คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : Toru ll Suzu
ใบสมัคร
(...ในที่สุดฉันจะได้ตอบแทนนายเสียที)
ปัจจุบัน
บท ฝ่ายตัวร้าย
ชื่อนามสกุล : โคอิชิคาวะ โทรุ (Koishikawa Tooru) ll โทรุ
เพศ: ชาย
อายุ: 29(อายุเท่าเดิมเดะ)
รูปร่างลักษณะ: เส้นผมสีดำสนิทซอยระต้นคอ ดวงตาสีเดียวกันที่มักจะอยู่หลังแว่นกรอบเหลี่ยมสีดำ ผิวขาวออกแทนนิดๆ รูปร่างสูงโปร่งด้วยส่วนสูง 176 น้ำหนัก 59 มักจะสวมเสื้อแขนยาวและพันผ้าพันคอ(เหมือนเป็นนิสัยที่ติดมาจากอดีต)
นิสัย: ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมและเฉยชาต่อโลก แม้เขาจะชอบทุกอย่างบนโลกใบนี้และแม้กระทั่งมนุษย์เอง แต่เขาก็ไม่เคยแสดงความตื่นเต้นและความชอบเหล่านั้นออกมา เก็บทุกอย่างไว้ในใจจนเหมือนเก็บกดแต่ไม่ใช่ เรียกว่าเขาสามารถปล่อยวางทุกอย่างได้จะถูกกว่า อย่างที่เขาชอบธรรมชาติ พอผ่านไปความรู้สึกในอกเขาจะกลับสู่ความว่างเปล่า นิ่งเรียบไร้อารมณ์ เหมือนเขาไม่สามารถที่จะรับรู้อารมณ์อะไรได้เป็นเวลานานๆ ต่อกัน เหมือนอารมณ์บกพร่องอย่างไรอย่างนั้น เขาเป็นคนไม่ชอบตัดสินคนอื่นจากแรกพบ แต่จะตัดสินที่ตัวคนนั้นๆ เป็นคนออกไปทางเถรตรง ไม่เคยพูดโกหก อาจจะแค่บอกไม่หมดหรือไม่บอก และเขาไม่ชอบการถูกบังคับ รวมถึงการบังคับใคร แต่ด้วยความเฉยชา ความรู้สึกของเขาต่อคนอื่นมักจะเป็น เฉยๆ ตามไปด้วยเสียมากกว่า ไม่ชอบใคร เกลียดใคร แต่สำหรับยามิ โนะ คาเงะนั้นแตกต่างออกไป เขาเคารพคนผู้นั้นและรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้อีกฝ่าย มีเพียงความรู้สึกเดียวที่เขาจำได้และติดตรึงใจในขณะที่อย่างอื่นไหลผ่านไปตามสายลม นั่นก็คือความรู้สึกตกใจ(ในด้านดี)ที่อีกฝ่ายยื่นมือมาหาเขาในอดีตชาติและพาเขาออกสู่โลกกว้าง(กรุณาอ่านรายละเอียดด้านล่าง)และเขายอมทำทุกอย่างเพื่อคนๆนั้น และด้วยความที่เฉยๆกับทุกคนเขาจึงไม่รู้สึกอะไรหากต้องมือเปื้อนเลือดเพื่อชายที่มอบอิสระให้กับตนเอง เขาไม่ค่อยสนิทกับใคร(จะมีหรือไม่มีให้ไรท์ตัดสินใจครับ) แต่ถ้ารู้สึก"ชอบ"(แบบเพื่อน)ใครขึ้นมาเมื่อไหร่ คนคนนั้นจะเป็นสิ่งสำคัญของเขาไปตลอดชีวิต ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำให้เขาเจ็บขนาดไหนก็ตาม(ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่หักหลังเขาหรือทำตัวเป็นศัตรู) และแน่นอนว่าถ้าทำให้เขา"เกลียด"ชาตินี้ก็คงยากจะคืนดีกันอีก(เพราะเขาเป็นคนที่เกิดอารมณ์ความรู้สึกยาก หากเกิดขึ้นครั้งหนึ่งก็ยากจะเปลี่ยนเช่นกัน) เป็นคนใจเย็น(อย่างที่น่าจะเดาได้) และถ้าใครจะทำร้ายคนที่เขา"ชอบ" เขาสามารถเลือดขึ้นตาจนถล่มบริเวณโดยรอบให้ราบเป็นหน้ากลองได้เลยทีเดียว ส่วนเรื่องพูดจะว่าพูดน้อยก็ไม่เชิง ไม่ถึงกับพูดคำตอบคำแต่ก็ไม่ได้เรียกว่าพูดปานกลางๆ แล้วก็เขาเป็นคนที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรและหลายๆอย่างจะอยู่ในคำพูดและการกระทำเสียมากกว่า
