คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
***เนื้อหาตอนไปนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีบางเหตุการณ์ที่อิงจากหนัง***
เด็กทดลองทุกคนถูกมาไปกินมื้อกลางวัน เมื่อถึงเวลาแล้วให้กลับไปอยู่ในห้องใครห้องมัน
เด็กหญิงนั่งรอเวลาที่จะได้ออกไปข้างนอกตามความรู้สึกที่เธอคิดว่าวันนี้จะเป็นวันที่หัวหน้าองค์กรจะกำจัดเด็กทดลองทิ้งทั้งหมด ตามที่บอร์ดบริหารสั่งมา
เธอคิดแผนเอาไว้แล้ว และต้องเกิดการนองเลือดขึ้นแน่นอน แค่ขอให้เธอรอดไปได้ก็เพียงพอแล้ว
ตอนนี้เลยเวลาอาหารเย็นมานานแล้ว แต่ไม่มีวีแววว่าผู้คุมจะมาพาเธอไป ดูเหมือนข้อสันนิษฐานของเธอจะเป็นจริงเธอจึงลุกออกจากเตียงยืดเส้นยืดสาย วอมร่างกายเตรียมความพร้อมที่จะสู้เต็มที่และอาศัยร่างกายของเด็ก หนีพวกที่จะฆ่าเธอออกมาให้ได้
และแล้วเวลานั้นก็มาถึง เธอและเด็กคนอื่นๆถูกพามายังห้องว่างห้องหนึ่งที่ตอนนี้มีผู้ชายตัวใหญ่ประมาณ 10 คนพร้อมอาวุธครบมือ ทั้งมีดพก ไม้เบสบอส แต่ไม่มีปืน ทางศูนย์คงอยากจะทำให้เงียบที่สุด
เธอลองสังเกตชายตัวใหญ่พวกนั้นและจดจำหน้าตาไว้ เพราะเธอจําได้ ว่าคนพวกนี้นี่แหล่ะคือคนที่จะไล่ล่านางเอก ซึ่งพวกเขาคือพวกมนุษย์ทดลองรุ่นแรกที่ใช้การผ่าตัดอวัยวะของร่างกาย ผ่าตัดสมองในการดัดแปลงร่างกายให้มีความพิเศษขึ้น แต่เป็นรุ่นที่การทดลองล้มเหลวมากที่สุด พวกเขาเหมือนนักฆ่าเลือดเย็น แต่ไม่มีพลังพิเศษอะไร แถมพวกเขายังมีบาดแผลจากการทดลองปรากฏที่ใบหน้า ซึ่งดูน่ากลัวแทบทุกคน
และเหตุการณ์นองเลือดก็เกิดขึ้น คนพวกนั้นพุ่งเข้ามาทำร้ายเด็กทดลองทันที เธออาศัยความชุลมุนวุ่นวายหลบหลีกจากคนพวกนั้น แต่ตัวเธอก็โดนเลือดของเด็กคนอื่นๆกะเด็นมาโดนตัว จนเสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วยเลือด เธอแทบอยากจะอ้วกกับกลิ่นคาวเลือดแต่เธอต้องสงบใจไว้มองหาทางจะออกไปจากห้องนี้
แล้วเธอก็เห็นประตูทางออกของเธอ แต่มีชายถือมีดขวางอยู่และตอนนี้เขามองเห็นเธอแล้วและกำลังเดินตรงมาที่เธอ เธอรู้ว่าถ้าจะออกไปต้องผ่านคนคนนี้ให้ได้ เธอจึงเลือกจะสู้ อาศัยความเร็วและร่างกายที่เล็กกว่ารอบโจมตี หลอกล่อให้งงอาศัยจังหวะแย่งมีดมา แล้วถีบไปขาพับด้านหลังให้เขาล้มลงแล้วปาดคอทันที
เธอวิ่งผ่านประตูออกมาจากห้องนั้นทันที่ โยนมีดไปยังหน้าประตูบานหนึ่งในทิศตรงข้ามเพื่อหลอกคนที่ออกมาจับเธอว่าเธอไปทางนั้น แล้ววิ่งหาทางออกจากศูนย์แห่งนี้
เธอวิ่งเข้ามาในป่าสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นรู้รึยังว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้ว เธอหยุดวิ่งมองซ้ายขวาว่าจะไปทางไหนต่อ จนได้ยินเสียงสุนัขจึงหันกลับไปมองก็เห็นแสงไฟฉายอยู่ไม่ไกล เธอจึงออกวิ่งอีกครั้งจนมาถึงหน้าผา ข้างล่างยังเป็นป่าถ้าเธอวิ่งไปทางซ้ายก็จะลงไปข้างล่างได้ แต่มีเวลาไม่มากให้วิ่งไป เธอจึงตัดสินใจกระโดดลงไป
เธอเตรียมใจรับแรงกระแทกที่จะเกิดขึ้น ในใจได้แต่หวังว่าจะไม่เป็นอะไรมากร่างกายเด็กทดลองนี้น่าจะรับไหว เธอลุกขึ้นยืนมองเห็นแสงไฟเล็กๆอยู่ไกลๆจึงออกแรงวิ่งอีกครั้ง เธอวิ่งไปเรื่อยจนพบกับบ้านหลังใหญ่ เธอโล่งใจว่าเธอรอดแล้ว ขอเพียงเขานำเธอไปโรงพยาบาลหรือส่งตำรวจก็ค่อยว่ากันอีกที
