ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Give you All my Time เวลาของฉันเป็นของคุณ (EDxOC)END

    ลำดับตอนที่ #46 : ตอนที่45

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.76K
      254
      15 ส.ค. 64

    ***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีการอ้างอิงจากหนังที่เป็นแรงบันดาลใจบางส่วน ไม่ได้มีเจตนาจะลอกเลียนแต่อย่างใด ขอให้ทุกคนสนุกสนานกับนิยายเรื่องนี้***

     

     

    วันเวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน เกลใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไปโรงเรียนได้เจอเพื่อนๆและคนที่รัก กลับบ้านเจอพ่อแม่ที่รักแล้วก็ยังเจอคนที่รัก แต่ความสัมพันธ์ของเอ็ดเวิร์ดและเกลก็ยังไปไม่ถึงขั้นสูง แค่นอนกอดกัน หอมแก้มและจูบ เกลรู้จากในหนังว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นคนหัวโบราณที่จะไม่ทำอะไรฝ่ายหญิงก่อนวิวาร์ซึ่งเกลชอบในตรงนี้ของเขามากเลย เพราะเธอก็มาจากอีกโลกที่ก่อนตายเธอก็ไม่มีแฟน แค่ทำงานหาเลี้ยงตัวเองก็หมดเวลาไปวันๆหนึ่งแล้ว จะเอาเวลาไหนไปหาแฟน แม้แต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเธอเองก็อยู่กับเพื่อนมากกว่า ไม่ได้สนใจใครที่ไหน  มีมองหนุ่มๆบ้างยามเพื่อนพาไปส่องหนุ่มๆ แต่ก็ไม่เคยเจอคนถูกใจ อาจเป็นเพราะเธอหลงรักตัวละครเอ็ดเวิร์ดในทไวไลค์มานานแล้วก็ได้

     

     

     

     

     

     

    แต่ในขณะที่ชีวิตของเกลดำเนินไปด้วยดี ในฝั่งของเบลล่านั้นดำเนินไปไม่ค่อยจะดีนัก  

     

    “เบลล่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า หน้าดูเครียดนะ”

    เกลเดินมาคุยกับเบลล่าที่นั่งอยู่คนเดียวในคาบพละ เกลคิดว่าน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเบลล่าเพราะว่าเบลล่าไม่ร่าเริงหรือดูนิ่งแบบปกติ ใบหน้าของเธอแปะคำว่าเครียดไว้กลางหน้าผาก

     

    “ฉันโอเคไม่มีอะไร”

     

    “เราเป็นเพื่อนกันไง เธอไม่สบายใจอะไรปรึกษาฉันได้  เรื่องชาร์ลีหรอ”

    เกลสวมบทเพื่อนผู้แสนดีเข้าไปคุยให้คำปรึกษากับเบลล่าแต่ใจจริงเธอก็อยากรู้ว่าฝั่งเบลล่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

     

    “เปล่า ไม่ใช่ ชาร์ลีหรอก คนอื่นหน่ะ”

     

    “งั้นถ้าให้ฉันเดา  คงเป็นพ่อหนุ่มผมยาวใช่ไหม”

     

    “เธอเดาเก่งจังเลยเกล"

     

    “ฉันเก่งไง ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น แค่ไม่อยากให้เธอเครียด มีอะไรปรึกษาฉันได้นะ ฉันสัญญาจะไม่บอกใคร”

     

    ‘เว้นว่าเขาได้ยินเองนะ’

    เกลพูดในใจแล้วหันไปมองเอ็ดเวิร์ด ส่งวิ๊งให้เขา แต่เบลล่าคงเห็นเป็นว่าเธอมองเอ็ดเวิร์ดว่าไม่มีอะไรและเกลจะไม่บอกเอ็ดเวิร์ดแน่นอน

     

    “เธอจะไม่บอกใครจริงนะ ฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้”

     

    “ฉันให้สัญญา"

    เกลยื่นนิ้วก้อยส่งไปให้เบลล่าเรียกรอยยิ้มเล็กๆจากเบลล่าได้

     

    “คือฉันเริ่มๆคุยกับเจคอบมาสักพักแล้ว”

     

    “นั่นไง!!!ว่าแล้วเชียว”

     

    “เกลอย่าเสียงดังสิ”

     

    “ขอโทษๆ ต่อเลย”

     

