คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SENT :: The Part of My Heart วันวานที่จางหายไป [คุณสุ่ย]
สารภาพเลยครับ ว่าตอนอ่านไปนี่กุมขมับตามไปเล็กๆ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ว่าผมไม่ถูกกับดราม่านะ แต่ผมไม่ถูกกับนิยายรักมากกว่า แหะๆ บวกกับความดราม่าปนหวานจนมดขึ้น(มดขึ้นโต๊ะผมจริงๆ นะ ฮ่าๆๆ)เข้าไปทำเอาผมเหงื่อตกพอสมควรทีเดียว แต่ในเมื่อรับงานมาแล้ว ผมก็ทำให้อย่างเต็มความสามารถครับ อาจจะทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ แถมอาจจะทำให้ขุ่นข้องหมองใจอะไร ก็ต้องขออภัยล่วงหน้านะครับ ^ ^;
1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไร้ข้อกังขาครับ ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องและความดราม่าของมันออกมาได้อย่างชัดเจน ถึงความหมายภาษาไทยกับอังกฤษจะไม่สอดคล้องกันเท่าไหร่ แต่ความหมายมันไปทางเดียวกันก็ถือว่าโอเคมากครับ แต่ผมแนะนำว่าเอาชื่ออังกฤษขึ้นก่อนดีกว่าครับ แล้วก็เวลาเขียนชื่อเรื่อง คำว่า “of” ไม่จำเป็นต้องขึ้นตัวใหญ่ครับ เขียนเป็น “The Part of My Heart” ได้เลย
2.เนื้อเรื่อง (24 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องมาสไตล์รักเศร้าๆ ทั่วไป ที่มีพระเอก นางเอก พระรอง(ที่อาจจะ(?)กลายเป็นพระเอก) นางร้าย มีเรื่องชู้สาวเข้ามาเกี่ยวข้อง โดนลวง มอมเหล้า เป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าถามว่าพล๊อตมีอะไรแปลกใหม่รึเปล่า? ผมคงต้องบอกว่า ไม่ แต่ด้วยความสามารถของคุณสุ่ย คุณสุ่ยดึงเอาการเน้นอารมณ์ของตัวละครออกมาได้ดี จนพล๊อตเบสิกหาได้ทั่วไปนั้นน่าติดตามขึ้นมาครับ สรุปง่ายๆ คือ สื่ออารมณ์ได้ดี จนผู้อ่านสามารถเข้าใจถึงความรู้สึกนึกคิดของตัวละครได้ และทำให้เนื้อเรื่องธรรมดานั้น “ไม่ธรรมดา” ขึ้นมาครับ
ในเรื่องการดำเนินเรื่อง ผมคงต้องบอกว่าคุณสุ่ยสามารถทำได้ดีกว่านี้อีกเยอะมากครับ ในช่วงแรกๆ นั้นเนื้อเรื่องดูดำเนินแบบสะเปะสะปะพอตัว เหมือนเอาผ้าชิ้นๆ มาปะติดกัน แต่พอหลังจากลินด้าเข้าโรงพยาบาล การดำเนินเรื่องแทบจะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ คุณสุ่ยดูเดินเรื่องได้เป็นระเบียบ เป็นฉากๆ มากขึ้น ตรงนี้เห็นคุณสุ่ยบอกจะรีไรท์ ก็ลองพิจารณาดูนะครับ ดำเนินเรื่องให้ปะติดปะต่อมากขึ้น มีการบอกช่วงเวลามากขึ้น เพราะช่วงหนึ่งที่เขียนว่า 7 ปีแล้วที่คาลอสกับลินด้ารักกัน ผมถึงกับเอ๋อไปพักหนึ่ง อดคิดไม่ได้ว่า “นี่มันเจ็ดปีแล้วเรอะ?” อะไรแบบนั้นน่ะครับ
