คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : SENT :: แคลิฟอร์เนียที่รัก [คุณเมย์]
แคลิฟอร์เนียที่รัก
สวัสดีครับ
คุณเมย์ ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณที่ไว้ใจให้ผมทำการวิจารณ์นิยายให้นะครับ
หลังจากปิดร้านมานาน ไม่รู้ว่าจะยังวิจารณ์ได้เหมือนเดิมรึเปล่า
ตรงนี้ก็ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะครับผม เรื่องที่สอง ผมไม่ค่อยถนัดแนวรักสักเท่าไหร่
ตรงนี้ก็ต้องขออภัยอีกเช่นเดิมครับ เรื่องที่สาม ในส่วนของภาษาผมขออนุญาตวิจารณ์ถึงตอนที่สาม(+บทนำ)
หรือก็คือตอนความสัมพันธ์นะครับ เนื่องจากเห็นรีไรท์ถึงแค่ตอนนี้ สุดท้ายนี้
การวิจารณ์นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของบุคคลบุคคลหนึ่งเท่านั้นครับ
ไม่ใช่ไม้บรรทัดวัดผลงานของคุณเมย์แต่อย่างใด
เป็นเพียงความเห็นหนึ่งจากนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้นครับ หากทำให้รู้สึกไม่พอใจอะไร
ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
ปล.ตอนอ่านเรื่องนี้แอบนึกถึงคอนเสิร์ต
Guns N’ Roses ที่ผ่านมาไม่ได้เลย
เพราะเป็นความเสียดายที่ตัวเองไม่ได้ไป TwT
1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องก็ตรงตามเนื้อเรื่องดีนะครับ
กับการวนเวียนของชีวิตในเขตฮอลลีวู๊ด แต่ผมว่ามันยังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ครับ
มันเรียบๆ ไปหน่อย แล้วก็ยังไม่ค่อยสะท้อนกับความ 90 ของเรื่องและยังไม่ค่อยครอบคลุมเนื้อเรื่องเท่าไหร่
เหมือนอ่านแล้วจะเป็นแนวรักโรแมนติกทั่วๆ ไป ประมาณนั้นน่ะครับ
2.เนื้อเรื่อง (22 คะแนน/30 คะแนน) – ผมขอเริ่มในส่วนนี้ด้วยการดำเนินเรื่องก่อนแล้วกันนะครับ
ในส่วนการดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับดีนะครับ ไม่เวิ่นเว้อ แต่ผมรู้สึกว่ายังไม่ค่อยไหลลื่นเท่าไหร่
เหมือนกระชับจนกลายเป็นการบอกเล่าทีละย่อหน้า แต่ละย่อหน้าไม่ค่อยเชื่อมกัน
ประมาณนั้นครับ อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน
แล้วก็เวลาข้ามช่วงเวลาหรือขึ้นเนื้อเรื่องช่วงใหม่
(เช่นระหว่างตอนที่ฟ้าใสเพิ่งได้งาน กับย่อหน้าถัดไปที่ผ่านไปแล้วสามเดือน)
ผมแนะนำว่าเคาะเว้นวรรคสักสองสามบรรทัดหรือทำสัญลักษณ์คั่น(เช่น ---- /
++++ / …. ) หรือไม่ก็ใช้การบรรยายคั่น(อิงจากตัวอย่างก่อนหน้า เช่น
สามเดือนผ่านไปเธอก็ยังต้องอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน
จานกะละมัง...ฯลฯ เป็นต้น) มันจะทำให้คนอ่านรู้ว่า อ๋อ นี่ขึ้นช่วงใหม่แล้วนะ ไม่ใช่การกระทำต่อจากย่อหน้าก่อน
(อิงจากตัวอย่างเดิม ก็จะทำให้รู้ว่าเวลาผ่านไปสามเดือนแล้วนะ ไม่ใช่ล้างจานในคืนนั้น)
ในเรื่องของการดำเนินเรื่องสุดท้ายคือ
ความละเอียดของเรื่องครับ เหมือนคุณเมย์ใส่แต่รายละเอียดสำคัญ จนบางทีน้ำมันหายไป ยิ่งเฉพาะเรื่องของความสัมพันธ์
เราจะไม่ค่อยได้เห็นพัฒนาการเท่าไหร่นัก จู่ๆ สนิทกันได้ยังไง
มันเป็นการตัดข้ามที่แอบงงๆ ว่าพระเอกแนะนำให้รู้สึก ย่อหน้าถัดมา โอเค
สนิทกันแล้ว ประมาณนั้นน่ะครับ แล้วเหมือนพออ่านหลังๆ
เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบันอะไรแบบนี้ด้วยใช่มั้ยครับ
เรื่องความละเอียดก็ค่อนข้างสำคัญอยู่ เพราะงั้นก็อยากให้ระวังตรงจุดนี้ด้วยครับ อารมณ์แบบว่ามีเนื้อก็อยากให้มีน้ำพอขลุกขลิกไม่แห้งไปประมาณนั้นครับผม
