_облаки_

ลำดับตอนที่ #55 : Faust M. Winchester

 

            บท : เชสเซอริค

            ชื่อ - นามสกุล : เฟาสท์ มิลาน วินเชสเตอร์ (Faust Milan(M.) Winchester)

            อายุ : 25

            รูปร่างลักษณะ : ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง (ราวๆ180) ผิวสีขาว ค่อนไปทางผอมนิดๆ ผมสีเงินตัดกับดวงตาสีแดง ที่มีลักษณะแบบนี้เพราะโรคผิวเผือกทำให้ผิวและสีผมซีด

            ลักษณะนิสัย : เขาเป็นคนที่หาสาระในชีวิตไม่ได้ วันๆมักจะเอ้อระเหยลอยชายเหมือนชีวิตนี้ไม่รู้จักคำว่าเครียด! แถมยังเฮฮาปาจิงโกะได้ตลอดเวลาเหมือนสติไม่ค่อยจะเต็ม(ร่าเริงจนหลายคนเคยคิดจะจับส่งโรงพยาบาลบ้ามาแล้ว) รักสนุก โดยเฉพาะพวกเกมทั้งหลายนี่ชอบมาก ชอบทำตัวสบายๆ ที่ทำให้หลายๆคนผ่อนคลายยามอยู่ด้วย แต่ก็มีหลายคนที่ผ่อนคลายจนเริ่มเพี้ยน เอ้ย สบาย(เกินไป)ตามเขาไป(เหมือนปล่อยฟีโรโมนไร้กลิ่นบางอย่างออกมา #มันไม่ใช่ล่ะ!!! #ไม่ต้องห่วงสักพักจะกลับมาเป็นปกติ (??)) จนบางคนไม่กล้าเข้าใกล้ (เพราะกลัวจะได้รับผลกระทบแปลกๆ(?)จากเขาซะงั้น แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็แฟนคลับเยอะพอตัวนะ(ทั้งชายและหญิง ด้วยเสน่ห์ ความเป็นกันเองและความเป็นนักกีฬา) เป็นคนพูดจารู้เรื่อง เป็นกันเอง แต่ท่าทางเหลาะแหละทำให้หลายคนคิดว่าเขาไม่เข้าใจหรือไม่สนใจฟังซะอย่างนั้นนี่ เขาเป็นคนที่ใจเย็นมาก จนปัจจุบันยังไม่มีใครเคยเห็นเขาโกรธเลย แต่ก็ไม่แน่มันอาจจะมีความดำมืดซ่อนอยู่ภายในก็เป็นได้...(#ปล่อยผมไปเถอะนะ มันไม่เต็ม 5555)

            เขาเป็นเสือซ่อนเล็บ ความจริงแล้วเขาเป็นคนเก่ง ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่ง เขาคิดว่าตัวเองนั้นธรรมดา(โคตรๆ) แต่มันไม่ใช่ ทั้งความรับผิดชอบ(ที่ดูภายนอกเหมือนไม่มี) เคารพกฎกติกาพอสมควร(ควรจะเรียกว่าแหกอย่างฉลาด) ฉลาด(แต่ดันไม่ชอบใช้ #เอาจริงๆคือใช้ไปประมาณ0.001%(?!)) ในมุมมองของเขาคนที่อ่อนกว่าเขาไม่ใช่คนโง่ แต่เป็นคนที่ฉลาดไม่พอ(ต่างมั้ย?) เขาเลยถ่อมตน(ไม่ใช่หรอก เขาไม่ชอบการเรียนหรืออะไรที่ปรัชญาๆ มากกว่า) ทำตัวเรียบดิน และหันไปเอาดีทางด้านกีฬาหรือสายใช้กำลัง(ที่ดั๊นทำได้ดีด้วย!)