    “คือช่วงแรกๆก็ดี แต่พอหลังๆเจคอบมักจะบอกว่าแซมชอบมาวุ่นวายกับเขาบ่อยๆ ทำทีจะชวนเขาไปเข้าพวกด้วย ซึ่งเจคไม่อยากจะไปหรอก”

    เกลนึกตามคำพูดของเบลล่า เธอคิดว่าคงใกล้ช่วงที่เจคอบจะเข้าฝูงหมาป่าแล้ว แต่แล้วทำไมเบลล่าถึงดูเครียดๆหล่ะ หรือเป็นห่วงกันมากเกินไป

     

    “แล้วทำไมหรอ เขามาพาลใส่เธอหรอเบล"

     

    “เปล่า แต่ก็ไม่เชิง”

     

    “ไม่เชิงคือยังไง”

     

    “ไม่กี่วันก่อนเขามาหาฉันบอกว่าทะเลาะกับแซมมา  ตอนแรกฉันก็คุยกับเขาดีๆแต่สักพักพอพูดถึงเธอ เขาก็โวยวายใส่ฉัน บอกว่าฉันไม่ควรยุ่งกับเธอ"

     

    “ห้ะ กับฉัน ไม่ควรยุ่งกับฉัน ทำไมอ่ะ”

     

    “ฉันก็ไม่รู้ เลย..เอ่อ…โวยวายใส่เขาไปนิดหน่อย”

     

    “โวยวายว่า”

     

    “บอกว่าเขาไม่มีเหตุผล ฉันบอกว่าเธอเป็นคนดีมาก และฉันจะไม่เลิกเป็นเพื่อนกับเธอ แล้วจากนั่นเขาก็หายหน้าไปเลย”

     

    “เอ่อ…เบลล่า ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอกับเจคทะเลาะกัน”

     

    “ไม่ๆ ไม่ใช่ความผิดเธอเลย  เขานั่นแหล่ะที่ไม่มีเหตุผล ฉันแค่พูดถึงเธอเฉยๆว่าช่วยฉันทำการบ้าน เขาก็มาพาลใส่ เขานั่นแหล่ะผิด” 

     

    “แล้วทำไมเธอถึงต้องมานั่งเครียดหล่ะ”

     

    “ฉันก็ไม่รู้  เขาหายไปไม่ติดต่อกันมาเลยนะ ฉันเลย”

     

    “ถ้าเป็นห่วงเขา ก็ไปหาสิ”

     

    ‘จะได้รู้ความจริง’

    เกลพูดต่อในใจ เธอกำลังคิดว่าถ้าเบลล่าไปหาเจคอบอาจจะเจอว่าเขาเข้าฝูงกับแซมแล้วและได้รู้ความจริงว่าเจคอบเป็นอะไร

     

    ‘แต่ว่า ถ้าเบลล่ารู้เรื่องเจคอบแล้วเรื่องของเอ็ดเวิร์ดหล่ะ’

    เกลพูดกับตัวเองแล้วหันไปมองทางเอ็ดเวิร์ดที่นั่งห่างไปไม่ไกล 

     

    “ถ้าฉันไปจะไม่เป็นว่าฉันไปง้อหรอ”

    เกลหันมามองเบลล่าอีกครั้งเมื่อเบลล่าพูดขึ้นมา

     

    “จริงๆก็ใช่นะ แต่ว่าถ้าเราไม่ยอมรับก็ถือว่าไม่ใช่ไงเบลล่า”

    เกลให้คำปรึกษากับเบลล่า เธอไม่รู้หรอกว่าเบลล่าจะเชื่อไหม เธอเพียงหวังให้เบลล่าไปหาเจคอบจะได้เลิกยุ่งเรื่องของเธอ หรือว่าเธอคิดผิดกันนะ

     

    “โอเค ฉันจะทำตามเธอ เขาไม่มีสิทธิ์มาโกรธฉันด้วยซ้ำฉันสิต้องโกรธ เน๊อะเกล”

     

    “ใช่ๆ เธออย่าไปยอม ต้องพุ่งชนเท่านั้น”

     

    “โอเค"

     

     "ดีมากเพื่อน”

    แล้วเกลก็สามารถทำให้เบลล่ามีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

     

     

     

     

     

     

    “นี่เอ็ด ฉันทำถูกไหมอ่ะ ฉันไม่ควรแนะนำเบลล่าแบบนั้นใช่ไหม”

     

    “ทำไมถึงไม่ถูกหล่ะ”

