คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : ตอนที่64
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีการอ้างอิงจากหนังที่เป็นแรงบันดาลใจบางส่วน ไม่ได้มีเจตนาจะลอกเลียนแต่อย่างใด ขอให้ทุกคนสนุกสนานกับนิยายเรื่องนี้***
เวลาปิดเทอมหน้าร้อนผ่านไปอย่างมีความสุข เกลใช้ชีวิตกับครอบครัวเธอและครอบครัวคัลเลนอย่างมีความสุขและสนุกสนานในทุกๆวัน หลังจากที่เอ็ดเวิร์ดขอเธอแต่งงานวันนั้น เกลก็เล่าให้พ่อแม่เธอฟังในคืนนั้นเลย เกลขำมากที่ทอมทำท่าเหมือนจะเป็นลมส่วนแม่เธอกระโดดดีใจเหมือนถูกรางวัลใหญ่ เธอเอาแหวนให้พ่อกับแม่ดู แม่ถึงกับร้องว้าวกับขนาดของแหวนแต่ทอมกับเกทับว่าเขาให้ได้ใหญ่กว่านี้อีก เกลที่มองแหวนของตัวเองแล้วคิดในใจเธอว่านี้ก็ใหญ่มากแล้วนะ ถ้าใหญ่กว่านี้นิ้วเธอคงหัก แม่เธอถามเรื่องงานแต่งว่าจะจัดขึ้นตอนไหน เกลจึงบอกตามความจริงว่ายังไม่ได้กำหนด คงหลังจากเรียนจบแล้วซึ่งก็อีก1ปี ทอมยิ้มออกมาอย่างโล่งใจจนเกลอดขำเขาไม่ได้
“พรุ่งนี้เปิดเรียนแล้วใช่ไหมลูก”
“ใช่ค่ะแม่”
เกลตอบแม่ของเธอไป ตอนนี้เวลาสองทุ่มกว่าคือเวลาดูหนังของบ้าน เกลและพ่อแม่จะมานั่งที่โซฟาตั้งแต่กินมื้อเย็นเสร็จแล้วเปิดช่องหนังเพื่อดูก่อนเข้านอน
"แล้วไปโรงเรียนเพื่อนจะไม่สงสัยใช่ไหมลูก"
"คงไม่มั้งคะ หนูก็อยู่กับพวกคัลเลนเยอะๆคงไม่มีใครสังเกตอะไร"
'คงยกเว้นเบลล่าหล่ะมั้ง'
เกลพูดต่อในใจ เธอคิดว่าคนที่สังเกตเห็นว่าคนอื่นเป็นยังไงได้มากที่สุดคงเป็เบลล่าคนนี้
"เตรียมของรึยัง"
ทอมถามขึ้น
"ยังค่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก"
" ลูกไปเตรียมตัวเถอะ หนังไม่สนุกเลยเดี๋ยวพ่อแม่ก็จะไปนอนแล้ว"
" ก็ได้ค่ะ ฝันดีนะคะ"
เกลพูดพร้อมหอมแก้มพ่อกับแม่เธอคนละทีแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป
"ไง นายไม่ต้องเตรียมตัวเปิดเรียนหรอ"
"หึ ฉันเตรียมหมดแล้ว"
"อ๋อ ดีจังเตรียมให้ฉันมั้งสิ"
เกลพูดะร้อมเดินไปกอดเอ็ดเวิร์ดอย่างอ้อนๆ
" ได้สิฉันช่วยเอง"
" น่ารัก"
เกลพูดพร้อมหยิกแก้มเอ็ดเวิร์ดเล่นหนึ่งทีแล้วส่งยิ้มกว้างให้เขา เกลเดินไปหยิบกระเป้ใบใหม่ออกมาจากตู้เสื้อผ้าไปวางไว้บนเตียงแล้วหยิบสมุดโน๊ต ปากกาต่างๆไปวางไว้บนเตียง มีเอ็ดเวิร์ดเป็นหยิบใส่ในกระเป๋าให้เกล
" ผ้าเช็ดหน้าๆ อยู่ไหนนะ"
เกลเดินหาผ้าเช็ดหน้าไปมาว่าเธอเก็บไว้ไหน
"เธอไม่ต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าแล้วนะ พวกเราไม่มีเหงื่อ"
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้น เกลหันไปมองเขาอย่างนึกขึ้นได้
"จริงด้วย แต่ก็…เผื่อไว้ดีกว่า เผื่อฝนตกจะได้เก็บไว้เช็ด"