ในบทแรกผมเจอจุดแปลกจุดหนึ่ง ตั้งแต่การเปิดตัวที่มีการจัดงานแต่งงานขึ้น ซึ่งโดยปกติแล้วงานแต่งงานทั่วไปจะมีการเชิญแขกเรื่อมากกว่าจะให้คนกรูกันเข้ามานะครับ โดยเฉพาะที่คุณสุ่ยบรรยายไว้ว่า “ใจกลางเมืองใหญ่” การจะเปิดให้คนนอกกรูเข้ามาดูไม่น่าใช่ยิ่งกว่าเดิมอีกครับ อีกอย่างหนึ่ง คือ การที่ระฆังโบสถ์ดัง ไม่ได้หมายถึงงานแต่งเพียงอย่างเดียวครับ มันรวมถึงการจัดพิธีกรรมทางศาสนาด้วยน่ะครับ เพราะฉะนั้นการจะสรุปไปเลยว่า ระฆังดัง แปลว่า งานแต่ง มันก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง คือ ถึงเรื่องจะน่าติดตาม แต่ผมรู้สึกว่ามัน “ง่าย” เกินไป ผมว่าคาลอสกับลินด้ารักกันมาก ถึงขนาดที่ทั้งสองสามารถปรับความเข้าใจกันได้ครับ แต่อาจจะด้วยนิสัยของทั้งสองที่ไม่พูดอะไรออกมาตรงๆ เอาแต่เก็บไว้ในใจเรื่องมันเลยบานปลายมาขนาดนี้ แต่ผมก็รู้สึกอยู่ดีว่าทั้งสองดูให้ความเชื่อใจกันน้อยเกินไปหน่อย นางร้ายก็ดูจะมีบทบาทในชีวิตมากเกินไปหน่อยด้วย เป็นรองผจก.แต่เข้าออกบริษัทได้ว่าเล่น แถมยังเป็นพนง.ใหม่อีกต่างหาก ตรงนี้อาจจะเป็นความไม่ถนัดในการอ่านนิยายแนวรักของผมเองเลยรู้สึกแบบนี้(ผมมักจะชอบเจอความไม่สมเหตุสมผลของเนื้อเรื่องใน80%ของนิยายรักก็เลยไม่ค่อยอ่าน) แต่ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะครับ
3.การใช้ภาษา (28 คะแนน/35 คะแนน) – ผมรู้สึกว่าคุณสุ่ยสามารถบรรยายฉากการกระทำต่างๆ ได้ดีครับ แต่บางครั้งผมรู้สึกว่ามัน “เยอะ” เกินไป แต่ก็แค่บางครั้งนะครับ มันเหมือนต้องการเน้นมากไปจนรู้สึกธรรมดาน่ะครับ ส่วนในการบรรยายเหตุการณ์โดยรวมยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ อ่านแล้วดูสั้นห้วนๆ แปลกๆ ลองขยายความให้สละสลวยกว่านี้ได้จะดีมากเลยล่ะครับ แล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงการใช้อีโมติคอนต่างๆกับคำวิบัติ ร่วมกับการบรรยายดีกว่านะครับ แล้วก็ที่ต้องระวัง คือ การเว้นวรรคครับ คุณสุ่ยมีเว้นวรรคพลาดเยอะพอตัวอยู่เหมือนกันครับเรื่องสุดท้ายคือ การบรรยายดำเนินเนื้อเรื่องยังไม่ค่อยไหลลื่นเท่าที่ควรครับผม แต่ผมชอบที่คุณสุ่ยบรรยายอารมณ์นะ สื่อออกมาได้ชัดเจนมากเลย ส่วนตอนหลังๆ (ราวตอนหกเป็นต้นไป) การบรรยายดีขึ้นมากนะครับ ไหลลื่นเป็นธรรมชาติดี ประโยคแปลกๆเองก็น้อยลงด้วย จะมีก็แต่คำผิดที่ต้องคอยระวังต่อไปนะครับ
