คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SENT :: The Bosom จอมภูติบุปผา มนตราอสูร [คุณลยา]
ผมแนะนำคุณลยาให้เปลี่ยนธีมนะครับ การคลิกลิงก์อะไรต่างๆ ยากมากเลย อ่านยากนิดๆ ด้วยครับ งานนี้เป็นงานหนึ่งที่ผมหาเรื่องอู้เยอะมาก จนทำให้ส่งงานล่าช้า ทั้งๆ ที่ควรจะเสร็จตั้งแต่ราวๆ สามสี่ทุ่ม ตรงนี้ต้องอภัยในความอู้ของผมด้วยครับ แหะๆ หากงานวิจารณ์มีผิดพลาดอะไรก็ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะครับ ^ ^
1.ชื่อเรื่อง (8 คะแนน/10 คะแนน) – อืม...ตรงนี้คงหมายถึงมิตรภาพ แต่คุณลยาใช้คำที่มีความหมายได้ล่อแหลมมากนะครับเนี่ย 5555 แต่ผมยังรู้สึกว่าชื่ออังกฤษมันตรงกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่ มันเหมือนความสัมพันธ์มันเป็นมากกว่าเพื่อนยังไงไม่รู้สิครับ แหะๆ ส่วนชื่อไทยไม่มีข้อติอะไรครับ ค่อนข้างตรงกับเนื้อเรื่องดี
2.เนื้อเรื่อง (25 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องน่าติดตามในระดับหนึ่งครับ มีความน่าสนใจตรงปมความสัมพันธ์ของตัวละคร แต่ตอนแรกอ่านไม่นึกว่าเนื้อเรื่องจะออกแนวยูริขนาดนี้นะครับ 5555 แต่เรื่องมันเรื่อยๆ เอื่อยๆ อยู่ในช่วงแรก แรงดึงดูดยังไม่ดีเท่าที่ควร ในบทนำผมว่ามันสั้นไป เหมือนเป็นเรื่องย่อให้อ่านมากกว่าครับ
ส่วนการดำเนินเรื่องก็ดูไม่เข้าประเด็นเท่าไหร่ มีการซิกแซกซ้ายขวาไปมาก่อนจะมาเข้าแก่นเรื่องเอาในตอนหลังๆ ตรงนี้ก็สามารถทำให้เรื่องดูน่าเบื่อได้ครับ แล้วก็การดำเนินเรื่องยังไม่ไหลลื่นเท่าไหร่ครับ มีสะดุดๆ อยู่ บางช่วงมันเหมือนต่อกันแปลกๆ ยังไงไม่รู้ครับ
แล้วก็มีข้อสงสัยในเนื้อเรื่องอยู่อีกอย่างครับ ตอนที่แซมให้เฟย์ไปเก็บน้ำตาซาตาน จริงอยู่ว่าเป็นบทลงโทษ แต่ถ้าเกิด เฟย์ไม่ใช่ลูกเมด้า แล้วบาดเจ็บ ดีไม่ดี ตาย ขึ้นมาทำยังไงหรอครับ? ผมรู้สึกว่าแซมจะปล่อยให้ทำอะไรอันตรายเกินไป ถึงต้องลงโทษ ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นหลานของเจ้านายตัวเอง อะไรแบบนั้นครับ
