คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : ตอนที่46
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีการอ้างอิงจากหนังที่เป็นแรงบันดาลใจบางส่วน ไม่ได้มีเจตนาจะลอกเลียนแต่อย่างใด ขอให้ทุกคนสนุกสนานกับนิยายเรื่องนี้***
“เธอโอเคนะ”
“แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่โอเคหล่ะ”
“ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าดึงเธอมายุ่งด้วยเลย”
“จะบอกว่านายเสียใจที่คุยกับฉันงั้นหรอ”
“เปล่า ฉันไม่ได้ว่าแบบนั้น เบลล่า เธอเป็นคนสำคัญของฉันเสมอ เพียงแค่ เธอก็เห็น แซมเขา…”
“นายเล่าให้ฉันฟังได้นะ ฉันพร้อมจะรับฟัง”
“อย่างที่เธอรู้ ฉันเป็นลูกหลานของหมาป่า และตอนนี้ฉันก็เข้าฝูงแล้ว แซมเป็นจ่าฟูง ฉันขัดคำสั่งเขาไม่ได้”
“ฉันเชื่อว่านายทำได้ หัวหน้าแบบนั้นใครจะอยากฟังคำสั่งกัน”
“ฮ่าๆๆๆ จริงของเธอ”
“ใช่ไหมหล่ะ ฉันคิดว่าเขานิสัยไม่ดีตั้งแต่ที่นายเล่าให้ฟังแล้ว พอมาเจอวันนี้ก็รู้เลยว่าเขานิสัยแย่จริงๆ”
เจคอบหันมองเบลล่าที่กำลังว่าแซมอย่างออกรส เบลล่าช่างบอบบางนัก เขาไม่รู้จะปกป้องเธอได้ไหม
“เธอไม่รังเกียจฉันหรอ”
“รังเกียจ ทำไมต้องรังเกียจนายด้วย”
“ฉันไม่ใช่มนุษย์นะ”
“แต่นายก็คือเจคอบคนเดิม หรือไม่ใช่”
“แต่บางอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว”
“แค่ข้างในของนายเป็นนายคนเดิม ฉันก็ดีใจแล้ว”
เบลล่าพูดพร้อมสบตากับเจคอบ
“เบลล่า ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำให้เธอเสียใจ”
“ฉันรับคำขอโทษนายมาแล้ว แต่รับอีกก็ได้ แต่นายจำไว้เลยว่าถ้ามีอะไรต้องบอกฉัน โอเคไหม”
“ได้ ฉันจะบอกเธอทุกอย่าง”
เบลล่ามองหน้าของเจคอบ เธอคิดว่ายังไงเขาก็คือเจคอบคนเดิมที่จะไม่มีวันทำอะไรเธอ
เจคอบพาเบลล่ามองส่งถึงบ้านก็มืดพอดี
“นายกลับยังไง”
“ฉันกลับได้ไม่ต้องห่วง”
“เจค นายบอกว่าจะบอกฉันทุกอย่าง”
“ใช่ ฉันจะบอกทุกอย่างที่เธออยากรู้”
“ถ้างั้น บอกเรื่องเกลได้ไหม ฉันอยากรู้ทำไมพวกนายถึงไม่ชอบเกล”
“เบลล่าเราไม่ได้ไม่ชอบเพื่อนเธอ แต่เพราะเพื่อนเธออยู่ฝั่งคัลเลน”
“แล้วพวกคัลเลนเป็นอะไร”
“เรื่องนี้ฉันพูดไม่ได้ บอกได้แค่ว่าพวกเขาเป็นศัตรูกับเผ่าของฉัน เรื่องนี้เธอรู้น้อยเท่าไรก็ยิ่งดี”
“ทำไมหล่ะ”
“เพราะเธอเป็นเพื่อนกับคนของพวกนั่น”
“เกลสินะ นี่คือเหตุผลที่แซมไม่อยากให้ฉันยุ่งกับเกล เพราะกลัวฉันเอาเรื่องพวกนายไปบอกเกลสินะ”
“นั่นก็ใช่”
“โอเคเจค ฉันจะไม่บอกเกลเรื่องของพวกนาย แต่ฉันก็จะไม่เลิกเป็นเพื่อนกับเกล”
