คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9
***เนื้อหาตอนไปนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรต์ มีบางเหตุการณ์ที่อิงจากหนัง***
ตัวเอียงแทนความคิดในใจนะ
“ไงอบิเกลคนสวย”
เกลที่ได้ยินชื่อเธอพร้อมคำชมเป็นคำสร้อยตามชื่อเธอมาด้วย ก็เงยหน้ามองคนที่เรียกเธอทันที และเขาก็คือเอริค ตามมาด้วยเพื่อนอีกสามคน หญิงสอง ชายหนึ่ง ดูแล้วคงเป็นเพื่อนเอริคและเป็นเพื่อนในแก๊งเบลล่าเหมือนเคย
‘นี่อนาคต ฉันต้องอยู่กลุ่มเดียวกับนางเอกจริงๆหรอนี่’
เกลคิดในใจ ดูเหมือนจะเป็นดังที่เธอคิด เพราะยังไม่มีเพื่อนกลุ่มอื่นเดินมาทักหรือคุยกับเธอ สงสัยคงมีแค่กลุ่มนี้ ไม่เป็นไรแค่เธอใช้ชีวิตของเธอไม่เบียดเบียนใคร ก็จะไม่มีปัญหาอะไร เทอมนี้คงเป็นเทอมรวมตัวละครหลักไว้ในวิชาเดียวกันแน่ๆ เช่นพละ เป็นต้น ที่รวมทั้งกลุ่มนางเอกและพระเอก
เสียดายที่เทอมหน้าเบลล่ามาจะไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับพระเอก ไม่งั้นเกลคงได้ดูโมเม้นจีบกันเพิ่ม
“ไงเอริค”
“เห็นไหมเพื่อน ฉันไม่ได้หลอกว่าฉันรู้จักเธอ”
เกลได้แต่ยิ้มทักทายคนอื่นๆ ที่เอริคกำลังบอกว่าตนรู้จักเกลจริงๆ การที่พวกเขาเดินมาทักเธอคงไม่เชื่อที่เอริคบอกว่ารู้จักเธอแน่นอน
“เธออบิเกลใช่ไหม ฉันเจสซิกานะ เรียกเจสก็ได้”
“ฉันแองเจลล่านะ”
“ฉันไมค์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
เกลพยักหน้าเข้าใจที่ทุกคนพูด มีแค่ไมค์ที่ยื่นมือมาจับกับเธอ ไมค์คงเป็นเหมือนเอริคเห็นสาวๆหน่อยไม่ได้ต้องหาเรื่องมีซัมติงด้วย พวกเขาเหมือนกับในหนังมากทั้งหน้าตาและชื่อ จริงๆกลุ่มพวกคัลเลนเองก็ไม่ต่างจากในหนังเหมือนกันที่เธอลองสังเกตดูมา
“ฉันอบิเกลนะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน”
“นี่อบิเกล เราเรียนชีวะด้วยกันด้วยนะ ฉันนั่งอยู่แถวหลังเธออาจจะไม่เห็น”
แองเจลล่าพูดขึ้น
“จริงหรอ ดีจังจะได้มีเพื่อนเรียน ทั้งคาบฉันยังไม่รู้จักใครเลย”
เกลตอบแองเจลล่าไป เธอดีใจจริงๆที่มีเพื่อนเรียนด้วย เธออาจจะย้ายไปนั่งข้างหลังกับแองเจลล่าได้
“แล้วคนที่นั่งข้างเธอหล่ะ ยังไม่รู้จักหรอ”
เจสซิกาถามขึ้น เธอคงรู้มาจากแองเจลล่า คนโรงเรียนนี้ขี้เม้าส์กันจริงๆ ดูเหมือนเจสซิกาจะสนใจเอ็ดเวิร์ดมากจริงๆเหมือนกับในหนัง
“ใช่ ยังไม่รู้จัก”
เกลเลือกจะตอบแบบนั้น ขืนบอกว่ารู้จักโรงเรียนคงแตกแน่ ยิ่งคนน้อยแบบนี้ข่าวไปไวกว่าไฟไหม้ดงอ้อยแน่