     

    “ก็ถ้าเบลล่ารู้เรื่องของเจคอบ ฉันว่าอีกไม่นานคงรู้เรื่องของนายแน่เลย”

     

    “ฉันว่าไม่หรอก เพราะว่าสัญญาระหว่างพวกเราคือเขาจะไม่เปิดเผยตัวตนของฉัน”

     

    “แต่ว่าถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆหล่ะ”

     

    “ฉันก็ไม่สน ฉันสนเพียงแค่เธออยู่กับฉันก็พอแล้ว”

     

    “ทำไมนายน่ารักแบบนี้หล่ะ”

    เกลพูดพร้อมจับแก้มของเอ็ดเวิร์ดดึงเล่นไปมา เธอได้รู้อะไรเยอะแยะเกี่ยวกับร่างกายแวมไพร์เมื่อเธอใกล้ชิดกับเอ็ดเวิร์ด อย่างเช่นแวมไพร์ไม่ได้ตัวแข็งเป็นหินเหมือนหินอ่อนทุกส่วนเช่นแก้มที่แสนจะนิ่มของเขาเป็นต้น

     

     

     

     

     

     

    ฝั่งเบลล่า 

    วันนี้เป็นวันหยุดและเบลล่าก็มาหาเจคอบตามที่เกลแนะนำ เบลล่ามาถึงบ้านของเจคอบก็เจอเขากำลังเดินผ่านไปโดยไม่สนใจเธอ เธอเห็นว่าเจคอบตัดผมแล้วแถมยังสักมาด้วย

     

    “เจค ทำไมนายไม่โทรหาฉันเลย นายตัดผมแล้วหรอ แถมไปสักมาด้วย ทำไมนายไม่บอกฉันหล่ะ”

    เบลล่าวิ่งเข้าไปหาเจคอบท่ามกลางสายฝน 

     

    “เธอไม่ควรมาที่นี่ เธอกลับไปเถอะ”

     

    “เจคหมายความว่าไง”

     

    “ฉันขอร้องนะเบลล่าเธอกลับไปเถอะ”

    เบลล่ารู้สึกหน้าชาไปหมดเธอไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรดีตอนนี้ เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาและไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรสำหรับเจคอบกันแน่

     

     

    แต่เบลล่าก็ไม่ยอมแพ้ วันต่อมาเธอก็มาหาเจคอบอีก เธอต้องการคุยให้รู้เรื่อง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอมาถึงก็เจอเพื่อนของเจคอบเดินออกมาจากป่าพอดี พวกเขาสามคนใส่แค่กางเกงขาสั้นกับรองเท้าไม่ได้ใส่เสื้อและพวกเขามีรอยสักที่ไหล่เหมือนกับเจคอบเลย เบลล่ารีบเดินเข้าไปหาทั้งสามคนเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจคอบทันที

     

    “พวกนายทำอะไรเจค”

     

    “พวกเราไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย”

     

    “ไม่จริง พวกนายกับแซมครอบงำเขา”

     

    “ฮ่าๆๆเบลล่า เขาต่างหากที่อยากเข้าร่วมกับพวกเราจนตัวสั่น”

     

    "ไม่จริง"

     

    เพี๊ย!!!

    เบลล่าที่ไม่ชอบท่าทางของพอลที่พูดถึงเจคอบแบบนั้นเลยเผลอตบหน้าเขาไปหนึ่งที แต่พอลกับโกรธจัดขึ้นมา เขาทำท่าฮึดฮัดโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ เหมือนร่างกายจะระเบิดออก 

     

    “ซวยแล้วไงเบลล่า”

    เพื่อนของพอลพูดขึ้นมา แล้วเดินออกห่างจากพอล แล้วจู่ๆพอลก็กลายร่างเป็นหมาป่าตัวใหญ่ยักษ์ เบลล่าตาโตตื่นตกใจทันทีที่เห็น แถมหมาป่าตัวนี้ยังขู่ใส่เธออีกด้วย สัญชาตญาณของเธอจึงสั่งว่าให้เธอวิ่งหนี เธอหันหลังแล้ววิ่งหนีออกมาทันที เธอเห็นเจคอบกำลังวิ่งออกมาจากบ้านมาทางเธอ เธอจึงร้องเตือนเขา

     

    “เจค อย่ามา มันอันตราย”

