[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9: The Bat is poisoning our children (ค้างคาวมันกำลังวางยาเด็กๆของพวกเราอยู่)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 9: The Bat is poisoning our children (ค้างคาวมันกำลังวางยาเด็กๆของพวกเราอยู่)

ท้ายที่สุด ฝูงชนก็สามารถมัดมือราวี่ไพล่หลังได้สำเร็จไม่ว่าเขาจะใช้กำลังขัดขืนเท่าไหร่ก็ตาม เขาปักส้นเท้าลงดินมาตลอดทางที่พวกนั้นลากเขามา แต่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มหยุดพวกเขาไม่ได้ ชาวบ้านเกือบทั้งหมดเป็นปฏิปักษ์กับเขา เชื่อว่าเขาเป็นต้นตอของเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นรอบๆ เมือง การปรากฏตัวครั้งแรกของอาคุม่า แล้วก็การเสียชีวิตของบาทหลวงเจมส์ ต่อมาด้วยเหตุการณ์ของวาเนสซ่าที่เชิงเขา และถึงเขาจะมีส่วนกับเหตุการณ์ที่สอง แต่เหตุการณ์แรกกับครั้งที่สามไม่ใช่ฝีมือของเขา เขาเป็นเพียงแค่ผู้สังเกตการณ์เท่านั้น

“ปล่อยฉันนะ!”ชายหนุ่มตะโกนและขัดขืนแรงอีกฝ่าย แม้ราวี่จะแข็งแรงกว่าที่เห็นจากการยกหนังสือกับเดินทาง แต่เขาไม่ได้มีแรงมากพอจะต่อกรกับชายวัยกลางคนที่เลี้ยงชีพด้วยการดัดเหล็กตัดไม้

พวกเขาลากราวี่มาถึงจัตุรัสกลางเมืองก่อนจะปล่อยตัวเขาด้วยการโยนเขาลงไปกับพื้นค่อนข้างแรง ช่างตีเหล็กเจเรมี่เหยียบหลังราวี่ไว้เพื่อให้แน่ใจว่าชายหนุ่มจะไม่ขยับหนีไปไหน และตรึงเขาไว้กับพื้น เด็กเล็กที่พากันเล่นตามถนนหนทางหนีกระจัดกระจายไปด้วยความหวาดกลัว เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยบางส่วนก็อยู่ดูเหมือนสงสัยว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นเกิดขึ้นจริงรึเปล่า

“นายทำอะไรน่ะ เจเรมี่?!”แซนดี้ ภรรยาของโรนัลด์ถามเขาเสียงแข็ง เธอออกมาจากบ้านตอนที่ได้จริงเสียงกรี๊ดแต่ไม่ได้ตามคนอื่นๆ ไป เธอมีลูกๆ ต้องดูแลเลยเดินกลับบ้านและปล่อยให้โรนัลด์จัดการ แต่ตอนที่คนพากันกลับมา เธอก็เกือบจะกระโจนออกมาจากตัวบ้านและชี้ทัพพีใส่ช่างตีเหล็ก “ปล่อยเขานะ! หยุดได้แล้ว!”

ช่างตีเหล็กขมวดคิ้วพร้อมผลักให้หญิงสาวเสียสมดุล ก่อนจะปลดอาวุธอีกฝ่าย กระชากทัพพีจากมือเธอแล้วโยนมันทิ้งไปข้างหลัง “ค้างคาวมันวางยาเด็กๆของพวกเราไม่ได้แล้ว”

เธอได้ยินข่าวลือแพร่ไปทั่วเมือง และไปฟังเทศน์ของบาทหลวงเจมส์ แต่เธอรู้ว่ามันเป็นเรื่องโกหก รู้ว่าบาทหลวงแพร่ข่าวลวงออกไป เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มธรรมะธรรมโมถึงทำแบบนั้นและมันก็ทำให้เธอเสียศรัทธาที่เคยมีไปอย่างรวดเร็ว

แต่เธอไม่ได้มีความเชื่อเลยว่าจะมีคนทำตามคำเทศน์ของบาทหลวงเจมส์ ที่ภาวนาจะขับไล่ปิศาจหรือกระทั่งสังหารค้างคาวดูดเลือดทิ้งไป มันเหลวไหลสิ้นดี แม้แต่หญิงสาวไร้การศึกษายังเข้าใจในเรื่องนี้เลย

“นายไม่มีลูกด้วยซ้ำ!”แซนดี้เถียงกลับด้วยเหตุผล “เขาทำเรื่องดีๆ ตั้งหลายอย่างให้ลูกฉัน! เขาไม่ได้วางยาพวกเขาสักหน่อย! ลืมตาแล้วมองความจริงสักที เจ้าโง่!”