พอเกลบอกว่าไม่รู้จักปุ๊บ ทั้งเจสซิกาและแองเจลล่าก็นั่งลงประกบข้างเธอแล้วพูดเรื่องครอบครัวคัลเลนให้เธอฟังทันที โดยมีไมค์กับเอริคยืนฟังอยู่ข้างหน้าเธอ และตามในหนังที่เจสซิกาพูดถึงสมาชิกครอบครัวคัลเลนให้เบลล่าฟัง เหมือนก๊อปปี้แล้วว่างให้เธอฟังเลย ระหว่างพูดเจสซิกากับแองเจลล่าก็เหลือบมองกลุ่มครอบครัวคัลเลนเป็นพักๆ
เกลอยากจะบอกมากเลยว่าถึงพวกเธอจะกระซิบขนาดไหนหรืออยู่ตรงไหนของโรงยิมนี้พวกเขาก็ได้ยินอยู่ดี พวกเขาได้ยินเสียงสัตว์ที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรกะอีแค่ห่างกันไม่ถึง10เมตร มันจะเหลือหรอ เกลจึงเลือกจะไม่ออกความเห็นแค่นั่งฟังแล้วพยักหน้าตามก็พอ เพราะแค่นี้เธอก็โดนสายตาพิฆาตจ้องจนจะพรุนหมดแล้ว ป่านี้เอ็ดเวิร์ดคงรู้แล้วว่าอ่านใจเกลไม่ได้และบอกให้คนอื่นในกลุ่มฟัง ไม่งั้นคงไม่เหลือบมองเกลกันแบบนั่น
‘ถึงจะแค่เหลือบมอง แต่ฉันก็เห็นนะ’
พอใกล้หมดคาบ เจสซิกากับแองเจลล่าจึงชวนเธอไปเปลี่ยนชุดแล้วไปโรงอาหารกัน เธอก็ตามไป ตอนนี้มีกลุ่มไว้ก็ดีกว่าไม่มี เอาไว้เล่าให้พ่อกับแม่ฟังได้ด้วยว่าลูกสาวมีเพื่อนคบเธออยู่นะ ทอมคงดีใจมาก
ไมค์ชวนเกลไปตักอาหาร เธอก็ไป ไม่ได้คิดอะไร เพราะคนอื่นๆก็เดินตามมา เกลไม่ได้สนใจที่ไมค์ชวนเธอคุยมากนัก เธอสนใจแต่อาหารตรงหน้ามากกว่า เพื่อนคนอื่นก็ดูสังเกตได้ แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเพราะพูดไม่หยุดปากเลย มีบางทีเธอเป็นฝ่ายถามเขาถึงอาหารบางอย่างที่อยู่ในตู้แช่ เช่นพุดดิ้งชาเขียวที่อยู่ในตู้และเธออยากจะกินมัน แต่ไม่รู้ว่ากินได้ไหม จนได้คำตอบว่าของที่อยู่ในตู้ต้องจ่ายเงินถึงจะกินได้ เกลจึงต้องเอาถาดอาหารไปวางที่โต๊ะก่อนแล้วค่อยเอาเงินไปซื้อ ซึ่งไมค์จะไปช่วยแต่เธอบอกว่าไม่เป็นไร แค่พุดดิ้งเธอถือเองได้ ไมค์จึงต้องนั่งลงแล้วโดนเอริคหัวเราะเยาะใส่ แต่มันไม่ได้อยู่ในหัวของเกลเลยเพราะตอนนี้เธออยากกินพุดดิ้ง เธอไม่ได้กินมันมานานตั้งแต่โลกที่แล้วแล้ว ไม่คิดว่าจะได้เจอมันอีก เธอจะต้องกินมันให้ได้ เธอตั้งใจแล้ว
เกลหยิบพุดดิ้งในตู้แช่มา4อัน แล้วไปจ่ายเงินที่คุณป้าคนขายที่เคาท์เตอร์ แต่สิ่งที่ป้าพูดแทบทำให้ใจเกลสลาย
“มีแบงค์ย่อยไหมจ้ะ ป้าไม่มีเงินทอน”