    เธอเกือบจะวิ่งถึงเจคอบแล้วและรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างวิ่งตามเธอมาด้วย พอเธอวิ่งจะถึงเจคอบเขากลับกระโดดขึ้นไปข้างบนและ…กลายร่างเป็นหมาป่าสีน้ำตาลตัวใหญ่ยักษ์ทันที หมาป่าสองตัวต่อสู้กันโดยมีสายตาของเบลล่ามองอยู่อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ความคิดในหัวเธอตีกันวุ่นวายไปหมด เธอเห็นแซมเดินมาสมทบกับเพื่อนของพอลสองคนที่ยืนอยู่ แต่เขากลับไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง เบลล่ามองหมาป่าสองตัวกำลังกัดกันด้วยความรุนแรงมาก ทั้งสองตัวต่อสู้กันจนหายเข้าไปในป่า เบลล่านั่งอยู่กับพื้นมองไปที่ที่หมาป่ายักษ์หายเข้าไป

     

    “เอ็มบี พาเบลล่าไปหาเอมิลี่ก่อน”

    แซมสั่งอีกสองคนให้มาพาเบลล่าที่นั่งอยู่ที่พื้นด้วยความตกใจให้ไปเจอกันที่บ้านเอมิลี่

    เบลล่าเดินตามเพื่อนของเจคอบอีกสองคนไปอย่างงงๆ

     

    “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

    เบลล่าเอ่ยถามทั้งสองคน

     

    “เธอรอให้เจคมาบอกเธอดีกว่า”

    เบลล่าจำเป็นต้องรอเจคอบมาไขความกระจ่างให้เธอ เขากลายเป็นหมาป่าตัวใหญ่ยักษ์ต่อหน้าเธอ ทำให้เธอนึกถึงทุกอย่างที่เจคอบเคยเล่าให้เธอฟังและต่อเรื่องราวเข้าด้วยกัน แต่เธอก็ไม่แน่ใจ เธออยากฟังจากปากเขาเอง และเธอก็เป็นห่วงเขามากด้วย 

     

    “เจคจะเป็นอะไรรึเปล่า”

     

    “หึหึ เธอรอดูสิ”

    เป็นอีกครั้งที่พวกเขากวนโมโหเธอ บอกมาดีๆไม่ได้หรือไง

     

     

     

     

    “เธออย่ามองหน้าเอมิลี่นานหล่ะ”

     

    “ทำไม”

     

    “เดี๋ยวก็รู้”

    เบลล่ามาถึงบ้านหลังหนึ่งที่ดูจะเป็นที่หมายที่แซมบอก เธอเดินตามอีกสองคนเข้าไปในบ้าน พอเข้าไปก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธอ เบลล่ามองหน้าของผู้หญิงคนนั้นใบหน้าของเธอมีแผลเป็นจากรอยกรงเล็บอยู่

     

    “เธอคงเป็นเบลล่าสินะ ฉันเอมิลี่ ยินดีที่ได้รู้จัก”

    เอมิลี่เดินมาสวมกอดเบลล่าเป็นการทักทาย เบลล่าจึงกอดตอบและส่งยิ้มทักทายกลับไป

     

    “มีมัฟฟินอยู่ เธอกินไหม”

    เบลล่ามองหน้าเอมิลี่อยู่ได้สติเมื่อเอมิลี่พูดขึ้นมา

     

    “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ”

     

    “เดี๋ยวพวกเขาก็มาแล้ว นั่งรอก่อนนะ”

    เบลล่าพยักหน้ารับแล้วมองเอมิลี่คุยกับอีกสองคน ไม่นานเจคอบก็เข้ามากับพอล ทั้งคู่ยิ้มออกแล้วเบลล่าจึงคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว แล้วแซมก็เดินเข้ามา เขาเดินไปสวมกอดเอมิลี่แล้วจูบแก้มข้างที่มีแผลเป็นของเธอ เบลล่าพอจับเรื่องราวได้ทันที

     

    “ไงเบลล่า ฉันขอโทษด้วยก่อนหน้านี้”

     

    “ไม่เป็นไร”

    เบลล่าตอบกลับพอลที่เดินมาขอโทษเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ขอโทษเขากลับ หันไปสนใจเจคอบแทน

     

    “นายไม่เป็นไรนะ”

     

    “ฉันไม่เป็นไร เธอโอเคไหม”

     

    “โอเคเรื่องอะไรหล่ะ”

     

