คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SENT :: Promise Devil คำสาปซาตาน [คุณบลูเบลล์]
เนื่องจากเป็นแนวที่ผมถนัดด้วย คุณบลูเบลล์บอกว่าให้สับละเอียดด้วย ผมก็ทำให้อย่างเต็มความสามารถได้ดีเป็นพิเศษครับ แหะๆ ออกมาก็ยาวเหมือนปกติ ไม่สิ ยาวกว่าปกติหน่อยด้วยครับ เป็นการวิจารณ์ที่ไม่ได้ยาวที่สุดหากนับจริงๆ แต่ก็อาจจะยาวเกินไปสำหรับคนที่ไม่ชอบอ่าน (มันยาวถึงแปดหน้าเอสี่ครับ) บางคำวิจารณ์อาจจะทำให้คุณรู้สึกไม่ดี ผมก็ต้องขออภัยไว้ตรงนี้จริงๆ นะครับ ผมไม่มีเจตนาไม่ดีอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดเป็นเพียงความคิด ความเห็นของผมที่มีต่องานและข้อผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้น ยังไงมันก็เป็นงานวิจารณ์ที่ผมตั้งใจทำจริงๆ มันอาจจะให้ความรู้สึกว่า ทำเร็วขนาดนี้อ่านละเอียดจริงๆ รึเปล่า? ขอบอกเลยว่า อ่านทุกตัวอักษรเท่าที่สายตาทั้งสองคู่นี่จะทำได้เลยล่ะครับ ยังไงก็ขอบคุณที่ให้ผมวิจารณ์งานให้ครับ
1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องถือว่าดึงดูดใจในระดับหนึ่งครับ แต่เนื่องจากชื่อภาษาไทยกับภาษาอังกฤษฟังดูขัดแย้งกัน ตามด้วยประโยคภาษาอังกฤษที่ยังไม่ถูกหลักไวยากรณ์ก็อาจจะทำให้แปลกๆ ไป เรามาพูดกันตรงความขัดแย้งก่อน ชื่อภาษาอังกฤษใช้คำว่า “Promise” ที่แปลว่า สัญญา หรือ คำสัญญา แต่ในชื่อไทยกลับใช้คำว่า “คำสาป” ความหมายมันตรงกันข้ามครับ สัญญา เป็นสิ่งที่เกิดจากความสมัครใจ ในขณะที่คำสาป ไม่ได้เกิดเพราะความสมัครใจ ส่วน “Devil” กับ ซาตาน แม้จะคล้าย แต่ก็เป็นคนละตัวตนกันครับ ซาตาน หากจะเอ่ยถึงภาษาอังกฤษ ก็ต้องใช้คำว่า “Satan” เพราะเป็นคำทับศัพท์ครับผม ต่อมาเรื่องหลักไวยากรณ์ Promise Devil ถ้าให้แปล ผมคงแปลว่าสัญญากับปิศาจ แต่ Promise ถ้าจะใช้เป็นกริยาแล้วด้านหลังไม่ใช่สรรพนาม (him her ฯ) ต้องเป็น Promise to… ครับ แต่ถ้าเป็นกรณีที่เป็นคำนาม ต้องเป็น Promise with…. หรือถ้าอยากคงให้คล้ายเดิม ใช้เป็น Devil’s Promise ที่แปลว่าคำสัญญาของปิศาจจะดีกว่าครับ
