[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6: Little Brother (น้องชาย)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 6:  Little Brother (น้องชาย)

โนอาหนุ่มยืนอยู่บนพื้นผิวน้ำล้อมรอบด้วยทีซนับร้อย เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงเพรียวในชุดสูทสีดำ เสื้อกั๊กสีทองและถุงมือสีขาวสะอาด ผมสีดำยาวรวบเป็นหางม้าเตี้ยเรียบแปล้ ผมหน้าล้อมกรอบใบหน้าเรียว เขาสวมแว่นกรอบเหลี่ยมที่เพิ่งยกนิ้วชี้ขึ้นดัน

“สวัสดี พ่อน้องชาย”เขายกยิ้ม ชายหนุ่มดูต่างจากทิกี้คนก่อน แต่รอยยิ้มนั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

“นาย... จำฉันได้....?” ราวี่ถามด้วยความประหลาดใจ ราวี่รู้ว่าโนอาเกิดใหม่ได้ และเขารู้อีกด้วยว่ามันไม่ได้จำเป็นที่พวกเขาจะจำตัวตนก่อนหน้าได้ ราวี่เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ทิกี้จะจำเขาได้ แต่ก็อีกนั่นแหละ เขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าทิกี้มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เขาเห็นท่านเอิร์ลตาย และเมื่อไม่มีเขา โนอาก็กลับมาไม่ได้ แต่เหมือนเขาจะเข้าใจผิดไป

“โนอาไม่มีทางลืมครอบครัวของตัวเอง”ทิกี้ตอบพลางยื่นมือมาหาน้องชายชาวมนุษย์ของเขา

ลิงก์ปรี่ขึ้นเนินเขามาพร้อมกับอีกาที่เหลือ คำพูดของเด็กสาวยังก้องอยู่ในหัวเขา บุ๊คแมนคนนี้เป็นอาจารย์ของพวกเขา แต่ลิงก์มีหน้าที่ที่จะต้องทำและเขาไม่อยากจะทำให้ผู้ปัญชาการต้องผิดหวัง

ชายหนุ่มผมบลอนด์ชะงักที่ชายป่า หยุดเพื่อนร่วมทางทุกคนเมื่อเห็นทีซหลายร้อยตัวที่ริมทะเลสาบ ร่างของอีกาลอยหน้าคว่ำปริ่มน้ำอย่างไร้ชีวิต เว้นเพียงแต่อีกหนึ่งที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนบกและปราศจากลมหายใจเช่นกัน

เขาเห็นโนอาคุยกับบุ๊คแมนหนุ่ม ลิงก์ไม่เคยเห็จโนอาคนนี้มาก่อน แต่เขาไม่แน่ใจว่าโนอากลับมาได้ยังไง มันเป็นอะไรที่เขาอยากจะรู้ เป็นข้อมูลที่เบื้องบนต้องการเช่นกัน ข้อมูลนี้จะช่วยพวกเขาหยุดโนอาได้ตั้งแต่รากเหง้า

แต่มันคงไม่เกิดขึ้นวันนี้แน่ๆ ใช่มั้ย? โนอาหนุ่มได้คร่าชีวิตอีกากว่าครึ่งที่ลิงก์พามาด้วย การปะทะกับโนอาตอนนี้ก็คงจบลงด้วยความตายของตัวเขาเอง

ทิกี้ยื่นมือหาน้องชายคนเล็กของเขา “มาสิ ท่านเคาท์รอเราอยู่นะ”

ราวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง จ้องทิกี้คนใหม่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขา “แล้วฉันก็คิดว่าเหลือตัวคนเดียวแล้วซะอีก”

“ไม่เลย”ทิกี้ยิ้มกริ่ม เขามองมาทางลิงก์ด้วยรอยยิ้มเยาะที่เปี่ยมไปด้วยชัยชนะ ประตูปรากฏขึ้นด้านหลังพวกเขา นัยน์ตาสีทองจ้องลิงก์พักหนึ่งก่อนเขาจะหันหลังพร้อมพาราวี่ก้าวผ่านประตูที่ว่าไป ทิ้งลิงก์ไว้กับร่างไร้วิญญาณของอีกาในน้ำและอีกหนึ่งบนบก

.....