3.การใช้ภาษา (26 คะแนน/35 คะแนน) – สำหรับเรื่องนี้ภาษาที่ใช้ในการบรรยายจัดว่าสวยเลยทีเดียวครับ แต่รูปประโยคอ่านแล้วมันยังฝืนๆ ดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ เหมือนพยายามใช้คำสวยๆ มากเกินไปครับ ถึงอ่านแล้วประโยคแปลกๆ จะยังไม่เยอะ ภาษาก็ไม่แย่ แต่การบรรยายก็ให้ความรู้สึกที่ว่า “มันยังทำออกมาได้ดีกว่านี้เยอะมาก” อยู่ครับ แต่ประเด็นหลักเลยคืออ่านแล้วไม่เป็นธรรมชาตินี่แหละครับ ซึ่งตรงนี้คงต้องบอกว่าเป็นเรื่องของประสบการณ์และเวลาที่จะช่วยได้ครับ เวลาแต่งเราไม่ต้องพยายามให้ศัพท์สูง ศัพท์สวยมากก็ได้ครับ แต่งให้เป็นตัวเรา เป็นแนวเรามากที่สุด จะดีที่สุดนะครับ ^ ^
อีกเรื่องคือการใช้คำซ้ำๆ กันครับ เช่น ขุ่นขวาง หรือคำบรรยายแทนตัวว่า นาง ซะเป็นส่วนมาก คำเปรียบเสียงไพเราะก็มักจะเป็น ระฆังแก้ว ฯ คุณลยาจะติดนิสัยใช้คำๆ เดิม เมื่อต้องเขียนถึงอากัปกิริยาเดียวกันครับ ซึ่งตรงนี้ใช้คำให้หลากหลาย ภาษาจะเป็นธรรมชาติและสละสลวยมากขึ้นครับ
แล้วก็เรื่องการใช้ไม้ยมก ตรงนี้แนะนำว่าให้เว้นทุกครั้งหลังจากมีการพิมพ์ไม้ยมกนะครับ ^ ^
เรื่องสุดท้าย คือ การบรรยายของคุณลยาที่ใช้เป็นมุมมองบุคคลที่สามครั้ง บางครั้งจะมีการใช้ประโยคที่ให้ความรู้สึกของมุมมองบุคคลที่หนึ่งปะปนกันไป เช่น สงสัยซาแมนทาจะวางไว้ให้นางเก็บเพชรพวกนางใส่กระมัง แต่จะเก็บพอมั้ยเนี่ย... อ่านดีๆ หลังจาก “จะเก็บพอมั้ยเนี่ย” จะให้อารมณ์ของบุคคลที่หนึ่งมากกว่าครับ ตรงนี้ต้องระวังนะครับ เพราะมันจะทำให้การบรรยายเสียอรรถรสได้
บทนำ คำผิด ไม่มีครับ
บทที่1 คำผิด ไม้ได้ – ไม่ได้ , มั๊ย – มั้ย , ลิ่งค่าง – ลิงค่าง , ก็ๆได้ๆ – ก็ได้ๆ , กลมตา – กลมโต , สรรพนาง – สรรพนาม
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- นางได้แต่มองหาว่าไม่มีศพใดเป็นคนที่นางกำลังตามหาอยู่
“นางได้แต่มองหาโดยหวังว่าไม่มีศพใดเป็นคนที่นางกำลังตามหาอยู่” จะฟังดูดีกว่าครับ
- แล้วตกลงยังอยากให้คนโง่ๆอย่างข้าข้าช่วยอยู่มั๊ย?
ไม่ได้แปลกอะไรหรอกครับ แค่คำว่า “ข้า” เกินมาหนึ่งคำ
บทที่2 คำผิด ไม่มีครับ
มีจุดขัดตรงฉากบรรยายว่าซาแมนทาเช็ดตัวให้อาร์เมเฟียร์ ตรงนั้นบรรยายว่าแพขนตาสีดำสนิท ซึ่งควรจะเป็นสีฟ้ารึเปล่าครับ? เพราะผมของอาร์เมเฟียร์เป็นสีฟ้า?
บทที่3 คำผิด ระกาย – ประกาย
บทที่4 คำผิด ปะกาย – ประกาย
ประโยคแปลกๆ ครับ
- สถานที่ๆสวยมาก
ตรงนี้คำว่า “ที่” ที่สองใช้ไม้ยมกไม่ได้นะครับ เพราะเป็นคำบุพบท ควรจะเป็น “สถานที่ที่สวยมาก”
บทที่5 คำผิด ท่าทาว – ท่าทาง , กล่น – กลิ่น
ประโยคแปลกๆ ครับ
- สงสัยซาแมนทาจะวางไว้ให้นางเก็บเพชรพวกนางใส่กระมัง
เพชรพวกนี้ รึเปล่าครับ?