โดยส่วนตัวผมคิดว่าคุณสุ่ยสามารถดำเนินเรื่องด้วยวิธีการบรรยายแบบ“บุคคลที่หนึ่ง” ได้ดีกว่าแบบ “บุคคลที่สาม”มากครับ ด้วยการบรรยายของคุณสุ่ยที่สามารถดึงอารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจน พอบรรยายจากมุมมองตัวละครทำให้เรื่องลื่นและน่าติดตามขึ้นเยอะเลยล่ะครับ
บทที่ 1 คำผิด ขอ – ของ(มีอยู่สองสามคำที่ผิดแบบนี้ครับ) , ความสุก – ความสุข , เจ้าสาวงของ – เจ้าสาวของ , ราบลื่น – ราบรื่น
ในตอนแรกที่เป็นเสียงระฆัง ผมแนะนำว่าใช้เป็นคำว่า เหง่ง หง่าง จะดีกว่านะครับ ดูเป็นคำที่ใช้โดยทั่วกันมากกว่า แล้วก็มีเรื่องคำพูดของบาทหลวง(อันนี้จะไม่แก้ก็ได้นะครับ) ปกติบาทหลวงน่าจะเรียกชื่อเลยมากกว่าครับ เป็น “มาลินด้า (นามสกุล) เจ้าจะรับ...” อะไรแบบนี้น่ะครับ
แล้วก็มีเรื่องการเว้นวรรคนิดหนึ่งครับผม
- เธอเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าที่หล่อเหลา และมีดวงตาเป็นประกายคู่นั้น
ตรงนี้เขียนติดกันได้เลยนะครับ แล้วก็ตรงคาลอสตอบรับ หลัง “ครับ” เว้นวรรคด้วยนะครับ
มีการใช้คำแปลกๆ อยู่ด้วยครับ
- ความสุขอันแสนสันต์ – ตรงนี้เป็นความสุขสันต์ไปเลยจะโอเคกว่านะครับ
- ดันตัวลินด้าอย่างบอบบาง... – อย่างบอบบางนี่ คุณสุ่ยอาจจะต้องการสื่อถึงแบบเบาๆ อะไรแบบนี้รึเปล่าครับ? ถ้าใช่ จะใช้เป็นคำว่า อย่างทะนุถนอม / อย่างเบามือ / ดันตัวลินด้าเบาๆ ฯ จะดีกว่าครับ อย่างบอบบาง อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ
บางประโยคคุณสุ่ยใช้คำบุพบทฟุ่มเฟือยไปครับ
- คาลอสได้ช้อนมือที่แสนเล็กและนุ่มนวล...
ตรงนี้สามารถปรับเป็น “คาลอสช้อนมือแสนเล็กและนุ่มนวล...” ได้ครับ
บทที่ 2 คำผิด ฮันนีมูล – ฮันนีมูน , สาทยาย – สาธยาย , อรุณสวัสิ์ – อรุณสวัสดิ์
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- เธออมยิ้มอย่างน่าเอ็นดู
ความจริงมันก็ไม่ได้แปลกอะไรหรอกครับ แต่ผมรู้สึกว่ามันน่าจะเป็น “อมยิ้มอย่างเอ็นดู” มากกว่า เท่าที่ดูจากอิริยาบถของลินด้าแล้วน่ะนะครับ
- วันที่เขาและคาลอสให้คำมั่นสัญญา คืนแรกของพวกเราทั้งสองคน
ตรงนี้ “เขา” เปลี่ยนเป็น “เธอ” จะดีกว่าครับ แล้วก็ตรง “คืนแรกของเรา” ผมแนะนำว่าเปลี่ยนเป็น “คืนแรกของพวกเขา” ดีกว่าครับ จะได้คงการบรรยายแบบบุคคลที่สามไว้
บทที่ 3 คำผิด กลับตะละปัด – กลับตาลปัตร , ก้ – ก็ , นัยตา – นัยน์ตา , บลอน – บลอนด์ , ชั้น – ฉัน , ซักหน่อย – สักหน่อย , สแยะ – แสยะ , ชั่ง – ช่าง ,
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- ผมที่ยังเปียกอยู่ของคาลอส ยังคงหยดน้ำลงมาทีละหยดทีละหยด