เธอวิ่งตรงไปยังบ้านหลังนั้น เนื่องจากทางที่มืด หญ้าขึ้นสูงทำให้เธอตกลงไปยังร่องที่เป็นพื้นต่างระดับ เธอสลบลงไปทันที
ร่างของเด็กหญิงวัย 8 ขวบ ถูกพงหญ้าส่งกลืนกินไปทันที
ทางด้านองค์กร
หัวหน้าของมนุษย์ทดลองรุ่นแรกพอรู้ว่าจำนวนศพของเด็กมีไม่ครบเมื่อหัวหน้าองค์กรมาตรวจสอบงาน ก็ระดมทีมสุนัขดมกลิ่นหาตัวเด็กที่หายไปทันที
แต่เขาเจอเพียงเด็กชายตัวเล็กเพียงคนเดียว และมองหารอบๆจนสิ้นสุดที่หน้าผา มองไปยังบ้านที่อยู่ไกลออกไปนิ่งๆ แล้วเดินกลับไปหาหัวหน้าองค์กร
เขานำเด็กที่จับได้มาให้หัวหน้าองค์กรที่อยู่บนรถดูแล้วแจ้งว่าหาอีกคนไม่เจอ
"ไม่ได้เรื่อง"
หัวหน้าองค์กรพูดใส่หน้าเขาทันที แล้วมองไปยังเด็กที่จับมาได้
"แกก็ยังจะตามเธอไปนะ หึ ไสหัวไปไกลๆหน้าฉัน"
เด็กชายมองหน้าหัวหน้าองค์กรด้วยสายตาแข็งกร้าว แล้วนักวิทยาศาสตร์พาตัวเขาเดินออกไป
"แล้ว อีกคนจะทำยังไง"
"ช่างมัน"
"จะปล่อยมันไป"
หัวหน้าเหล่านักฆ่ายิ่งคำถามใส่หัวหน้าองค์กร แต่ได้รับเพียงคำพูดที่ไม่ถูกใจเขาเลยสักนิด
"ถ้าเธอรอดจากป่าไปได้ถึงยังไงก็ต้องตายอยู่ดี"
หัวหน้าองค์กรพูดออกมาแล้วดูดบุหรี่ที่สูบอยู่ใส่หัวหน้านักฆ่า สั่งให้คนขับรถออกรถไป
เธอกำลังคิดถึงยาทดลองที่มีการดัดแปลงตัวยาให้สมองของเด็กทดลองทุกคน เมื่อโตขึ้นจะไร้ประสิทธิภาพ ปวดหัวขั้นรุนแรงที่จะมากขึ้นเรื่อยๆจนเหมือนสมองจะระเบิด เลือดไหลออกจนตายอย่างทรมาร
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันใหม่ พระอาทิตย์ยังไม่ฉายแสง ชายที่อยู่ในบ้านหลังใหญ่ก็ออกมาทำงานต่างๆนอกบ้านแล้ว ที่บ้านหลังนี้เป็นบ้านของสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เกษียณอายุก่อนกำหนดหลายสิบปีมาอยู่บ้านไร่ ทำเกษตร เลี้ยงสัตว์
ชายวัยกลางคนออกมาให้อาหารวัวที่ศอกหน้าบ้าน เขาเดินไปเอาฟางที่อยู่หน้าศอกวัวแต่มีน้อยไม่พอจำนวนวัว เขาจึงต้องเดินออกไปไกลเพื่อไปเอาฟาง ขณะที่เขากำลังหยิบฟางสายตาเขาก็เจอเข้ากับมือเล็กๆที่มีคราบเลือดที่แห้งติดอยู่ เขารีบเดินเข้าไปดูทันที ก็พบกับร่างของเด็กหญิงตัวเล็กร่างกายเต็มไปด้วยเลือด เขาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วออกวิ่งเข้าบ้าน ตะโกนเรียกภรรยาที่อยู่ภายในบ้าน
"ที่รัก ที่รัก ตามหมอ...เร็ว"
ภรรยาที่ได้ยินเสียงสามีของเธอเรียกจึงเดินออกมา เธอเห็นสามีกำลังอุ้มเด็กผู้หญิงร่างกายเต็มไปด้วยลือดตรงมายังเธอ เธอยกมือขึ้นปิดปากตกใจกับสิ่งที่พบเห็น ยืนนิ่งค้าง จนสามีของเธอเข้ามาใกล้มากเธอจึงได้สติขึ้น
"ที่รัก โทรตามหมอเร็ว"
"ได้...ค่ะ"
เธอเปิดประตูออกรอสามี แล้วตรงไปยังโทรศัพท์เพื่อตามหมอมาดูอากาศของเด็กหญิงตัวเล็กทันที
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
TBC
มาแล้วน้าาาาา
หลังจากนี้จะไม่ได้อิงหนังมากแล้ว จะเป็นเพียงสิ่งที่ไรต์แต่งขึ้นเอง
อีกไม่นานหนังเรื่องที่2. จะเข้ามาเชื่อมแล้ว
รอพระเอกกันไปอีกหน่อยนะ รอน้องโตก่อน
เดี๋ยวได้เจอกันแน่ยอน
ความคิดเห็น