    “เอ่อ..ก็เรื่องฉันเป็นหมาป่า"

     

    "ก็ตกใจอยู่นิดหน่อย  ทำไมนายไม่โทรหาฉัน"

    เบลล่าพูดเสียงดังใส่เจคอบ เจคอบที่ได้ยินก็เหว๋อไปเลย เขาไม่นึกว่าเบลล่ายังเคืองเขาเรื่องนี้อยู่ เขาหันไปหาคนอื่นๆก็เห็นว่าทุกคนต่างหันหน้าหนีหมดแล้ว

     

    "เราไปคุยกันข้างนอกนะ"

    เจคอบพูดพร้อมจะเอื้อมมือไปจับมือเเบลล่า แต่เบลล่าขยับออกแล้วเดินออกจากบ้านไป

     

    "ไปเคลียร์กับเบลล่าก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน"

    แซมพูดออกคำสั่งกับเจคอบซึ่งเจคอบก็ได้แต่ต้องยอมรับ

     

     

    "เบลล่าฉันขอโทษที่ไม่ได้โทรหาเธอ"

     

    "นายควรจะส่งข้อความมาบ้าง"

     

    "ฉันขอโทษ พอดีมีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อย"

     

    "อย่างน้อยก็ควรส่งมาสักข้อความว่าไม่ว่าง แต่ฉันรับคำขอโทษก็ได้ แต่นายบอกได้ไหมว่าทำไมนายเป็นแบบนี้"

     

    "ฉันเคยเล่าให้เธอฟังแล้ว ว่ามันมาจากบรรพบุรุษ"

     

    "นายเคยคิดจะขัดขืนมันบ้างไหม"

     

    "เบลล่าเรื่องนี้มันขัดขืนไม่ได้ แล้วก็เป็นเพราะพวกมันด้วย"

     

    "มันไหน แซมหรอ"

     

    "ไม่ แซมทำให้ฉันเข้าใจและยอมรับมัน เธอไม่เข้าใจหรอก"

     

    "ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ก็เพราะอยากจะเข้าใจนาย"

    เบลล่าพูดเสียงเบา เธอรู้สึกว่าเจคอบเปลี่ยนไป เขาไม่ฟังเธอเลย

    เจอคอบที่ได้ยินคำพูดของเบลล่าจึงหันมามองเธอ เขาเห็นใบหน้าเศร้าของเบลล่าก็รู้สึกผิดและรู้ตัวขึ้นมาว่าเขาทำไม่ดีกับเบลล่า

     

    "เบลล่าฉันขอโทษ  ทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นถ้าเธอไม่สนิทกับพวกเขา"

     

    "พวกเขาที่นายว่าคือใครกันแน่ นายบอกฉันไม่ได้หรอเจค"

     

    "เบลล่า ฉันขอโทษ แต่ฉันบอกไม่ได้"

     

    "ถ้างั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน"

    เบลล่าเดินหนีออกมาจากเจคอบ เธอเดินเข้าไปในบ้านเอมิลี่เพราะว่าเพื่อนของเจคอบเอากุญแจรถเธอไป

     

    “ไงเบลล่า คุยกับเจคอบเสร็จแล้วหรอ”

    เอมิลี่ที่เห็นเบลล่าเดินเข้ามาจึงทักขึ้น

     

    “เสร็จแล้วค่ะ ฉันมาเอากุญแจรถ”

     

    “เสร็จแล้วก็ดี เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

    แซมลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหาเบลล่า

     

    “มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน”

    เบลล่าเอ่ยถามแซม 

     

    “เราไปนั่งคุยกันดีกว่าไหม ที่รักไปเถอะ”

    เอมิลี่ที่เห็นท่าไม่ดี เธอจึงแก้สถานการณ์ตอนนี้ให้ดีขึ้น เธอไม่อยากให้แฟนของเธอทำอะไรเบลล่าไม่งั้นเรื่องจะบานปลายไปมากกว่าเดิมอีก

    เบลล่าเดินตามเอมิลี่กับแซมไป และมีเจคอบที่เดินเข้ามาพอดีตามมาด้วย พอเบลล่านั่งลงเรียบร้อย แซมก็เอ่ยปากพูดทันที

     

    “เธอรู้เรื่องของเราแล้ว เธอต้องเลือกมา”

     

    “เลือกอะไร หมายความว่าไงทำไมต้องเลือก ฉันไม่บอกใครเรื่องพวกคุณอยู่แล้ว ไม่อยากจะยุ่งด้วย”