เอ็ดเวิร์ดที่ได้ยินสิ่งที่เกลพูดก็พยักหน้าตอบรับอย่างเข้าใจ
"ต่อไปเธอจะไปนั่งกับพวกเราตลอดใช่ไหม"
" คงอย่างนั้น นายคงต้องเป็นไม้กันหมาให้ฉันด้วยนะ"
"กันหมาทำไม"
เอ็ดเวิร์ดถามออกมาอย่างงงๆ เกลได้แต่อมยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาเขา
" ฉันหมายถึงนายต้องอยู่ช่วยกันคนให้ฉัน ฉันคงให้ใครแตะตัวไม่ได้แล้ว อย่างเช่นจะกอดนายก็ช่วยขัดหน่อย แต่นายอาจดูไม่ดีนิดหน่อยนะ"
" ฉันไม่แคร์ให้จะว่าฉันหรอก ฉันจะปกป้องเธอเอง"
" น่าร๊ากกกกกจริงๆ จุ๊บ"
เกลยกมือบีบแก้มเอ็ดเวิร์ดทั้งสองข้างแล้วจุ๊บปากเขาไปหนึ่งที ทั้งคู่ช่วยกันจัดของที่ต้องนำไปโรงเรียนจนเสร็จแล้วก็นั่งเล่นนั่งคุยกันต่อ
" เอ็ด ฉันไม่ได้ใส่แหวนไปโรงเรียนนะ"
"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ"
" เข้าใจจริงรึเปล่า"
เกลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่บนเตียงและมีเอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่ข้างๆด้วย เธอนึกได้เรื่องแหวนที่ใส่อยู่จึงพูดบอกเขาไป แต่เอ็ดเวิร์ดตอบเธอด้วยน้ำเสียงเบาๆอ่อยๆเหมือนคนกำลังน้อยใจ เกลปิดหนังสือวางไว้ที่ตักแล้วหันไปมองหน้าเอ็ดเวิร์ด
" ฉันไม่เป็นไรจริงๆ"
เอ็ดเวิร์ดยังยืนยันคำเดิม แต่น้ำเสียงก็ยังเหมือนติดงอนอยู่
"แหม่พ่อคนน่ารัก ถึงฉันไม่ใส่แหวนไปก็ใช่ว่าจะไม่บอกเพื่อนสะหน่อยว่าเราจะแต่งงานกัน"
"เธอจะบอกเพื่อนหรอ"
เอ็ดเวิร์ดหันมาถามเกลอย่างกระตือรือร้น เขาคิดว่าเกลอยากจะปิดไว้ก่อนจนกว่าจะเรียนจบสะอีก เขากลัวเกลจะอายที่เพื่อนจะพูดว่าเธอแต่งงานหลังเรียนจบเลย
" ใช่ ทำไมจะบอกไม่ได้หล่ะ นายคิดอะไรอยู่ คิดว่าฉันไม่กล้าหรือคิดว่าฉันอาย"
" เธอเดาใจฉันเก่งจัง"
"แค่เห็นหน้านายก็รู้แล้วว่าต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆ"
"ใช่ ฉันคิดว่าเธอจะอายที่จะบอกเพื่อนว่าจะแต่งหลังเรียนจบ"
"อย่างเกลหรือจะอาย นายคิดผิดแล้ว"
เกลพูดอย่างมั่นใจ
" ฮ่าๆๆๆ ใช่ ฉันลืมไปว่ามีภรรยาคนสวยผู้ไม่เคยกลัวอะไร"
“ ใช่ไหมหล่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้นายไม่ต้องเก็บมาคิดให้ลำบากใจหรอก ถ้าเป็นเรื่องของนาย ฉันไม่เคยลังเล”
" ฉันรักเธอจัง"
"ฉันก็รักนาย"
เกลโผลเข้ากอดเอ็ดเวิร์ดแน่น เขาก็กอดตอบเธอกลับมา ทั้งคู่ขยับตัวให้นอนไปกับเตียง
"นายรู้ไหมว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้"
"อะไรงั้นหรอ บอกฉันสิ"
"ฉันกำลังคิดเรื่องลูก"
"เธออยากมีลูกมากเลยหรอ"
"ก็ไม่มาก แต่ก็อยากมี ลูกๆคือพยานรักของคู่รักที่ดีที่สุด"