            เขาเป็นคนมีเสน่ห์(???) นอกจากจะมีฟีโรโมนที่ทำให้คนผ่อนคลายแล้ว(#บอกว่าไม่ใช่ไง) หมอนี่ยังมีมีเสน่ห์ดึงดูดทั้งเพศตรงข้ามและเพศเดียวกันเองจนน่ากลัว?!(#นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้พ้นโรงพยาบาลบ้ามาจนถึงปัจจุบันก็เป็นได้) ไม่ว่าใคร เพศไหน อายุเท่าไหร่ เมื่อเดินผ่านเขาเป็นต้องเหลียวหลังกลับมามองด้วยพิษสง(?)ของอะไรบางอย่าง(ในแว่บแรกเท่านั้นแหละ แต่พอหลังๆหลายคนจะมีอาการเหมือนข้อแรกที่กล่าวไปข้างต้น)(ความจริงเมื่อก่อนเคยมีแมวมองมาจะจับไปเป็นนายแบบ แต่เขาทนนิสัยบ๊องๆไม่ไหวจนยอมแพ้ ไม่งั้นอาจได้เกิด?ไปแล้ว) แต่เหลียวหลังแล้วจะเข้ามาหามั้ยนี่เป็นรายบุคคลไป(เมื่อปีก่อนมีสตอล์กเกอร์(?)นายหนึ่งตามติดชีวิตระยะประชิด แม้เจ้าตัวจะ(แกล้ง)ไม่รู้ แต่สงสัยแกล้งไม่รู้นานเกินไปเลยเกือบโดนฉุด(?)เข้าซอยเปลี่ยวซะอย่างงั้น เจ้าตัวเลยต้องแจ้งตำรวจ(ปกติ)จับในภายหลัง) เสียงของเขาก็ทุ้มนุ่มแบบเจ้าชายในฝัน(แต่มันไม่ใช่) แต่ถึงจะมีเสน่ห์ขนาดไหนก็ไม่เคยมีใครมาขอจีบหรือขอเป็นแฟน(มีแต่แอบรักอยู่ห่างๆกับสตอล์กเกอร์บ่อยครั้ง)

            หมอนี่มันมีดาร์กไซด์ นั่นก็คือด้านมืดที่เคยกล่าวถึงรางๆ(?)ไปก่อนหน้า หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับปิศาจ ให้เขาไปเจรจาได้มั้ย ได้ แต่กลับมาจากงานเขาก็จะหงุดหงิดทุกที(แต่หลายคนไม่รู้เพราะเจ้าตัวจะหมกตัวในห้องพักไม่พูดไม่จาแล้วหายหน้าไปจนกว่าจะขึ้นวันใหม่) เพราะความหลังฝังใจกับปิศาจ แถมนิสัยจะดูโหดๆ นิ่งๆพิลึกด้วย(เวลาเพิ่งทำงานเสร็จ) เขาจะใช้มันสมองอย่างเต็มที่อย่างที่ไม่เคยใช้ในชีวิตประจำวันมาก่อน เพื่อโน้มน้าวปิศาจเหล่านั้นให้มาด้านดีเท่าที่เขาจะทำได้ เพราะยังไงเขาก็มองว่าชีวิตมนุษย์สำคัญที่สุด จะเรียกว่าตอแหลแสดงว่าเป็นมิตรก็คงไม่ผิดนัก แถมถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็สามารถลงไม้ลงมือได้อย่างไม่เกรงใจฟ้าดิน แถมรอยยิ้มที่เขาเคยมีให้ทุกคนจะกลายเป็นรอยยิ้มเหี้-มเกรียม แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะแยกแยะไม่ออกนะว่าใครดีใครไม่ดี แค่เขาจะพยายามไม่สนิทกับปิศาจเท่านั้นเอง ถ้าดีเขาก็ทำตัวดีด้วย ถ้าไม่..ก็คงไม่ต้องถาม? เพราะยังไงในใจลึกๆ เขาก็ยังยอมรับตัวตนที่เรียกว่าปิศาจไม่ได้อยู่ดี และการทำตัวไม่สนิท ก็คงเป็นทางที่ดีที่สุดที่จะทำให้เขาไม่เหมารวมหรือเผลอแสดงท่าทางไม่ดีใส่เหล่าปิศาจพันธมิตรน่ะนะ