รองเท้าบู๊ทเขาส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดกับพื้นหินอ่อนของทางเดิน ที่ที่ทิกี้พาเขามานั้นตกแต่งอย่างหรูหรา พื้นหินอ่อน เสาสวยประดับตามกำแพง ลวดลายสีทองบนผนังวอลเปเปอร์ ที่นี่มันไฮโซ และราวี่ก็เปียกซกและแต่งตัวเหมือนเจ้าของร้านปอนๆ ทิ้งรอยหยดน้ำเป็นทางเมื่อเขาเดินตามทิกี้ไปตามทางเดิน ทิวทัศน์รอบๆ ต่างจากครั้งล่าสุดที่เขามาเยือนคฤหาสน์ท่านเอิร์ล ครั้งนี้มันดูเหมือนรสนิยมมนุษย์ทั่วไปและเป็นผู้หญิงมากขึ้น เขาสงสัยว่าใครคือคนตกแต่งที่แห่งนี้ บางทีอาจจะเป็นเชอริล มันดูเหมือนสิ่งที่เขาน่าจะชอบ

แต่โนอาอาจจะเปลี่ยนไปเลยก็ได้ ทิกี้ก็ดูไม่เหมือนคนก่อน คนนี้ดูเหมือนครึ่งเอเชียในขณะที่คนก่อนเป็นชาวโปรตุเกส ลักษณะการแต่งตัวเองก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย แต่ก็ยังมีความเป็นทางการเรียบร้อยเหมือนเดิม ท่วงท่าการเดินก็ต่างออกไป มันดูสง่าผ่าเผยกว่าแต่ก่อนมาก

แล้วชื่อของเขายังเป็นทิกี้อยู่รึเปล่านะ? มันอาจจะไม่ใช่ในเมื่อชื่อโนอาของทิกี้คือจอยด์ ส่วนทิกี้นั้นเป็นชื่อมนุษย์ของเขา ราวี่ไม่เคยถาม และทิกี้คนนี้ก็ไม่ได้แก้ชื่อที่เขาเรียกให้เขาด้วย

ทิกี้กับราวี่เลี้ยวที่หัวมุมเข้าไปยังห้องน้ำชาที่มีหญิงสาวแสนงดงามคนหนึ่งนั่งอยู่ ใบหน้าของเธอบดบังด้วยหมวกาใบใหญ่จนแทบจะมองไม่เห็นที่ประดับไปด้วยกุหลาบประดิษฐ์จากผ้าและขนนกเส้นยาวหรูหรา เธออยู่ในชุดกระโปรงสีขาวที่แขนเสื้อพองออกช่วงต้นแขน สวมคอร์เซ็ตและกระโปรงยาวซ้อนด้วยสุ่มฟูฟ่องหลายชั้นด้านใน

เธอผุดลุกขึ้นจากโซฟา วางแก้วชาในมือลงบนโต๊ะและโผกอดราวี่เข้าสู่อ้อมแขนแน่น “ดีใจที่ได้เจอนะ ราวี่ปอน~”

ดวงตาที่เผยเพียงข้างเดียวของราวี่เบิกกว้าง จากท่าทางของเธอตอนแรก เขาคิดว่าเธอคือเชอริล แต่เขาก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่ หมวกใบกว้างนี้ควรจะบอกใบ้เขาแต่แรก แต่กลับกัน กลายเป็นการพูดจาที่บอกเขา “ท่านเอิร์ล?”