ในส่วนของตัวเนื้อเรื่องนั้น
เรื่องค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ อ่านเพลินดีครับ แต่ก็จะมีบางจุดที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
อย่างตอนที่เกิดเหตุวุ่นวาย แล้วพอฟื้นขึ้นมา
เหตุการณ์ทุกอย่างมันปกติยกเว้นที่ตัวของฟ้าใสเอง แต่เหมือนฟ้าใสไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติตรงนี้
หรือ อย่างตอนที่ฟ้าใสรู้ว่าตัวเองย้อนเวลามา ปฏิกิริยาก็ค่อนข้างนิ่งน่ะครับ มันเลยทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
เหมือนเหตุการณ์มันน่าจะทำให้ตัวฟ้าใสตกใจกว่านี้หน่อย
หรือเรื่องมันสามารถดึงอารมณ์คนอ่านได้มากกว่านี้น่ะครับ เหมือนแปปๆ
ก็ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะครับผม
ยิ่งดูจากตัวละครของฟ้าใสที่ดูเป็นสาวทั่วไปที่มีความอารมณ์ร้อนอยู่ในระดับหนึ่งด้วยแล้ว
แต่ถ้าตัวคุณเมย์ตั้งใจให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วก็ไม่มีปัญหานะครับ
แต่สรุปโดยภาพรวมแล้วสำหรับตอนแรกๆ
ค่อนข้างดีนะครับ อย่างที่บอกไปว่าอ่านเพลินได้เรื่อยๆ มีกลิ่นอายความ 90’s ยิ่งเปิดเพลงR&Rยุค90ฟังคลอไปด้วยยิ่งได้ฟีล
5555 อาจจะมีข้อติอย่างข้างต้นบ้าง
แต่จัดเป็นนิยายที่ดีเรื่องหนึ่ง แล้วยังมีการสอดแทรกเกร็ดประวัติศาสตร์เข้าไปด้วยก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลยล่ะครับผม
ทั้งนี้ทั้งนั้น
จากที่ลองสุ่มอ่านตอนหลังๆ และคอมเมนต์ เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมา
ในส่วนของเนื้อเรื่องผมเลยยังพูดอะไรมากไม่ได้ครับ เพราะแนวนี้ถ้าไม่อ่านจนจบ
ดูความลงตัวของเนื้อเรื่อง หรือปมเฉลยต่างๆ ผมก็ยังไม่อยากสรุปอะไรมากเท่าไหร่
เพราะไม่อยากไปเดาความสมเหตุสมผลเอาเอง (อันนี้เป็นด้วยนิสัยผมเอง
ก็ต้องขออภัยด้วยครับ) แต่ก็ระวังเรื่องเฉลมปมไม่หมดนะครับผม
ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเรื่องนี้จะมีปมอะไรขนาดไหน แต่จากการตัดไปมา
บางทีตอนเราเดินเรื่องอาจจะตกบางจุดบางส่วนไปได้
แรกพบ
ในบทนี้มีตอนที่อลาโน่ต้องรีบออกไปจากผับเพื่อไปแข่งต่อทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
เพราะปกติแล้วเวลานักดนตรีขึ้นแสดง จะต้องมีอุปกรณ์ที่เตรียมมาด้วยกัน คือตรงนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าวงที่อลาโน่ขึ้นเล่นในผับนั้นเป็นวงใหญ่หรือวงเล็ก
หรือมีข้อกำหนดกันว่ายังไง
แต่ยังไงก็น่าจะมีการกลับมาหลังเวทีเพื่อเก็บของบ้างน่ะครับ หรือถ้าจะมาตัวเปล่า การเป็นนักร้องหน้าใหม่มาแทน
การจะมาก็มาจะไปก็ไปไม่บอกไม่กล่าวเป็นเรื่องที่ยากอยู่นะครับ
เพราะทางผู้จัดการหรือนายจ้างไม่น่าจะปล่อยอิสระขนาดนั้น(หรือมีการอนุญาตอะไรไว้แล้วอันนี้ก็ไม่เป็นปัญหาอะไรครับ)
วินนี่ หยาง จากประเด็นไม่ได้คั่นระหว่างช่วง
ทำให้ผมงงไปสักพักเลยที่จู่ๆ ฟ้าใสก็สนิทกับคนในวง
อย่างตอนที่อลาโน่ขอยืมเงินก็แอบชะงักไปนิดเหมือนกันว่าเพิ่งรู้จักกันยืมเงินแล้วเรอะ
แต่พออ่านๆ ไปก็เลยเริ่มเข้าใจว่าเวลาผ่านมาสักพักแล้ว
3.การใช้ภาษา (26 คะแนน/35 คะแนน) – ภาษาที่ใช้ค่อนข้างสละสลวยใช้ได้เลยล่ะครับ
คำผิดอาจจะเยอะไปบ้าง แต่เรื่องนี้ก็ปรับปรุงกันไปได้เรื่อยๆ
แล้วก็สิ่งที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่ตอนแรกคือ
ลักษณะการบรรยายของคุณเมย์จะเป็นการปนกันระหว่างการบรรยายบุคคลที่สามกับบุคคลที่หนึ่ง(มุมมองของผู้เขียนกับมุมมองของตัวละคร)