เรื่องสุดท้ายที่ผมจะขอพูดถึง คือ ความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาครับ อาจจะเพราะเป็นเนื้อเรื่องในส่วนแรก จึงยังไม่ข้องเกี่ยวกับชื่อเรื่องมากนัก ซึ่งนี่เป็นปกติกับนิยายแฟนตาซีหลายๆ เรื่อง แล้วเท่าที่ผมดู คือ คุณบลูเบลล์กำลังปูเรื่องให้เดินไปทางนั้นอยู่ จากที่อ่านจากเกริ่นนำและเนื้อหาที่โผล่มาเป็นบางส่วน แต่ก็ยังมีข้อสงสัยว่า ซาตานหรือปิศาจ จะโผล่มายังไง ในเมื่อตอนนี้อ่านๆ ดู เจอแต่เทพเจ้า เปิดบทนำก็เป็นเทพเจ้าที่พูดเหมือนจะทำข้อตกลงอะไรกัน ก็เลยยังเป็นความข้องใจของผมยันปัจจุบันครับ
2.เนื้อเรื่อง (24 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องสนุกและน่าติดตามมากครับ เนื้อเรื่องเองก็เดินเข้าประเด็นอย่างรวดเร็วไม่มีวอกแวกอะไรแม้แต่น้อย ดำเนินเรื่องไปอย่างลื่นไหล ไม่มีสะดุดหรือเหตุการณ์ที่ให้ความรู้สึกว่า มันจะเกิดขึ้นมาทำไม? อะไรแบบนั้นเลยแม้แต่น้อยครับ แม้ในช่วงแรกเนื้อเรื่องจะให้อารมณ์ของความเป็นนิยายแอคชั่นมากกว่านิยายแฟนตาซีก็ตาม เพราะไม่มีการเกริ่นเรื่องเวทมนต์คาถาอะไรเลยแม้แต่น้อย หากดูจากสภาพโดยรวมของเนื้อเรื่อง มันเหมือนหนังแอคชั่นในฉากที่แฟนตาซี แถมมีวิทยาการต่างๆ มีกล้อง โทรทัศน์ ฯลฯ จนผมอ่านแรกๆ สงสัยขึ้นมา ว่าเรื่องนี้มันเป็นนิยายแฟนตาซีจริงรึเปล่า แต่พออ่านๆ ไปก็มีที่นางเอกรับรู้ว่าตัวเองมีเชื้อสายเวทก็เริ่มได้กลิ่นอายแฟนตาซีมาไกลๆ จนหลังๆ มาค่อยมาเต็มๆ ทางที่ดีในส่วนนี้ลองพูดหรืออ้างอิงถึงพื้นเรื่องในช่วงบทแรกๆ หน่อยก็ดีครับ ใส่แบบปูนิดหน่อยก็พอครับ แต่เอาจริงๆ ผมก็แนะนำไม่ถูกว่าควรจะยัดลงไปตอนไหนดี เพราะมันไม่มีช่องให้ยัดเลย แหะๆ หากให้ผมเปรียบ ผมจินตนาการคล้ายๆ กับฉากในเกมชื่อดังอย่าง ไฟนอล แฟนตาซี ที่แม้จะมีวิทยาการล้ำสมัย แต่ก็ยังคงกลิ่นอายของมนตรา หรือในเรื่องที่เรียกว่า มาทีเรีย – อันนี้รู้สึกผมจะออกนอกเรื่อง 555 – แต่เรื่องของคุณบลูเบลล์ก็ยังสื่อออกมาได้ไม่เต็มที่ถึงความผสมผสานระหว่างวิทยาการและเวทมนต์ตรงนี้นะครับ ตรงนี้ก็ลองพยายามดูในบทถัดๆ ไปนะครับ เพราะมันเหมือนแบ่งเรื่องเล็กๆ ว่าฉากนี้ฉันจะยัดเทคโนโลยี แต่ฉากที่มีเวทกลับไม่มีความรู้สึกว่าแบคกราวน์ของเรื่องเป็นยุคที่มีวิทยาการสมัยใหม่เลย อะไรแบบนั้นครับ