ช่างตัดเสื้อกับช่างแกะสลักไม้ก้าวออกมาและจับไหล่แซนดี้คนละข้าง ล็อกตัวเธอไม่ให้เข้าไปขัดขวาง พวกเขาต้องกำจัดภัยอันตรายและไม่ปล่อยให้ปิศาจมาเดินร่อนในเมือง ไม่งั้นจะมีความตายมากกว่านี้ เพียงแค่โรคร้ายก็สร้างปัญหามากเกินพอแล้ว พวกเขาไม่ต้องการให้ปิศาจมาสร้างปัญหาด้วย

“เมื่ออาทิตย์ก่อนเรายังคิดกันอยู่เลยว่าคุณบุ๊คแมนคือคนที่พระเจ้าส่งมา!”แซนดี้ยังคงแย้งไม่หยุด พยายามสู้กับชายบึกบึนสองคนสองคนที่จับตัวเธอไว้เท่าที่เธอทำได้ เธอไม่ใช่คนที่แรงเยอะหรืออะไร เพราะพละกำลังส่วนมากมาจากการเลี้ยงลูกและแบกของใช้ในบ้าน “พวกนายเชื่อจริงๆ หรอว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงน่ะ? ตาบอดกันขนาดนั้นเลยรึยังไง?!”

“คุณพ่อเจมส์ทำให้พวกเราตาสว่าง”ช่างตัดเสื้อตอบเสียงแข็ง ปักใจเชื่อว่าแชนดี้เป็นฝ่ายผิด

จู่ๆ ราวี่ก็ชักอยากจะรู้แปลกๆ ว่าบาทหลวงพูดอะไรกันแน่ เขาทำให้คนเปลี่ยนใจเชื่อได้อย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึงอาทิตย์ ผู้คนเหล่านี้ก็แทบไม่มีความรู้อะไรเลย ส่วนมากอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ บวกเลขไม่ถูก การศึกษาเป็นของหายาก และบุ๊คแมนหนุ่มก็หามันมาให้ที่หมู่บ้านนี้ในราคาที่แสนถูก เขาอาจจะไม่เคยพูดเรื่องของตัวเองเลยเป็นที่น่าสงสัย และมันก็มีการปะทะกับอีกาที่ราวี่ไม่สามารถอธิบายทุกอย่างให้ชาวบ้านฟังได้ บาทหลวงเลยอาจจะทำให้คนคลางแคลงใจในตัวเขาได้ค่อนข้างง่าย

“และเราก็จะทำให้มันจบลง!”ช่างตีเหล็กประกาศอย่างมีชัยด้วยน้ำเสียงกระหยิ่มยิ้งย่อง พลางผาดจอบไว้บนบ่า “ลาก่อน เจ้าค้างคาว!” เขาฟาดจอบในมือ เล็งปลายคมมายังบริเวณคอของราวี่

มาได้แค่นี้สินะ? ราวี่ไม่มีหนทางที่จะร้องขอความช่วยเหลือ และเพื่อนจำนวนน้อยนิดในหมู่บ้านแห่งนี้ก็ไม่สามารถหยุดคนพวกนี้ได้ คนที่กลายเป็นปฏิปักษ์กับเขานั้นมากเหลือเกิน จะสู้ต่อไปก็ไร้ประโยชน์ พวกเขาล้มชายหนุ่มได้ไม่ยาก เขาหนีความตายมาได้หลายครั้ง แต่เหมือนโชคของเขาจะไม่เหลือแล้ว เขาต้องโง่ขนาดไหนถึงตัดสินใจจะอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ต่อ ชาวบ้านต้องโง่ขนาดไหนถึงจะเชื่อคำโกหกพวกนี้

ชายหนุ่มเกลียดคนเหล่านี้ เกลียดมากจริงๆ

ฉันยังไม่อยากตายเลย

“หยุด~”

......