"ถึงไม่มีลูก ฉันก็รักเธอที่สุด"
"ฉันก็รักนายที่สุดเหมือนกัน"
"ทำไมเธอถึงอยากมีลูกหล่ะ"
" ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่าเป็นเพราะฉันเปลี่ยนเรื่องราวบางอย่าง จึงทำให้เด็กคนหนึ่งไม่ได้เกิดมา"
" ถ้าเป็นแบบนั้นจริง นั้นก็ไม่ใช่ความผิดของเธอคนเดียวถูกไหม"
" ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันก็อดเสียใจไม่ได้"
" เธอไม่ต้องเสียใจ ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอไป"
เอ็ดเวิร์ดกระชับอ้อมแขนกอดเกลให้แน่ขึ้นแล้วลูบหลังของเกลปลอบไปด้วยๆ
เช้าวันเปิดเรียนวันแรกมาเยือน เกลแต่งตัวเสร็จก็ลงมาหาพ่อกับแม่ที่กินมื้อเช้าอยู่
" ตั้งใจเรียนนะลูกแม่"
" ค่ะแม่"
"จะขับรถไปเองหรือเอ็ดเวิร์ดมารับ"
" เดี๋ยวเอ็ดมารับค่ะ"
"โอเค ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"ค่ะพ่อ"
เกลนั่งคุยกับพ่อแม่อีกไม่นานเสียงรถออกเอ็ดเวิร์ดก็ขับเข้ามายังบ้านเธอ เกลบอกลาพ่อกับแม่แล้วออกไปหาเอ็ดเวิร์ด เขาออกมาเปิดประตูให้เกลเข้าไปนั่งแล้วเดินไปประจำฝั่งคนขับ
" ไม่ต้องทักทายพ่อแม่ภรรยาหรอ"
เอ็ดเวิร์ดถามขึ้น
" ไม่เป็นไร พวกเขายังกินข้าวอยู่"
เอ็ดเวิร์ดพนักหน้ารับเมื่อเกลพูดบอกเขา
รถยนต์คันหรู่เคลื่อนตัวจากบ้านมายังโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวในเมืองเล็กๆ เนื่องจากเปิดเรียนวันแรกนักเรียนที่ยืนเกาะกลุ่มคุยกันจึงมีเยอะมากกว่าปกติ เกลมองดูรอบๆมองหาเพื่อนของเธอว่าอยู่ตรงไหนก็เจอกับแองเจลล่ากับเจสซิกากำลังยืนคุยกันอยู่ที่รถ มีไมค์กับเอริคกับวิ่งไล่กันไปมาอยู่ข้างๆ
"เบลล่ายังไม่มาแฮ่ะ"
เกลพูดออกมาระหว่างรอเอ็ดเวิร์ดจอดรถ
"เจอเพื่อนแล้วหรอ"
"ใช่ พวกเขาอยู่ตรงนั้น"
เกลชี้ไปยังเพื่อนของเธอให้เอ็ดเวิร์ดเห็น เขาพยักหน้ารับแล้วมองไปตามทางที่เกลชี้
"วันนี้ฝนจะตก พกร่มไหม"
"ไม่อ่ะ ไม่คูล"
เกลพูดออกไปพร้อมรอยยิ้มติดตลก เอ็ดเวิร์ดที่ได้ยินก็ขำออกมานิดหน่อย
"เธอจะไปเพื่อนเธอเลยไหม หรือไปหาอลิซก่อน"
" เอาไงดีอ่ะ"
"ไปหาอลิซก่อนก็ได้ เธอให้ฉันคอยกันเพื่อนให้เธอไม่ใช่หรอ"
"งั้นไปหาอลิซก่อนก็ได้"
เกลส่งยิ้มให้เอ็ดเวิร์ด เขายิ้มให้เธอแล้วลงจากรถอ้อมมาเปิดประตูให้เธอ เกลลงจากรถมาก็จับมือกับเอ็ดเวิร์ดเดินไปพวกอลิซที่ยืนอยู่
" ไงน้องสะใภ้ เธอจะอยู่กับเราตลอดแล้วใช่ไหม"
" ใช่มั้ง รอดูสถานการณ์ก่อน"
เกลพูดบอกเอ็มเม็ตต์ที่กล่าวทักเธอ
" ไม่เห็นเป็นไรเลย อยู่กับเราตลอดก็ได้ใครจะว่าอะไร"
โรซาลีผู้ห่วงสวัสดิภาพของเกลเอ่ยบอกขึ้น
"ขอบใจนะโรซ แต่ก็ต้องดูเพื่อนฉันด้วย ถึงร่างกายฉันจะเปลี่ยนไปแต่ข้างในก็ยังเป็นเกลคนเดิมนะ"