ในบทที่สองที่ผมอ่าน ในข้อตกลง(หรือคำขู่?)ของเดรกเกอร์(ผมจำถูกรึเปล่านิ?)บอกว่าจะยกลูกสาวพร้อมกิจการ หรือ ส่งมอบกิจการ ผมว่าทางไหนมันก็เสียผลประโยชน์เหมือนกัน เสียกิจการเหมือนกันไม่ใช่หรอครับ? แต่ฟังจากที่คุยนั้น มันน่าจะเป็น ยกลูกสาวพร้อมร่วมหุ้นกัน หรือ ส่งมอบกิจการมากกว่านะครับ? ไม่งั้นที่มัสเตรเลือกยกลูกสาวพร้อมกิจการ เป็นการเลือกที่แย่มาก เพราะเสียผลประโยชน์เต็มๆ ถึงสองอย่างครับ คนที่เป็นระดับผู้นำธุรกิจไม่น่าเลือกอะไรแบบนั้น ความจริง คนธรรมดาก็ไม่เลือกเสียสองอย่างหรอกครับ ถ้ามันเสียอย่างเดียวที่สำคัญน้อยกว่าได้น่ะ
ในบทที่สี่ผมพบความขัดแย้งครับ เทลเลอร์ถูกจับล่ามโซ่ ไม่มีข้าวปลาตกถึงท้องมาสองวัน แถมเจ้าตัวยังบอกเองว่าเรี่ยวแรงแทบจะไม่เหลือ ไม่น่าจะสับสันคอใครแรงพอให้อีกฝ่ายสลบนะครับ ถ้าใช้ไม้ทุบนี่ว่าไปอย่าง เพราะแรงเหวี่ยงจะช่วยได้มาก แต่ถ้าใช้มือเปล่านี่ ดูเป็นไปไม่ได้เลยล่ะครับ
ในประโยคที่ห้าผมก็พบความขัดแย้งอีกเช่นกัน ข้อเท้าของเทลเจ็บจนกระทั่งเดินแทบไม่ไหว ขนาดที่ยืนอยู่ได้เพราะพิงกำแพง ทำไมจู่ๆเจ้าตัวถึงถีบตัวจากกำแพงม้วนตัวหลบคมดาบได้หรือครับ? แถมเป็นการม้วนตัวข้ามหัวด้วย จะให้ม้วนตัวลอดหว่างขาหลบดาบยังดูเป็นไปได้มากกว่าโขเลยครับ ถึงสิ่งที่ควรจะเกิดอย่างมากก็คือการทรุดตัวแล้วเบี่ยงหลบคมดาบอะไรแบบนั้นก็ตามครับ
ตรงความขัดแย้งนี้ ผมไม่ได้ต้องการที่จะให้รู้สึกแย่หรืออะไรนะครับ แต่มันเป็นความขัดแย้งที่คุณบลูเบลล์สร้างขึ้น อาจจะด้วยอารมณ์ขณะแต่งมันพาไปว่า “อยากให้เกิดแบบนี้” แต่ลืมนึกถึงในสิ่งที่ตัวเองได้บรรยายไปก่อนหน้า ตรงนี้ก็คอยระวังด้วยนะครับ ^ ^
3.การใช้ภาษา (25 คะแนน/35 คะแนน) – การใช้ภาษาจัดว่าดีครับ ภาษาสวยและไหลลื่นดีเรื่องหนึ่งทีเดียว แต่ข้อผิดพรากเองก็ยังเยอะอยู่นะครับ คำผิดจัดว่าน้อยหากเทียบกับหลายๆ เรื่อง ซึ่งตรงนี้ขอชื่นชมเป็นข้อดีครับ แต่ยังมีรูปประโยคแปลกๆ อยู่บ้าง การบรรยายที่มีสลับจากบุคคลที่สามยามปกติเป็นมุมมองบุคคลที่หนึ่งในบางช่วงนี้ ก็ควรระวังนะครับ อาจทำให้การบรรยายแปลกๆ ไปและทำให้มันสะดุดใจผู้อ่าน จนการอ่านขาดห้วง แล้วก็ในการบรรยาย ถึงตัวละครจะมีชื่อเล่น แต่ผมแนะนำว่าใช้ชื่อเต็มของตัวละครในการบรรยายจะดีกว่านะครับ ^ ^
บทนำ คำผิด ไม่มีคำผิดครับ
มีประโยคที่เว้นช่วงแปลกๆครับ แล้วก็มีการใช้คำแปลกๆในประโยคนี้ด้วย
- ฉันยังคงจำความทรงจำในวันนั้น... ได้ดี...