    ประโยคสุดท้ายเบลล่าหันไปพูดใส่เจคอบที่นั่งอยู่ไม่ไกลอย่างเคืองๆ

     

    “เธอต้องเลิกยุ่งกับพวกคัลเลน เลิกยุ่งกับเพื่อนเธอสะ”

     

    “ถ้าคุณหมายถึงเกลเพื่อนฉัน ช่วยขยายความได้ไหม ทำไมต้องเลิกยุ่งด้วย”

     

    “แซม เบลล่าไม่รู้เรื่องนั้น”

    เจคอบพูดขึ้นบอกแซม

     

    “ใช่ฉันไม่รู้ และอยากรู้มากๆด้วยตอนนี้ ทำไมกัน มันเรื่องอะไรทำไมบอกไม่ได้”

     

    “ที่ฉันให้เธอเลิกยุ่งก็เพราะพวกมันเป็นศัตรูกับเรา เธอต้องเลือกว่าถ้าจะอยู่กับเจคอบ เธอก็ต้องไม่ยุ่งกับพวกนั้น”

     

    “เขาอยากให้ฉันอยู่รึเปล่าเถอะ”

    เบลล่ายังไม่เลิกกัดเจคอบ มันจึงทำให้แซมที่คุยกับเบลล่าอยู่รู้สึกไม่พอใจ 

     

    ปัง!!!

     

    “ฉันคุยกับเธออยู่นะ”

    แซมตบโต๊ะเสียงดังเมื่อเบลล่ามัวแต่สนใจเจคอบไม่สนใจเขา

     

    “นายจะเอาไงก็ว่ามา ฉันไม่เลิกยุ่งกับพวกเขา ถ้ามันไม่มีเหตุผล”

     

    “เหตุผลหรอ ก็เพราะพวกมันเป็น…”

     

    “แซมหยุดนะ นายจะละเมิดขอตกลงนะ”

    พอลพูดขึ้นเมื่อแซมเริ่มคุมสติไม่อยู่แล้ว

     

    “ช่างสิ ฉันไม่สน เธอต้องเลิกยุ่งกับพวกมัน  ไม่งั้นก็เลิกยุ่งกับเจคอบสะ”

     

    “แซม/แซม”

    เจคอบกับเอมิลี่เรียกแซมออกมพร้อมกัน  เจคอบเริ่มเหลืออดกับแซมแล้วตั้งแต่ขึ้นเสียงกับเบลล่าไหนจะมาละเมิดสัญญาระหว่างเผ่าอีก แล้วจะมาสั่งให้เบลล่าเลิกยุ่งกับเขาอีก เขาไม่มีทางยอมแน่นอน

     

    “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัว”

    เบลล่าพูดแล้วหยิบกุญแจรถของเธอมา ลุกขึ้นเดินออกไปทันที  พอเบลล่าออกไป แซมก็เพ่งเล็งมาที่เจคอบแทน

     

    “นายไปคุยกับเธอให้รู้เรื่องด้วย”

     

    “ฉันทำแน่ นายก็ควรไปจัดการตัวเองสะ รู้ไหมเกือบทำอะไรลงไป”

    เจคอบพูดทิ้งท้ายไว้ใส่แซมแล้ววิ่งตามเบลล่าออกไปทันที แซมที่ได้ยินสิ่งที่เจคอบพูดก็หงุดหงิดขึ้นมาคนที่อยู่ใกล้ๆเขาลุกหนีไปหมด เหลือเพียงเอมิลี่ที่ยังอยู่

     

     

     

     

    “เบลล่า เดี๋ยวก่อน”

    เจคอบวิ่งออกมาจับมือเบลล่าไว้ให้เธอหยุดเดินก่อน

     

    “ฉันจะกลับบ้าน”

     

    “งั้นฉันไปส่งนะ”

    เจคอบไม่รอคำตอบ เขาเอากุญแจออกมาจากมือของเบลล่าแล้วจับมือพาเบลล่าเดินไปที่รถ เขาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้เบลล่าแล้วเดินอ้อมไปขับรถแทน

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    TBc

    ตอนนี้เป็นของน้องเบลล่า แต่น้องเกลก็โดนพาดพิงถึงบ่อย5555

    ดึกๆมาต่อให้นะ ไรต์กำลังแต่มันส์มือเลย555

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×