“แต่ว่าแบบนั้นมัน”
“นายเชื่อใจฉัน ฉันโอเค”
“ก็ได้ แต่ถ้าพวกเขาทำอะไรเธอ เธอบอกฉันได้เลย ฉันพร้อมจะช่วยเธอ”
“ขอบใจนะ เจค”
“เบลล่า ฉัน…”
“ไม่เป็นไรเจค กลับบ้านดีๆนะ”
เบลล่าส่งยิ้มพร้อมโบกมือลาเจคอบ เธอพอรู้ว่าเจคอบจะพูดอะไร และเธอจะทำตามที่เกลแนะนำก็คือต้องเล่นตัวไว้ก่อน ง่ายไปผู้ชายจะได้ใจ
จบฝั่งเบลล่า
“เกล พวกโลรองต์จะมาหาเรา สุดสัปดาห์นี้นะ”
“จริงหรออลิซ เธอรู้ได้ไง”
“ฉันเห็นในนิมิต”
“เธอเก่งจัง”
“ไม่หรอก ก็แค่พรสวรรค์ที่น่าเบื่อ”
“อลิซ พรสวรรค์ของเธอในอนาคตจะเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างเลยนะ”
“ขอบใจนะเกล เธอเองก็รู้อนาคตเก่งกว่าฉันอีก”
“ฮ่าๆๆๆ ฉันมีกลโกงอยู่นิดหน่อยหน่ะ”
เกลหัวเราะออกมา ยังไงเธอก็ไม่เคยบอกเรื่องที่เธอมาเกิดใหม่ในโลกนี้ให้ทุกคนฟัง และเธอก็จะไม่มีวันบอก ให้เรื่องนี้ตายไปกับเธอดีแล้ว เกลนั่งคุยกับอลิซและคัลเลนคนอื่นอยู่นานก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียน เกลอดใจรอสุดสัปดาห์นี้ไม่ไหวเลย เธออยากเจอพวกเขาอีก และเล่นเบสบอลกับพวกเขาอีก
อีกด้านหนึ่ง
“เบลล่า สุดสัปดาห์นี้ ไปเดินป่ากันไหม”
“หือ มีอะไรใหม่หรอ”
“พวกแซมชวนฉันไปโดดผาหน่ะ เธออยากไปดูไหม”
“เอาสิ เดี๋ยวฉันไปหานายเอง บอกที่มาเลย”
“เอางั้นก็ได้”
ในที่สุดวันที่เกลรอคอยก็มาถึง เธอคุยกับอลิซเรื่องนิมิตว่ามีอะไรใหม่ไหม อลิซบอกว่าไม่มี เธอจึงคิดแผนกับทุกคนว่าจะไปเซอร์ไพรส์พวกนั้น เพราะพวกเขาก็ไม่ได้บอกเราว่าจะมา เกลจึงคิดว่าเซอร์ไพรส์มาเซอร์ไพรส์กลับ และไม่รู้ว่าพวกเขามีเรื่องอะไรรึเปล่าถึงได้มาหาพวกเธอ ดังนั่นเกลจึงคิดที่จะไปเจอพวกเขาบนเขาที่อลิซมองเห็นนิมิตเลย
เกลกับทุกคนรอเวลาให้ใกล้ถึงจะออกเดินทางจากบ้านไป เพราะยังไงพวกเขาก็มีความเร็วที่เหนือมนุษย์และรู้สถานที่และเวลาแน่นอนแล้ว ไม่จำเป็นต้องเผื่อใจอะไร แต่สิ่งที่เกลไม่รู้และนิมิตของอลิซไม่ได้บอกก็คือเบลล่าที่กำลังไปที่เขานั้นด้วยเช่นกัน
ฝั่งเบลล่า
เบลล่ากำลังเดินขึ้นเขาไปยังสถานที่นัดเจอกันระหว่างเบลล่ากับเจคอบ แต่เมื่อเธอเดินมาจนถึงสถานที่หนึ่ง เธอรู้สึกได้ถึงสายตาที่อันตรายกำลังจับจ้องเธออยู่ เธอรีบเดินเร็วขึ้นเพื่อให้ไปถึงที่นัดเร็วๆ และเมื่อเธอเดินออกมาจากพุ่มไม้เยอะๆมาเจอที่โล่ง อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาหยุดอยู่ข้างหน้าเธอ เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ผิวขาวซีด ผมยาวรวบไว้ข้างหลัง เธอแทบมองไม่เห็นตอนที่เขาวิ่งมาหาเธอด้วยซ้ำ เหมือนอยู่ๆก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