เกลอยากจะฉีกกระเป๋าใบนี้หาแบงค์ย่อยให้ป้า แต่เธอรู้ถึงฉีกมันเป็นชิ้นๆก็คงไม่มีแบงค์ย่อยให้เธอ เธออยากจะซื้อให้ครบจำนวนเงินตามแบงค์ก็คงไม่พอให้เธอซื้อ เธอรู้สึกเกลียดเงินตัวเองก็วันนี้ เกลยืนคิดนู้นนี่หน้ายับยนอยู่หน้าเคาท์เตอร์ ดีที่ไม่ค่อยมีคนซื้อของเยอะนัก เธอกำลังคิดว่าจะเอาไปเก็บดีไหม พรุ่งนี้ค่อยกิน แต่ใจเธอก็อยากกินมันวันนี้เลย หรือจะยืมเงินเพื่อนๆ แต่พึ่งรู้จักกันเองนะ จะดูไม่ดีรึเปล่า เกลยืนทะเลาะกับตัวเองไม่ได้สังเกตว่ามีใครกำลังเดินมาตรงที่เธอยืนอยู่
“คิดรวมกับผมเลยครับ”
แล้วเสียงสวรรค์ของเทพบุตรขี่ม้าขาวก็มาช่วยเธอ เกลเงยหน้าขึ้นไปมองชายใจดีที่สูงกว่าเธอทันที แต่ก็ได้ยิ้มค้างเมื่อคนที่มาช่วยเธอไม่ใช่ใครที่ไหน พ่อพระเอกของเรื่องนี่เอง ทำไมต้องมาใช้สกิลพระเอกใจดีกับเธอด้วยนะ เธอไม่เข้าใจเลย
ระหว่างที่เกลกำลังคิดนั้นคิดนี้อยู่ ป้าก็รับเงินจากเอ็ดเวิร์ดไปคิดเสร็จสรรพ เกลอยากจะแย้งแต่พอมองที่พุดดิ้งที่เธออยากกินจึงไม่กล้าแย้งออกไป เอ็ดเวิร์ดที่เห็นเธอไม่หยิบพุดดิ้งสักทีจึงหยิบขึ้นมาเองพร้อมกับของที่เขาซื้อ แล้วยัดใส่มือของเกลที่ยังถือเงินอยู่เลย
“เอ่อ ขอบใจนะ นี่เงิน นายเอาไปสิ”
เกลที่ทำอะไรไม่ถูกรับพุดดิ้งมาถือแล้วก้าวเท้าเดินตามเอ็ดเวิร์ดมา พร้อมกับยื่นเงินให้เขา เอ็ดเวิร์ดเพียงมองเงินที่เธอส่งให้เขาด้วยสายตานิ่งๆ
“ฉันไม่มีเงินทอนเธอ ไว้เธอมีค่อยมาให้ก็ได้”
เอ็ดเวิร์ดพูดแค่นั่นก็เดินจากไปทิ้งให้เกลยืนอยู่คนเดียว เธอจึงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ เหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเอ็ดเวิร์ดเพื่อนที่โต๊ะเธอจะไม่เห็นเลย แต่ก็ดีเธอจะได้ไม่ต้องตอบคำถามเยอะ เกลลงมือกินมื้อกำลังไปเรื่อยๆในใจเธอก็คิดว่าเธอควรจะทำตัวยังไงดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและการใช้ชีวิตในโรงเรียนนนี้ สนิทกับเอ็ดเวิร์ดไปเลยดีไหม เป็นเพื่อนก็ยังดี ได้ดูเรียลริตี้ชีวิตพระเอกนางเอกแบบคมชัดแน่ หรือควรอยู่ให้ห่างแล้วแอบดูอยู่เงียบๆดี
"เฮออ ทำไมชีวิตถึงมีอะไรให้คิดเยอะแยะไปไหม"
“เป็นอะไรไป อาหารไม่อร่อยหรอ”
แองเจลล่าถามขึ้นเมื่อเห็นเธอพึมพำกับตัวเอง แล้วทำหน้าเศร้าๆ
“เปล่าหรอก แค่มีอะไรให้คิดนิดหน่อย”
“มีอะไรบอกพวกเราได้นะ เราพร้อมช่วย”
แองเจลล่าผู้ใจดีและดูจะดีที่สุดในกลุ่มพูดขึ้นในขณะอีกสามคนยังเม้าส์เรื่องคนอื่นอยู่ เกลจึงคิดจะไม่บอกเรื่องเอ็ดเวิร์ดให้แองเจลล่ารู้ แต่จะให้เธอช่วยเรื่องอื่นแทน
“คือฉัน…อยากได้ที่แลกเงินน่ะ ฉันไม่มีแบงค์ย่อยเลยซื้อของไม่ได้”
เกลพูดออกไปตามตรงแค่พูดไม่หมดเท่านั้นเอง
“เรื่องแค่นี้เอง เธอน่าจะบอกตั้งแต่ที่แรก เอริคน่าจะช่วยเธอได้ เขารู้จักคนเยอะ”