" ไม่เป็นไร เธออยากทำอะไรก็ทำเถอะ พวกเราโอเค"
"ขอบใจนะ"
เกลพูดพร้อมส่งยิ้มให้กับคัลเลนทุกคน พวกเขาคุยกันอีกนิดหน่อย แต่ระหว่างนั้นก็มีเสียงพูดคุยของนักเรียนคนอื่นๆดังมาให้ได้เสมอ เพราะการได้ยินที่ดีมากของพวกเขาด้วยทำให้รู้ได้ว่าใครกำลังพูดถึงพวกเขารึเปล่า
" ทำไมเกลไม่มาหาเราเลยหล่ะ"
" พวกคัลเลนไม่ให้มาน่ะสิ"
"เกลดูสวยขึ้นมากเลย อยากคุยด้วยจัง"
"ใช่ฉันอยากถ่ายรูปเกลลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนอ่ะ"
"แล้วเกลจะมาหาเราเมื่อไร กลางวันเธอจะมานั่งกับเราไหม"
เกลมองหน้าเอ็ดเวิร์ดอย่างเศร้ากับเสียงของเพื่อนที่เธอได้ยิน เธออยากจะวิ่งไปหาเพื่อนๆมากเลยแต่ก็ต้องอดใจไว้
" เธอจะไปก็ได้นะ เดี๋ยวฉันไปด้วย"
" ไปๆ"
เกลพูดออกมาทันทีเหมือนรอให้เอ็ดเวิร์ดพูดอยู่ตลอด เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมาแล้วจับมือพาเกลเดินไปหาเพื่อนๆ เขามองหน้าคนรักที่ดูมีความสุขมากเมื่อจะได้เดินไปหากลุ่มเพื่อนของเธอ
"ไงเพื่อนๆ คิดถึงจังเลย"
เกลพูดทักทายเพื่อนและทำท่าจะพุ่งเข้าไปกอดเพื่อนๆ แต่เอ็ดเวิร์ดรั้งเธอเอาไว้ก่อน เกลหันหน้ามองเอ็ดเวิร์ดแล้วส่งยิ้มไปให้อย่างเขินๆว่าเธอลืมตัว
"ไงเพื่อนสบายดีไหม"
เกลเปลี่ยนเป็นยกมือทักทายเพื่อนๆแทน เกลส่งยิ้มหวานไปให้เพื่อนที่ยังอึ้งๆอยู่กับการกระทำของเกลกับเอ็ดเวิร์ด
"ไงเกล พวกเราสบายดีเธอเป็นไงบ้าง สวยขึ้นเปล่าเนี่ย"
เจสซิกาทักทายเกลกลับแล้วเอ่ยแซวเกล
"แน่นอน ปิดเทอมฉันว่างๆหน่ะ"
เกลพูดออกไปอย่างไม่ถ่อมตัวกับคำชม แต่ก็ไม่ได้ดูหมั่นไส้อะไร เจสซิกาเองที่ได้ยินก็แบะปากให้เกลแต่ก็ส่งยิ้มออกมาอีกที
"ไงแองเจลล่า เที่ยวสนุกไหม"
" สนุกสิ ถ้าพวกเธอได้ไปด้วยคงสนุกมากแน่เลย"
" ฮ่าๆ เอาไว้ครั้งหน้านะ"
เกลพูดพร้อมรอยยิ้มที่สดใสของเธอเหมือนเดิม แต่เพื่อนๆของเธอยังเกร็งๆที่มีเอ็ดเวิร์ดยืนอยู่ด้วยจึงทำหน้าทำตาไม่ถูก
" ฉันนึกว่าเธอจะมีแฟนใหม่แล้วสะอีก"
ไมค์ที่เห็นรอยยิ้มของเกลก็รู้สึกสดชื่นไปด้วยแต่พอมองคนข้างกายเกลก็ทำให้เขาหุบยิ้ม ไหนจะท่าทางก่อนหน้าที่หมอนี่ทำอีก ทำเอาเขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ขอเหน็บหน่อยแล้วกัน
"ฮ่าๆๆๆ อะไรไมค์ทำไมฉันต้องเลิกกับเอ็ดเวิร์ดด้วยหล่ะ"
เกลพูดออกมาอย่างขำๆแต่ชายสองคนกับมองหน้ากันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เอ็ดเวิร์ดยักคิ้วให้ไมค์หนึ่งทีเมื่อเกลพูดออกมา
"เอริค มีอะไรรึเปล่า ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ"