ซึ่งในความคิดผม ผมคิดว่า ใช้เป็นแบบใดแบบหนึ่งไปเลยจะดีกว่าครับ
จะทำให้การอ่านไหลลื่นกว่ากันเยอะเลย
เพราะเรื่องตัวภาษาคุณเมย์เองใช้ได้ดีอยู่แล้วด้วย (ยกตัวอย่าง เช่น
อาจจะใช้การบรรยายแบบมุมมองบุคคลที่สาม
แล้วส่วนที่ฟ้าใสคิดก็ให้เคาะลงมาบรรทัดใหม่แล้วใช้ ‘__’ แทนความคิด ประมาณนั้นน่ะครับ) ตามที่บอกไป
ทำให้ผมเจอประโยคหรือการใช้ภาษาที่แปลกๆ แต่ขออนุญาตไม่ทำการแก้รายตอนนะครับสำหรับที่แปลกเพราะประเด็นนี้
เพราะมันไม่ต่างกับการบรรยายทั้งเรื่องใหม่ให้
ประเด็นถัดมา คือ ความไหลลื่นของภาษา ภาษาของคุณเมย์จัดว่าสวย
แต่อ่านแล้วยังค่อนข้างสะดุด ไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ
ผมคิดว่าตรงนี้เป็นปัญหาที่น่าจะเกี่ยวโยงกับการดำเนินเนื้อเรื่องตามที่ผมได้แจ้งไปข้อก่อนครับ
พอดำเนินเรื่องไม่ลื่น ทำให้ภาษาที่ออกมาค่อนข้างเป็นย่อหน้าๆ
ไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน ประมาณนั้นครับ
แล้วก็
หลังไม้ยมก ( ๆ ) เว้นวรรคด้วยจะดีมากครับผม กับคำว่า ค่ะ-คะ
ยังมีใช้ผิดอยู่ประปรายนะครับผม
บทนำ คำผิด ตาหยี่ -
ตาหยี (ผมคิดว่ารุ่นพี่น่าจะชื่อยาหยีสินะครับ เพราะเหมือนจะผิดแบบเดียวกัน?) ,
พ่อค่ะแม่ค่ะ – พ่อคะแม่คะ , ใช่ - ใช้ , ตัวโกร่ง - ตัวโก่ง , โปรชัวร์ –
โบรชัวร์
- ตรงชื่อเพลงภาษาอังกฤษ
ผมว่าเว้นวรรคชื่อเพลงตามภาษาอังกฤษไปเลยจะอ่านง่ายกว่าครับ ไม่เป็นพรืดยาวๆ
-
เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอแต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน
ตรงนี้เว้นวรรคระหว่าง
“เธอ” กับ “แต่” น่าจะดีกว่าครับ (เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอ แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน)
แล้วก็ถ้าเปลี่ยน”แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน” เป็น “แต่เจ้ากรรมเธอดันฟังไม่ค่อยจะทัน”
น่าจะสลวยกว่าครับ
- ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้นะคะ
“นะคะ”
แค่ท้ายประโยคทีเดียวดีกว่าครับ
- เริ่มจะสังเกตเห็นว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ
ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ
ครับ มันผสมกันระหว่างการบรรยายกับความคิด ผมว่าเป็น “เริ่มจะสังเกตเห็นว่าโรงแรมนั้นดูใหม่ผิดปกติ”
หรือเป็น “เริ่มจะสงสัยว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ” ประมาณนี้ครับ
แรกพบ คำผิด เรดาห์ –
เรดาร์ , กะระมัง – กะละมัง , เฮ้ย – เฮ้อ , อยูแล้ว - อยู่แล้ว , กรีดกาย –
กรีดกราย , ซักพัก – สักพัก , ปะบ่า – ประบ่า , อั้มอึ้ง - อ้ำอึ้ง , สิ๊ - ซิ ,
กรอกตา – กลอกตา , ฮิ - ฮึ
- เวลาใช้จุดไข่ปลาหลังคำ ใช้ประมาณ 3 จุดเป็นมาตรฐานครับ (เช่น นั่นก็คือ... )
- ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้วสุดแสนจะทรมาน
ประโยคมันแปลกๆ
ครับ ผมว่าถ้าไม่เป็น“ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน
กว่าสามเดือนที่ผ่านมามันช่างสุดแสนจะทรมาน” หรือ “เธออาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้ว
มันสุดแสนจะทรมาน” อะไรประมาณนี้ครับ
ผมว่าไม่ต้องพยายามยัดขยายประโยคมากเกินไป เพราะมันจะทำให้อ่านแล้วงงๆ ครับ
- เขาแห้วตอบ
ผมสงสัยน่ะครับ
ว่าแห้วแปลว่าอะไร เป็นคำแสลงใหม่รึเปล่าครับ?