แองเจล่าพูดบอกเกลแล้วหันไปสะกิดเอริคให้หยุดพูดก่อนแล้วบอกว่าเกลมีเรื่องให้ช่วย พวกเขาก็หยุดคุยกันทันที
“มีอะไรหรอคนสวย ให้ฉันช่วยอะไร”
เกลที่ได้ยินเอริคเรียกคนสวยก็อยากจะตบปากเขาสักที แต่ก็ต้องห้ามใจไว้ เดี๋ยวเขาไม่ช่วย
“อย่างแรกนะ นายช่วยเรียกชื่อฉันทีเหอะ เรียกคนสวยแล้วมันรู็สึกแปลกๆ”
“ไม่เห็นแปลกเลย ฉันก็เรียกตามความจริงที่เห็น”
เกลที่ฟังคำตอบจากเขาก็น่าหงิกทันที เขาแกล้งเธอใช่ไหมเนี่ย เดี๋ยวตบปากแตกสะเลย
“ฮ่าๆๆๆ ก็ได้ งั้นเรียกแอ็บบี้ได้ไหม อบิเกลมันยาวไป”
“ได้ๆ แล้วแต่นายเลย”
“โอเค แอ็บบี้คนสวยเธอจะให้ฉันช่วยอะไรหรอจ้ะ”
“นายนี้มันกวนบาทาจริงๆ แต่ช่วยไปแลกเงินให้หน่อยได้ไหม ฉันอยากได้แบงค์ย่อยไว้ซื้อของ”
ประโยคแรกเธอเลือกจะพูดตามความในใจเธอ ซึ่งทำให้เพื่อนคนอื่นก็หัวเราะออกมาที่เธอกล้าว่าเขา แล้วยังใช้งานอีก
“โอ๊ยเจ็บที่ใจ แต่ไม่เป็นไรให้อภัยเพราะเธอสวย เอาเงินมาสิฉันจะไปแลกให้”
เธอส่งเงินให้เอริคไป ก่อนไปเขาก็ยังเล่นหูเล่นตาใส่เธออีก เธออยากจะหยิบผักในจานเธอปาใส่เขาแต่กลัวเพื่อนจะกลัวเธอหมดสะก่อน
เอริคหายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมแบงค์ย่อยทุกประเภทให้เธอ ก็ถือว่าเป็นคนที่ได้งานพอตัว เกลจึงอนุโลมความกวนส้นให้เอริคไป
“ต่อไปเธอเรียนอะไรหรอ”
แองเจลล่าถามเธอที่กำลังกินพุดดิ้งอยู่ เกลคาบช้อนไว้ในปากแทนการวางมันลง แล้วก้มลงหยิบกระเป่าเป้ขึ้นมาเปิดหาตารางเรียน การกระทำของเธอนั่นเรียกสายตาจากทั้งคนในกลุ่มและคนระแวกใกล้เคียงให้มองพฤติกรรมที่น่ารักของเธอ ที่โรงเรียนนี้จะไม่มีใครทำแบบนี้ เพราะว่าต้องคีพลุคไว้ไม่ให้ตัวเองดูแย่แต่กับเกลนั้นมันต่างกัน มันเป็นพฤติกรรมแย่ๆสำหรับคนขี้เกียจ แต่น่ารักกระแทกใจใครหลายคนมากเมื่อเกลทำมันอยู่ เกลที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นอีกแล้ว ก็หยิบตารางเรียนออกมาเปิดดู วางกระเป่าลงพื้น แล้วหยิบช้อนออกจากปากตอบคำถามแองเจลล่า
“คณิตศาสตร์ 2 คาบ แล้วก็เลือกเสรี”
เกลอ่านตารางเรียนตอบแองเจล่าแล้วเงยหน้าขึ้นมา ก็พบสายตาหลายคู่มองเธออยู่ เธอเลยทำหน้างงแล้วถามว่ามีอะไร
“ถ้าฉันทำแบบเธอ บอกเลยว่าโดนด่าว่าน่าเกียจแน่ๆ”
เจสซิกาพูดขึ้นตัดพ้อตัวเอง ทำให้เกลงงหนักกว่าเดิม จึงหันไปขอคำตอบจากแองเจลล่า แต่เธอก็สายหัวไม่ได้ตอบอะไร
“ถ้าคณิต ก็เรียนเหมือนเจส ไปพร้อมเจสเลยนะ”
แองเจลล่าพูดบอก
“อืม โอเค”
.
.
.
.
.