ประวัติ: ลูกชายคนเล็กของตระกูลโคอิชิคาวะ ที่บ้านเขาเป็นครอบครัวธรรมดา อบอุ่นๆ ฐานะปานกลางที่ประกอบด้วยพ่อ แม่ พี่ชายที่อายุมากกว่าเขาสองปีและเขา เป็นครอบครัวที่ทำให้เขาสัมผัสคำว่า"ครอบครัว"ได้ และที่บ้านเปิดโรงพิมพ์ขนาดกลางที่พี่เขาสืบทอดต่อ แต่ด้วยอะไรบางอย่าง เขากลับจำอดีตชาติของตัวเองได้ตั้งแต่จำความได้ และถึงเขาจะ"ชอบ"คนในครอบครัวเขาขนาดไหน ความ"ชอบ"ที่มีต่อยามิ โนะ คาเงะกลับสูงกว่าเสียงั้น ตอนนี้เขาทำงานเป็นเชฟอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งและมีงานอดิเรกนอกจากทำอาหารคือเล่นบาส
รูปดาบ: -
ธาตุของดาบ: -
พลังของดาบ : -
เวทมนต์: (ถ้าไม่ถูกใจให้คิดใหม่ได้)
เขตแดนร้อยบุปผา - เขตอาคมแรงกล้าที่ใช้ใบไม้ดอกไม้ต่างตัวสร้างอาณาเขต(เจ้าตัวจะพกถุงหอมที่มีกลีบดอกไม้อยู่ภายในตลอดเวลา) สามารถสะท้อนและป้องกันการโจมตีได้ทุกรูปแบบทั่วทุกทิศ แต่ผลกระทบของอาคมชั้นสูงนี้ก็คือหนึ่งการโจมตีต่อหนึ่งรอยแผล หากการโจมตีแรงก็จะแผลใหญ่เหมือนโดนมีดฟัน หากโจมตีเบาก็เหมือนรอยเล็บข่วน (แรงเบาขอให้เทียบจากความเก่งของเขากับฝ่ายตรงข้าม ถ้าเขาเก่งกว่าการโจมตีของอีกฝ่ายจะเบา) ซึ่งแน่นอนว่าถ้าไม่จำเป็นเจ้าตัวก็จะไม่ใช้เท่าไหร่ เพราะนอกจากเปลืองพลังแล้วยังเจ็บตัวด้วย(เลือกที่จะหลบมากกว่าหากสู้คนเดียว)
คมหอกวาโย - อาคมง่ายๆ แต่ฤทธิ์ร้ายเหลือ การควมคุมสายลมเฉกเช่นคาไมทาจิ ใช้สายลมต่างดาบล่องหนฟาดฟันออกไป สามารถสร้างได้ทั้งเล็กและใหญ่ตามแรงตวัดอาวุธในมือและสามารถใช้ได้เรื่อยๆ มีข้อเสียคือต้องมีสื่อพลังเวทที่เป็นของแข็งและถือสะบัดไปมาได้ (เช่น พัด ดาบ กิ่งไม้ ฯ)
ควมคุมอสูร - อีกหนึ่งมนตราง่ายๆที่อัพเกรดความยากตามชนิดสัตว์ อธิบายง่ายๆคือควบคุมสิ่งมีชีวิต หากเป็นสัตว์เล็กและใช้พลังน้อยและควบคุมได้ตลอดจนกวาจะตาย และแปรผันไปตามขนาดสัตว์ เช่นถ้าเป็นนกก็ควบคุมได้เกือบตลอดเวลา(หรือถ้าควบคุมจำนวนมาก(เช่นเป็นฝูง) ก็จะประมาณสามเดือน) แต่ถ้าเป็นเสือ หมาป่า จะได้ประมาณเดือนถึงสองเดือน(จำนวนมากประมาณอาทิตย์) ถ้าเป็นคนจะอยู่ที่2-3วัน(จำนวนมาก(ซึ่งไม่เกินสิบ)จะอยู่ประมาณครึ่งวัน) ก่อนที่จะต้องร่ายมนต์ซ้ำใหม่(แน่นอนว่าหากอาคมหลุดขณะอยู่ไกลๆ เจ้าตัวคงหาเหยื่อรายใหม่ เพราะการร่ายอาคมนี้คือต้องอยู่ในระยะที่ตาเห็น)
ชอบ: ธรรมชาติ , คนในครอบครัว , ยามิ โนะ คาเงะ , สิงสาราสัตว์ทุกชนิด(โดยเฉพาะนก) , ทำอาหาร ,
บาสเก็ตบอล
เกลียด: คนทรยศ , คนกลับกลอก
แพ้: -
เพิ่มเติม:ทำอาหารอร่อยมาก