“ดูสิ พวกเราเจออะไร กลิ่นหอมมาก น่าลิ้มลอง”
เจมส์พูดขึ้น เขาเฝ้าดูเบลล่ามาสักพักแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กๆมาเดินป่าคนเดียว แถมกลิ่นยังหอมน่ากินมากๆด้วย
“เจมส์ เราไม่มีเวลามาเล่นนะ”
เบลล่าสะดุ้งออกมาทันทีที่มีผู้ชายผิวดำกับผู้หญิงผมแดงโผล่มาตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว เธอสังเกตได้ว่าตาของพวกเขาเหมือนกันคือมีสีแดงสด…เหมือนเลือด
“ลองดมดูก่อน”
“กลิ่นเธอหอมจริงๆด้วยที่รัก”
“ใช่ แทบจะอดใจไม่ไหว”
เบลล่ามองชายผิวดำพูดและมองสำรวจเธอก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จนเธอตกใจไปหมดแล้ว เธอคิดไม่ตกว่าทำไมพวกเขาถึงทำเหมือนอยากจะกินเธอแล้วไหนจะความเร็วอะไรนั่นอีก ทำไมพวกเขาเคลื่อนที่เร็วแบบนั้น เบลล่าที่คิดได้ว่าเธอไม่ควรอยู่ตรงนี้นาน จึงหันไปด้านข้างพร้อมวิ่งออกไป แต่เพียงเธอก้าวขาออก เจมส์ก็มาดักอยู่ข้างหน้าของเธอแล้ว เบลล่าตัวสั่นด้วยความกลัว เธอไม่รู้จะเอาตัวรอดจากตรงนี้ได้ไง ในใจเธอกำลังนึกถึงแต่เจคอบ และ…เกล
“สาวน้อย ฉันอยากจะดูดเลือดเธอให้หมดตัวเลย”
พรึบ กรรซ์
เบลล่าหลับตาปี๊เมื่อชายตรงหน้าเธอทำท่าจะเข้ามาหาเธอ แต่พอเธอได้ยินเสียงของหมาป่าดังมาเธอก็ลืมตาขึ้นมาอีกรอบ เธอมองภาพตรงหน้าที่ไม่มีคนแปลกหน้าอยู่แล้ว แต่มีฝูงหมาป่าหลายตัวกำลังต่อสู้กับคนแปลกหน้าสามคนนั้น แล้วพวกเขาก็หายตัวไป ก่อนที่จะไปหมาป่าตัวสีน้ำตาลแดงเดินมาหยุดข้างหน้าเธอพร้อมสบตากับเธอ เธอจำได้ทันทีว่านั่นคือเจคอบ เจคอบในร่างหมาป่าสบัดหัวไปทางข้างหลังเธอ เบลล่าเข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อทันที
“ฉันจะไปรอที่บ้าน นายต้องมาหาฉันนะ”
เบลล่าพูดบอกกับหมาป่า เธอไม่รู้ว่าเขาเข้าใจไหม แต่เขาก็พยักหน้าให้เธอหนึ่งทีก่อนจะกระโจนออกไป เบลล่าหันหลังแล้วออกวิ่งกลับไปยังรถของเธอเพื่อกลับบ้านทันที
พอมาถึงบ้าน เบลล่าก็วิ่งขึ้นห้อง เธอทิ้งตัวลงกับที่นอนทันที เธอยังตกใจไม่หายที่อยู่เจอคนแปลกหน้าที่ทำท่าจะกินเธอ บอกว่าจะดูดเลืออดเธอให้หมดตัว
“ดูดเลือดหรอ”