            ประวัติความเป็นมา : ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ที่อาศัยอยู่ตัวคนเดียวในบ้านเดี่ยวขนาดเล็กพร้อมน้องหมาพันธุ์โกลเด้นอายุสองขวบหนึ่งตัว แถมใช้ชีวิตบ้าๆบอๆไปวันๆไม่ใช่ว่าชีวิตเขาดีเด่อะไร ในอดีตตอนเขาอายุได้16 พ่อเขาถูกปิศาจครอบงำแล้วไล่ฆ่าทุกคนในบ้าน ทั้งแม่ คุณยาย และน้องสาวของเขาด้วยมีดทำครัว ตอนนั้นเขากลับบ้านเย็นเพราะไปเล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆที่สนามหญ้าริมแม่น้ำ พอเขากลับไปถึงก็เจอภาพอันน่าหดหู่ที่พ่อของเขากำลังถือมีดอาบเลือดท่ามกลางซากศพของคนในครอบครัว สีหน้าพ่อเขาเองก็เป็นสิ่งที่เขายังคงจำได้ไม่ลืมจนถึงปัจจุบัน ใบหน้าที่บิดเบี้ยวราวกับคนเสียสติและแววตาที่กระหายเลือด แถมเขาเองก็เกือบตาย รอยแผลเป็นช่วงหน้าท้องเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยอะดรีนาลีนบวกกับความรู้สึกที่ไม่อยากตายกลับทำให้เขาฉวยจังหวะที่พ่อเขาพุ่งเข้ามายื้อแล้วเอามีดแทงพ่อตัวเองตายซะอย่างนั้น เขาเลยเกลียดพวกปิศาจฝังหุ่นหลังจากที่รู้ความจริง ที่เกลียดพวกปิศาจอีกอย่างหนึ่งคือนอกจากจะทำให้ครอบครัวเขาต้องตายแล้ว ยังทำให้เขาต้องฆ่าพ่อของตัวเองเพื่อเอาชีวิตรอดด้วย และเหตุการณ์นั้นมันก็ทำให้เขาพัฒนานิสัยไม่ดีหลายๆอย่าง ทั้งสูบบุหรี่ และโรคนอนไม่หลับ ก่อนหน้าที่จะมาทำงานเป็นเชสเซอริคเขาทำงานเป็นตำรวจสายสืบมาก่อนด้วย

            ชอบ / เกลียด / กลัว / แพ้ : สัตว์ทุกชนิด , เพลง , กีฬา / ปิศาจ / ความสูง / น้ำหอม

            สิ่งที่ถนัด / ไม่ถนัด : กีฬาแทบทุกชนิด,ทำอาหาร / เย็บปักถักร้อย

            เพิ่มเติม : งานอดิเรก – ทำอาหาร, เล่นกีฬา, ฟังเพลง / อาวุธ – ปืน,มีด

            คำถามวัดดวง --- ระหว่างเลข 1 กับ 2 จะเลือกหมายเลขใด? : 2

            QUESTION -- คำถามสั้นๆ :

            ข้อหนึ่ง. ถ้าจะให้เปรียบตนเองว่าเหมือน หรือคล้ายกับสิ่งๆ หนึ่ง จะเปรียบกับอะไร และเพราะอะไร?

            :  นั่นสินะ เหมือนกับอะไรน่ะหรอ? อืม...สายลมล่ะมั้ง เอ๊ะ ทำไมน่ะหรอ? คงเพราะความเอื่อยของมันล่ะมั้ง (ยิ้มกว้าง) มันสามารถพัดไปสบายๆ โดยไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้ง ในขณะเดียวกันถ้ามีอะไรไปกระตุ้นมันก็จะกลายเป็นพายุที่รุนแรง คงแบบนั้นล่ะมั้งนะ (ยิ้มๆ)

            ข้อสอง. ทัศนคติของท่านที่มีต่อปีศาจเป็นอย่างไร

            : (สีหน้าเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบจนน่ากลัว) ฉันน่ะเกลียด เกลียดพวกมันมาก ถึงปิศาจจะมีทั้งดีและเลว แต่ยังไงมันก็คือปิศาจอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ
 

---------------------------------------------------------------------------------------------------