----------------------------------------------
(...อรุณสวัสดิ์ (อันนี้คือครั้งแรกแบบครั้งแรกจริงๆ)
หากเจ้าพาข้าออกไปจริง ข้าจะทำเพื่อเจ้าทุกอย่าง เพื่อนข้า (ตอนที่อีกฝ่ายพาหนีออกไป))
อดีตชาติ
ชื่อนามสกุล: มิสึคุนิ ซึสึคาเสะ (Mizukuni Suzukaze) ll ซึสึ
เพศ: ชาย
อายุ: 29
รูปร่างหน้าตาเครื่องแต่งกาย: เส้นผมสีน้ำตาลยาวระบ่ารับกับนัยน์ตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อน รูปร่างสูงโปร่งราวๆ 180 น้ำหนัก 75 ผิวสีขาวออกซีดเล็กน้อย แม้จะดูผอมบางแต่ก็มีกล้ามแอบๆ มักจะสวมชุดคาริกินุหรือฮากามะโทนเขียวราวกับสีเขียวเป็นสีเเทนตัวอย่างไรอย่างนั้น และมักจะสวมผ้าพันคอปิดขึ้นไปถึงแตะปลายคางเสมอ(ในรูปมันเตี้ยกว่าโปรดอย่าใส่ใจ)
นิสัย: -
ประวัติ: ชายหนุ่มผู้สืบทอดตระกูลองเมียวจิประจำเมืองๆ หนึ่ง(สามารถเลือกเมืองได้ตามใจชอบ) ซึ่งเมืองๆ นี้มีเอกลักษณ์ตรงที่ชีวิตขององเมียวจิคือสิ่งที่สร้างอาคมเมือง นำพาความมั่งคั่งรุ่งโรจน์ แต่หากองเมียวจิทุกรุ่นของ
บ้านมิสึคุนิตาย อาคมเมืองก็จะสลายหายไปและนำพาความล่มสลายเข้ามาได้ และด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเดียวและมีอาคมที่ค่อนข้างแก่กล้า ความคาดหวังในการสืบทอดทุกอย่างจึงตกอยู่ที่เขา เขาได้รับการฝึกมนตราคาถาอาคมต่างๆ ตั้งแต่เด็ก ถูกกักตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ให้ไปไหนแต่ยังดีที่บ้านเขามีอาณาเขตกว้างใหญ่และสวนหย่อมหลายสวนเขาจึงไม่รู้สึกอึดอัดอะไรทั้งนั้น แต่การที่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากฝึก ฝึก ฝึกก็เคยสร้างปัญหาให้ชีวิตเขาเหมือนกัน เขาเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย เอามีดปาดคอตัวเองตอนเขาอายุ 16 แต่ก็มีคนรับใช้เจอเข้าและรักษาเขาทัน แต่ก็เหลือรอยแผลเป็นยาวช่วงคอ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้แตะของมีคมอีก ยกเว้นเวลาทำพิธีกรรมอะไรและอยู่ในสายตาของผู้คน จนในที่สุดตอนอายุ 18 ก็ได้ขึ้นดูแลเป็นองเมียวจิที่ช่วยดูแลวัดมิสึคุนิ(แน่นอนว่าเป็นวัดของบ้านเขาและอยู่ติดกับอาณาเขตบ้าน) ขอบเขตชีวิตเขาเลยขยายใหญ่ขึ้น แต่มันก็แค่นั้น ชีวิตที่ไร้อิสระ ต้องทำกิจวัตรเดิมๆ ซ้ำไปมาและเลือกอะไรเองไม่ได้ เขาเกลียดผู้คนในเมืองนี้เข้าไส้ แม้กระทั่งพ่อของตัวเองเขาก็เกลียด มีเพียงแม่เขาเท่านั้นที่เขารักสุดหัวใจ เพราะนางเป็นคนเดียวที่คอยเล่าเรื่องราวต่างๆ ของโลกกว้างให้เขาฟังและพยายามเกลี้ยกล่อมให้พ่อเขายอมปล่อยให้เขาออกไปเผชิญโลกภายนอกบ้าง แต่แม่เขาก็เสียชีวิตด้วยโรคร้ายตั้งแต่เขาสิบขวบ จนเขาอายุได้ 21 ก็ได้รู้จักกับยามิ โนะ คาเงะที่เดินทางผ่านมา(?)