“ใช่แล้วล่ะ ที่รัก~”เธอตอบ

ราวี่นิ่งไป เขาใช้เวลากว่าห้าปี พยายามแยกตัวเองจากบันทึกชิ้นนี้ เขาใช้เวลาห้าปีเพื่อลืมเรื่องที่เขาเห็น ภาพที่เขาเห็นทุกคนล้มตายในศึกสุดท้ายทีละคน ทีละคนจนท่านเอิร์ลกับเนียสังหารอีกฝ่าย แต่โนอาได้ทำบางอย่างกับราวี่ พวกเขาเปิดใจกับชายหนุ่มและให้ครอบครัวที่เขาไม่เคยมี

และโดยที่ไม่มีสัญญาณอะไร ทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในมือเขาอีกครั้ง ความรู้สึกที่เป็นที่ยอมรับและเป็นที่ต้องการ ความต้องการของพวกเขาที่จะให้บุ๊คแมนเติมเต็มบันทึกให้สมบูรณ์ เขาต้องอยู่กับทุกคน ความทรงจำของการผจญภัยและการได้พบเจอกับเหล่าโนอา ทุกอย่างที่เขาพยายามจะหนีมาอยู่ตรงหน้าเขา ภายในเอื้อมมือ และเขาอยากได้มันกลับมา

ราวี่กอดตอบ ซุกหน้าบนไหล่ของเธอ “ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอพวกเธออีกแล้วซะอีก ฉันเห็นเธอกับเนียฆ่ากัน”

“โอะ โฮะ โฮ่~ เธอฆ่าสิ่งที่ตายไม่ได้ไม่ได้หรอกนะ~”ท่านเอิร์ลตอบ รอยยิ้มกว้างปรากฏใบหน้าบาง เธอผละจากอ้อมกอดเขาและผายมือไปทางโซฟา “บอกพวกเราหน่อยสิว่าเธอรอดมาได้ยังไง เราต่างก็เชื่อว่าเธอตายไปแล้วเหมือนกัน”

“ปู่บุ๊คแมนหลอกการตายฉัน”ราวี่ตอบพลางนั่งลงบนโซฟา มันเป็นโซฟาที่สวยมากและราวี่ก็ยังเปียกจากน้ำในทะเลสาบ เขาทาบมือบนอก เขายังสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดเหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้น

“ตอนที่คันดะแทงทะลุอกฉัน เขาไม่รู้ว่าหัวใจฉันอยู่ด้านขวา เขาเลยพลาดไป ปู่เลยปาเข็มเคลือบยาที่ทำให้ขยับไม่ได้จนเหมือนคันดะไม่ได้พลาด ฉันทรุดลงไป ยังมีสติอยู่สักพัก เฝ้ามองการต่อสู้ มองทุกคนตายไปทีละคน จนหมดสติไปตอนที่ท่านเอิร์ลกับเนียฆ่ากัน ตื่นขึ้นมาอีกทีก็หกเดือนให้หลังที่บาดแผลหายดี”

ท่านเอิร์ลกับทิกี้พากันเงียบ ท่านเอิร์ลถือถ้วยน้ำชาแน่นจนหูแก้วแหลกคามือ สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

“ทุกคนคิดว่าฉันตายไปแล้วจนไม่กี่วันก่อน”ชายหนุ่มผมแดงสรุปให้ฟัง

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรก?”ทิกี้พูดขึ้นมา

ราวี่ส่ายหัว “สองสามวันก่อนมีอาคุม่ามาบุกหมู่บ้านที่ฉันอยู่ ฉันสู้กับมันเพราะไม่อยากให้มันฆ่าแหล่งข้อมูลของฉัน แต่ก็ถูกมันงับไหล่เข้าให้”เขาดึงคอเสื้อลงให้เห็นรอยฟันที่ยังคงไม่หายดี “เอ็กโซซิสท์เข้ามาช่วยไว้และจำฉันได้ รินาลี่คนนั้นบอกว่าจะเก็บเรื่องตัวตนของฉันไว้เป็นความลับ แต่ก็ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น”

“เอ็กโซซิสท์มันเชื่อใจไม่ได้อยู่แล้วล่ะ”ท่านเอิร์ลยิ้มกว้างหูถึงหูพร้อมเทชาใส่แก้ว “จุดมุ่งหมายของพวกมันคือถูกทำลาย~”และนั่นคือท่านเอิร์ลที่ราวี่จำได้ ความร่าเริงแฝงด้วยความซาดิสม์และรอยยิ้มที่เกินกว่ามนุษย์ทั่วไปจะยิ้มได้

ทิกี้พยักหน้าเห็นด้วย รอยยิ้มน่าหวาดเสียวปรากฏบนใบหน้า “ยินดีที่จะได้ทำลายพวกนั้นเลย”