ด้านเอ็ดเวิร์ด
เขายังไม่ละสายตาจากเจ้าของพุดดิ้งที่เขาออกเงินซื้อให้เธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดึงดูดสายตาของเขาให้หันไปมองเสมอ แม้กระทั้งแค่เธอเดินไปซื้อของ เขาเห็นว่าเธอเดินตรงไปซื้อของด้วยเงินแบงค์ใหญ่ขนาดไหน เขาเดาได้ทันทีว่าเธอจะซื้อของไม่ได้ เขาจึงลุกจากโต๊ะทำทีไปซื้อของแล้วมาคิดเงินตรงเคาท์เตอร์ที่เธอกำลังยืนอยู่ ใบหน้าของเธอที่เดี๋ยวขมวดคิ้วเดี๋ยวคิ้วตก เหมือนกำลังเครียดและเสียใจไปพร้อมๆกัน ทำให้เอ็ดเวิร์ดอดที่จะช่วยเธอไม่ได้
พอเขาไปช่วยเธอก็ได้รับคำขอบคุณกับใบหน้าอึ้งๆของเธอ เธอพยายามจะให้เงินเขา แต่เขาบอกเธอว่าไม่มีเงินทอนทั้งที่จริงแล้วเขาก็พอมีอยู่ แต่เขาเลือกที่จะตอบแบบนั่นออกไป
เธอชื่อ อบิเกล เขาได้ยินมาจากที่เธอแนะนำตัวให้กับเพื่อนรู้จักในคาบพละ ตอนนั่นเขากำลังเล่าเรื่องเธอให้คนอื่นๆฟังอยู่เรื่องกลิ่นของเธอ และโรสก็ทักขึ้นว่าเขาอ่านใจเธอมารึยังรู้ไหมเธอเป็นใคร มันทำให้เขานึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรจากตัวเธอเลย ตั้งแต่ในคาบเรียนชีวะแล้ว เขาบอกให้ทุกคนรู้ทันที อลิซจึงแนะนำให้เธออ่านอีกครั้งตอนที่เธอกำลังนั่งฟังเพื่อนพูดเรื่องของพวกเรา อ่านดูว่าเธอคิดอะไรอยู่กับเรื่องที่ได้ยิน
แต่มันก็ว่างเปล่า เขาก็ไม่ได้ยินอะไรจากเธอจริงๆ มันยิ่งทำให้เขาอยากใกล้เธอมากขึ้น เพื่อพิสูจน์เรื่องนี้ให้ชัดเจน
เขาจะต้องรู้ให้ได้
“ถ้าสนใจก็เข้าไปคุยกับเธอสิ”
เสียงจากคนร่างใหญ่ ที่เขาให้ศักดิ์เป็นพี่ชาย เอ่ยคำแนะนำให้เขา ซึ่งเขาเข้าใจความหมายของมัน แต่เลือกจะไม่สนใจ
“ใช่ เห็นจ้องอยู่นานแล้ว เข้าไปคุยกับเธอสิเอ็ด”
และเสียงเล็กจากอลิซ แนะนำต่ออย่างกระตือรือร้น
“ฉันเปล่าสนใจเธอ”
“จริงหรอเอ็ด ที่ไปช่วยเธอตอนซื้อของก็ไม่ได้ ก็ไม่ได้สนใจด้วยใช่ไหม”
โรซาลีเองก็พูดถามด้วยบวกกับแซวเอ็ดเวิร์ดเรื่องที่ลุกไปซื้อของเพื่อช่วยผู้หญิงที่เขามองอยู่ ซึ่งจริงๆไม่จำเป็นด้วยซ้ำ จะอ้างว่าซื้อมากิน แต่พวกเขาไม่ต้องกินอาหารของมนุษย์หรือจะบอกว่ากินไม่ได้มากกว่า
“เงียบเหอะ ฉันบอกไม่สนก็คือไม่สน”
เอ็ดเวิร์ดปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่สนใจคำยุยงของครอบครัวเขา
คนอื่นๆที่เห็นเอ็ดเวิร์ดปฏิเสธด้วยท่าทีหงุดหงิดก็รู้เลยว่าเขาโกหก คู่รักอีกสองคู่จึงมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา เทอมนี้คงสนุกกว่าปีที่ผ่านๆมา
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC…
มาแล้วจ้า เราจะไม่ยอมให้พระเอกทิ้งสกิลพระเอกไป่าวๆแน่นอน
ต้องใช้ให้คุ้มหน่อย
ความคิดเห็น