ผมว่าตรงส่วนนี้ไม่ควรเว้นนะครับ ควรจะเป็น “ฉันยังคงจำความทรงจำในวันนั้นได้ดี...” มากกว่าครับ และตรงคำว่า “ยังคง” ผมแนะนำว่าใช้คำว่า “ยัง” คำเดียวไปเลยภาษาจะสวยกว่าครับ อีกอย่างหนึ่งก็คือ “จำความทรงจำในวันนั้น” เป็นสิ่งที่ผมอ่านแล้วรู้สึกตงิดใจครับ มันน่าจะเป็น “จำเรื่องราวในวันนั้น” มากกว่า ผมแนะนำให้คุณบลูเบลล์ลองออกเสียงพูดดู บางทีประโยคที่เราพิมพ์ไปแล้วไม่รู้สึกแปลก แต่พออ่านแล้วแปลกๆ แต่ไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน การออกเสียงจะช่วยให้หลายๆ อย่างชัดเจนขึ้นครับ
- ความทรงจำที่ต้องแลกด้วยชีวิตใครหลายๆ คน
อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ผมอ่านแล้วตีความจากประโยคได้ว่า “ต้องใช้ชีวิตมาแลกเปลี่ยน เพื่อให้ได้มาซึ่งความทรงจำ” แต่ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด คือต้องการจะสื่อว่าในวันนั้นมีคนตายหลายคนรึเปล่าครับ? ถ้าใช่ แนะนำให้แก้รูปประโยคสักหน่อยก็ดีนะครับผม อาจจะเป็น “ความทรงจำที่หลายคนได้สังเวยชีวิตไป” และอื่นๆ แต่ถ้าผมเข้าใจความหมายตรงนี้ผิด ก็ขออภัยด้วยครับ
- ถ้ากล้าแลกเขาก็กล้าให้อีกฝ่าย
ตรงประโยคนี้ผมว่าเอาอีกฝ่ายขึ้นมาเป็นประธานดีกว่าครับ ไม่งั้นมันจะเว้นช่องว่างในประโยคว่า ใครให้? แล้วก็เว้นวรรคระหว่างสองประโยคด้วยนะครับ อาจจะเพราะมันสั้นเลยรู้สึกว่าไม่ต้องเว้นวรรคก็จริง เป็น “ถ้าอีกฝ่ายกล้าแลก เขาก็กล้าให้”
บทที่1 คำผิด อย่า – อย่าง , สาว – สาม , หลังเสาร์ – หลังเสา , สดับลับฟัง – สดับรับฟัง , เคลื่อย – เคลื่อน , ทรมาณ – ทรมาน , เดียว – เดี๋ยว
ผมอ่านนามสกุลคนเรื่องนี้แล้วสับสนครับ เพราะเมลา... นามสกุลฮิเรเนส ในขณะที่เทลเลอร์ นามสกุล ฮิเรเนต มันต่างแค่สะกดต่าง ผมว่ามันคล้ายกันเกิน จนผมเจอว่าคุณบลูเบลล์เขียนสลับผิดไปผิดมาเยอะพอตัว ตรงนี้ลองพิจารณาดูนะครับ หากไปขอยืมสกุลยาย มันไม่น่าจะคล้ายกันขนาดนี้ แถมตรงที่ผมอ่านนามสกุลของโจนัส ที่เทลเลอร์ให้ยืมนามสกุลก็หลายเป็น เฮริเนต ซึ่งคงเป็นการสะกดผิด แต่ด้วยอะไรก็ตาม ผมอ่านเจอ เฮริเนตหรือเฮริเนสทีไร ต้องกลับไปอ่านดีๆ ทุกทีเลย เพราะว่าสับสนหลายรอบมากครับ
มีประโยคแปลกๆ ครับผม
- ก่อนจะจิกเล็บลงบนแขนของอีกฝ่ายจนต้องนิ่วหน้าและแกะมือสาวเจ้าออกอย่างสุภาพ
