_облаки_

ลำดับตอนที่ #76 : Adrian Alkeav

Application

()

"บางครั้ง เหตุผลของคนเราก็ไม่เหมือนกันนะครับ"

บทที่ต้องการ :: คนที่7

ชื่อ-นามสกุล :: เอเดรียน อัลเคียฟ (Adrian Alkeav)

เพศ :: ชาย

อายุ :: 19

สัญชาติ :: รัสเซีย

รูปร่างหน้าตา :: เส้นผมสีบลอนด์อ่อนซอยสั้นระต้นคอรับกับดวงตาคู่คมสีชาด ผิวสีขาวขับให้ดวงตาดูเด่นขึ้นมา รูปร่างสูงโปร่งสมส่วน ค่อนไปทางผอม ไม่ค่อยมีกล้าม สไตล์คนอยู่บ้านบ่อย

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 175/67

ลักษณะนิสัย :: เอเดรียนเป็นผู้ชายที่จัดใจความให้ได้ว่านิ่ง ไม่ใช่เย็นชาหรืออะไร แต่ขอใช้คำว่านิ่งสงบสยบทุกการเคลื่อนไหวเสียมากกว่า เจ้าตัวไม่ใช่คนพูดน้อยแบบที่ถามคำตอบคำ เขาทักทายคนรู้จักทุกครั้งที่เดินผ่าน ถึงมันอาจจะไม่ใช่คนที่ทักอย่างร่าเริงและเป็นเพียงแค่คำสั้นๆว่าสวัสดี และอาจจะไม่ใช่คนที่เปิดบทสนทนาทุกครั้งที่มีโอกาส เขามักจะเป็นผู้ฟังมากกว่าผู้พูด และเขาก็เป็นผู้ฟังที่ดีมากคนหนึ่งด้วย

                    เขาเป็นคนที่แสดงออกน้อยมาก แม้กระทั่งรอยยิ้มยังเป็นเพียงรอยยิ้มบางๆที่แทบจะปลิวไปกับสายลม(?) หรือกระทั่งยามโกรธที่คิ้วจะขมวดเข้าหากันน้อยๆ โดยปกติแล้วจึงมีเพียงใบหน้านิ่งเรียบกับท่าทางเฉยชาที่ชวนให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเขาไม่อยากสุงสิงกับใครก็เท่านั้น แต่นั่นก็เพราะว่าเขาฝึกตัวเองให้เป็นเเบบนั้น ฝึกตัวเองให้ใจเย็นและมีสติเท่าที่จะทำได้เพราะโรคหืดหอบที่เขาเป็น เขาเป็นคนใจเย็นมากจนบางทีอาจจะมากจนหลายๆคนเข้าใจผิด(อเกน)ว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไร เขาไม่เคยโกรธหรือเกลียดใครมาก่อน ซึ่งถ้าถึงวันที่เขาโมโหจนระเบิดขึ้นมาก็ไม่ต่างอะไรกับภูเขาไฟปะทุ (แต่แน่นอนว่าตามมาด้วยอาการหอบอย่างไม่ต้องเดา)

                    สำหรับใครหลายคนที่เข้าหาเขา ก็จะรู้ว่าเขาเป็นคนที่อบอุ่นคนหนึ่ง บรรยากาศรอบตัวเขาที่นิ่งงันไม่ใช่ความเงียบแบบอึดอัด แต่เป็นความรู้สึกสบายๆที่สามารถเข้ามาอยู่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่แน่นอนว่าการจะเข้ามารู้จักตัวตนของเขาได้ก็ไม่ง่าย เพราะแรกพบเขาจะเมินทุกสิ่งอย่าง ไม่ค่อยเห็นหัวใครเท่าไหร่ ต้องอาศัยความตื้อ(?)เพื่อซื้อความเชื่อใจเขาในระดับหนึ่งเลยทีเดียว(จะเรียกว่าเล่นตัวก็ไม่ผิดนัก) ที่ทำแบบนี้เป็นเพราะความเคยชินกับการที่จะต้องไม่สนใจกับคำจิกกัดของเพื่อนร่วมห้องตั้งแต่เด็กที่ชอบหาว่าเขาสำออยบ้าง กินแรงชาวบ้านบ้าง หรือกระทั่งสายตาที่มองเขาด้วยความสงสารบ้าง เพราะถ้าเขาสนใจกับสิ่งไร้ประโยชน์(?)พวกนี้มากเกินไป ก็รังแต่จะทำให้เขาใช้ชีวิตในสังคมลำบากขึ้น และการที่เขาจะฝึกตัวเองนั้นยากขึ้นด้วยเช่นกัน