โรนัลด์โซเซลงมาจากเนินเขา แผลที่กระหม่อมยังคงเลือดไหลไม่หยุด แต่เขาก็ยังมีสติ ยังมีชีวิต บุ๊คแมนพยายามจะช่วยเขาแล้ว แต่ฝูงคนนั้นมากเกินกว่าพวกเขาสองคนจะรับมือได้ มันยังพอมีเวลาหยุดพวกเขาและพวกนั้นคงไปกันได้ไม่ไกลขนาดนั้นหรอก

และไม่นาน ชายหนุ่มก็มองเห็นคนมุงที่ถนนเมื่อเขาเดินพ้นชายป่าเข้าสู่ตัวหมู่บ้าน เขารีบเท่าที่จะรีบได้เพื่อหยุดคนพวกนั้น ห้ามไม่ให้พวกเขาทำสิ่งที่พวกเขาจะเสียใจไปตลอดชีวิต พวกเขาไม่ใช่ฆาตรกร แต่แค่ถูกชายช่างปดหลอกเท่านั้น พวกเขาเชื่อใจในตัวบาทหลวงเจมส์ อีกฝ่ายเลยจูงจมูกพวกเขาทั้งหมด

ชายหนุ่มชะงักเมื่อสังเกตเห็นว่าไม่มีใครขยับ เหมือนเวลาหยุดเดิน แต่เวลามันไม่มีวันหยุดเองแน่ๆ มันเป็นไปไม่ได้ แต่ทุกคนก็นิ่งค้าง ไม่เคลื่อนไหว เจมส์เกือบจะฆ่าราวี่ แซนดี้กรีดร้องห้ามค้างอยู่อย่างนั้น เด็กๆก็กอดกันกลมด้วยความหวาดกลัว

โรนัลด์แอบมองจากหัวมุมและเห็นถึงต้นเหตุ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไม ในเมื่อเธอยืนอยู่ตรงนั้น ร่างอันคุ้นเคยที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นอีก “เทพธิดาแห่งชีวิต...”

.....

ผู้ที่ถูกขนานนามว่าเทพธิดาแห่งชีวิตเดินแบบก้าวกระโดดเข้าไปหาราวี่ “ราวี่ปอน~” เธออยู่ในชุดสูทพร้อมด้วยหมวกอ่อนนุ่มประดับขนนกและลูกปัดมากมายเพื่อมาช่วยเขาโดยเฉพาะ

ราวี่เปิดตามองด้วยความลังเล ราวกับกลัวว่าท่านเอิร์ลจะอันตรธานหายไป เขาปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำ แต่เขาจะรู้สึกอะไรอย่างอื่นได้อีกในสถานการณ์แบบนี้? เขาเป็นบุ๊คแมน มนุษย์ผู้มากเหตุผลที่เหนือกว่ามนุษย์คนอื่นๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาก็อ่อนแอพอๆ กับมนุษย์ทั่วไป ผู้คนในหมู่บ้านจู่ๆ ก็กลายเป็นปฏิปักษ์ เข้าทำร้ายเขาเหมือนเขาเป็นสัตว์ป่าดุร้ายที่ไล่ฆ่าเด็กๆ

เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตระหนกเมื่อเห็นว่าช่างตีเหล็กอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน พวกเขาแข็งค้างดุจรูปปั้นจำลองเหตุการณ์สลด และหัวของราวี่ก็ยังอยู่ดี

ทิกี้กับโร้ดมาถึงที่เกิดเหตุ ทั้งสองอยู่ในชุดค่อนข้างทางการ ทิกี้ในชุดสูทเหมือนร่างก่อนหน้า แม้เขาเลือกจะไม่สวมหมวดทรงสูง ชายหนุ่มดันแว่นขึ้นรอโร้ด เด็กสาวกึ่งเดินกึ่งกระโดดมาหาเขาในชุดเครื่องแบบโนอาสีขาวกับถุงน่องขาดๆ สีดำ ทั้งสองคนช่วยกันดึงร่างของบุ๊คแมนที่ตะลึงค้างออกมาจากใต้เท้าของช่างตีเหล็กและห่างจากการโจมตีของเขา ทั้งสองคนพยุงชายหนุ่มขึ้นยืน ทิกี้จับเชือกให้มันทะลุผ่านแขนราวี่ออกมา

“ดีใจที่ได้เจอพวกนายทุกคน”ราวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ฉันคิดว่านั่นจะเป็นจุดจบจริงๆ ซะแล้ว”เขาลูบต้นคอเหมือนยังไม่แน่ใจว่ายังอยู่บนบ่าหรือไม่ หลังจากที่เขาพอใจเขา เขาก็เช็ดเลือดออกจากหน้าผากด้วยชายแขนเสื้อ

“เธอตายไปแล้วหนึ่งครั้ง”ท่านเอิร์ลตอบ ชี้นิ้วเรียวยาวมาทางเขาพลางพูดถึงความเป็นจริง “เราจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำสองแน่นอน~”

.....