- ชั้นหนังสือนับสิบอัน
ตรงนี้ไม่แปลกครับ แต่ใช้หน่วยผิด ต้องใช้เป็น “หลัง” ครับ เป็น ชั้นหนังสือนับสิบหลัง
บทที่6 คำผิด รวดเว – รวดเร็ว , ประจัน – ประชัน , แวววาก – แวววาว , ราบเรีย – ราบเรียบ
- โต๊ะอันหนึ่ง
ตรงนี้ต้องใช้เป็น “ตัว”ครับ เป็น โต๊ะตัวหนึ่ง
- นัยน์ตาสีม่วงสีม่วงแวววาว
เขียนซ้ำคำว่า “สีม่วง” ครับ
บทที่7 คำผิด รูสึก – รู้สึก , สงบนิ้ง – สงบนิ่ง
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- แต่อะไรบางอย่างสั่งให้สังขาร..
ตรงนี้ควรจะเป็น “ฝืนสังขาร” มากกว่านะครับ คุณลยาอาจจะพิมพ์ตกไป
4.ตัวละคร (10 คะแนน/15 คะแนน) – บรรยายลักษณะตัวละครได้ดีครับ การเข้าถึงตัวละครก็ทำได้ค่อนข้างดี อย่างเฟย์ที่มีความดื้อรั้น แต่ผมรู้สึกว่าเฟย์ดูดื้อดึง เอาแต่ใจมากเกินไป จนผมอ่านแล้วต้องยอมรับว่า “รำคาญ” ครับ แหะๆ ถ้าผมเป็นเมเธียนี่อาจจะถีบส่งไปดัดนิสัยตั้งนานแล้ว แต่เรื่องตัวละครผมมีความรู้สึกว่าแต่ละตัวยังไม่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองเท่าไหร่ คือทุกคนแตกต่าง แต่ไม่โดดเด่น จะว่างั้นก็คงได้มั้งครับ อืม...ถ้าจะให้เปรียบก็เหมือนทุกคนเป็นกล่องใบเดียวกัน แต่คนละด้านน่ะครับ งงมั้ยครับ?
ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละคร ผมอ่านแล้วบางทีก็สับสนว่าตัวละครตัวหนึ่ง รู้สึกยังไงกับอีกตัวหนึ่งกันแน่ อะไรประมาณนั้นครับ อีกเรื่องคือทุกคนดูอารมณ์แปรปรวนกันพอสมควรนะครับ
เรื่องสุดท้ายคือเรื่องอายุตัวละครครับ อย่างเมเธียหรือพวกผู้ใหญ่ผมไม่เท่าไหร่ แต่เหล่าเด็กน้อย(?)อย่างเฟย์หรือเอล ผมจินตนาการตัวละครไม่ถูกครับ ว่าควรจะจินตนาการเป็นเด็กวัยไหนดี คือความรู้สึกผมมันบอกว่าน่าจะโตหน่อยราวๆ 15-18 แต่อ่านๆ ไปให้ความรู้สึกว่าอยู่ที่ 11-12 ครับ ก็เลยไม่รู้จะจินตนาการทั้งสามคนให้อยู่ในวัยไหนดี เรียกได้ว่าภาพในหัวผมนี่ว่างเปล่าเลยละครับ
5.การจัดรูปแบบ (5 คะแนน/10 คะแนน) – ฟอนท์ที่เป็นทาโฮมา โดยส่วนตัวผมรู้สึกว่ามันอ่านยากอยู่แล้ว ยิ่งเวลามาเป็นย่อหน้ายาวๆ มันจะติดกันเป็นพรืดเลยทีเดียวครับ ธีมที่ใช้ก็ค่อนข้างลายตา อ่านยากไปหน่อยนะครับผม แต่มีการเว้นย่อหน้าเป็นระเบียบเรียบร้อยดี อีกเรื่องคือการขึ้นย่อหน้าใหม่ ตรงนี้บางย่อหน้ามันเต็มและยาวมากไปหน่อย และบางจังหวะสามารถเคาะลงมาได้ครับ
รวมคะแนน 74 คะแนน/100 คะแนน
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น