ตรงนี้คล้ายกับในบทก่อนครับ คือมีช่องว่างในประโยคว่าใครเป็นผู้กระทำ ตรง “จนต้องนิ่วหน้า...” แล้วก็เรื่องการเว้นวรรคอีกเช่นเดิมครับผม ควรจะเป็น ”ก่อนจะจิกเล็บลงบนแขนของอีกฝ่าย จน(เธอ/ผู้ที่นั่งอยู่/อีกฝ่าย ฯ)ต้องนิ่วหน้าและแกะมือสาวเจ้าออกอย่างสุภาพ” ครับ
- เริ่มจัดระเบียบให้เหล่าแฟนคลับให้เข้าแถว
ตรงนี้ใช้ “ให้” แค่คำเดียวพอครับ พอสองคำซ้อนกันแล้วรู้สึกแปลกๆ จะลบตัวหน้าหรือตัวหลังทิ้งก็ได้หมดครับ
- เจ้าหล่อนเข้าวงการการแสดงตั้งแต่ที่เรียนชั้นประถม
ตรงนี้ตัดคำว่า “ที่” ออกได้ครับ อ่านแล้วรู้สึกมันเป็นส่วนเกิน(?)ของประโยคน่ะครับ
- ปลายมีดกดบนลำคอจนเมลาเฟียต้องหายใจติดขัด
ตรงนี้ใช้คำว่า “ต้อง” ดูจะไม่ถูกเท่าไหร่ครับ เนื่องจากคนเราจะหายใจติดขัด มัน “ต้อง” ไม่ได้ เพราะเราควบคุมมันไม่ได้ และทำให้ดูไม่เป็นธรรมชาติด้วย สามารถตัดต้องทิ้งได้เลยครับ
- ทว่าเขาต้องชะงักเมื่อเจอสายตาของ ‘ผู้ให้กำเนิด’ เพื่อนเธอจ้องมาอย่างดุดัน
รูปประโยคดูไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ครับ แล้วก็คำสรรพนาม “เธอ” ที่ใช้แทนโจนัสควรจะแก้เป็น “เขา” เป็น “ทว่าเขาต้องชะงัก เมื่อเจอสายตาของ ‘ผู้ให้กำเนิด’ ของเพื่อนเขาที่จ้องมาอย่างดุดัน”
- และบอกข่าวดีกับอีกชายหญิงตรงหน้า
ไม่ต้องมีคำว่า “อีก” ครับ
มีประโยคตกหล่นครับ
- ด้วยความที่ต่างคนต่างเป็นเด็กกำพร้าและมีอดีตที่อาจลืม
ตรงนี้ต้องการจะสื่อว่า “ไม่อาจลืม” รึเปล่าครับ?
- แต่เธอกลับสังหรณ์ใจแปลกๆ ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่... นั่นสินะ เลยออกไปจากห้องพักนั่น ด้านนอกหน้าต่าง เงาดำๆ ที่ลอบมองคนกลุ่มนี้อยู่แสยะยิ้มออกมาราวกับสมเพช
อันนี้อ่านจบแล้วงงไปเลยครับ บรรยายบุคคลที่สามจู่ๆ ก็ “นั่นสินะ” เฉย แล้วใครออกไปจากห้องพัก? ส่วนคำบรรยายต่อมาที่ว่า “ด้านนอกหน้าต่าง” ดูสั้นห้วนไปหน่อย ต่างจากการบรรยายก่อนหน้า ราวกับจะตัดตอนอย่างไรอย่างนั้น อาจจะเสริมไปนิดหน่อยก็ได้ครับว่า “โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว ด้านนอกหน้าต่างนั้น มีเงาดำๆ ที่ลอบมองพวกเขาอยู่ ร่างนั้นแสยะยิ้มออกมาราวกับสมเพช” อะไรแบบนี้ครับ แต่นี่ก็เป็นเพียงตัวอย่าง สามารถแก้ไขเป็นอย่างอื่นได้ครับ ^ ^
บทที่2 คำผิด แผนการร้าย – แผนการร้าย , อย่า – อย่าง , เมื่อวานซีน – เมื่อวานซืน
มีการใช้ประโยคแปลกๆ ครับ
- โรงเพาะพันธุ์หนอนไหมเนื้อดี