                    จากที่อ่านมาก็น่าจะพอๆเดาได้ว่า เอเดรียนเป็นคนหัวแข็งพอตัว เขามักจะปักใจเชื่อในความคิดของตัวเอง และถ้าไม่มีเหตุผลรองรับที่เพียงพอก็ยากที่จะเปลี่ยน เขาเลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่เป็นไปได้และมองโลกตามหลักเหตุผล เเม้บางครั้งมันจะดูว่าเขาเป็นคนมองโลกในทางค่อนข้างร้ายก็ตาม และถ้าเขาตั้งเป้าหมายอะไรแล้ว ก็จะพยายามทำเป้าหมายนั้นให้สำเร็จ

                    แต่ด้วยความที่เขาร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เกิด ทำให้เขามีข้อเสียคือการที่ห่วยทักษะทางกายภาพแทบทุกชนิด อาจจะยกเว้นเรื่องความแม่นยำไว้สักอย่าง แต่ถ้าเป็นพวกความอึดหรือแรงกายนี่ต่ำเตี่ยเรี่ยดินจนไม่รู้จะพูดยังไงดี และยิ่งพวกที่ต้องวิ่งไกลๆอย่างการหนีซอมบี้นั้นก็ทำเขาเกือบตาย ไม่เพราะซอมบี้ก็เพราะโรคของตัวเองอยู่หลายครั้งเช่นเดียวกัน และหลายครั้งที่เขารอดมาได้ไม่ใช่เพราะวิ่งหนี แต่เป็นการหลบซ่อนอย่างสุดความสามารถเสียมากกว่า

ลักษณะการพูดจา ::  เอเดรียนเป็นคนที่สุภาพ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนมากที่สุดว่าเขาเปิดใจให้ใครมากแค่ไหน หากใครที่เขาเรียกโดยไม่มีคำนำหน้าชื่อและลงท้ายด้วยครับ คนนั้นคือคนที่เขาสนิทด้วยมากที่สุด หากเป็นเพื่อนสนิทธรรมดา จะยังมีครับอยู่ ส่วนคนที่เพียงรู้จักกันจะมีความสุภาพห่างเหินชัดเจน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็จะแทนตัวเองว่าผมตลอดเวลา

ประวัติ :: เอเดรียนเป็นลูกคนเล็กของบ้านอัลเคียฟ เขามีพี่คนโตที่อายุมากกว่าเขาสามปีอยู่หนึ่งคนที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้วเพราะอุบัติเหตุในสนามแข่งรถเมื่อสองปีก่อน แม่ของเขาเองก็เสียไปหลังเขาเกิดได้ไม่นานเพราะโรคหืดหอบขั้นรุนแรงที่เขาได้รับมาโดยตรง พ่อเขาเป็นตำรวจสายสืบที่ไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่เขากับพ่อก็รักใคร่กันดีและมีวันครอบครัวเป็นวันอาทิตย์สไตล์ชาวคาทอลิกทั่วๆไป ความจริงเเล้วเอเดรียนเกิดที่รัสเซีย แต่หลังจากเเม่เขาเสียตอนเขาสามขวบพ่อก็พาก็ย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่อเมริกา ตอนเด็กๆอาการหอบหืดที่เขาเป็นค่อนข้างรุนแรงทำให้ต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ แต่พอเขาอายุได้สักสิบห้าก็ใช้ชีวิตที่โรงเรียนได้ตามปกติแต่แค่ต้องคอยระวังไม่ให้อาการกำเริบอยู่ตลอดเวลา (เหตุการณ์ว่าเจอคนที่แปดได้ยังไงขออนุญาตเว้นไว้แล้วกันนะครับ) ปัจจุบันเรียนจบม.ปลายและกำลังเรียนต่อมหาวิทยาลัยทางด้านไอที

ฐานะของครอบครัว :: ปานกลางค่อนไปทางรวย

ความสามารถพิเศษ :: ทำอาหาร และยิงธนู

ชอบ :: ชาและกาแฟ

ไม่ชอบ/เกลียด :: ไม่ชอบ - ของดอง คนเห็นแก่ตัว 

                       เกลียด - งู 

กลัว/แพ้ :: กลัว - งู (มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่สู้จริงๆ) การสูญเสียคนสำคัญ

              แพ้ - ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ทุกชนิด

งานอดิเรก :: ยิงธนู(ที่เขาเรียนเพราะมันเป็นกีฬาที่สงบจิตใจกีฬาหนึ่งและมันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น)

เพิ่มเติม :: -

เรื่องนี้มีคนตายค่ะ เพราะฉะนั้นกรุณาทำใจเผื่อลูกๆ ตายด้วยนะคะ :: รับทราบ