เกลเอ่ยถามเอริคที่ยืนคุยกับแองเจลล่าอย่างหน้าเครียดๆเธอได้ยินว่าเขาคุยกับแองเจลล่าเรื่องจะขอถ่ายรูปเธอแต่ก็เกรงใจเอ็ดเวิร์ดที่ยืนอยู่ด้วย
"เอ่อ ผมอยากถ่ายรูปเธอสะหน่อยครับ"
"ได้สิ ทำไมไม่ได้หล่ะ ถ่ายเลยไหม"
เอริคพยักหน้าตามเกลที่ถาม
"เอ่อ สองคนเลยไหม"
เอริคเอ่ยถามออกมาเพราะเกลยังยืนข้างเอ็ดเวิร์ดและจับมือกันด้วย เกลหันไปหาเอ็ดเวิร์ดเพื่อขอคำตอบทันที เธอส่งยิ้มให้เขาว่าเธอโอเค ไม่เป็นอะไร
"อืม"
เอ็ดเวิร์ดตอบออกมาในลำคอ เกลที่ได้ยินก็หันไปยิ้มให้เอริคทันที เอริคยิ้มออกมานิดหน่อยแบบเป็นมารยาทแล้วเอากล้องขึ้นมาถ่ายทั้งคู่ แต่เหมือนจะมีเกลคนเดียวที่ยิ้มแย้ม ซึ่งเอริคก็ไม่ขัดอะไรถ่ายต่อไปเรื่อยๆ
เกลเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ และยกมือที่เธอกำลังจับกับเอ็ดเวิร์ดขึ้นมาโชว์กล้องให้เอริคถ่าย เอ็ดเวิร์ดหันไปมองหน้าเกลที่ยังยิ้มให้กล้องอยู่ แล้วนึกถึงคำที่เกลว่าทำไมต้องปิดเรื่องของพวกเขาด้วย ทำให้เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมาได้ เอริคและคนอื่นๆที่ยืนมองอยู่ต่างอึ้งเมื่อเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดยิ้ม เอริครัวกล้องอย่างรวดเร็ว และรูปสุดท้ายก็คือเกลและเอ็ดเวิร์ดยิ้มให้กับกล้อง
"เรียบร้อย สวย หล่อมากๆเลย"
"ใช่ เล่นเอาเคลิ้มเลย"
เจสซิกาพูดออกมาพร้อมใบหน้าเคลิ้มตามที่เธอบอก เกลยิ้มขำกับเพื่อนของเธอ
"ฉันขอรูปด้วยนะ"
เอ็ดเวิร์ดเอ่ยขึ้นมา ทำเอาทุกคนต่างอึ้งอีกรอบ แม้แต่ตากล้องเอง
"เอ่อ ได้ๆ เดี๋ยวฉันส่งให้เกลนะ"
"อืม ขอบใจ"
เอ็ดเวิร์ดพูดออกมาเรียกรอยยิ้มจากเกลได้ แต่เพื่อนๆเธอกลับยืนอึ้งกิมกี่
"เบลล่ายังไม่มาหรอ จะเข้าเรียนแล้วนะ"
เกลเอ่ยถามเพื่อนๆเพราะตั้งแต่มาเธอยังไม่เจอเบลล่าเลย
"ยังนะ สงสัยจะสายมั้ง"
แองเจลล่าที่ช่วยเอริคดูรูปในกล้องอยู่พูดบอกออกมา
บรื๊นนนนนนน
เสียงมอเตอร์ไซต์วิบากคันใหญ่ดังขึ้นมาจากทางเข้าโรงเรียน และขับพุ่งตรงมายังเกลกับเพื่อนที่ยืนอยู่ ทุกคนตรงนั้นพร้อมใจกันหันไปดู
'นางเอกกลายไปเป็นเด็กแว่นสะแล้ว'
เกลที่รู้ว่าใครกำลังมาก็พูดขึ้นมาในใจ เกลมองรถที่จอดนิ่งและเบลล่าก้าวลงมาจากรถ เบลล่าถอดหมวกคืนในคนขี่รถ
"อ้าว เบลล่าหนิ"
แองเจลล่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เกลเองก็เห็นเหมือนกันว่าเป็นใคร และกลิ่นของคนขับรถทำเอาเธอต้องยกมือขึ้นมาบีบจมูก
"ว้าว กลิ่นสุดยอดเลย"
เกลพูดออกมาเสียงเบาแล้วหันไปมองหน้าเจคอบ เจคอบที่มองมาที่เกลก็ตกใจจนตาโต สงสัยเขาพึ่งรู้ว่าเธอเป็นแวมไพร์แล้ว
"ทำหน้าอะไรตลกชะมัด"
เกลพูดออกไปเสียงแป้ๆเพราะบีบจมูกอยู่
"นี่เธอเป็น..."