“เอาล่ะ ราวี่ปอน~”ท่านเอิร์ลพูดต่อ “ลองคิดจะอาศัยอยู่กับพวกเราเถอะนะ ครอบครัวนี้คงไม่สมบูรณ์แน่ถ้าไม่มีเธอ~”

ราวี่แทบจะทำแก้วร่วง เขาไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากท่านเอิร์ล แต่ก็จนเกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ราวี่คิดว่าโนอาจะจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ เขารวบรวมสติกลับมาอย่างรวดเร็วและระวังไม่ให้ชาหก เขาทำทุกอย่างเลอะเทอะมามากพอแล้วจากการมาที่บ้านแสนสวยหลังนี้ทั้งตัวเปียกปอน

“แน่นอน มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอยู่แล้ว”ราวี่แทบจะไม่ต้องคิด แม้มันจะหลังจากที่เขาพยายามจะปลีกตัวเองออกไป เขาก็ถูกดึงดูดกลับเข้ามา เขาไปไม่ได้ ไม่ว่าเขาจะรู้ดีแค่ไหนว่าเขาไม่ควรอยู่ “และฉันไม่ชอบทิ้งให้บันทึกไม่สมบูรณ์ด้วย และชิ้นปัจจุบันก็เกี่ยวกับเธอด้วย เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ”

“โอะ โฮะ โฮ่~”ท่านเอิร์ลหัวเราะร่วน ชายหนุ่มได้ยินถึงเรื่องนั้นสินะ “ฉันเอ็นดูตำนานนั่นเหลือเกิน~”

“แต่ฉันอยากรู้”ราวี่เปลี่ยนเรื่อง “พวกเธอหาฉันเจอได้ยังไง? มันคงไม่ใช่ผ่านอาคุม่าแน่ๆ ในเมื่อมันถูกทำลายไปแล้ว ระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ด้วยฝีมือเอ็กโซซิสท์คนนั้น”

“ฉันได้ยินเรื่องของหนุ่มผมแดงชื่อบุ๊คแมนในแถบนี้น่ะ~”ท่านเอิร์ลตอบพลางยกชาขึ้นจิบ “ฉันอยากจะรู้ให้ได้ว่าเป็นใครเลยส่งทิกี้ไปตรวจสอบดู~”

“ร่องรอยของพวกอีกาพาฉันไปหานาย”ทิกี้เสริม “และเล่นกับพวกเขาก็สนุกดี” เขาดูชอบพอกับงานของเขา และคงจะชอบใจมากขึ้นเมื่อจะมีทีซเพิ่มมากขึ้น

จู่ๆ ท่านเอิร์ลก็ลุกขึ้นยืน “ส่วนตอนนี้ก็มาสิ~”เธอกล่าว มือดึงตะขอบริเวณเอว เธอยกชายกระโปรงขึ้นและดึงมันออก ถอดกระโปรงและกระโปรงชั้นในออก โยนมันทิ้งไปด้านหลังโซฟา ใต้กระโปรงนั้นเป็นกางเกงคล้ายกับตัวที่ร่างมนุษย์ของท่านเอิร์ลคนก่อนสวม “เรามาซ่อมไหล่ข้างนั้นให้เธอกันดีกว่านะ ราวี่ปอน~”

TBC...

llTALK WITH TRANSLATORll

และแล้วก็ปรากฏตัวแล้วล่ะครับ โนอาโฉมใหม่!

แต่ความจริงคงไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เพราะโนอาได้ตายกันไปหมดแล้ว 

ทุกคนคิดยังไงบ้างครับ? คอมเมนต์ไว้ได้เลยนะครับ ทั้งผมและผู้แต่งก็อยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงเนอะ ^ ^

นี่อาจจะเป็นการอัพเดทครั้งเดียวในรอบเดือนรึเปล่าผมยังไม่แน่ใจเท่าไหร่

แต่ถ้าผมว่างจะรีบมาอัพเดทให้นะครับผม

ไว้พบกันใหม่ตอนหน้าครับ

พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)