- เธอหญิงสาวยืนเกาะประตู...
ตรงนี้เลือกใช้ระหว่าง
“เธอ” หรือ “หญิงสาว” ดีกว่าครับ
วินนี่ หยาง คำผิด ค่าใช่จ่าย –
ค่าใช้จ่าย , แมต - แมตช์ , เฮ้ย – เฮ้อ , ขย่ำ – ขยำ หรือ ขย้ำ , เคาเตอร์ – เคาน์เตอร์
, นางนั่น - นางนั้น , หย่าล้าง – หย่าร้าง , รู้หู - รูหู
- เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง Married to the Mob แนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกพึ่งจะเข้าโรงวันนี้เอง
เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง
Married to the
Mob หนังแนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกที่เพิ่งจะเข้าโรงวันนี้
ความสัมพันธ์ คำผิด ใช่ - ใช้ ,
รำรวย - ร่ำรวย , รีดไถ่ – รีดไถ , ค่ะ – คะ , ไม่อย่าง – ไม่อยู่ , ตื่นตัน -
ตื้นตัน , ที่ผ่าน – ที่ผ่านมา , ซัก – สัก , หิ - หึ
- มันเหมือนเรามีส่วนร่วมในฟังเพลง
ผมว่าคุณเมย์น่าจะตกคำว่า
การ ไป เป็น “การฟังเพลง”นะครับ
- ให้ความรู้สึกที่ต่างกันอย่างมากในด้านความรู้สึก
ผมว่าไม่จำเป็นต้องต่อด้วยคำว่า
“ด้านความรู้สึก” ครับ มันซ้ำซ้อนไป
- เธอกอดเขาตอบด้วยความรู้สึกดีใจไปตื่นตัน
“รู้สึกดีใจปนตื้นตัน”
รึเปล่าครับ?
- ชายหนุ่มทอดมองภาพหญิงที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข
น่าจะเป็น “หญิงสาว”
รึเปล่าครับ?
-
ฟ้าใสเอามือทาบอกด้วยความตกใจแล้วมองชายหนุ่มที่อ้าปากค้างด้วยความประหม่า
ตรงนี้คนที่อ้าปากค้างน่าจะเป็นฟ้าใสสินะครับ?
4.ตัวละคร (8 คะแนน/15 คะแนน) – สำหรับเรื่องตัวละคร
นอกจากวิลเลี่ยม ฟ้าใส และอลาโน่แล้ว
ตัวละครตัวอื่นยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เท่าไหร่ครับ
อย่างฟ้าใสที่เป็นตัวดำเนินเรื่องทำให้คนอ่านแยกแยะและคุ้นเคยได้โดยง่าย
วิลเลี่ยมเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองด้วยความเป็นสาวประเภทสอง
ส่วนอลาโน่แม้จะโดดออกมาจากตัวละครอื่น แต่ก็ยังไม่ค่อยชัดเจนมากครับ
นอกจากความกรุ้มกริ่ม ยั่วยวนที่มีต่อนางเอก
ความหัวร้อนที่มีกล่าวถึงตอนพูดถึงการวิวาทกลับไม่ค่อยแสดงออกมาตามเนื้อเรื่องเท่าไหร่
ภาพลักษณ์ของอลาโน่จะดูเป็นผู้ชายสุภาพ นุ่มๆ แบบแอบกวนและเร้าร้อน ประมาณนั้นครับ
ส่วนคนอื่นๆ อย่างที่ได้กล่าวไปว่าไม่ค่อยมีความโดดเด่นของนิสัย แยกแยะยากครับ
แล้วก็ขาดเรื่องลักษณะของตัวละครที่มีการกล่าวถึงน้อย
มักจะโผล่ขึ้นมาเป็นชื่อมากกว่า ทำให้ยากต่อการจินตนาการหน้าตาตัวละครครับผม
5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – ส่วนนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ
รวมคะแนน 73 คะแนน/100 คะแนน
ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด
อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^
ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ
สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ
อาจจะยาวไปบ้าง
แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ
ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ
ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ ^ ^
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ
หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้
ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น