ตรงนี้ คุณสุ่ยต้องระวังเรื่องการใช้กริยาดีๆ ครับ เนื่องจาก “ผม” นั้น “หยดน้ำ” เองไม่ได้ จึงควรเขียนเป็น “ผมที่ยังเปียกอยู่ของคาลอสยังคงมีน้ำหยดลงมาทีละหยดทีละหยด” นะครับ
- คาลอสอมยิ้มที่ทั้งสองเข้ากันได้ดีมากเสียจริง
คาลอสอมยิ้มที่ทั้งสองเข้ากันได้ดีมาก ไม่จำเป็นต้องมีคำว่า เสียจริง ครับ มันทำให้รูปประโยคดูแปลกๆ
บทที่ 4 คำผิด ทรมาร – ทรมาน , คฤหาสถ์ – คฤหาสน์ , เย้อหยัน – เย้ยหยัน , สแยะ – แสยะ , ลิ้นด้า – ลินด้า , ซัก – สัก
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- เธอไปถามแคนเดเลีย ว่าของคาลอสว่าอยู่ที่ไหน
เธอไปถามแคนเดเลียว่าบ้านของคาลอสนั้นอยู่ที่ไหน หรือ เธอไปถามแคนเดเลียถึงบ้านของคาลอสว่าอยู่ที่ไหน
บทที่ 5 คำผิด ซักพัก – สักพัก , หมดอะไรตายอยาก – หมดอาลัยตายอยาก , ศูนย์เปล่า – สูญเปล่า , หว้าวุ่น – ว้าวุ่น
บทที่ 6 คำผิด อัฐรส – อรรถรส , สวนสาธาระณะ – สวนสาธารณะ , ผิดมหรรพ์ – ผิดมหันต์
บทที่ 7 คำผิด เงีนบ – เงียบ , ซีดเผือก – ซีดเผือด
บทที่ 8 คำผิด Past – Part , หว้าเหว่ – ว้าเหว่ , ให – ให้ , เงีนบ – เงียบ , ใช้ – ใช่
4.ตัวละคร (13 คะแนน/15 คะแนน) – ความจริงตอนแรกผมกะจะให้เต็ม แต่ด้วยความสัมพันธ์ของตัวละครที่ดูแตกร้าวง่ายมาก สำหรับคนที่รักกันขนาดนั้น บวกกับการบรรยายลักษณะภายนอกของตัวละครยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่เลยขอหักออกไปหน่อย แต่ในเรื่องการเข้าถึงตัวละคร คุณสุ่ยทำออกมาได้ดีครับ แต่ละตัวมีความแตกต่างกันชัดเจน การสื่ออารมณ์ความรู้สึกนึกคิดก็อย่างที่เคยบอกไปว่าทำออกมาได้ดีมาก เพราะฉะนั้นส่วนนี้ ผมขอไม่พูดถึงมากนะครับ ^ ^
5.การจัดรูปแบบ (6 คะแนน/10 คะแนน) – แนะนำว่าให้จัดทุกบทเหมือนกันบทที่แปดครับ บทที่แปดสามารถจัดหน้ากระดาษออกมาได้ดีมาก ในขณะที่ตอนแรกๆยังมีการจัดย่อหน้าสะเปะสะปะอยู่ แล้วก็เรื่องความกว้างระหว่างบรรทัด อันนี้ทำให้มันคงที่ก็ดีนะครับ (สามารถปรับได้ในเวิร์ด คลิกขวาเลือกParagraph จะมีให้เลือกความกว้างย่อหน้าด้วย ระหว่างบรรทัดด้วย) ตัวอักษรเองผมก็แนะนำให้ใช้ฟ้อนท์และขนาดที่สม่ำเสมอกันครับ ผมสังเกต เดี๋ยวเป็นอังสนา เดี๋ยวเป็นคอร์เดีย เดี๋ยว16เดี๋ยว18 ตรงนี้จัดให้เป็นระเบียบเพื่อความเรียบร้อยของเนื้อเรื่องดีกว่าครับ ^ ^
รวมคะแนน 81 คะแนน/100 คะแนน
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น