เบลล่าที่นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอหยิบโน๊ตบุคของเธอออกมาแล้วกดค้นหาสิ่งที่เธอรู้ว่าทันที เธอค้นหาข้อมูลโดยใส่คีย์เวิร์ดต่างๆที่เธอสังเกตมาได้ เธอกดดูทุกอย่างที่ขึ้นมาและเมื่อเจอหัวข้อที่ตรงกับสิ่งที่เธอคิดเธอก็กดเข้าไปอ่านทันที เธอสืบค้นต่อเรื่อยๆจนมีข้อมูลมากพอที่จะต่อเรื่องราวได้ เบลล่านั่งรวบรวมความคิดกับตัวเองไปอย่างเงียบ ไม่มีแม้เสียงใดๆนอกจากเสียงลมหายใจเข้าออก และเมื่อเธอนำเรื่องของเพื่อนเธอเข้าไปร่วมด้วยก็ทำให้เธอเข้าใจสิ่งที่เจคอบพูดมาตลอด
“แวมไพร์….เกล…”
“เกล แย่แล้ว”
“มีอะไรอลิซ”
เกลที่กำลังนั่งเล่นหมากรุกอยู่กับคาร์ไลล์มีเอ็ดเวิร์ดเป็นลูกคู่อยู่ข้างๆ เอ่ยถามอลิซที่จู่ๆก็เดินเข้ามา เอ็ดเวิร์ดที่นั่งข้างเกลมองเห็นความคิดของอลิซทันที แต่คนอื่นไม่เห็นอลิซจึงต้องอธิบาย
“พวกโลรองซ์ถูกหมาป่าฆ่าตายไปแล้ว วิคตอเรียหนีไปได้”
“ห้ะอะไรนะ ทำไมหล่ะ”
“เพราะเบลล่า”
เอ็ดเวิร์ดพูดขึ้นมา เกลจึงหันไปมองเขาทันที
“ยังไง ช่วยเล่าแบบละเอียดได้ไหม”
“เบลล่าไปปีนเขาแล้วเจอทั้งสามคนระหว่างทาง พวกเขาจะทำร้ายเบลล่า พวกหมาป่าอยู่ที่นั่นพอดีจึงสู้กัน โลรองซ์กับเจมส์ตาย แต่วิคตอเรียหนีไปได้ทัน”
เกลประมวลผลเชื่อมโยงเรื่องราวทันทีที่ได้รับรู้ข้อมูล ดูเหมือนว่าเส้นเรื่องของหนังจะเอาตอนโลรองซ์มาเจอเบลล่าตอนที่เอ็ดเวิร์ดทิ้งไปมารวมกับพวกเจมส์ เพราะเจมส์ไม่ได้ถูกฆ่าตายในภาคแรก แต่ยังไงสองคนก็ตายแล้ววิคตอเรียรอดไปได้
‘เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอีกแน่เลย ไม่น่าเลยเบลล่า’
เกลเมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ก็รู้ได้เลยว่าเรื่องใหญ่กำลังจะมาในภายภาคหน้า
“เกลเธอคิดอะไรอยู่”
“เห้อ ฉันกำลังคิดว่าจะมีเรื่องวุ่นๆเข้ามาหาเราอีกในภายภาคหน้า”
“เธอคิดงั้นหรอ”
โรซาลีเอ่ยถามเกล
“มันอาจจะไม่ใช่เรื่องของเราก็ได้”
เอ็มเม็ตต์ออกความเห็นมาเพิ่ม
“ใช่มันจะไม่ใช่เรื่องของเราเลย ถ้าพวกโลรองซ์ไม่ใช่แวมไพร์”
เกลพูดบอกทุกคน
“ฉันว่าเราต้องไปหาพวกเขาเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ”
คาร์ไลล์พูดขึ้นมา และทุกคนก็เห็นด้วยกับเขา
“ฉันไปด้วย ฉันน่าจะช่วยได้”
“แต่เกลมันอันตรายนะ”
เอ็ดเวิร์ดพูดบอกเกลด้วยความเป็นห่วง พวกหมาป่าพวกนั้นไว้ใจไม่ได้ ถ้าพวกมันทำอะไรเกล เขาพร้อมสู้ตาย
“อันตรายกับนายมากกว่า ฉันว่าพลังฉันคงช่วยได้ด้วยถ้าเกิดอะไรขึ้น”
“แต่เธอใช้พลังมากไม่ได้”
“แค่เผื่อๆหน่ะ ไม่เกิดเรื่องก็จะดีกว่า”
“ใช่อย่างที่เกลพูด เราไม่ได้จะไปมีเรื่อง ให้เกลไปกับฉันด้วยก็ได้ จะได้มีมนุษย์เป็นกลางด้วย”
“ผมไปด้วย พลังของผมช่วยได้”
“งั้นเอาตามนี้ เดี๋ยวฉันไปกับเอ็ดเวิร์ดและเกล”