ตรงนี้เข้าใจว่าต้องการสื่อถึงคุณภาพไหมครับ แต่อ่านไปจะเป็นคำขยายของหนอนมากกว่า ตรงนี้จึงควรแก้เป็น “หนอนไหมพันธุ์ดี” นะครับ
บทที่3 คำผิด ฉะเลียง – เฉลียง , รอดตัว – ลอดตัว , สิทธิ – สิทธิ์(ตรงคำนี้ สิทธิ ส่วนมากใช้ทางกฎหมายครับ แม้ความหมายจะเหมือนกัน) , ร้องเท้า – รองเท้า
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- ในขณะที่เธอเริ่มถอยร่นไปอยู่เกือบติดเฉลียงที่ยื่นออกไปจากบ้าน
ตรงนี้ให้ความรู้สึกแปลกๆ เวลาอ่าน น่าจะเป็น “เฉลียงที่ยื่นออกไปจากตัวบ้าน” มากกว่าครับ
- แต่เมื่อกำลังเสริมอีกประมาณสามคนที่จ้วงดาบใส่
ตรงนี้ไม่ต้องใช้คำว่า “ที่” นะครับ
- และตามจับกลับมา
ตรงนี้ผมว่าควรจะเป็น “ถูกตามจับกลับมาครับ” เพราะเขาคงไม่ตามจับตัวเองกลับมานะครับ?
ประโยคที่ควรเว้นวรรคเพิ่มเติมครับ
- เราไม่มีทางหนีคมเขี้ยวของไวท์เซอร์ รีลพ้นเด็กน้อย
เราไม่มีทางหนีคมเขี้ยวของไวท์เซอร์ รีลพ้น เด็กน้อย
- จนกระทั่งคนสุดท้ายลงไปรถที่ขนคนเข้ามาก็เคลื่อนตัวผ่านไป
จนกระทั่งคนสุดท้ายลงไป รถที่ขนคนเข้ามาก็เคลื่อนตัวผ่านไป
- เอาหมอของชางมาสู้ฆ่าให้ตายง่ายกว่า
เอาหมอของชางมา สู้ฆ่าให้ตายง่ายกว่า
บทที่4 คำผิด ยังกับ – อย่างกับ , ปราฏิหาริย์ – ปาฏิหาริย์ , กั้นใจ – กลั้นใจ , กาบเรือ – กราบเรือ , ไม่โครชิฟ – ไมโครชิป
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- เทลจับด้ามจับมั่น..
เข้าใจครับว่าต้องการใช้คำว่าด้ามจับ แต่พอใช้กับคำว่าว่าจับด้านหน้า อาจทำให้ผู้อ่านสับสนได้ในการอ่านครั้งแรกครับ แต่ไม่เปลี่ยนก็ได้นะครับ ตรงนี้ผมแค่เสนอความเห็น ถ้าอยากเปลี่ยน อาจจะเป็น “กระชับด้ามจับมั่น” ก็ได้ครับ
- สภาพแบบนี้รับมือมากสุดแบบตึงมือแค่สอง
มันฟังดูห้วนๆไปหน่อยครับ ควรจะเป็น สภาพแบบนี้รับมือมากสุดแบบตึงมือก็ได้แค่สอง
- ..เราจะมาที่นี่อีกครั้งเพื่อสรุปการตาม
ผมว่าใช้แค่การตามมันดูสั้นห้วนไปหน่อยครับ เป็น “การตามหา” น่าจะดีกว่าครับ
ในบทนี้มีการใช้คำบรรยายบุคคลที่สามปนกับบุคคลที่หนึ่งอยู่นะครับ ทั้งๆ ที่ตลอดเรื่องใช้บุคคลที่สามบรรยายมาตลอด ตรงนี้ต้องระวังด้วยนะครับ เพราะจะทำให้การอ่านสะดุดหรือรู้สึกตงิดๆ เวลาอ่านได้ อ้อ อีกอย่างคือปัญหานี้ไม่ได้เจอแค่ในบทนี้นะครับ เช่น
- เทลก้มไปมองข้อเท้าตัวเองในเงามืด บวมแดงแน่... แถมยังเจ็บแสบที่ข้อเท้าอีก สุดท้ายมีดสั้นก็อยู่ในมือเธอ...