โรนัลด์แทบไม่เชื่อหูของตัวเองขณะที่มองภาพหายากตรงหน้า เขาหลบมาหลังตัวตึกแต่ภายในขอบเขตระยะการได้ยินเพื่อฟังบทสนทนา เขาหลบพ้นจากแนวสายตาและพยายามจะเงียบระหว่างที่อ้าปากค้างกับสิ่งที่ท่านเอิร์ลกล่าว บุ๊คแมนได้ตายมาแล้ว และเขารู้จักเทพธิดาแห่งชีวิตกับคนแปลกๆ ที่ไม่มีทางใช่มนุษย์เหล่านี้เป็นการส่วนตัว งั้นเขาเป็นอะไร? ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัวช่างทำรองเท้า หลายความคิดนั้นเพ้อฝันและน่าจะอยู่แค่ในตำนานไม่ใช่ความเป็นจริง แต่อาจจะเป็นไปเป็น แค่อาจจะนะ ว่าชายหนุ่มเป็นเทวดาแทนที่จะเป็นปิศาจ?

.....

ราวี่ยิ้มด้วยความโล่งใจและดีใจที่พวกเขายังคงนับเขาเป็นพวก เขายังไม่ปักใจเท่าไหร่ว่าตัวตนของเขายังหลงเหลืออยู่ในความทรงจำของโนอา เขาเป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง คนบางคนที่บันทึกประวัติศาสตร์เมื่อมันเกิดขึ้น เขาอ่อนแอและแตกหักได้ เขาตายไปแล้วครั้งหนึ่ง คมดาบที่ทะลุอกบริเวณที่หัวใจเขาควรจะอยู่ เขาคิดว่าทุกอย่างได้เปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนั้น เปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงเมื่อเขาสูญเสียครอบครัวไป เขารู้สึกห่างเหิน พยายามจะซ่อนความรู้สึกทุกอย่างมาตลอดห้าปีที่แสนยาวนาน แต่ตอนนี้ ที่พวกเขายืนอยู่ใจกลางเมืองกับกลุ่มคนอารมณ์ร้ายที่ค้างแข็งไป ทุกอย่างต่างออกไป มันไม่เหมือนที่ชายหนุ่มผมแดงคิดไว้ มันเหมือนก่อนสงครามครั้งสุดท้ายระหว่างโนอากับเอ็กโซซิสท์ เขากลับมายังสถานที่ที่เหมาะกับเขาอีกครั้ง

“ฉันควรจะฟัง” ราวี่เอ่ยเสียงเรียบพลางส่ายหัว “พวกนายพูดถูก คนพวกนี้ไม่มีทางยอมรับฉัน”

“มนุษย์ก็เป็นแบบนั้นแหละ”ทิกี้ขมวดคิ้วพร้อมดันแว่นขึ้น “สิ่งมีชีวิตเอาแน่เอานอนไม่ได้ หัวรุนแรง ที่ไม่ยอมรับในสิ่งที่พวกเขาไม่เข้าตัว นายอยู่กับพวกเราดีกว่าเยอะ น้องชาย”

“นายพูดถูก”ราวี่เห็นด้วย ดวงตาเหลือบกลับไปมองภาพเกือบสลดที่เขาหนีออกมาได้ พวกเขาถูกคนคลั่งศาสนานั่นชักจูงไปอย่างง่ายดาย จูงไปจนหันไปฆ่าคน

“และฉันจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับนายอีก~”โร้ดเสริม เธอกอดเขาด้วยความหวงแหน เธอไม่ชอบเวลาที่มีคนพยายามจะทำลายครอบครัวของเธอ

ทิกี้เดินผละออกมายังร่างของช่างตีเหล็ก ทีซตัวหนึ่งบินออกมาจากมือของโนอาหนุ่มไปยังหัวใจของเขา “นั่นน่าจะจัดการทุกอย่างได้”ทิกี้บอกพลางหันหลังกลับไปหาครอบครัวของเขา รอยยิ้มว่างเปล่าสไตล์โนอาปรากฏขึ้นบนใบหน้ามน เขาต้องเติมเสบียง เรียกคืนกองทัพทีซกลับมาสู่อ้อมอกเขา

