตที่โรงหนังของเธอในครั้งนี้ทำเธอมีความสุขมากและสนุกมากเช่นกัน ได้ทำอะไรที่อยากทำร่วมกัน ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแบบนี้เธอก็ไม่มีอะไรต้องขออีกแล้ว…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จบบริบูรณ์.
.
.
.
.
.
ล้อเล่น55555
TBC….จ้า
ขอเปลี่ยนคำเรียกจากมามี้เป็นแม่นะ เราคิดว่ามันเข้ากว่า คล้ายๆมัมกับแด๊ด
ขอบคุณทุกเม้นต์และกำลังใจน้าาาา
ตรวจคำผิดแล้วจ้า
ความคิดเห็น