จากที่อ่านตรงช่วงกลางประโยคให้ความรู้สึกเป็นมุมมองของเทลเอง ซึ่งขัดกับการบรรยายที่ผ่านๆ มา แล้วก็มันดูตัดบทห้วนไปหน่อย เพราะจู่ๆ พูดถึงข้อเท้า ก็กลับเป็นเรื่องมีดสั้นซะดื้อๆ มันควรจะเป็นประมาณว่า “เทลก้มไปมองข้อเท้าตัวเองในเงามืด จากสภาพที่เธอมองเห็นได้ลางๆนั้นมันคงจะบวมแดงแน่... แถมยังความเจ็บแสบบริเวณข้อเท้าที่รู้สึกได้อีก หลังจากความพยายาม สุดท้ายมีดสั้นก็อยู่ในมือเธอ...” แต่ยังไงก็เป็นเพียงการยกตัวอย่างให้ดูนะครับ
มีประโยคที่ควรเว้นวรรคเพิ่มเติมครับ
- เบลล่าค้านเพื่อนเธอเชื่อข้อมูลของเธอเอง
เบลล่าค้านเพื่อน เธอเชื่อข้อมูลของเธอเอง
บทที่5 คำผิด ปล้องใบหน้า – ป้องใบหน้า
มีประโยคแปลกๆ ครับ
- ยัยดารานั่นน่ะหรอท่านชางอยากได้
ยัยดารานั่นน่ะหรอที่ท่านชางอยากได้
4.ตัวละคร (12 คะแนน/15 คะแนน) – เรื่องการบรรยายลักษณะนิสัยต่างๆ คุณบลูเบลล์ทำออกมาได้ดีจนเกือบจะดีมากครับ แต่ยังพลาดเรื่องการดึงเอกลักษณ์ออกมาอย่างชัดเจน มันเหมือนจะชัดเจนแต่ก็ยังเหมือนมีม่านบางๆมาบังลักษณะนิสัยอยู่ อย่างโจนัสกับเมอริทยังมีบางช่วงที่นิสัยทั้งสองคนแทบไม่ต่างกันเลย แม้จะรู้ว่าโจนัสเป็นหนุ่มเลือดร้อน และเมอริทที่ใจเย็นกว่ากันโข แต่บางช่วงก็ยังแยกไม่ออกจริงๆ ครับ จะมีเหล่าสาวๆ และตัวร้ายที่คุณบลูเบลล์ทำออกมาได้ชัดเจนดีขึ้นมาอีก การบรรยายรูปร่างตัวละครก็ยังไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่ครับ และที่สำคัญคือคุณบลูเบลล์ดันบรรยายลักษณะของนางเอกเราน้อยที่สุดเสียนี่ครับ ตรงนี้ก็ลองปรับๆ ดูนะครับ
5.การจัดรูปแบบ (8 คะแนน/10 คะแนน) – ขนาดและฟ้อนท์ตัวอักษรอ่านง่ายครับ มีการจัดย่อหน้าเป็นระเบียบเรียบร้อยดีเช่นกัน แล้วถามว่าหักคะแนนไปตรงไหน? คงต้องหักเรื่องระยะห่างระหว่างบรรทัดครับ มันติดกันเกินไป ระหว่างบรรทัดในย่อหน้านั้ไม่เท่าไหร่ แต่ตรงส่วนระหว่างย่อหน้านั้นมันชิดกันจนบางครั้งลายตาอ่านยากครับ ตรงนี้ก็ลองปรับในโปรแกรมเวิร์ดดูนะครับ
รวมคะแนน 76 คะแนน/100 คะแนน
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น