เกลถลึงตาใส่เจคอบทันทีที่กำลังจะไม่เป็นเรื่อง เจคอบที่เห็นก็ทำหน้าไม่พอใจแล้วหันไปคุยกับเบลล่าแล้วขับรถออกไปทันที เมื่อเจคอบออกไปไกลแล้วเกลจึงเอามือออกจากจมูก
"เป็นอะไรหรอเกล"
แองเจลล่าเอายถามเกลด้วยความเป็นห่วง เกลที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาทันที
" อ๋อ กลิ่นท่อไอเสียหน่ะ"
เกลพูดทุกคนก็ต่างร้องอ๋อเข้าใจออกมา แต่ยกเว้นคนที่มาใหม่ เกลหันไปส่งยิ้มให้เบลล่าที่ยืนอยู่ห่างไปเพียงสามสี่ก้าวแต่พอมองหน้าเบลล่าปุ๊บกินอันหอมหวานของเลือดมนุษย์ก็จู่โจมเธอทันที ทำเอาเกลกลั้นหายใจแทบไม่ทัน เธอยืนคุยกับเพื่อนมาตั้งนานกลิ่นมนุษย์ทำอะไรเธอไม่ได้เลยแต่พอเบลล่ามากลิ่นของเธอเรียกความกระหายจากเกลได้ไม่น้อยเลย
เอ็ดเวิร์ดที่พอรู้สถานการณ์ก็มองหน้าเกลที่ทำหน้าเหมือนช่วงแรกที่เขาเจอเบลล่า เขาต้องหาทางพาเกลออกห่างจากเบลล่า ไม่งั้นอาจเกิดเรื่องร้ายกับเกลได้
"ฉันขอตัวเกลไปก่อน"
เอ็ดเวิร์ดพูดพร้อมเดินออกมาพร้อมเกลที่เขาจับมือของเธออยู่ ทุกคนต่างงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น รวมทั้งเบลล่าที่พึ่งมา เธอยังสังเกตอะไรมากไม่ได้ แต่เธอเชื่อว่าเจคอบมีคำตอบเรื่องเกลให้เธอแน่ๆ
"ว้าว กลิ่นสุดยอดเลยอีกคน ขอบใจนะเอ็ดเวิร์ด ก่อนหน้านี้นายทนได้ไง"
"ฉันก็พยายามใช้กลิ่นเธอกลบกลิ่นของเขาไง"
"ถึงได้ว่านายตัวติดฉันตลอดเลย"
"ใช่ เธอคือเครื่องปรับอากาศของฉันไง ลืมแล้วหรอ"
"ฮ่าๆๆๆ ใช่ๆ"
เกลขำออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ ไม่นานกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้น เกลที่ลงวิชาเดียวกับเอ็ดเวิร์ดจึงเดินไปยังห้องเรียนของวิชาแรก ตลอดทางที่เดินเอ็ดเวิร์ดจับได้ถึงความคิดของใครหลายๆคนที่ทั้งอิจฉา และทั้งชมชอบที่เห็นเขากับเกลรักกันอย่างมีความสุข มีทั้งคนที่คิดว่าเขาหล่อ และเกลสวย พวกคนเก่าๆจะคิดว่าเกลนั้นสวยขึ้นกว่าเดิมดูเปล่งประกายมากกว่าเมื่อก่อน ส่วนเด็กใหม่ก็สงสัยว่าพวกเขาเป็นใคร ทำไมถึงเป็นที่จับจ้องของทุกคน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC
ยังไม่แต่งจ้าาาา 5555 ดำเนินเส้นเรื่องไปเรื่อยๆเดี๋ยวไม่สมูท
ตรวจคำผิดแล้วจ้า
ขอบคุณทุกเม้นต์และกำลังใจจ้า
ความคิดเห็น