“กลับบ้านกันเถอะ~”ท่านเอิร์ลเสนอ เธอเรียกประตูอาร์คขึ้นด้านหลังพวกเขา

อีกสามคนที่เหลือพยักหน้า ตามเธอที่เดินอย่างอารมณ์ดีไปยังประตู โร้ดเดินก้าวกระโดดตามอีกฝ่าย ในขณะที่ชายหนุ่มอีกสองคนเลือกจะเดินธรรมดาเข้าไป

“ฉันอยากถาม”ราวี่เสริมก่อนพวกเขาจะเดินจากไป “ฝีมือใครน่ะ?”เขาชี้นิ้วโป้งไปทางฝูงชนที่นิ่งค้างอยู่ข้างหลังเขา

ทิกี้กับโร้ดตอบด้วยการชี้มือไปทางท่านเอิร์ล

ฟังดูสมเหตุสมผล แม้ว่าเจ้าของเรือนผมสีแดงจะไม่ค่อยได้เห็นความสามารถของท่านเอิร์ลเท่าไหร่ในบันทึกครั้งก่อน “เข้าใจล่ะ”ราวี่พยักหน้าเมื่อพวกเขาหายเข้าไปในประตูที่พับตัวเองเป็นสีเหลี่ยมจตุรัสเรียบร้อยก่อนจะหายไปเช่นเดียวกัน

ทันทีที่พวกเขาจากไป ทุกอย่างก็ดำเนินต่อ ช่างตีเหล็กฟาดจอบลงดินและเกือบหน้าคะมำจากแรงปะทะกะทันหันนั้น ฝูงคนมองด้วยความสงสัย เป้าหมายหัวแดงไม่อยู่แล้ว เขาหายไปในชั่วพริบตา

“เกิดอะไรขึ้น?”ช่างตีเหล็กตะกุกตะกัก “เขาหายไปแล้ว! ฉันว่าแล้วว่าเขาไม่ใช่มนุษย์!”

“เขาไม่ใช่”โรนัลด์ก้าวออกมาจากหลังตึก ไม่เหมือนคนอื่นๆ โรนัลด์ได้ยินและเห็นทุกอย่าง “เทพธิดาแห่งชีวิตมาช่วยเขา เขาไม่ใช่ปิศาจ ฉันคิดว่าเป็นเหมือนเทวดามากกว่า และเขาก็ได้กลับไปอยู่กับพวกพ้องของเขาแล้ว”

และราวี่ก็ได้กลับไปจริงๆ แม้จะไม่ใช่อย่างที่โรนัลด์คิด ราวี่กลับไปยังครอบครัวของเขา ครอบครัวโนอาที่เพิ่งตื่นขึ้นมา สงครามระหว่างโนอากับเอ็กโซซิสท์คงจะปะทุขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายต่างเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่ และคงจะกลับคืนสู่อำนาจเดินอย่างแน่นอน แต่คราวนี้ ราวี่มั่นใจว่าโนอาจะเป็นฝ่ายจบทุกอย่าง และเขาจะอยู่คอยเฝ้ามองทุกชั่วขณะของมัน

TBC….

ll TALK WITH TRANSLATOR ll

สวัสดีครับ ต้องขอโทษด้วยที่หายไปกะทันหันทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าจะอัพไปก่อนหน้านี้

ผมเจอปัญหาเข้านิดหน่อย หรือไม่หน่อยไม่รู้ แล้วก็ไม่รู้ว่ามันจะกลับมาอีกมั้ยด้วย

แต่ผมก็จะพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกล่ะนะ....

เอาเป็นว่า ต้องขอโทษคนที่รอทุกคนด้วยนะครับผม

แล้วก็ จำตอนแรกที่ผมบอกไปว่าเป็นตอบจบเดิมได้มั้ยครับ

คือผมเพิ่งมาอ่านข้อความท้ายตอนของผู้แต่ง

สรุปว่า (ตั้งแต่ตอนแรกจนถึง)ตอนนี้ คือบทส่งท้ายของภาคก่อนครับ 5555

ก็คือเป็นปลายเปิดตามด้านบน และยาวมากจริงๆ...

นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาคสองนี้ขึ้นมาครับ

สำหรับตอนถัดไป ผมจะรีบอัพให้เร็วที่สุด ก็รอกันหน่อยนะครับ ^ ^

ชอบอย่ารีบคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะครับผม~!

ขอบคุณครับ

ปล. ถ้าใครอ่านฟิค FFXV เร็วๆนี้อาจจะมีข่าวนะครับ (คู่NoctPrompt)

ปล2.คอมเมนต์จะช่วยผมได้มากเลยนะช่วงนี้ 5555

-          พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)