คาร์ไลล์พูดขึ้น ทุกคนยอมพยักหน้าเห็นด้วย เพราะถึงอยากจะขัดแต่ตามที่คาร์ไลล์บอกก็ดีที่สุด
“เอารถฉันไปหล่ะกัน พวกเขาจะได้ไม่รู้ว่าเป็นพวกคุณ”
“ก็ได้ เดี๋ยวฉันขับให้”
เกลอาสาให้เอารถเธอไปโดยเอ็ดเวิร์ดจะเป็นคนขับ เธอนั่งข้างเขาและคาร์ไลล์อยู่เบาะหลัง
ไม่นานรถของเกลก็เคลื่อนที่เขามาในเขตสงวล เมื่อรถเกลขับมาถึงบ้านบิลลี่คนในบ้านก็ออกมาต้อนรับ มีบิลลี่ เจคอบและแซมกับพวก
“พวกเขากำลังประชุมเรื่องวิคตอเรีย”
เอ็ดเวิร์ดบอกทุกคนในรถ
“เดี๋ยวฉันลงไปก่อน นายกับคาร์ไลล์รอสัญญาณจากฉันนะ”
เกลพูดพร้อมกับเปิดประตูรถลงไป เกลเดินออกไปยืนหน้ารถเผชิญหน้ากับพวกเขาแต่ก็เว้นระยะห่างไว้
“สวัสดีค่ะบิลลี่ สวัสดีทุกคน"
“เธอมาทำไม แล้วใครมากับเธอ"
แซมพูดถามออกมาทันทีที่เกลพูดจบ เขาไม่รอให้บิลลี่กล่าวทักทายเธอกลับเลย
“ที่ฉันมาก็เพราะจะมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ พวกเราไม่เกี่ยวข้องกับแวมไพร์พวกนั้น”
“เธอรู้ได้ไง แบบนี้หรอเรียกว่าไม่เกี่ยว”
แซมยังพูดโต้ตอบกลับเกลต่อ
“เรามีอลิซที่มองเห็นอนาคต เธอเห็นเบลล่ามีอันตรายและพวกนายไปช่วยแล้ว”
“รู้ว่าจะเกิดอันตรายทำไมไม่ช่วย”
เจคอบพูดขึ้นมา
“ก็ฉันบอกอยู่เนี่ยว่าพวกนายไปช่วยแล้ว นายคิดว่าถ้าพวกฉันไปช่วยอีกรับประกันได้ไหมว่าพวกนายจะไม่ทำร้ายพวกเรา”
เกลพูดออกไปอย่างรวดเร็วและน้ำเสียงที่เริ่มไม่พอใจ พวกเขาทุกคนจึงเก็บคำพูดของเธอไปคุย
“ทีนี้เราจะคุยกันได้ยัง ว่าไงคะบิลลี่”
“มาเถอะ เข้ามาคุยกันก่อน”
บิลลี่พูดบอกเกล เกลจึงหันไปส่งสัญญาณให้เอ็ดเวิร์ดกับคาร์ไลล์ในรถ พวกหมาป่ามีท่าทีไม่พอใจนิดหน่อยที่เห็นเอ็ดเวิร์ดกับคาร์ไลล์
บิลลี่พาทุกคนเข้ามานั่งที่โซฟา มีเพียงเธอ เอ็ดเวิร์ดกับคาร์ไลล์ที่นั่ง พวกคนอื่นยืนอยู่ห่างๆนิดหน่อย
“หนูเกลรู้จักพวกเขาไหม”
บิลลี่ส่งคำถามให้กับเกล เกลหันไปมองหน้าเอ็ดเวิร์ดกับคาร์ไลล์ คาร์ไลล์พยักหน้าให้เกลเชิงว่าเธอบอกได้ เกลจึงหันไปคุยกับบิลลี่
“พวกเขาคือแวมไพร์เร่ร่อนที่มาคราวก่อนค่ะ เราเคยพูดคุยบอกเรื่องอาณาเขตกับพวกเขาไปแล้ว”
“แล้วพวกเขากลับมาอีกทำไม หนูเคยบอกฉันว่าพวกเขาจะไม่กลับมาแล้วไม่ใช่หรอ”
“ใช่หนูเคยบอกแล้ว แต่ครั้งนี้หนูไม่รู้จริงๆว่าพวกเขามาทำไม แต่หนูคิดว่าจะเกิดปัญหาตามมาแน่นอน”
“ปัญหาอะไร”
แซมถามขึ้นมา เกลจึงหันไปมองหน้าเขา
“คนที่นายปล่อยไป เธอจะกลับมาแก้แค้นให้กับแฟนเธอที่พวกนายฆ่าไป”
“ฉันไม่ได้ปล่อยยัยนั่นไป”
“งั้นก็แปลว่านายจับเธอไม่ได้”
“นี่เธอ!!”