ที่วัดมิสึคุนิ แล้วหลังจากรู้จักกันและสนิทกันได้สามปี(คือผมไม่รู้ว่ายามิ โนะ คาเงะนิสัยยังไง เลยขอไม่ลงรายละเอียดตรงนี้มาก ให้ไรท์ไปดัดแปลงแล้วกันนะครับ) ยามิ โนะ คาเงะได้ยื่นข้อเสนอที่จะพาเขาออกจากกรงขังที่เรียกว่าเมืองนี่ แน่นอนว่าเขาตอบรับอย่างไม่มีข้อกังขาและพร้อมจะช่วยเหลืออีกฝ่าย(ในฐานะเพื่อน)ทุกอย่างเพราะถือว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ช่วยชีวิตตนและตนเองติดหนี้อีกฝ่ายอย่างที่ใช้หนี้ไม่หมด (อีกอย่างคือไม่รู้เวลาของเรื่องว่ายามิ โนะ คาเงะวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้าสมมติว่าวางแผนหลังจากที่พาซึสึออกมาแล้ว(เพราะตอนที่พาออกมาเขาอายุ 24) ให้ถือว่าพาเดินทางไปด้วยกันก่อนแล้วกันนะครับ(มีเวลาเหลือ5ปีก่อนถึงอายุปัจจุบันในอดีต)
ธาตุของดาบ: -
พลังของดาบ : -
เวทมนต์: (ถ้าไม่ถูกใจให้คิดใหม่ได้)
เขตแดนร้อยบุปผา - เขตอาคมแรงกล้าที่ใช้ใบไม้ดอกไม้ต่างตัวสร้างอาณาเขต(เจ้าตัวจะพกถุงหอมที่มีกลีบดอกไม้อยู่ภายในตลอดเวลา) สามารถสะท้อนและป้องกันการโจมตีได้ทุกรูปแบบทั่วทุกทิศ แต่ผลกระทบของอาคมชั้นสูงนี้ก็คือหนึ่งการโจมตีต่อหนึ่งรอยแผล หากการโจมตีแรงก็จะแผลใหญ่เหมือนโดนมีดฟัน หากโจมตีเบาก็เหมือนรอยเล็บข่วน (แรงเบาขอให้เทียบจากความเก่งของเขากับฝ่ายตรงข้าม ถ้าเขาเก่งกว่าการโจมตีของอีกฝ่ายจะเบา) ซึ่งแน่นอนว่าถ้าไม่จำเป็นเจ้าตัวก็จะไม่ใช้เท่าไหร่ เพราะนอกจากเปลืองพลังแล้วยังเจ็บตัวด้วย(เลือกที่จะหลบมากกว่าหากสู้คนเดียว)
คมหอกวาโย - อาคมง่ายๆ แต่ฤทธิ์ร้ายเหลือ การควมคุมสายลมเฉกเช่นคาไมทาจิ ใช้สายลมต่างดาบล่องหนฟาดฟันออกไป สามารถสร้างได้ทั้งเล็กและใหญ่ตามแรงตวัดอาวุธในมือและสามารถใช้ได้เรื่อยๆ มีข้อเสียคือต้องมีสื่อพลังเวทที่เป็นของแข็งและถือสะบัดไปมาได้ (เช่น พัด ดาบ กิ่งไม้ ฯ)
ควมคุมอสูร - อีกหนึ่งมนตราง่ายๆที่อัพเกรดความยากตามชนิดสัตว์ อธิบายง่ายๆคือควบคุมสิ่งมีชีวิต หากเป็นสัตว์เล็กและใช้พลังน้อยและควบคุมได้ตลอดจนกวาจะตาย และแปรผันไปตามขนาดสัตว์ เช่นถ้าเป็นนกก็ควบคุมได้เกือบตลอดเวลา(หรือถ้าควบคุมจำนวนมาก(เช่นเป็นฝูง) ก็จะประมาณสามเดือน) แต่ถ้าเป็นเสือ หมาป่า จะได้ประมาณเดือนถึงสองเดือน(จำนวนมากประมาณอาทิตย์) ถ้าเป็นคนจะอยู่ที่2-3วัน(จำนวนมาก(ซึ่งไม่เกินสิบ)จะอยู่ประมาณครึ่งวัน) ก่อนที่จะต้องร่ายมนต์ซ้ำใหม่(แน่นอนว่าหากอาคมหลุดขณะอยู่ไกลๆ เจ้าตัวคงหาเหยื่อรายใหม่ เพราะการร่ายอาคมนี้คือต้องอยู่ในระยะที่ตาเห็น)
ชอบ: ธรรมชาติ , ยามิ โนะ คาเงะ , สิงสาราสัตว์ทุกชนิด(โดยเฉพาะนก)
เกลียด: คนทรยศ , คนกลับกลอก , พ่อและคนในเมือง
แพ้: -
เพิ่มเติม: เจ้าตัวจะมีพัดเหล็ก+ถุงหอมที่พกติดตัวไว้ตลอดเวลา
ปอลิง.มีอะไรถามได้ทักได้ครับ
ความคิดเห็น