เกลพูดใส่แซมด้วยท่าทางดูถูกนิดๆซึ่งยั่วโมโหแซมได้ แต่เธอรู้ว่ายังไงแซมก็ทำอะไรเธอไม่ได้
“แซม สงบสติหน่อย หนูเกลคิดว่าเธอจะกลับมาแก้แค้นยังไง”
บิลลี่หันไปเตือนแซม ทำให้แซมขัดใจแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา แต่เกลยิ้มพอใจส่งไปให้บิลลี่แล้วตอบคำถามบิลที่
"หนูก็ไม่แน่ใจค่ะบิลลี่ แต่หนูว่าเธอกลับมาแน่และเธออาจดึงเบลล่าเข้าไปแก้แค้นด้วย"
"ทำไมต้องดึงเบลล่าเข้ามาด้วย"
เจคอบพูดขึ้นแล้วเดินมานั่งที่โซฟาข้างหน้าเกล เกลมองเจคอบที่ดูจะเป็นห่วงเบลล่าอยากออกหน้า ส่วนเอ็ดเวิร์ดที่นั่งข้างเธอยกมือข้างหนึ่งกอดเอวเธอกระชับไว้
"ก็เพราะถ้าจะแก้แค้นให้สาสมกับที่พวกนายฆ่าแฟนเธอไป เธอก็จะแก้แค้นกลับด้วยการฆ่าคนที่นายรักเหมือนกัน แต่มันก็เป็นข้อสันนิษฐาน"
"แต่ถ้าเราเจอเธอ อาจจะกล่อมเธอได้แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะยอมไหม"
คาร์ไลล์พูดขึ้นมา
"คงต้องรอดูสถานการณ์ก่อน ตอนนี้เราทำได้เพียงคอยคุ้มกันเบลล่าเพราะพวกมันเห็นหน้าเบลล่าแล้ว"
"ใช่ค่ะบิลลี่"
เกลเห็นด้วยกับบิลลี่ถึงยังไงเขาก็อาวุโสสุดทุกคนย่อมเกรงใจเขา ถ้าเธออยู่ข้างบิลลี่ยังไงพวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรเธอ
เกลนั่งฟังคาร์ไลล์กับบิลลี่นั่งคุยกันค่ออีกสักพักเรื่องการคุ้มกันเบลล่า โดยพวกคาร์ไลล์จะดูเบลล่าที่โรงเรียนให้ ส่วนที่บ้านให้หมาป่าจัดเวรกันไปดู พอตกลงกันได้เอ็ดเวิร์ดก็ขับรถพาเธอกับคาร์ไลล์กลับบ้าน โดยวันนี้เธอต้องค้างบ้านเอ็ดเวิร์ดแต่เธอก็โทรบอกพ่อกับแม่แล้ว พร้อมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่เธอก็เห็นด้วยที่ให้เกลค้างบ้านเอ็ดเวิร์ดก่อน เพราะกลับมาก็อันตราย ส่วนพ่อกับแม่เกลอยู่ห่างจากจุดเกิดเรื่องเยอะไม่โดนลากเข้าไปเกี่ยวแน่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC
เอาแล้วๆๆๆ
พรุ่งนี้เจอกันอีกจ้า ไรต์กำลังมันส์เลย
ขอบคุณทุกเม้นต์และกำลังใจจ้า
ตรวจคำผิดแล้ว
ความคิดเห็น